Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής
Στην προηγούμενη ανάρτησή μας (κλικ) είδαμε πώς διαμορφώνεται η σχέση Ζαχαριάδη-Ορέστη μέσα από την υπόθεση Πετσόπουλου.
Η τριλεκτική* "απαιτεί" προκειμένου να συμμαχήσει ο Ζαχαριάδης με τον Ορέστη, να θυσιάσει ο δεύτερος τον Πετσόπουλο. (να "αποπέμψει" από τη διαλεκτική αντίφαση το τρίτο λανθάνον μέρος της).
Ο Ορέστης δεν προβαίνει στην αποκήρυξη του Πετσόπουλου με τον οποίο μεν διαφωνεί σε πολλά, παραμένει δε φίλος και πολύτιμος συνεργάτης, οπότε "εισπράττει" τη δική του αποπομπή που στην κομματική γλώσσα τη λέμε "διαγραφή".
Η φιλία και η μπέσα στην καθ' ημάς ανατολή, όπως έχουμε πει και στους "Στρατιώτες..." υπερβαίνει τις συλλογικότητες και τις κολεκτιβιστικές ντιρεκτίβες.
Οι ομηρικοί μας ήρωες σε όλο τους το..."παρακατιανό" μεγαλείο!
Στο τριλεκτικό τρίγωνο, "Ζαχαριάδης-Σιάντος-Ορέστης", ο Σιάντος προκειμένου να υπερισχύσει του Ζαχαριάδη επιδιώκει την συνεργασία του Ορέστη. Για να γίνει αυτό όμως ο Ορέστης πρέπει να είναι μέσα στο Κόμμα. Οπότε, ο Σιάντος, για δικούς του λόγους, ζητάει την αποκήρυξη (αποπομπή) Πετσόπουλου από τον Ορέστη.
Ο Ορέστης και πάλι αρνείται. Το τριλεκτικό τρίγωνο "Σιάντος-Ορέστης-Ζαχαριάδης" καταρρέει οριστικά. Η μη εξεύρεση "συμμάχων" από τον Σιάντο τον οδηγούν προσεχώς μοιραία στην αποπομπή από τον Ζαχαριάδη. Νέα τριλεκτικά τρίγωνα στηρίζουν τον Νίκο έναντι του Σιάντου. Πρώτα ο Γιάννης Ιωαννίδης και μετά ο Βασίλης Μπαρτζώτας- Φάνης. (Ο "κοιλιάς" όπως τον έλεγε ο Ορέστης και του κακοφαινόταν)
Ο Ζαχαριάδης με τον Σιάντο αποπέμπουν τον Ορέστη. Ο Ορέστης με τον Πετσόπουλο αποπέμπουν, με τη σειρά, τον Ζαχαριάδη και τον Σιάντο. Όλα αυτά μαζί στις επόμενες λίγες εκατοντάδες λέξεις!
Λίγες μέρες μετά τη διαγραφή του Ορέστη ο Γέρος ζητάει να τον δει. Η τελευταία συνάντηση των δύο ανδρών που πορεύονται μαζί από τις πρώτες μέρες της Αντίστασης, γίνεται σε ένα σπίτι της οδού Νάξου, στην Κυψέλη.
* Την αναβάθμιση της διαλεκτικής σε τριλεκτική την οφείλουμε στον Δανό μαρξιστή αρχιτέκτονα Άσκερ Γιορν. Υπάρχει ένα ολιγοσέλιδο πλην όμως πολύ πυκνό βιβλίο του από τις εκδόσεις "Αλήστου Μνήμης" με τίτλο "Αγριότητα Βαρβαρότητα Πολιτισμός" που μπορεί κανείς εκεί να βρει την ουσία της. Εδώ παραθέτουμε μόνο μια μικρή αναφορά σ' αυτήν από τον Θόδωρο Ι. Ζιάκα που είναι ο κατεξοχήν μελετητής της τριλεκτικής του Γιορν και του "θυσιαστικού μηχανισμού" του Ρενέ Ζιράρ.
Τα δύο αυτά στοιχεία-στοιχιά, η τριλεκτική και η άλλη της όψη ο "θυσιαστικός μηχανισμός", είναι αυτό που λένε οι Έλληνες "τραγωδία".
Ας δούμε όμως τι λέει ο Ζιάκας για την τριλεκτική:
Όπως ξέρουμε από τη φυσική το «πρόβλημα των τριών σωμάτων» δεν επιδέχεται υπολογιστική λύση. Δεν μπορείς να τα βάλεις και τα τρία μαζί στην ίδια επιλύσιμη εξίσωση, παρά μόνο τα δύο. Το τρίτο θα σου ξεφύγει -θέλεις δε θέλεις. Αν αυτό ισχύει για το αστρονομικό διάστημα, κατά μείζονα λόγο ισχύει για το πολιτικό υπερδιάστημα. Στηριζόμαστε, λοιπόν, στα «δύο» και το «τρίτο», μας «ξεφεύγει» σε μια απροσδιόριστη-δυνητική θέση/κατάσταση. Πρόκειται για το «νόμο» που τη λογική εκφορά του τη γνωρίζουμε ως «τριλεκτική» μέθοδο. (κλικ)
