Τι ήταν οι Επιτροπές Παρακολούθησης των Ανταρτών;

 

Στον "Ορέστη" τεκμηριώνουμε ότι, μεγάλο, το μεγαλύτερο, μέρος της υπαίθρου εγκαταλείπεται, ήδη από τον Οκτώβριο του1942,  από τους Ιταλο-Γερμανούς, καθώς συμπτύσσονται τα τμήματά τους, μαζί με τη Χωροφυλακή, στις πόλεις και σε κάποια οχυρά σημεία, σε στρατόπεδα και τη σιδηροδρομική γραμμή.

Εκ των πραγμάτων, οι περιοχές αυτές χρειάζονται "επιτήρηση". Οι κατακτητές χρειάζονται απεγνωσμένα πληροφορίες για τις κινήσεις των ανταρτών, για τον τρόπο που εφοδιάζονται, για τους ανθρώπους που τους βοηθάνε και τους στηρίζουν. 

Οι κοινωνίες όμως, δεν είναι, ειδικά τον πρώτο καιρό και μέχρι το αντι-ΕΑΜ σύμφωνο (Οκτώβριος 1943), πρόθυμες να συνεργαστούν. 

Έτσι, και ενώ η Ιταλία παραπαίει και ο στρατός της εκφυλίζεται, οι Γερμανοί αναλαμβάνουν τη στρατιωτική διοίκηση της Βοιωτίας ΠΡΙΝ συνθηκολογήσει  ο Μπαντόλιο. 

Γιατί το κάνουν αυτό; 

Διότι ο ΕΛΑΣ ισχυροποιείται, μαζικοποιείται, και η αναγνώρισή του από το ΣΜΑ ως ελληνικού στρατού επί ελληνικού εδάφους (αυτό είναι η υπαγωγή του στο ΣΜΑ), προαναγγέλλει ακόμα μεγαλύτερη ισχυροποίησή του. 

Στις 19 Αυγούστου 1943, στη Θήβα, ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής το λέει καθαρά στους κοινοτάρχες. Δεν μπορούν να ανεχθούν τη δράση του ΕΛΑΣ κατά των τμημάτων τους! (σελ. 310)

Εκεί, εκείνη την ημέρα, προσδιορίζεται και ο ρόλος των 7μελών επιτροπών παρακολούθησης!

Απαρτίζονται από την 3μελή διοικούσα επιτροπή της κάθε κοινότητας και τους επιφανείς πολίτες. Ήτοι, τον γιατρό, τον δάσκαλο, τον κτηματία, τον έμπορο κλπ. Επειδή δε δεν τους έχουν πλήρη εμπιστοσύνη, τους φοβερίζουν με συνέπειες τρομερές, για τους ίδιους και τους οικείους τους. Μέσα στις φοβέρες αυτές είναι και η δήλωση ότι, εκτός από τις επιτροπές υπάρχουν κι άλλα άτομα που επιτηρούν τους παρακολουθούντες και ανάλογα αναφέρουν στη Μυστική Αστυνομία. 

Από τις Επιτροπές αυτές έχουμε πλήθος σημειωμάτων. Με τις υπογραφές τους! Κάποιες μάλιστα είναι και πολύ πρόθυμες και πολύ επιμελείς. 

Βέβαια, ευτυχώς για τον ελληνικό λαό, δεν είναι όλοι αυτοί εντελώς προσκυνημένοι. Όπως, πχ, ο δήμαρχος της Αταλάντης, ο οποίος φιλοξενεί τον Ορέστη, τέλη Μαρτίου 1944, και δέχεται από αυτόν οδηγίες να το αναφέρει στους Γερμανούς με χρονοκαθυστέρηση 24 ωρών. Πράγμα που γίνεται και η διαπεραίωσή του στην Εύβοια ολοκληρώνεται με ασφάλεια... 

Αν θέλετε να διαβάσετε κάμποσα από αυτά τα σημειώματα κατασκοπείας των Ελλήνων κατά των Ελλήνων και υπέρ των Γερμανών δείτε τον ειδικό αφιέρωμα στο Παράρτημα του Β΄ Μέρους σελίδα 791...

Η Παθητική Αεράμυνα στις πόλεις της Βοιωτίας

Ένα από τα βασικά επιχειρήματα του δευτερογενούς δωσιλογισμού, είναι αυτό της θυσίας των αμάχων που τάχα προκαλούσε ο ΕΛΑΣ με την δράση του. 

Το ίδιο επιχείρημα, φευ για τους παπαγάλους, υπήρχε και τότε. Τόσο από τους ίδιους τους κατακτητές όσο και από τον πρωτογενή δωσιλογισμό που τους υπηρετούσε. 

Θέλετε να μάθετε για την Παθητική Αεράμυνα στη Βοιωτία και στις πόλεις της;

Δείτε τη σελίδα 765 του "Ορέστη", Παράρτημα Β΄ Μέρους. 

Οι Γερμανοί μετά τον βομβαρδισμό του Πειραιά από τους Συμμάχους, όπου υπήρξαν 1.000 περίπου νεκροί, την άνοιξη του 1944, αρχίζουν να παίρνουν μέτρα παθητικής αεράμυνας. 

Σχέδια και διαταγές για καταφύγια, νοσοκομεία, υλικά, εργαλεία... Όλα τζάμπα για τους Γερμανούς κατακτητές, πληρωμένα με αίμα και ιδρώτα από τους... τεμπέληδες Έλληνες(!)  Και τότε και τώρα... 

Διαβάστε... 

 

Οι πολιτοφυλακές ΠΡΙΝ την Εθνική Πολιτοφυλακή και ως προπλάσματα Ταγμάτων Ασφαλείας

 

Άλλο ένα "σημείο" της Ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης, που η ιστοριογραφία παραγνωρίζει και τελικά προσπερνά, είναι οι πολιτοφυλακές. Μόνο τον Μενέλαο Χαραλαμπίδη είδα, στους "Δωσίλογούς" του να αναφέρεται σ' αυτές αλλά, όπως επισημαίνει, στην περιοχή της Αθήνας δεν εκδηλώνεται έντονα το φαινόμενο αυτό.

Εννοούμε τις ομάδες εκείνες που συγκροτούνται από τις δωσιλογικές κυβερνήσεις, κυρίως στην ύπαιθρο, οπλίζονται από τους Ιταλούς και τους Γερμανούς και αναλαμβάνουν, στην αρχή, έργο επιτήρησης των γραμμών των επικοινωνιών και των σιδηροδρόμων. 

