Κάποιοι φίλοι μιλάνε για τη "μάστιγα του αυτομαστιγώματος". Θα διαφωνήσω! Όχι για τη "μάστιγα" αλλά για το πρώτο συνθετικό της λέξης. Ο "Ιαβέρης"( αρχή σοφίας η ονομάτων επίσκεψις) δεν αυτο-μαστιγώνεται! Όσοι μας βρίζουν, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, φιλόσοφοι, δημοτικοί άρχοντες, παπαγαλάκια του Συστήματος, σμπίροι του Συστήματος, λαμόγια των ιδεών και των κοσμοθεωριών, δεν αυτο-μαστιγώνονται. Απλά μαστιγώνουν εμάς, μαστιγώνουν τον λαό, μαστιγώνουν, σε προτελευταία ανάλυση, εκείνους από τους οποίους πληρώνονται και ζουν. Οι περισσότεροι απ' αυτούς μάλιστα, έχουν ορκιστεί στο όνομά του προκειμένου να ασκήσουν το λειτούργημα και να υπηρετήσουν την κοινωνία έναντι αδράς, στις εποχές αυτές, αμοιβής.Και δεν είναι η σκληρότητα των εκφράσεων και των χαρακτηρισμών αυτό που μου προκαλεί αηδία. Ούτε και η αμετροεπής αδολεσχία εκεί που χρειάζεται το παράδειγμα, η νουθεσία, η υπομονετική και επίμονη παραμυθία.
Η αυτοκριτική, και ίσως το αυτομαστίγωμα που συνεπάγεται, δεν αφορά στους άλλους. Δεν αναφέρετε σ' εκείνους. Αυτός που αυτομαστιγώνεται πάνω στην αυτοκριτική του, αναλύει και ανατέμνει πρώτα πρώτα τον εαυτό του και τα δικά του λάθη. Από κει κάνει τις γενικεύσεις του και δείχνει στους άλλους πώς από το γενικό προέκυψε η συγκεκριμένη ατομική αστοχία (=αμαρτία) και πώς απ' τις πολλές "ατομικές" αστοχίες οδηγούμεθα στις συλλογικές κρίσεις και τελικά στην παρακμή. Ο αυτομαστιγούμενος πάσχει! Υποφέρει και μοιράζει την καρδιά του "σαν ένα καρβέλι ζεστό ψωμί", δέχεται να ταπεινωθεί εκθέτοντας "την ιδιωτικότητα του", τα λάθη του, τις αμαρτίες του, τις ντροπές του, προκειμένου να μάθουν οι άλλοι, αν είναι δυνατόν χωρίς να πάθουν ή έστω χωρίς να πάθουν περισσότερο! Αυτοθελήτως κι αυτεξουσίως ο αυτομαστιγούμενος καταλύει την απόστασή του ατόμου από την κοινωνία και γίνεται ένα "τίποτα" προκειμένου να μάθουν οι άλλοι αυτό που έμαθε κι αυτός. Ο Χριστός, που είναι πρότυπό μας, περνάει όλη του την επίγεια ζωή με τελώνες, πόρνες και αμαρτωλούς. Δεν τους ζητάει πρώτα να μετανοήσουν για τους καταδεχθεί. Δεν τους κρίνει καν! Θέλει απλώς να τους σώσει! Και "τελικά", "λερώνεται" με τη σαπίλα του Άδη, κατεβαίνει εκεί, και εξέρχεται κρατώντας γερά από τα χέρια τον Αδάμ και την Εύα! Το ίδιο κάνει και με τον Λάζαρο.. Μπαίνει μέσα στο μνήμα! Και ο ίδιος στο Μνήμα καταλήγει. "Γεύεται" τον Άδη και την δυσωδία που συνεπάγεται η Πτώση!
