Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής
Περίμενα από καιρό τους πολιτικούς απόγονους και απολογητές του δοσιλογισμού, (δοσίλογοι β' βαθμού) να επαναφέρουν στο προσκήνιο την παλιά εκείνη σκευωρία κατά του Άρη.
Την περίμενα γιατί είναι σαφές σε όσους μελετάνε τας γραφάς ότι, ναι μεν "το κράτος δεν εκδικείται" όταν είναι "κράτος δικαίου", αλλά όταν είναι κράτος της Δεξιάς εκδικείται και μάλιστα πολλές φορές.
1. Ο μικρός αυτός ανταρτάκος ήταν ελληνοαμερικανός που είχε αποκλειστεί από τον πόλεμο στη Σπάρτη. Ακολούθησε τους μαυροσκούφηδες και πήρε το όνομα Λυκούργος- "Λυκουργάκος".
2. Τη φωτογραφία την χρησιμοποιήσαν μαζικά οι Άγγλοι τον "Δεκέμβρη". Κυριολεκτικά "την ρίξανε με τα αεροπλάνα" και με μια λεζάντα στα εγγλέζικα όπου άφηναν υπονοούμενα κατά του Άρη. "Υπονοούμενα" λέμε, όχι ευθείες κατηγορίες. Ποιοι; οι αντρουά Άγγλοι!
3. «....κι' αυτή (η φωτογραφία με τη λεζάντα) συνετέλεσε στην παραπάνω εξαγρίωσι του αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ, ενώ στην αρχή της συρράξεως ήταν αρκετά διστακτικός γι' αυτήν.»
4. Μετά το τέλος του Άρη η σκευωρία επαναλήφθηκε σε δύο κύκλους, με πρωτεργάτες τους "δειμοσιογράφους" της εποχής που ελάχιστα διέφεραν από τους σημερινούς, αν δεν ήταν επικινδυνότεροι σε πολλές περιπτώσεις.
5. Θυμήθηκαν τότε, λακέδες και αφεντικά, την παλιά σύγκρουση του Θανάση Κλάρα με τον κίναιδο υπουργό Αβραάμ.
Αντιγράφω από το ένθετο “Νησίδες” της “Εφημερίδας των Συντακτών”(17-18/6/2017):
«Σε μια από αυτές τις περιπτώσεις ο Θανάσης Κλάρας [ήταν τότε συντάκτης του “Ρ”] πήρε πληροφορίες για τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις του υπουργού Αβραάμ και του βουλευτή Χατζή [Παναγιώτης- “Τότης” 1887-1952, βουλευτής Αιγίνης] και τις δημοσίευσε, καυτηριάζοντας γενικά την υποκρισία των μεγαλόσχημων αστών».
Η υπόθεση πήρε διαστάσεις, διήρκεσε δύο μήνες, γράψανε και οι αστικές εφημερίδες αλλά μόνο ο Ριζοσπάστης έκλεισε και ο διευθυντής με τον Κλάρα οδηγήθηκαν σε δίκη.
Εκεί, προσπαθώντας να ακυρώσουν την κατάθεση του Κλάρα ανέσυραν την από το 1924, όταν ήταν 19 χρονών, καταδίκη του για κλοπή.
Ο Θανάσης Κλάρας, που τότε ήταν 26 χρονών απάντησε με κείμενο στο Νέο Ριζοσπάστη (9/9/1931) όπου δίνει εξηγήσεις στις “εργαζόμενες μάζες της Ελλάδας” και όχι «στους ληστές και δολοφόνους του εργαζόμενου λαού, σ' αυτούς που βρωμάν ανηθικότητα, σ' αυτούς που χτες ακόμα σεμνόνονταν γιατί είχαν μάρτυρες υπεράσπισης διευθυντές μπορντέλων...», τονίζοντας ότι από τότε που οργανώθηκε στο ΚΚΕ δεν υπάρχει στη δράση του “ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΚΗΛΙΔΑ”.
Είναι απαραίτητο δε να επισημανθεί ότι ο Νικόλαος Κ. Αβραάμ διετέλεσε υπουργός Συγκοινωνιών και Δικαιοσύνης του Βενιζέλου. Το εργατικό κίνημα είχε πολλές συγκρούσεις μαζί του το 1930-1931 και είναι ο ίδιος με τον υπουργό Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Παπανδρέου κατά την Απευλευθέρωση και τα Δεκεμβριανά. Και στην σύντομη περίοδο εκείνη της Απελευθέρωσης ο Αβραάμ με τους χειρισμούς του είχε προκαλέσει αντιδράσεις και τη μήνη του ΕΑΜικού κόσμου.
Υγ. Με το δρόμο που έχουν πάρει μερικοί της Αριστεράς δεν αποκλείεται να καταγγείλουν τόσο εμάς που γράφουμε τέτοια πράγματα όσο και τον μακαρίτη Άρη για... ομοφοβία.
Ααα και το.. κερασάκι:
Το άρθρο 156 του Ποινικού Κώδικα που ψήφισε το Εθνικό Συμβούλιο (των Κορεσχάδων) τον Μάιο του 1944, δείχνει το κλίμα της εποχής σχετικά με αυτά τα θέματα: « Όποιος ασελγήσει παρά φύση, είτε ενεργητικά είτε παθητικά, με πρόσωπο που έχει συμπληρώσει τα 14 χρόνια, τιμωρείται με φυλάκιση ως 5 χρόνια» [Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης, ΠΕΕΑ- Εθνικό Συμβούλιο, Εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1981, τόμος β, σελ. 359]