Πράγματι, είναι ένα... φρούτο πολύ πρώιμο. Από τις αρχές του καλοκαιριού του 1942, παρακαλώ!

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι 

α) η ένοπλη αντίσταση του Ελληνικού Λαού δεν είναι η αιτία του ενόπλου αγώνα εναντίον του αλλά αποτέλεσμα αυτού του αγώνα ακόμα κι όταν ο λαός αυτός είναι γονατισμένος. Το καλοκαίρι του 1942 και ενώ μετράει δεκάδες χιλιάδες νεκρούς από την πείνα. 

β) ο εμφύλιος πόλεμος δεν είναι έμπνευση των κομμουνιστών και των συνοδοιπόρων τους που τάχα βρήκαν την ευκαιρία να αρπάξουν την εξουσία από τους... νόμιμους σφετεριστές της, αλλά είναι εργαλείο για την εξοικονόμηση ανδρών και πόρων για τη διεξαγωγή του πολέμου στα κύρια μέτωπα. Ήτοι στη Ρωσία και στην Αφρική. 

γ)  οι δωσιλογικές πολιτοφυλακές εμφανίζονται όταν ο ΕΛΑΣ είναι μόνο στα χαρτιά, οι αντάρτες του είναι μετρημένοι σε κάθε περιοχή και ενώ κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ότι θα γιγαντωθεί σε μια περίοδο που δεν υπάρχει πουθενά τακτικός στρατός ικανός να αναχαιτίσει τους Γερμανούς ανά την υφήλιο. 

Αυτές οι ένοπλες ομάδες θα καταστούν ακόμα περισσότερο απαραίτητες στους κατακτητές μετά τον Οκτώβριο του 1942. Όταν αυτή η "μικρή" δράση του ΕΛΑΣ αναγκάζει του Ιταλούς και τη Χωροφυλακή σε σύμπτυξη. 

Κλείνοντας χρόνο, τον επόμενο Οκτώβρη (1943), το αντι-ΕΑΜικό σύμφωνο απαιτεί περεταίρω στρατιωτική οργάνωση και όχι μόνο επιτήρηση αλλά και μάχιμη δράση. 

Είναι η στιγμή που οι πολιτοφυλακές γίνονται Τάγματα Ασφαλείας!

Τέτοια μέρα του 1943 οι Λιάκος και Παπαθανασόπουλος φτάνουν με ένα λόχο των Ταγμάτων στη Χαλκίδα. Ο Λιάκος είναι ήδη οργανωτής της πολιτοφυλακής των Ψαχνών. Το ανταρτοδικείο τον έχει καταδικάσει ερήμην σε θάνατο...

Αν θέλετε να μάθετε για όλα αυτά, μέσα από επίσημα ντοκουμέντα και έγγραφα της κυβέρνησης Ράλλη και των νομαρχιών, μέσα από την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, έγγραφα των Ταγμάτων και του ΕΛΑΣ, ανοίξτε τα Παραρτήματα του 1ου τόμου του "Ορέστη". 

Ειδικά στη σελίδα 743 θα βρείτε τη μελέτη για το ρόλο των πολιτοφυλακών στη φύλαξη των γραμμών επικοινωνίας και συγκοινωνίας. Θα διαβάσετε, τι ο διαβόητος Μέρτεν διατάσσει από τη Θεσσαλονίκη!!! 

Η Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή στη Βοιωτία κατά την Κατοχή

Η Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή στην Κατοχή δεν υφίσταται διότι δεν υφίσταται και Βασίλειον της Ελλάδος.

Η Ελλάδα έχει γίνει "Ελληνική Πολιτεία", στην καλύτερη περίπτωση, και "Νοτιοανατολικός χώρος" στην συνήθη αλληλογραφία των Γερμανών.

Παραμένει όμως, η Χωροφυλακή, βασικό εργαλείο στην άσκηση εξουσίας, στην επιβολή της εξουσίας των δωσιλόγων όλων των βαθμίδων της κρατικής δομής. Είναι ένας από τους συντελεστές του "αντι-ΕΑΜικού" συμφώνου, άλλωστε.

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι όλοι οι αξιωματικοί και οι άνδρες είναι δωσίλογοι. Ειδικά εκείνοι που είναι ενταγμένοι στις τάξεις της προκατοχικά. Γι' αυτό ο ΕΛΑΣ κάνει την διάκριση.

Δεν σκοτώνει χωροφύλακες, όπως τον κατηγορούν, αλλά σκοτώνει προδότες.

Ο Ορέστης αναφέρει πάμπολλα περιστατικά σχετικά και την τακτική αυτή. Για απλούς χωροφύλακες και για βαθμοφόρους.

Κάνει λόγο και για τον "ηθικό αφοπλισμό" της αρχής του αντάρτικου, όπου αφού τους αφαιρεί αναίμακτα τα όπλα τους τα επιστρέφει για να μην αντιμετωπίσουν συνέπειες.

Κάνει λόγο για τη φρουρά του τρένου στο Βαθύ, από την οποία εκτελούνται οι μισοί, δλδ οι καταταχθέντες κατά την κατοχή και οι της Ειδικής Ασφάλειας. Απαντάει και σε γράμματα σχετικά.

Αν θέλετε να μάθετε για την κατάσταση της Χωροφυλακής στη Βοιωτία, μέσα από επίσημα έγγραφα του σώματος και της νομαρχίας, πηγαίντε στη σελίδα 726 του "Ορέστη" (Παράρτημα Β΄ Μέρους), στο ειδικό σημείωμα.

Λίγο πριν (σελ. 724 & 725) θα βρείτε εκκλήσεις αξιωματικών της Χωροφυλακής προς τους άνδρες, να εγκαταλείψουν τις γραμμές της και να βγουν στο βουνό ή, έστω, να κάτσουν σπίτι τους.

Μέσα απ΄ όλα αυτά, ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι τον Οκτώβριο του 1942, δύο δλδ μήνες ΠΡΙΝ τον Γοργοπόταμο, η χωροφυλακή και οι ιταλικές δυνάμεις έχουν συμπτυχθεί μόνο σε μερικά κεφαλοχώρια, στις πόλεις και κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής!