Βλέπετε εσείς τίποτα τέτοια χαρακτηριστικά σε όσους μας λένε ότι είμαστε "ο χειρότερος λαός του κόσμου"; Βλέπετε πουθενά το προσωπικό τους πάθημα; Βλέπετε πουθενά τα δάκρυα της ταπείνωσης και της συντριβής; Βλέπετε πουθενά την ανατομία των παθημάτων τους; Βλέπετε την παραμικρή αναφορά στα προσωπικά τους αμαρτήματα και αστοχίες;
Ίσα ίσα, το αντίθετο συμβαίνει! Περιγράφοντας τα συλλογικά λάθη σαν να είναι άθροισμα ατομικών λαθών, αναζητώντας τη ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ και ΤΙΜΩΡΙΑ με κάθε αφορμή ατομικού λάθους προσπαθούν να βγουν εκείνοι απέξω και να διαχωρίσουν τη θέση τους από τη δική μας.
«Εφόσον μπορούμε να εντοπίσουμε, εφόσον μπορούμε και σας τα λέμε, εφόσον σας καταγγέλλουμε και σας κεραυνοβολούμε, εμείς δεν είμαστε σαν και σας!. Δεν είμαστε λαός και δεν είμαστε ο χειρότερος λαός του κόσμου!»
Αυτό μας λένε με τις δίκοπες λέξεις τους, τις ύπουλες και βρομερές επιθέσεις στο φρόνημα και στην αυτοπεποίθησή μας (όποια μας έχει μείνει). Μη σας γελάει το πρώτο πρόσωπο πληθυντικού! Που μιλάνε με το "εμείς" , το "είμαστε" κλπ. Αυτό είναι για ξεκάρφωμα! Αν το καταργούσαν και λέγανε "εσείς", "είσαστε" κλπ αμέσως θα τους παίρναμε χαμπάρι και δεν θα τους χαρίζαμε ίχνος προσοχής παρά μονάχα τον χλευασμό μας και την αηδία μας.
Αυτοί, για μένα, είναι χειρότεροι εχθροί του λαού από τους πολιτικούς. Και δεν θα μπορέσει ποτέ να ανυψωθεί σε Λαό αν δεν τους συντρίψει ηθικά-πολιτικά-φιλοσοφικά-οντολογικά-θεολογικά! Είναι χειρότεροι από τους πολιτικούς γιατί έτσι διαμορφώνουν πρότυπα τρόπου ζωής. Κάποτε το κάνανε "θετικά" προωθώντας είδωλα και μανιέρες, τώρα το κάνουν αρνητικά κόβοντάς μας τα πόδια επιμένοντας δαιμονικά στην "αξιολόγηση" και στη "διαβάθμιση"!
Επιμένοντας προτεσταντικά, να μας αξιολογούν και να μας τοποθετούν στον πάτο όλων των λαών(!) αποσκοπούν στο να χάσουμε ό,τι μας έχει απομείνει από την κληρονομιά της ιστορίας μας είτε υλική είναι αυτή είτε, πολύ περισσότερο, πνευματική. «Τέτοιοι που είσαστε δεν σας πρέπει ελευθεριά, ούτε ελεύθερη και ευημερούσα πατρίδα», είναι σαν να λένε και αυτό το διατυμπανίζουν έτσι ώστε να το μάθουν όλοι οι άλλοι "καλύτεροι από μας λαοί". Λένε και κάτι ακόμη. «Όσο είσαστε έτσι, οι χειρότεροι, δεν σας αξίζει τίποτα. Και το δίκιο που έχετε το χάνετε. Γίνεται πρώτα όλοι "άγιοι" και το συζητάμε». Αποκτήστε πρώτα "οδηγητική συμπεριφορά", σταματήστε να είσαστε λαμόγια, όλοι μαζί, και τότε τα λέμε. Ό, τι έλεγαν και τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, δηλαδή. Μέχρι τότε που "εσείς", "όλοι μαζί", μαζέψετε τους υπόλοιπους, εμείς έχουμε το δικαίωμα στα αντίποινα! Αυτό ακριβώς έλεγαν και οι κατακτητές αυτή την "τελειότητα" απαιτούσαν προκειμένου να μην επιβάλλουν τη συλλογική τιμωρία.
Κι εμείς τι λέμε; Κι εγώ τι σας προτείνω; Γαμήστε τους το κέρατο!!! Εξοντώστε τους ηθικά, πολιτικά, ιδεολογικά, φιλοσοφικά, θεολογικά! Νικήστε τους! Ήρεμα, Ειρηνικά, Δημοκρατικά και ταυτόχρονα Αδυσώπητα, Αμείλικτα, Ανυποχώρητα.