Χοσέ Λουί Γκίκας, ο Λιαταναίος της Κούβας ΙΙ

  Με τα μάτια μιας Ελληνίδας της Διασποράς

Ο Χοσέ Λουί Γκίκας με τους Κουβανούς στην Αγκόλα.
(Η φωτογραφία από το βιβλίο του Δημήτρη Παρούση, Πάρε ένα σάκο κι έλα..Κούβα)

 Ψάχνοντας περισσότερα στοιχεία για την γοητευτική ιστορία της οικογένειας των Αρβανιτών από τη Λιάτανη (Άγιο Θωμά) Βοιωτίας που βρέθηκε πριν από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο στην Κούβα, ανακάλυψα και το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο της Ιουστίνης Φραγκούλη- Αργύρη, Ημερολόγιο Αβάνας, εκδ. Ηλέκτρα, 2008. 

Η συγγραφέας είναι Ελληνίδα της Διασποράς, έχει ζήσει όλη της ζωή στον Καναδά και οι επισκέψεις της στην Κούβα είναι αρκετές και  ανάγονται στα νεανικά της χρόνια. Η πιο πρόσφατη, γίνεται και το αντικείμενο της ταξιδιωτικής της αφήγησης. Μερικές σελίδες αφορούν τον Χοσέ Λουί Γκίκα.

  Οι διαφορές σε κάποια στοιχεία, σχετικά με χρονολογίες ή γεγονότα, που παρουσιάζονται  από το άλλο βιβλίο που αναφέρεται στον Χ. Λ. Γκίκα, (Πάρε ένα σάκο κι έλα ...Κούβα, Δημήτρης Παρούσης, εκδ. Λαγουδέρα, 2008) και παρουσιάστηκε από τούτο εδώ το μπλογκ, δεν είναι δυνατόν να αποσαφηνιστούν. 

Οπότε παρουσιάζονται όπως ο κάθε περιηγητής τις αναφέρει και ελπίζουμε κάποτε να μάθουμε περισσότερες  λεπτομέρειες και περισσότερες πτυχές αυτής της μικρής ελληνικής οδύσσειας προς τον Νέο Κόσμο, η οποία,  όπως και του Κολόμβου, βρήκε μπροστά της τις Αντίλες. 

[Σημείωση 19/12/2021: το σωστό δεύτερο επίθετο του Χοσέ είναι Παπαδέδες και όχι Παπαδέλης, όπως εξακριβώθηκε από μαρτυρίες συγχωριανών του που τον γνώρισαν και τον φιλοξένησαν.]

Ο Φιντέλ Κάστρο Ρους και...η θεία από την Αμερική

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Γράφει το τσεκουρώνυμο κοντυλοφοράκι για τον Φιντέλ, “Ο επαναστάτης που έγινε δικτάτορας”(!) Ήταν, δηλαδή, κάτι σαν τον Μπατίστα, που ανέτρεψε η Κουβανέζικη Επανάσταση, ή κάτι σαν τον Βιντέλα ή σαν τον Πινοσέτ ή σαν τον Σομόζα, που ανέτρεψαν οι Σαντινίστας(!) Δεν είναι ο μόνος. Από κοντά “χιλιάδες” ζωντόβολα που μετράνε το ανάστημά τους με τα λάικ του f/b και τους βγαίνει αρκετό για να συμβάλουν στο “θάψιμο”, την “αναθεώρηση” και την “αποδόμηση”του Κάστρο. Εκ του μακρόθεν και μετά θάνατον(!)


Δεν αντιλαμβάνονται, μέσα στην τόση αυταρέσκεια, την ανοησία τους ούτε και το μέγεθός της.... Λες και ο δικτάτορας μπορεί να είναι επαναστάτης....Λες και ο δικτάτορας μπορεί να επιβιώσει μετά από εξήμισι εκατοντάδες δολοφονικές απόπειρες από τους καλύτερους δολοφόνους του σύμπαντος κόσμου...Λες και ο δικτάτορας μπορεί να επιβιώνει επί έξι δεκαετίες μέσα στο στόμα του λύκου που υποστήριξε ΟΛΕΣ τις ανά τον κόσμο δικτατορίες των ημερών μας. Λες και ένας δικτάτορας μπορεί να επιβιώνει μετά την πτώση του σοσιαλιστικού εγχειρήματος και αυτής της ίδιας της Σοβιετικής Ένωσης....Λες και ένας δικτάτορας μπορεί να λέγεται Φιντέλ Κάστρο Ρους!