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι έχει ήδη δημιουργηθεί ο θύλακας των ελευθέρων εδαφών από τα οποία μπορεί να ανεφοδιάζεται ο ΕΛΑΣ και να επιτίθεται.

Στο εξής, όλο και περισσότερο, ο θύλακας αυτός, θα διευρύνεται και όλο πιο δύσκολη θα καθίσταται η προσπάθεια των Ιταλο-Γερμανών να τον ελέγξουν.

Οι Ιταλοί δεν φθάσουν ποτέ σε πολλά σημεία του θύλακα (όπως πχ στα Δερβενοχώρια) και οι Γερμανοί για να φτάσουν θα κάνουν κανονικές εκστρατείες με χιλιάδες άντρες και υποστήριξη πυροβολικού και αεροπορίας.

Η κατοχική νομαρχιακή διοίκηση του νόμου Βοιωτίας

 

Είναι λίγο - πολύ γνωστό ότι ο νομός Βοιωτίας απέκτησε την... ανεξαρτησία του, από τον νομό Αττικής, το 1943.

Γιατί, όμως, συνέβη αυτό;

Θέλετε να το μάθετε;

Θέλετε να μάθετε για τον νομάρχη, τους επάρχους, τους υπαλλήλους και τη διοικητική δομή της νομαρχίας μέσα από τα επίσημα έγγραφά της;

Θέλετε να μάθετε για τα ποσά, τις χορηγήσεις, τις δυσκολίες αλλά και τα αντάρτικα εμπόδια στη μεταφορά των δισεκατομμυρίων; 

Θέλετε να διαβάσετε, σε επίσημα έγγραφα, το ξεχωριστό ενδιαφέρον, για τον...νομό, που τρέφουν ο Ταβουλάρης αλλά και ο ίδιος ο Ράλλης; 

Θέλετε να μάθετε για την περίσφιξη, την απομόνωση και τελικά τον εκφυλισμό της νομαρχιακής εξουσίας από τον ΕΛΑΣ;

Την άτακτη φυγή του νομάρχη και την εγκατάλειψη της νομαρχίας, ακριβώς έναν χρόνο μετά τη σύστασή της;

Διαβάστε στη σελίδα 314 (Παράρτημα Σ' Μέρους) του "Ορέστη" τη σχετική ειδική μελέτη βασισμένη στα αυθεντικά έγγραφα της δωσιλογικής νομαρχίας και κυβέρνησης...

19 Αυγούστου 1943: Ομιλία του Γερμανού στρατιωτικού διοικητή στους κοινοτάρχες της Επαρχίας Θηβών

19 Αυγούστου 1943, ημέρα Πέμπτη, λίγα 24ωρα πριν να κάψουν οι Γερμανοί τη Δομβραίνα και τα γύρω χωριά, ο στρατιωτικός διοικητής καλεί στη Θήβα τους κοινοτάρχες των χωριών της γραμμής που έχει "επαφή" με τους Αντάρτες. 

Πηγαίνουν οι μισοί...

Θέλετε να μάθετε τι τους είπε, μέσα από αυθεντικό έγγραφο της Επαρχίας;

Διαβάστε στη σελίδα 310 του "Ορέστη" (Παράρτημα Α' Μέρους)

Εκδόσεις Φυλάτος

 

Ο Ορέστης, καπετάνιος της ΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ στο φως της ιστορικής έρευνας

 

Το μπλογκ, επί σειρά ετών, προετοίμαζε την έκδοση της ιστορικής έρευνας για τον μεγάλο καπετάνιο του ΕΛΑΣ. 

Την προετοίμαζε και την διεξήγαγε ταυτόχρονα, καθώς πλήθος στοιχείων ανακτήθηκαν από την αλληλεπίδραση με τους αναγνώστες. 

Συνεπώς, γίνεται αντιληπτό ότι, η ιστορική αυτή έρευνα δεν αφορά μόνο τη δράση ενός προσώπου αλλά την ιστορία μιας ολόκληρης περιόδου. Από τις πρώτες ημέρες της κατοχής μέχρι την σύλληψη του Ορέστη, τον Νοέμβριο του 1947 και την κλιμάκωση του εμφυλίου πολέμου. 

Ούτε μιας περιοχής είναι η ιστορία. Μπορεί να αναφέρεται στην Αττική, τη Βοιωτία, την Εύβοια και τη Φωκίδα, με πλήθος στοιχείων, αλλά είναι, στην ουσία της, ιστορία όλης της Αντίστασης. 

Εύκολα θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, και ο ερευνητής ότι, τα στοιχεία που αφορούν πχ την Βοιωτία ή την Εύβοια, είναι ευρύτερης σημασίας και, στην πραγματικότητα, μέσα από τα απτά τεκμήρια του ειδικού αναδεικνύεται το γενικό. 

Ιδιαίτερο βάρος ρίξαμε στη δράση των προσώπων. Συλλέξαμε στοιχεία, τα συσχετίσαμε. Αποκωδικοποιήσαμε και αποδελτιώσαμε συμβάντα και γεγονότα, τα χρονολογήσαμε και τα επαληθεύσαμε. Ανακτήσαμε τα πραγματικά ονόματα πίσω από τα αντάρτικα ψευδώνυμα, για να μπορέσει η ιστορία να αποδώσει τη δέουσα τιμή σε όσο γίνεται περισσότερους αγωνιστές, αντάρτες, ΕΛΑΣίτες. 

Η έρευνα αυτή δεν σταματάει εδώ. Είμαστε στη μέση. 

Σε λίγο θα εκδοθεί και ο 2ος τόμος ανάλογου όγκου, όχι μόνο τυπογραφικού αλλά και ιστορικού αφού αναφέρεται λεπτομερώς στον Δεκέμβρη, στην Ανακωχή, στη Βάρκιζα, στην ανταρσία του Άρη, στις Εκλογές του '46, στην διολίσθηση στον Εμφύλιο. 

Ούτε όμως και στον 2ο τόμο θα χωρέσει όλη η έρευνα. 

Οπότε θα χρειαστούν και άλλα βιβλία και άλλες αναρτήσεις στην ιστοσελίδα τούτη, ίσως και ακόμα ένας τόμος για τον Ορέστη... 

