Σήμερα όλοι(;)διαμαρτύρονται που η νεολαία ξεροσταλιάζει ολημερίς στις καφετέριες.
Και όχι μόνο αυτό. Το άραγμα, με έναν σούπερ ντούπερ καφέ στο χέρι στα στέκια αυτά, δεν θεωρείται κάτι παράξενο, κάτι αταίριαστο στους νέους, ειδικά, ανθρώπους.
Πριν σαράντα χρόνια όμως, τα πράγματα ήσαν αλλιώς. Αν μη τι άλλο, κάποιοι αντιστεκόντουσαν και προσπαθούσαν ν' ανακόψουν το ρεύμα του "ξενόφερτου τρόπου ζωής" προτείνοντας στους νέους μια άλλη ψυχαγωγία, η οποία θα είχε την δημιουργία ως κεντρικό της στοιχείο.
Η δημιουργία, ως έργο του δήμου, είναι η κατεξοχήν ενέργεια του ατομικού που απευθύνεται στο συλλογικό, έχει αφετηρία και προορισμό τον "άλλο" άνθρωπο.
Η Πολιτιστική Ομάδα (οδού) Αχαρνών (Π.Ο.Α) ήταν ένα τέτοιο κύτταρο αντίστασης και δημιουργίας "από τα κάτω"!
Σε λίγους μήνες, έφτιαξε δικό της χώρο για την ψυχαγωγία των νέων και τη στέγαση των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων τους. Έβγαλε κι εφημερίδα, διοργάνωσε εκδηλώσεις σε ανοικτούς χώρους, διατύπωσε αιτήματα και πάλεψε γι' αυτά.
Εκεί, στην Π.Ο.Α. και στα δρώμενα της συνοικίας του Αγίου Παντελεήμονα, έκαναν τις πρώτες του πρόβες και τις πρώτες δοκιμές μεγάλοι και γνωστοί, τώρα πια, ηθοποιοί της εποχής μας.
Ας γίνει τούτη η ανάρτηση με την διακήρυξη της Π.Ο.Α και τα εξώφυλλα μερικών εφημερίδων της, αιτία να ξαναθυμηθούμε αυτά τα ωραία και, προ παντός, γόνιμα και δημιουργικά, χρόνια.