Το χειρότερο όμως, πολύ φοβάμαι, δεν είναι αυτό. Είναι ότι πρέπει να συμβιβαστούμε με την ποιότητα της σκέψης τους και να την κουβαλήσουμε μαζί μας σε όποια και όσα εγχειρήματα κοινωνικής αλλαγής θα επιχειρήσουμε από δω και πέρα. Φοβάμαι πως η βλάβη τους είναι ανήκεστος και δεν παίρνει γιατρειά. Οπότε θα πρέπει να την κουβαλάμε μέχρι την κορυφή κι αυτή να επιμένει να γυρίσει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε...


Πως ν’ αφήσεις πίσω σου, όταν ολάκερος ο καπιταλισμός φλέγεται, την κατάκοιτη...γριά θεία, που δεν εννοεί να καταλάβει ότι δημοκρατία δεν είναι το κομματαρχιλίκι ή , έστω, οι “μεγάλες πορείες” των κομματανθρώπων στα διαμερίσματα της χώρας. Ότι δεν είναι η Χίλαρι , για να μην πω ο Τραμπ, δημοκρατικοί ηγέτες επειδή “κολύμπησαν” στις μάζες των Γιάνκιδων ενάμιση χρόνο. Που δεν εννοεί να καταλάβει, η κατάκοιτη γριά θεία, ότι δημοκρατία μπορεί να είναι κάτι πολύ περισσότερο....κάτι σαν κι αυτό που λέμε εξάλειψη του αναλφαβητισμού στο σύνολο του πληθυσμού ή κάτι σαν κι αυτό που λέμε υγεία και παιδεία ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ ή σαν κι αυτό που λέμε παλλαϊκή εξόρμηση για τη συγκομιδή του ζαχαροκάλαμου ή σαν κι αυτό που λέμε παλλαϊκή άμυνα της πατρίδας.


Δεν εννοεί να καταλάβει, η ξεμωραμένη κωλόγρια, ότι οι Μπους, πατήρ, υιός και το νεοσυντηρητικό τους “άγιο” πνεύμα, ο παπαροΚλίντον και η συμβία του, ή ο συμπαθής Ομπάμα, αλλά κι εκείνο το αρχίδι ο Σόιμπλε, ομού μετά της Μερκελίδος, δεν είναι δημοκρατικοί ηγέτες, αν μη τι άλλο, για τον υπόλοιπο κόσμο. Όταν εξοντώνουν ολάκερους λαούς είναι οι πιο στυγνοί δικτάτορες για τους λαούς αυτούς κι ας είναι οι πιο δημοκρατικοί ηγέτες για τους δικούς τους λαούς, πράγμα που δεν το πιστεύω.


Τώρα, εκείνο το άλλο, το να στέκεσαι εβδομήντα μίλια από τη Φλώριδα και να λες, εννοώντας το σαφώς, επί εβδομήντα χρόνια, “ΝΟ ΠΑΣΑΡΑΝ ΚΟΥΦΑΛΕΣ”, είναι το μέγιστο κατόρθωμα της δημοκρατίας, ακριβώς γιατί ο Αθηναίος πολίτης-οπλίτης στο Μαραθώνα, είναι πιο ελεύθερος από τον “Μεγάλο Βασιλέα”, πώς να της το εξηγήσεις και πώς να το καταλάβει; Η κατάκοιτη γριά θεία μας, είναι, βλέπεις, η θεία που περιμέναμε από την...Αμερική! Έμεινε χρόνια εκεί, από παιδί. Επέστρεψε...μέσω Ευρώπης, για να πεθάνει στον τόπο της μετά από τόσες επικλήσεις...


“Έλα...θεία στον τόπο σου και...ρέστα μη γυρεύεις”!

Όμως εγώ δεν παραδέχτηκα τη...νύχτα!

   

Τ' ανδρειωμένου τ' άρματα δεν πρέπει να πουλιόνται...