"Ψυχή βαθιά", φίλε αναγνώστη...όπως θα έλεγε και ο "πατέρας" στα "παιδιά" του, ο θρυλικός Παπαζήσης που ο Ορέστης δείχνει να του έχει ιδιαίτερη εκτίμηση. 

Στη συνέχεια παραθέτουμε τον σύνδεσμο του εκδοτικού οίκου Φυλάτος όπου δημοσιεύεται ο πρόλογος του βιβλίου, ένα απαραίτητο βοήθημα για την κατανόηση του τόπου και του χρόνου που έλαβε χώρα η ιστορική αφήγηση του Ορέστη για τα φοβερά αυτά γεγονότα. 

10 Δεκεμβρίου 2024

80 χρόνια μετά 

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Προπαραγγελίες εδώ....

Ο συν/ρχης Χρήστος Γερακίνης μέλος της επιτροπής εκκένωσης των παραλίων της Εύβοιας

 

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Τέλη Ιουλίου 1943, και ενώ ο ΕΛΑΣ στην Εύβοια ήταν ακόμα μια μικρή ομάδα και απλώς διεξήγαγε "ένοπλη διαφώτιση", η κυβέρνηση Ράλλη, δια του διαβόητου υπουργού Εσωτερικών Ταβουλάρη, οργανώνει την άμυνα της νήσου Ευβοίας έναντι ενδεχόμενης απόβασης των Εγγλέζων. 

Για τον στρατηγικό ρόλο της νήσου έχουμε πει πολλά. 

Για τον Γερακίνη θα πούμε κι άλλα περισσότερα. 

Σήμερα θα αναφέρουμε απλώς ότι, τη στιγμή που είναι διορισμένος για να κρατάει τα μπόσικα των Γερμανών και Ιταλών στην Εύβοια, ταυτόχρονα συνομιλεί με τον Τσιγάντε ενώ στέλνει ανθρώπους του να ενταχθούν στον ΕΛΑΣ σε μια εκ των έσω διάβρωσή του. Ακόμα και ο ίδιος διαπραγματεύεται την προσχώρησή του! 

Εδώ θα παραθέσουμε τρεις σελίδες από το βιβλίου, του άλλου διαβόητου της Εύβοιας Νίκου Αναγνωστόπουλου, που έχει τίτλο "Η Εύβοια υπό Κατοχήν". (τομ β')

Εκεί, αναδημοσιεύεται το πρακτικό της επιτροπής αυτής όπου αναφέρονται τα μέλη της, ο σκοπός της και τα καθήκοντά της.

Το κοπάδι του δεσπότη Καρυστίας Πεντελεήμονος Φωστίνη...

 Καπετάνιος & στρατιωτικός διοικητής του ΙΙΙ/7 τάγματος αναφέρουν στο 7ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ Ευβοίας

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Τέτοια μέρα πριν από 80 ακριβώς χρόνια, ο καπετάνιος του ΙΙΙ/7 τάγματος της Νοτίου Ευβοίας του ΕΛΑΣ, μαζί με τον στρατιωτικό διοικητή του αναφέρουν στη διοίκηση του Συντάγματος. 

Θέμα, το κοπάδι του πρώην δεσπότη Καρυστίας Παντελεήμονος Φωστίνη, ο οποίος είχε κατηγορηθεί από τον ΕΛΑΣ για διάφορα. 

Ελπίζω, κάποια στιγμή να δώσω στη δημοσιότητα και το κατηγορητήριο του ανταρτοδικείου μαζί με άλλα τεκμήρια. 

Σήμερα δίνω μόνο αυτό το ντοκουμέντο, χάριν των φίλων στην Κύμη που ψάχνουν και μελετούν. Καθώς αυτές οι αναζητήσεις συνέπεσαν και με την επέτειο τούτου του τεκμηρίου, δίκαιο είναι να το ζωντανέψουμε πάραυτα χωρίς καθόλου σχόλια. 

Συντάχθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1944 με αριθμό πρωτοκόλλου 183.

Παραλαμβάνεται από το Σύνταγμα την επομένη, 18 Νοεμβρίου, και λαμβάνει αριθμό εισερχομένων 562.

Υπογράφουν, ο Λόγγος (Προκόπης Τζάνος) στρατιωτικός διοικητής και ο Θανάσης (Θανάσης Τζάνος) καπετάνιος του τάγματος. 

Το κείμενο έχει έχει ως εξής:

Εθνικός Στρατός

ΕΛΑΣ

7ον Σύν/μα

ΙΙΙ Τάγμα         

αρ: 183

Προς

Το 7ον Σύν/μα

Εις απάντησιν της αιτήσεως του σεβ. Μητροπολίτου Καρυστίας και Σκύρου Ανανία γνωρίζομεν τα κάτωθι.

Ο πρώην Δεσπότης Παντελεήμων αντί να καταγίνεται με έργα της δικαιοδοσίας του, είχε δημιουργήσει οργάνωσι η οποία συνεργαζόταν είτε άμεσα είτε έμμεσα με τον κατακτητή.

Όταν τα τάγματα ασφαλείας ήρθαν στην περιοχή της Κύμης, όλοι όσοι είχαν ανακατευθή στην εθνικοαπελευθερωτική οργάνωσιν του ΕΑΜ κατεδιώχθησαν από τους Γερμανοτσολιάδες, τα σπίτια τους κάηκαν, τα τρόφιμά τους αρπάχτηκαν και αυτοί για να σωθούν αναγκάστηκαν να καταφύγουν στα βουνά. Οι συνεχείς επιδρομές των Γερμανοτσολιάδων στα γύρω χωριά και η αφόρητος πείνα που μάστιζε όλους τους καταδιωκομένους τούς ανάγκασε να πάρουν για να ζήσουν από το κοπάδι του Δεσπότη. 

Αυτό το κάναν για τους εξής λόγους.

Ο πρώην Δεσπότης σαν κύριος υπεύθυνος της όλης κατάστασης θεωρείται προδότης και σαν προδότης η περιουσία του κατάσχεται. Το ΕΛΑΣ πήρε από το κοπάδι του Δεσπότη 2 φορές, την μια 110-120 και την άλλη 60-70.   

Τα  γίδια αυτά τα πήραν οι Γερμανοί τον περασμένο Ιούνιο, όταν κάνανε το κτένισμα σε συνεργασία με τους Τσολιάδες. 

17-11-44 

Το ΙΙΙ Τάγμα

Υπογραφές 

Λόγγος               Θανάσης

Ο ανθυπολοχαγός του 7ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ (Ευβοίας) Πλάτων-Δημήτρης Τσάκος

Μια πολύ όμορφη φωτογραφία και συνάμα σπάνια αν όχι μοναδική.
Ο Δημήτρης Τσάκος με τον Κώστα Αμπλιανίτη. 
Έφεδροι αξιωματικοί του ΕΣ και μετέπειτα και οι δύο αντάρτες του ΕΛΑΣ.
Ο Δημήτρης στο 7ο Σύνταγμα και ο Κώστας στο 42ο. 

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Τον Δημήτρη Τσάκο- Πλάτωνα τον συναντάμε πολλές φορές χάρη στην κλασική φωτογραφία του επιτελείου του 7ου συντάγματος του ΕΛΑΣ της Εύβοιας. 

Οι αναγνώστες τις ιστοσελίδας αυτής θα τον έχουν συναντήσει σε μια αναφορά στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση στην μόλις απελευθερωμένη Εύβοια. (κλικ) 

Σήμερα θα παρουσιάσουμε εδώ για πρώτη φορά μερικά σπάνια τεκμήρια που δίνουν κάποια στοιχεία της δράσης του χωρίς όμως να είναι από μόνα τους ικανά να αποτελέσουν ένα πλήρες βιογραφικό. 

Ισχύει και γι' αυτόν ό,τι και για τόσους άλλους αγωνιστές. Ακόμα κι όταν διαμορφώνουμε μια κάποια εικόνα της δράσης τους στην κατοχή, μετά χάνουμε την συνέχεια. 

Πολλούς από εκείνους τους σπουδαίους ανθρώπους μπορεί να τους συναντήσαμε, να μιλήσαμε μαζί τους, να παλέψαμε, ίσως να φάγαμε και να ήπιαμε μαζί σε κάποια από τα μεταδικτατορικά τσιμπούσια αλλά, καθώς δεν ξέραμε την Ιστορία, δεν είμασταν σε θέση να τους "ξεψαχνίσουμε". 

Εκείνοι σεμνοί αλλά και πολλά ταλαιπωρημένοι από εχθρούς και "φίλους" ελάχιστες φορές ξεκίναγαν αυτές τις συζητήσεις. 

Έχω πολλά παραδείγματα να παραθέσω. 

Εδώ θα παραθέσω μόνο δύο κι αυτό γιατί συνδέονται με την Εύβοια. Την Εύβοια με την οποία συνδέομαι αν και κατάγομαι από την βοιωτική ακτή του Ευβοϊκού. 

Το πρώτο παράδειγμα είναι ο Δημήτρης Τόμπρος, ταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού. Ένας από τους ανώτερους αξιωματικούς του 7 Συντάγματος κατά την Απελευθέρωση. 

Τον είχαμε δίπλα μας, σε μια από τις οργανώσεις του ΚΚΕ της οδού Αχαρνών σχεδόν όλη τη δεκαετία του '80 και πιο πριν. Κανείς μας όμως δεν ήξερε καν ότι υπήρξε και αξιωματικός του στρατού. 

Το άλλο παράδειγμα είναι ότι πολλούς από τους επιζήσαντες αντάρτες του Συντάγματος τους έχω συναντήσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στις αρχές του '80 όταν γίνονταν οι προσπάθειες να στηθούν τα πρώτα μνημεία στη Χαλκίδα για τους εκτελεσμένους ή όταν συλλέγονταν τα στοιχεία για την αναγνώριση της δράσης των αντιστασιακών. Σίγουρα συναντηθήκαμε όλοι, εγώ νεαρός φοιτητής και εκείνοι στην ηλικία που βρίσκομαι εγώ τώρα, στη μεγάλη συγκέντρωση που έγινε όταν εντοιχίστηκαν οι πλάκες με τα ονόματα των εκτελεσμένων στη μάντρα της Στρατώνας. 

Πέρασαν όλοι δίπλα μου, ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά δεν είχα τις "γνωσιολογικές προϋποθέσεις" να αντιληφθώ τη σημασία της συνάντησης αυτής και, παραπέρα, να την αξιοποιήσω για την περαιτέρω μελέτη της Ιστορία. 

Γιατί τα λέω όλα αυτά και... εκτρέπομαι; 

Τα λέω γιατί δεν πρέπει να χάσουμε άλλες ευκαιρίες διάσωσης των ιστορικών στοιχείων και τεκμηρίων.

"Όσο μακραίνει του χρόνου η ουρά 

τόσο θα μοιάζω με τα απολιθωμένα εκείνα τέρατα..." 

λέει ο επαναστάτης ποιητής. 

Και μέχρι να καταλάβουν οι επόμενες γενιές την αξία εκείνων των "απολιθωμένων τεράτων και θαυμάτων", μάλλον θα χαθούν ακόμα περισσότερα. Κι αν δεν χαθούν, σίγουρα δεν θα ξέρουν τι έχουν στα χέρια τους και στα ντουλάπια τους. 

Όσο για τα αρχεία; αυτά δεν ξέρουμε από τώρα ότι υπάρχουν και φυλάνε πολύτιμους θησαυρούς. 

Να μερικοί από αυτούς.... 

Α. Πρώτα πρώτα το φύλλο μητρώου του Πλάτωνα όπως το συνέταξε το στρατιωτικός διοικητής του ταγματάρχης Γιάννης Σταματάκης-Λακκιώτης τέτοιες ημέρες πριν 80 ακριβώς χρόνια.

Β. Στη συνέχεια ένα αυτόγραφο βιογραφικό του ίδιου του Δημήτρη Τσάκου το οποίο συντάχθηκε το 1980 προφανώς μετά από παράκληση του Γιάννη Δουατζή. 

Γ. Η προκήρυξη που υπογράφει ως Πρόεδρος του Επαρχιακού Συμβούλιου της Κεντρικής Εύβοιας στις 20 Οκτωβρίου 1944. Δλδ τέσσερις (4) ημέρες μετά την απαγκίστρωση των Γερμανών από τη Χαλκίδα και τρις (3) ημέρες πριν παραδοθούν οι Ταγματασφαλήτες και μπει ο ΕΛΑΣ στην πόλη.