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

    Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες δύο πράγματα με εκνευρίζουν. Το ένα είναι οι αναλύσεις για το “νόημα του Πολυτεχνείου” και το άλλο είναι οι περισπούδαστες κλαψομούνικες αποφάνσεις, με το σχετικό, αριστερό ή δεξιό φρύδι σηκωμένο,....“ο ελληνικό λαός δυστυχώς δεν αντιστάθηκε στη χούντα”.

Ε λοιπόν ο ελληνικός λαός αντιστάθηκε. Στην συντριπτική του πλειοψηφία! Και τα μικρά παιδιά! Με πολλές μορφές και μεθόδους, ειρηνικές, σιωπηλές και μαζικότατες! Με τις καλύτερες συνωμοτικές οργανώσεις, τις οικογένειες, τα σόϊα και τις παρέες! 

Ο ελληνικός λαός αντιστάθηκε όπως ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του στη σπηλιά του Κύκλωπα. Έφαγε από μας καμπόσους αλλά δεν μας έκαμψε το φρόνημα. Τον κοροϊδέψαμε....”πως σε λένε;”....”Κανένα!”....... Φάγαμε το τυρί του...τον φαρμακώσαμε με το κρασί μας....Επιβιώσαμε μέσα στη σπηλιά.....Κάποια στιγμή του βγάλαμε το μάτι! Κρυφτήκαμε μέσα στο κοπάδι του....Βρήκαμε τον δρόμο μας μέσα από την τύφλα τη δική του.....Ο ίδιος μας άνοιξε την πόρτα της Ελευθερίας....Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.... Τα γκεσέμια του μας έβγαλαν από την τρύπα....Φτάσαμε σώοι στα καράβια μας....Σαλπάραμε για ένα ακόμη ταξίδι ελευθερίας....Δεν ήταν ο τόπος του Πολύφημου ο τρόπος του χαμού μας....Γλυτώσαμε από τις πέτρινες βολές του....

Κι αυτοί που λένε πως δεν αντισταθήκαμε είναι σαν τ’ αδέρφια του που δεν τον σύντρεξαν γιατί δεν πίστεψαν πως ο “Κανένας” είναι κάποιος!!! Κύκλωπες...στραβούλιακες....μονόφθαλμοι...

Βλέπουν μόνο αυτά που ακούνε και μαθαίνουν μόνο όσα τους λένε. Απορροφημένοι στις αναλύσεις για το “νόημα του Πολυτεχνείου” ακόμη να πάρουν χαμπάρι για τις προϋποθέσεις του! 

« Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εγώ 

Δεν παραδέχτηκα την ήττα. Έβλεπα τώρα 

Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω. 

Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.

Μιλάτε, δείχνετε πληγές αλλόφρονες στους δρόμους. 

Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σα σημαία.  

Καρφώσατε σ’ εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα 

Η πρόγνωσίς σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις. 

Εκεί, προσεχτικά, σε μια γωνιά, μαζεύω με τάξη, 

Φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο 

Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω 

Με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω 

Με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω. 

Όρθιος, και μόνος σαν και πρώτα περιμένω». 

Μανώλης Αναγνωστάκης 

Απόψε...και κάθε απόψε... πεθαίνει ο φασισμός!

Οι μύγες, οι μέλισσες και οι σφήκες (ευ-θυμο-γράφημα)

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

[Πρόλογος της 16ης Νοεμβρίου 2016.

Βλέποντας τις μύγες της πολιτικής μας και της κοινωνικής μας ζωής, να μην έχουν αφήσει σκατό για σκατό "ατρύγητο", θυμήθηκα τις σφήκες! Και τούτο εδώ το κείμενο.  Το έγραψα και το δημοσίευσα 26 Ιανουαρίου 2010, στο "Αντίφωνο". Είναι ...πρόμνημονιακό, δηλαδή. Σήμερα σχεδόν έξι χρόνια μετά είναι το ίδιο επίκαιρο! ]

Έχω κατά νου την παραβολή του Γέροντα Παΐσιου “Ο καλός και ο κακός λογισμός”.

Εκεί ο άγιος γέροντας χωρίζει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες: σ' εκείνους που μοιάζουν με τις μέλισσες και σ' εκείνους που μοιάζουν με τις μύγες.

Επειδή ο κίνδυνος να χαρακτηρίσουν κάποιοι τον γέροντα μανιχαϊστή είναι μεγάλος θα προσπαθήσω να “στήσω” ένα τρίγωνο εισάγοντας και τις σφήκες στο παιχνίδι.