Δ. Η κλασική και γνωστή φωτογραφία της διοίκησης του 7ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Όρθιος πάνω από τον Σταματάκη-Λακκιώτη. Δεξιά του οι Βαγγέλης Χείλαρης- Εύριπος με τον Ιπποκράτη Μαυρομάτη- Νικηταρά. Αριστερά οι δύο Τζάνοι, ο Θανάσης και ο Προκόπης -Λόγγος. Αριστερά από τον Λακκιώτη, ο Παντελής Τσίχλας-Χατζηχρήστος. 

[Κάποια στιγμή θα κάνουμε και γι΄αυτόν ένα αφιέρωμα με μοναδικά τεκμήρια]. 

Εδώ να αναφέρουμε ότι, όπως υπήρχαν δύο Τζάνοι στη νότια Εύβοια που δεν ήταν αδέλφια, υπήρχαν και δυο Τσάκοι στην Κεντρική. Ο Κώστας Τσάκος, αξιωματικός κι εκείνος του ΕΣ και του ΕΛΑΣ εκτελέστηκε στην Αίγινα τον Απρίλιο του 1948. Επίσης δύο ήταν και οι Αφένδρα αλλά εκείνοι ήταν αδέλφια. 

Ε. Τέλος, ένα θλιβερό ντοκουμέντο. Η δημοσίευση στον "Ευβοϊκό Κήρυκα" της δήλωσης του Δημήτρη Τσάκου. Όσο και να σνομπάρουν μερικοί μερικοί τους "δηλωσίες", λες κι αυτοί δεν ξέρουν τίποτα από δηλώσεις, λες κι εκείνοι δεν ήταν παράγοντες που οδήγησαν με τα λάθη τους και την στενοκεφαλιά τους τόσους και τόσους αγωνιστές στο έσχατο δίλημμα της ζωής, εμείς στεκόμαστε με σεβασμό στα ανθρώπινα δράματα. 

Μακριά από αφορισμούς, οι ανθρώπινες αυτές καμπές, μάς σφυρηλατούν και μάς δίνουν φρόνηση. 

Όλοι οι σημαντικότεροι καπεταναίοι της Ρούμελης ήταν "δηλωσίες". Δεν ήταν όμως δειλοί και το απέδειξαν. 

Και ο καπετάν Θωμάς, ο σύνδεσμος του Άρη, είναι ο μόνος που κρατάει ζωντανή την επισήμανση ότι ο Άρης δούλευε με μεθοδικότητα μέσα σ' αυτή τη μάζα των 70.000 δηλωσιών για να μεταστρέψει το μίσος τους για τη δικτατορία Μεταξά σε δράση. Μίσος, ναι, γιατί τους ταπείνωσε και τους υπέβαλε σ' αυτή την δεινή δοκιμασία.

Ο Πλάτωνας υπογράφει 12 Απριλίου 1948, όταν όλα είχαν χαθεί, όταν η ελπίδα είχε εξοντωθεί για μια ακόμα φορά. Ο Απρίλιος του '48 είναι ιδιαίτερα φονικός, τόσο στα βουνά όσο και στις φυλακές. Στις 6 Μαΐου εκτελείται ο Πολικός στην Αίγινα. 

Δεν μπορεί, βέβαια, κανένας να μην αποδώσει τιμές σ' εκείνους που δεν λύγησαν αλλά μήπως αυτή δεν ήταν και οι κύρια επιδίωξη των αντιπάλων; Να τους εξοντώσουν δλδ βιολογικά σε μια "πολιτική τελική λύση";

Ευβοϊκός Κήρυξ, 21 03 1949, σελ 2.
Η δίκη των ¨Στρατολόγων" έχει αρχίσει
στις 15 Μαρτίου
και βρίσκεται στην κορύφωσή της.
Να λοιπόν, πού οφείλεται η τόσο μεγάλη
καθυστέρηση της δημοσίευσης της δήλωσης,
από τον Απρίλιο του 1948 στον Μάρτη του 1949.

Έλληνες στρατιωτικοί αναλυτές ή ψιττακοί του ΝΑΤΟ;

 

Η κατάσταση του Ρώσο-Ουκρανικού μετώπου στην κατεύθυνση του Ποκρόφσκ
το μεσημέρι της 23ης Αυγούστου 2024, όπως απεικονίζεται στον χάρτη του ISW

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

   Από την αρχή του πολέμου της Ουκρανίας παρακολουθώ με προσοχή, και κατάνυξη, θα έλεγα, τις αναλύσεις των Ελλήνων νατοϊκών στρατηγών.

Κάθε μέρα και μια απογοήτευση. Ελάχιστοι εξαιρούνται!

Και σκέπτεται κανείς, «ο Θεός να μας λυπηθεί και να βάλει το χέρι του».

Κοντολογίς, παίρνουν τις θέσεις των νατοϊκών αναλύσεων, που είναι θέσεις με πολιτικό κίνητρο και πολιτικές επιδιώξεις και στοχεύσεις και τις κάνουν θεμέλια για την ανάλυσή τους.

Και δεν σταματούν εκεί. Παίρνουν και θέσεις των… συναδέλφων τους, Ουκρανών αξιωματικών του ΝΑΤΟ και τις κάνουν κι αυτές θέσεις μιας τάχα… αντικειμενικής στρατιωτικής ανάλυσης.

Ας δούμε συγκεκριμένα.

1. Ξεκίνησε η Ρωσία, λέει κάποιος, με ανεπαρκείς δυνάμεις να καταλάβει μια χώρα μεγέθους Γαλλίας. Είναι σωστό αυτό; Όχι δεν   είναι!

Η Ρωσία ΔΕΝ ξεκίνησε να καταλάβει μια χώρα μεγέθους Γαλλίας. Ξεκίνησε να υπερασπιστεί τους ομογενείς της, τους Ρώσους την ταυτότητα, που βρίσκονται από το 2014 υπό τα πυρά των Ουκρανών στην ίδια τους την πατρίδα. Οι Ρώσοι ξεκίνησαν να απελευθερώσουν την Μικρή Ρωσία, εδάφη που ανήκαν πάντα σ’ αυτούς.

Οι Ρώσοι κάνουν δλδ ό,τι δεν έκανε η Ελλάδα στην Κύπρο, και όχι μόνο, όταν οι ελληνικοί πληθυσμοί υφίσταντο τα ίδια.