Δεν θα κινδυνεύει, στο εξής, ο λογισμός μας από το μανιχαϊστικό δίπολο αλλά θα εδράζεται σταθερά σε ένα τριλεκτικό τρίγωνο! Ως γνωστόν δια τριών σημείων ένα και μόνο επίπεδο διέρχεται.

Οι μέλισσες έχουν έναν εχθρό, τις σφήκες!
Είναι επικίνδυνος κακός εχθρός ο οποίος, όταν επι-τίθεται, αποδεκατίζει την κυψέλη.
Δεν υπάρχει τρόπος να τον αντιμετωπίσουν. Είναι τελείως ανίσχυρες οι καημένες οι μέλισσες.
Αφήνονται στο θέλημα του Θεού και στην ευφυΐα του μελισσοκόμου.
Ο μελισσοκόμος όμως είναι άνθρωπος. Δεν είναι θεός των ανθρώπων.
Μπορούμε να πούμε όμως πως μάλλον είναι και θεός των μελισσών, είναι και μέλισσα!
Θεός των μελισσών είναι γιατί μπορεί να κάνει ό,τι δεν μπορούνε οι μέλισσες.
Μέλισσα είναι γιατί μπορεί και πρέπει να κάνει ό,τι μια μέλισσα χρειάζεται για να σωθεί!
Και να τι κάνει λοιπόν ο καλός μελισσοκόμος;
Παίρνει ένα μπουκάλι του νερού πετ. Του 1,5 λίτρου, ξέρετε.
Κάνει δυο-τρεις τρύπες στις κάθετες πλευρές και μέσα βάζει ένα μπαγιάτικο ψάρι!
Το "σύστημα" αυτό το κρεμάει κοντά στην κυψέλη.
Οι σφήκες σαν τρελές πέφτουν πάνω του. Μπαίνουν μέσα, τρώνε με βουλιμία, ζουζουνίζουν ευτυχισμένες! Οι άλλες τις βλέπουν, τρέχουν κι αυτές, χωράνε όλες!

Όσο δε μπαγιατεύει το ψάρι, όσο περισσότερο όζει, τόσο οι σφήκες έλκονται από αυτό.

Η κατάσταση εξελίσσεται σε πάρτι, σε ρωμαϊκό συμπόσιο. Ένα συμπόσιο όμως που δεν έχει πόρτα εξόδου! Δεν μπορούν να βγουν έτσι όπως μπήκαν! Θα μείνουν εκεί! Πάνω τους θα πέσουν κι άλλες!
Καμιά δεν θα αντιληφθεί εγκαίρως την παγίδα. Όλες θα υποκύψουν στον πειρασμό του εύκολα

κερδισμένου "νόστιμου" φαγητού. Όλες περιτεθειμένες. Όλες πέριξ του μηδενός της του ιχθύος σήψεως!

Κάποιες από αυτές τις σφήκες θα κοιτάξουν να δουν πώς θα τη σκαπουλάρουν, πώς θα γλιτώσουν για μια ακόμα φορά. Θα αρχίσουν τις “φιλοσοφίες”, τα κηρύγματα και τις νουθεσίες προς τις άλλες σφήκες. Θα σείουν τα πτυχία τους και την αυθεντία τους. Θα απειλούν τον μελισσοκόμο.

Κάποιες θα κάνουν πως δεν τον ξέρουν και πως δεν τον είδαν ούτε τον βλέπουν.

Κάποια, εν μέσω ύβρεων, θα προσπαθήσει να πείσει τις σφήκες ότι το πρόβλημα είναι πολιτικό και ότι φταίει το μπουκάλι και το σχήμα του. Ότι αν άλλαζαν το σχήμα του μπουκαλιού τότε θα έπαυαν να είναι “όμηροι αύξοντος πρωτογονισμού”. Κατά τη θεωρία αυτή, πρωτογονισμός είναι το μπουκάλι αλλά όχι ό,τι κάνει τις σφήκες να είναι σφήκες. Μετά θα συνεχίσει να εκτοξεύει τας αράς του κατά των αποδομητών.