Ας σημειώσουμε δε ότι, εμείς, με τη στάση μας αυτή, απονομιμοποιούμε, και τώρα και αναδρομικά, το δικαίωμα που έχουμε από το διεθνές δίκαιο να προστατεύσουμε τους ομοεθνείς μας. Ενώ, την ίδια, στιγμή ο Ερντογάν όχι μόνο δεν κάνει το ίδιο αλλά αντίθετα κατοχυρώνει αυτό «το δικαίωμά του» με λόγια και με έργα.

Τούτου δοθέντος, η Ρωσία, ΔΕΝ χρειαζόταν στρατό για να καταλάβει μια χώρα σαν τη Γαλλία. Επιπλέον, ο στρατός αυτός ερχόταν να βοηθήσει και να βοηθηθεί από τον νεαρό στρατό των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς όπως και των πολιτοφυλακών που δημιουργούνταν και στις τέσσερις περιοχές.

Το ΝΑΤΟ έχει κάθε λόγο να  θέλει να παρουσιάσει τη Ρωσία ως χώρα που εισβάλλει. Κι ακόμα περισσότερο να «τεκμηριώσει» στα μάτια της δυτικής κοινής γνώμης ότι η Ρωσική Αρκούδα, πάνοπλη, είναι έτοιμη να μας καταπιεί. Το παλιό παραμύθι δλδ της Σλαβικής απειλής με άλλο περιτύλιγμα.

Αν δεν το κάνει αυτό, ούτε κάποια νομιμοποίηση θα πετύχει ούτε και θα μπορέσει καμουφλάρει τους πραγματικούς στόχους και τις πραγματικές επιδιώξεις της ενάντια στη Ρωσία.

Εμείς όμως, που δεν κάνουμε προπαγάνδα νατοϊκή και πολύ περισσότερο τα συμφέροντά μας ΔΕΝ ταυτίζονται με εκείνα του ΝΑΤΟ, δεν έχουμε λόγο να… αναμεταδίδουμε στην ελληνική γλώσσα τους αγγλοαμερικανικούς κρωγμούς.

Η Ρωσία δεν θέλει επ’ ουδενί να παρουσιαστεί ως επιθετική προς την Ευρώπη. ΔΕΝ θέλει να συσπειρώσει εναντίον της όλους εκείνους που το ΝΑΤΟ θέλει να συσπειρωθούν. Αντίθετα θέλει να μετατρέψει τις δικές τους εσωτερικές αντιθέσεις, στην αρχή σε κάποιες διαφοροποιήσεις και ουδετερότητες τύπου πχ Ουγγαρίας, και στη συνέχεια, αν είναι δυνατόν, σε κυρίαρχες. Το έχει ξανακάνει αυτό η Ρωσία, στα χρόνια πριν τον Β’ Π.Π. και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία.

Δεν απαιτούμε από τους αναλυτές αυτούς να γίνουν περισσότερο σοφοί απ’ ό,τι είναι. Απαιτούμε να διαβάσουν την σχετική φιλολογία του πολέμου η οποία, μάλιστα, έχει μεταφραστεί στα ελληνικά.

Όταν μια χώρα έχει πετύχει ένα τόσο μεγάλο κατόρθωμα που την εξύψωσε στην Ιστορία και διαπαιδαγωγεί γενιές μ’ αυτό, είναι διπλό λάθος να το αγνοούμε. Πρώτα γιατί ήδη υπάρχει μέσα στη στρατηγική της χώρας αυτής και έπειτα γιατί το εξαιρούμε από τη δική μας, αν και έχουμε την ιστορική πείρα να μη το αγνοήσουμε.

 

2.     Σε άλλο σημείο, λέει ο στρατηγός, πως ο πόλεμος αυτός είναι πόλεμος χαρακωμάτων και πόλεμος θέσεων. Επικαλείται μάλιστα και τον συνάδελφό του τον… Ζαλούσνι(!)

Μα τι θα πει ο Ζαλούσνι όταν έχει τάξει στους Νατοϊκούς ότι θα προελάσει μέχρι την… Κριμαία, ότι θα συντρίψει τις στρατιές της Ρωσίας και θα την οδηγήσει στην ατιμωτική συνθηκολόγηση;

Κι ενώ παίρνει, ο δικός μας νατοϊκός στρατηγός, τις δικαιολογίες του Ζαλούσνι ως τεκμήρια, ταυτόχρονα αγνοεί το στοιχείο ότι από τη δεκαετία του ’60, ναι από τα Σίξτις, στο αμυντικό δόγμα της Ρωσίας υπάρχει το στοιχείο της αποφυγής συγκέντρωσης μεγάλων δυνάμεων σε έναν χώρο.

Οι Ρώσοι, λόγω της τεράστιας πολεμικής πείρας, (φρόντισαν οι δυτικοί να την… προικίσουν πλουσιοπάροχα!)  της ανάλογης στρατιωτικής παράδοσης και φιλολογίας αλλά και της πολύ καλής  αξιοποίησής της, είναι μαστόροι στη συγκέντρωση μεγάλων δυνάμεων σε όποιο σημείο της επικρατείας τους θέλουν. Αλλά αυτό θέλουν και οι εχθροί τους. Αυτό θέλανε και οι Γερμανοί στην αρχή του πολέμου, στα 1941, για να ξεμπερδέψουν μια και καλή με τη μάζα και τον όγκο του αντίπαλου στρατού. Για να νικήσουν πριν ο αντίπαλος καταφέρει να ανεβάσει την πολεμική του κινητοποίηση στο ανώτατο επίπεδο και πριν μετατρέψει την οικονομία του σε πολεμική.