Κάποια άλλη σφήκα που πριν μπει στο μπουκάλι κατοικούσε στο Ψυχικό, θα ισχυρίζεται, κρούοντας τα τοιχώματα του μπουκαλιού, ότι δεν είναι σφήκα και ότι μπορεί να είναι...Δημεπώνυμη αλλά δεν είναι εκ της πλέμπας τούτης και καλά θα κάνουνε να την αφήσουν να επιστρέψει στο Ψυχικό, όπου αφού δούλεψε πολύ και έξυπνα στα νιάτα της, έχει λεφτά για φάγωμα και ότι πρέπει να ισχύσει το σύστημα LIFO (Last In First Out)-αφού μπήκε τελευταία δηλαδή πρέπει να βγει πρώτη-όπως άλλωστε έκανε πάντα.

Αμφότερες οι ως άνω σφήκες, κόβοντας και ράβοντας, συναντιόνταν σε γνωστό...Ραπτ-άδικο για σφήκες και έκαναν κριτική, μαζί με άλλες, στην εκσυγχρονιστική τάση να χρησιμοποιούνται φιάλες πετ στη συσκευασία των μεταλλικών, επιτραπέζιων έτι δε ανθρακούχων υδάτων.

Κάποια άλλη θα πεταχτεί με Χάρη και θ' απευθυνθεί δραματικά στο...Δήμο των σφηκών προτρέποντάς τες να...ελπίζουν στη “δημιουργικότητα της απελπισίας”!

Ουδόλως όμως θα αποτρέψει το κακό.

Οι σφήκες θα εξακολουθήσουν να εισρέουν στο μπουκάλι του δείμου και του φόβου. Η φιάλη θα γεμίσει υπερφίαλες σφήκες. Είναι ζήτημα Χ(Κ)ρόνου να εξοντωθούν από μόνες τους πατώντας η μία πάνω στην άλλη, όλες γαρ τέκνα του Άρεως. Πόλεμος πατήρ πάντων και πασών των σφηκών!

Ο καλός μελισσοκόμος μας θα πάρει το μπουκάλι, θριαμβευτικά θα το κοιτάξει, θα καμαρώσει τη φονική αυτή μηχανή-πολύ περισσότερο θα καμαρώσει την ευφυΐα του-και θα την πετάξει στα σκουπίδια, στο μηδέν, στο εξ ον συνετέθησαν.

Οι μέλισσές του, ήρεμες, συνεχίζουν τις εργασίες τους, ακάματες και ανίδεες για ό,τι κακό έχει συμβεί στους εχθρούς τους λίγο πιο πέρα.

Εμπιστεύονται τον μελισσοκόμο οι μέλισσες!
Αλλά και ο μελισσοκόμος τις εμπιστεύεται!Δεν ανησυχεί γι' αυτές!
Ποτέ δεν θα πάει μια μέλισσα να πέσει στην εφιαλτική φιαλώδη παγίδα.
Η μέλισσα είναι ασύμβατη με τη βρωμιά. Όχι μόνο δεν έλκεται αλλά την αποστρέφεται κιόλας.
Η μέλισσα πάει μόνο στα λουλούδια, στις ευωδιές και στα χρώματά τους που φυσικά δεν τα αντιλαμβάνεται έτσι όπως εμείς αλλά ως μήκη κύματος του Φωτός.

Τα λουλούδια είναι η προϋπόθεση αναπαραγωγής των μελισσών.
Οι σφήκες δεν πάνε ποτέ στα λουλούδια και πάντα πάνε στις βρομιές.
Οι βρομιές, μια εκδοχή της ασχήμιας, είναι η προϋπόθεση αναπαραγωγής των σφηκών.
Ο "φόνος"επίσης."Να σε φάω μέλισσα, να ζήσω. Ο θάνατός σου η ζωή μου".

Οι πιο “φιλοσοφημένες”θεούσες-πολιτικολογούσες σφήκες ισχυρίζονται ότι αυτό είναι ανιδιοτέλεια. Γυρίζουν ανάποδα τις τσέπες τους σε κάθε ευκαιρία. Δηλώνουν παντού ότι μετατρέπουν τη χρήση σε σχέση! Κανείς, φυσικά, δεν αμφιβάλλει ούτε και πρέπει. Ακόμα και η ασχετοσύνη είναι σχέση! Και ο κανιβαλισμός επίσης! Σχέση είναι όλα, όμως προς τι μεν κακή σχέση προς τι δε καλή!

Οι μέλισσες, ακόμη, είναι η προϋπόθεση αναπαραγωγής των λουλουδιών.
Τα λουλούδια δε, όπως και οι μέλισσες, είναι μια εκδοχή του Εύ-μορφου και του Καλού.

Οι μέλισσες είναι κι εκείνες μια εκδοχή του Εύ-μορφου και του Καλού.

Είναι εύ-μορφη η μέλισσα, αν και έν-τομη, όμως είναι και έν-τρομη έναντι της σφήκας.

Οι σφήκες είναι μια εκδοχή του Ά-σχημου και του Κακού.
"Να σε γονιμοποιήσω λουλούδι μου να ζήσω"...προτείνουν deal οι μέλισσες στα λουλούδια.
"Να μεταφέρω ακούραστα τη γύρη σου, κάνω φτερά για να πετάξω, κι εγώ να κρατήσω μια μικρή...προμήθεια!"

"Να γίνω...μπάτλερ σου, να σε διακονήσω, να σε φροντίσω, να σε θεραπεύσω, να σε λευτερώσω από τα δεσμά της βαρύτητας", προτείνουν τα μελισσάκια!
Έτσι μιλάνε στα λουλούδια οι μέλισσες κι αυτά ....τις εμπιστεύονται!

Έχουν Πίστη τα λουλούδια! Έχουν μπέσα!

(Ο Φίσερ,ο Μπράουν κι ο Κράφτ φτιάχνουν τα δικά τους τραστ κι οι μέλισσες με τα λουλούδια τα δικά τους.)
Τις αφήνουν να προσλουλουδωθούν και με απαλά αγγίγματα φορτώνουν το λούτρινο κορμί τους γύρη. Τις αφήνουν να φάνε λίγο κι όλα είναι έτοιμα για ...την αποάνθωση!(ή απολουλούδωση).

(Κάποιοι σοφοί γέροντες εμπνεόμενοι από τις μέλισσες, προτρέπουν τους ανθρώπους να μοιάσουν στις μέλισσες μεταφέροντας στο Νυν μόνο ό,τι είναι όμορφα χρήσιμο και χρήσιμα όμορφο από τη “γύρη”της Παράδοσης.)

Οι μέλισσες δεν είναι ούτε λουλούδια ούτε άνθρωποι.

Η μελισσένια όμως ουσία τους δεν απαγορεύει στις μέλισσες το μετασχείν στη...λουλουδικότητα!

Μετέχοντας δε της λουλουδικότητας, δια των ενεργειών τους, εξασφαλίζουν στα λουλούδια την αναπαραγωγή τους, ήγουν την αθανασία της λουλουδικότητας!

Λουλουδικότητα δε εστί ό,τι κάνει το λουλούδι να είναι λουλούδι.

Εξασφαλίζοντας την αθανασία των λουλουδιών παραλλήλως εξασφαλίζουν και μια ιδιαιτέρως θρεπτική τροφή για τους ανθρώπους...το μέλι. Αντιοξειδωτικό, αντισηπτικό και άκρως γλυκαντικό.

Έτσι, δια των ίδιων αυτών ενεργειών, οι μέλισσες, μετέχουν και της λουλουδικότητας και της...ανθρωπότητος. Δια των ενεργειών τους “γίνονται” άνθρωποι αφού κάνουν ό,τι βοηθάει τον άνθρωπο να ζήσει και να αναπαραχθεί, άρα να διαιωνισθεί, ν' απαθανατιστεί η ανθρωπότητα!

Είναι προφανές ότι οι μέλισσες, μελισσουργώντας, γίνονται και λουλούδια και άνθρωποι!!!

Οι δύο ενέργειές τους συναιρούνται ασυγχύτως και αδιαιρέτως!!!

Προσοχή όμως! Η φύση τους μένει πάντα μία:η φύση της μέλισσας.

Αναλόγως-πάντα ελλόγως-και τα λουλούδια μετέχουν της...μελισσότητας αφού η γύρη τους μετέχει της ζωής των μελισσών. Όχι φύσει αλλά ενεργεία!

Προάγονται τα λουλούδια σε μέλισσες ακριβώς γιατί δια της λουλουδικότητάς τους γίνονται προϋπόθεση αναπαραγωγής των μελισσών!

Για να καθησυχάσω τους πούρους αντιμανιχαϊστές, δεν παραλείπω να αναφέρω ότι και οι μέλισσες έχουν κεντρί και ότι κι εκείνες μπορούν να πλήξουν τον άνθρωπο, κάποιον δε αλλεργικό να τον ξεκάνουν. Υπόκεινται κι εκείνες στον κίνδυνο της αμαρτίας ήγουν της αστοχίας ή και τις νόμιμης άμυνας.

Όμως! Οι μέλισσες άπαξ και κεντρίσουν, τελειώσανε! Αφήνουν το κεντρί τους μαζί με τη ζωής τους!

Αυτές είναι όντως-ζώντας και πεθαίνοντας-ανιδιοτελείς.

Ηθικόν δίδαγμα:

-Αφήστε τις μύγες να κάνουν τη δουλειά τους, να καταβροχθίζουν δηλαδή την κάθε βρομιά.

Αν απομακρύνετε τις βρομιές οι μύγες θα απομακρυνθούν μαζί τους.

-Φυλαχτείτε όμως από τις σφήκες! Είναι επικίνδυνες ιδιαίτερα για τους αλλεργικούς.

-Οι υπόλοιποι, όσοι δεν είσθε μύγες και σφήκες, ακόμα κι αν δεν συνειδητοποιείτε την μελισσότητά σας, ακόμη κι αν δεν έχετε αποκτήσει συνείδηση της μελισσένια σας ύπαρξης, απάγεσθε ατόπως στον τ(ρ)όπο των μελισσών!

Εμπιστευτείτε λοιπόν τον Μελισσοκόμο και όχι τις θεούσες-πολιτικολογούσες εμφιαλωμένες υπερφίαλες σφήκες !!!

Παράξενοι Φτωχοί Στρατιώτες: 1515 μΧ: Οι Ελβετοί, οι Γάλλοι, οι Βενετοί και οι ...

Παράξενοι Φτωχοί Στρατιώτες: 1515 μΧ: Οι Ελβετοί, οι Γάλλοι, οι Βενετοί και οι ...: "Η Μάχη τους Μαρινιάνο", Urs Graf (1485-1527) Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους χαράκτες της εποχής. Ελβετός, γυιός χρυσο...

Παράξενοι Φτωχοί Στρατιώτες: Τι είναι, τέλος πάντων, το Άρβανο και τα άρβανα;

Παράξενοι Φτωχοί Στρατιώτες: Τι είναι, τέλος πάντων, το Άρβανο και τα άρβανα;: Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής Η ομιλία στη κεντρική παρουσίαση (Αθήνα, 9 Μαΐου 2015) των Παράξενων Φτωχών Στρατιωτών-Θαυμαστά στο...

Σε λίγες μέρες οι “Παράξενοι Φτωχοί Στρατιώτες” κλείνουν δύο χρόνια από την έκδοση τους.

Αν όμως τα τυπικά τους γενέθλια είναι η 14η Νοεμβρίου, το βιβλίο ήταν έτοιμο από το 2012.

Όλον αυτόν τον καιρό βιαζόμουν και ανυπομονούσα να το δω στα βιβλιοπωλεία, όχι μόνο από την συνηθισμένη στους συγγραφείς ανάγκη να δουν το έργο τους “στον τόπο του άλλου” αλλά κυρίως για να προλάβω τις εξελίξεις.

Η κλιμάκωση των προκλήσεων από πλευράς Σκιπερίας, στα πλαίσια του ΝεοΟθωμανισμού, ήταν, για μένα τουλάχιστον, κάτι παραπάνω από βέβαιη και όφειλα να βιαστώ να παρουσιάσω τα συμπεράσματα της μακροχρόνιας έρευνάς μου ώστε η καθ' ημάς Αρβανιτιά να μπορέσει να τα εντάξει στο οπλοστάσιό της και να τα έχει διαθέσιμα στο σύγχρονο “αόρατο πόλεμο” για εθνική ανεξαρτησία και ελευθερία που μαίνεται.

Το ότι στα συμπεράσματά μου αυτά υπήρχαν πολλά “καινά δαιμόνια” τα οποία θα έρχονταν σε αντιπαράθεση με σχεδόν όλους τους αρβανιτιλόγους και αρβανιτοπατέρες που προσπάθησαν να αγγίξουν την εθνική ταυτότητα των Αρβανιτών, Ελλήνων και Σκιπητάρων, με έκανε να βιάζομαι ακόμη περισσότερο.

Στόχος μου ήταν και είναι δύο πράγματα:

1. Να αντιληφθεί η Αρβανιτιά (κι όχι μόνο της Ελλάδας) την τεράστια σημασία της ιστορίας της, να αισθανθεί περήφανη και να κατανοήσει ποια είναι αυτά τα στοιχεία που έκαναν και κάνουν τόσο σημαντική αυτή την ιστορία.
2. Να απαλλαγεί η Αρβανιτιά (κι όχι μόνο η Ελληνίδα Αρβανιτιά) από τις διάφορες ηλίθιες κι επικίνδυνες δοξασίες που την κρατάνε παγιδευμένη και ευνουχισμένη. Η μεν Ελληνίδα Αρβανιτιά, στην καλύτερη περίπτωση, περιστρέφεται γύρω από τις αρβανίτικες διαλέκτους και την “ένδοξη” καταγωγή της από τους Πελασγούς, η δε Σκιπερίδα Αρβανιτιά, σε όλες τις περιπτώσεις, δεν σκαμπάζει γρι για τη μετάλλαξη που υπέστη όταν εκείνοι τούρκεψαν εξισλαμιζόμενοι και κατατυράννησαν τους υπόλοιπους επί τέσσερις αιώνες. Κοπανάει, λοιπόν, κρύο σίδερο ότι είμαστε κοινής καταγωγής και έχουμε την ίδια γλώσσα(!) οπότε εμείς είμαστε σαν κι αυτούς οπότε και ανήκουμε νομοτελιακά(!) πότε στον Σαλί Μπερίσα, πότε στον Φάτος Νάνο και πότε στον Έντι Ράμα(!!!)

Σήμερα, δύο χρόνια μετά, φαίνεται σαφώς ότι, οι λόγοι για τους οποίους βιαζόμουν να εκδοθούν οι “Στρατιώτες” δεν ήταν αβάσιμοι. Μαζί με μερικά ακόμη κείμενα, που διαμορφώθηκαν στην πορεία παρουσίασης των “Στρατιωτών” στο κοινό, συντάσσουν τις γραμμές τους και ευθυγραμμίζουν τα κοντάρια τους. Αυτός ο πόλεμος για την ιστορία και την ταυτότητα είναι όλος δικός μας! Ας τον διεξαγάγουμε σύμφωνα με το πνεύμα των προγόνων μας!

Ένα από απ' αυτά τα κείμενα, πλήρες “καινών δαιμονίων”, είναι και το παρακάτω:

https://stratioti.blogspot.gr/2016/03/blog-post_16.html

Παράξενοι Φτωχοί Στρατιώτες: Για τις ανοησίες των Σκιπητάριδων περί της εθνικής...

Παράξενοι Φτωχοί Στρατιώτες: Για τις ανοησίες των Σκιπητάριδων περί της εθνικής...: Υπάρχει πιο μεγάλη ανοησία , για έναν άνθρωπο που πραγματεύεται την εθνική ταυτότητα ενός λαού, από το να ανάγει την ταυτότητα αυτή...

Παράξενοι Φτωχοί Στρατιώτες: “Ενιοι δε και δίγλωσσοι εισίν”

Όποιος μιλάει αρβανίτικα είναι κι "Αλβανός", όπως λέει ο Έντι Ράμα που είναι πρωθυπουργός της Σκιπερίας και ο ίδιος δηλώνει Σκιπητάρης;



Παράξενοι Φτωχοί Στρατιώτες: “Ενιοι δε και δίγλωσσοι εισίν”

Παράξενοι Φτωχοί Στρατιώτες: Κ.Ν. Σάθας: Πρόλογος στο "Μπούα ανδραγαθήματα" του...

Παράξενοι Φτωχοί Στρατιώτες: Κ.Ν. Σάθας: Πρόλογος στο "Μπούα ανδραγαθήματα" του...: Στους Παράξενους Φτωχούς Στρατιώτες αναφερόμαστε πολλές φορές στον ραψωδό της Στρατιάς, Τζάνε (Ιωάννη) Κορωναίο και στο επικό του π...