Οι Ρώσοι μπορούν να παρατάξουν όπως φαίνεται και όπως οι ίδιοι λένε, εικοσιπέντε (25) εκατομμύρια στρατιώτες. Αλλά συμφέρει, και πολιτικά, και οικονομικά και στρατιωτικά, κάτι τέτοιο;

Ναι! Συμφέρει, όχι τους Ρώσους αλλά το ΝΑΤΟ! Γιατί το ΝΑΤΟ ξέρει ότι ΔΕΝ θα ξεχυθούν στην Ευρώπη οι Ρώσοι μ’ αυτόν τον στρατό όπως ξεχύθηκε ο Νετανιάχου στη Γάζα. Θα στέκει εκεί και θα τρώει τα έτοιμα ενώ δεν θα παράγει. Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους θα καταπονούνται, η οικονομία, αργά ή γρήγορα, θα υποστεί το ίδιο, για να καταλήξει εκεί που την κατέληξε ο Ψυχρός Πόλεμος. Την ίδια στιγμή η Ρωσία θα εμφανίζεται στον «πολιτισμένο κόσμο» ως μια μεγάλη Βόρεια Κορέα. Θέλει, λοιπόν, η συλλογική Δύση να σύρει τη Ρωσία σε μια τέτοια πολεμική πανστρατιά όχι για να τη νικήσει στα πεδία των μαχών, πράγμα που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να κάνει, αλλά για να την  καταπονήσει και να την γονατίσει όπως το έκανε και πριν στον Α’ Ψυχρό Πόλεμο. Οι δικοί μας αναλυτές παίρνουν μέρος σ’ αυτή την οικονομικο-στρατιωτική πολεμική προσπάθεια. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη!

 

3.     Τι είναι όμως αυτός ο πόλεμος; Χαρακωμάτων, θέσεων και «μικρός» πόλεμος σε ένα μεγάλο μέτωπο 1.000 χιλιομέτρων;

Ο πόλεμος αυτός είναι πόλεμος απ’ όλα. Με τον τρόπο τους παίρνουν μέρος ΚΑΙ τα πυρηνικά όπλα.

Ναι, παίρνουν μέρος για πρώτη φορά στην ιστορία έστω κι αν ακόμη δεν έχει εκραγεί ούτε μια οβίδα από τα «τακτικά πυρηνικά»! Κι όταν μια ανάλυση αυτό το αγνοεί, εκεί πρέπει ο Θεός να βάλει το χέρι του.

Είπαμε παραπάνω ότι, από το ’60 υπάρχει το δόγμα στους Ρώσους για την αποφυγή συγκέντρωσης μεγάλων δυνάμεων. Αυτό δλδ που έγινε στο Κουρσκ τέτοιες μέρες του 1943, όπου συγκεντρώθηκαν 1.100.000 Ρώσοι και τα ανάλογα μέσα και άλλοι 1.000.000 Γερμανοί με τα δικά τους μέσα, δεν πρόκειται να ξαναγίνει. Αυτό δεν το μάθαμε τώρα αλλά το ξέρουμε από την δεκαετία του ’60. Ήμουν παιδί και γέρασα!

Και δεν θα ξαναγίνει γιατί, από τότε, υπήρχε η αυξημένη, ασύμμετρα, παρατήρηση έναντι της απόκρυψης.

Υπήρχε και το 1943 αυτό το στοιχείο αλλά δεν ήταν τόσο ασύμμετρο. Μπορούσαν τότε, με τις επιχειρήσεις παραπλάνησης, να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Σήμερα μπορούν πολύ λιγότερο.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό το στοιχείο, η παρατήρηση. Είναι και τα όπλα τεράστιας ισχύος. Τότε, το ’60, υπήρχαν μόνο τα πυρηνικά. Τώρα όμως υπάρχουν και πλήθος τακτικών πυρηνικών και ακόμα «χειρότερα» πυραυλικά και γενικά εναέρια όπλα (ντρόουνς και βόμβες) που μπορούν να πλήξουν μεγάλους σχηματισμούς στις θέσεις συγκέντρωσής τους.

Λέω «χειρότερα» γιατί τα πυρηνικά δυσκολεύουν στην χρήση τους και μάλιστα σε εδάφη που είναι «ημέτερα». Αλλά τα διαφόρων τύπων συμβατικά όπλα, κάθε άλλο από δυσκολίες παρουσιάζουν. Τώρα κιόλας με τις βόμβες ολίσθησης ξεσκαρτάρουν τα άφθονα αποθέματά τους.

Εφόσον λοιπόν, κανένας από τους αντιπάλους δεν μπορεί να προβεί σε μεγάλες συγκεντρώσεις, για να αποφύγει τέτοια χτυπήματα, αναγκαστικά ο πόλεμος «μικραίνει».

Μικραίνει δε τόσο έως ότου να καταλήξει, στο Κουρσκ του σήμερα, σε… αντάρτικο πόλεμο! Διότι αυτό κάνει ο τακτικός στρατός των Ουκρανών στο Κουρσκ του 2024. Αντάρτικο κάνει. Μικρές ομάδες των 10 ενόπλων που ελίσσεται γρήγορα και απροκαθόριστα σε μια μεγάλη έκταση έχοντας ως βάση εξόρμησης έναν ευέλικτο (σε όλα) θύλακα. Αυτό μας λένε όλες οι πληροφορίες αυτό μάς λένε και οι αναλύσεις τον ίδιων των νατοϊκών ότι δεν θα μπορέσουν να κρατήσουν τον χώρο αυτό, αυτό μάς λέει και ο Ζελέσνυ όταν διακηρύσσει ότι «δεν προτίθεται» να τον κατακτήσει. Όταν ένας στρατός δεν μπορεί να εδραιωθεί και να αντιτάξει σταθερή άμυνα σε έναν χώρο, σημαίνει αναγκαστικά ότι κάνει αντάρτικο αγώνα με ό,τι αυτό συνεπάγεται αλλά δεν ομολογείται.

4.    Παραπάνω είπαμε ότι είναι πόλεμος «απ’ όλα». Είναι λοιπόν και πόλεμος θέσεων και ελιγμών και μικρών ή μεγάλων διεισδύσεων, και πόλεμος περικυκλώσεων. Την ίδια στιγμή που στο Ζαπορόζιε «παγώνει», στο Ποκρόσκ «υπερθερμαίνεται». Ενώ στο Χάρκοβο ξεκινάει γρήγορα και προχωρεί, μετά από λίγο, «βιδώνεται» και ακινητοποιείται.

Θα γίνει και πόλεμος μεγάλων ελιγμών και μαζικών προελάσεων. Δεν έχει τελειώσει ακόμα. Ας μη βιαζόμαστε όπως βιάζεται ο Ζαλούσνι και τώρα βρίσκεται στο Λονδίνο πρέσβης.

Αυτό που καθόρισε και καθορίζει το τι είδους πόλεμος είναι και τι μορφές παίρνει, δεν είναι η ανεπάρκεια των δυνάμεων και των μέσων.

Είναι ανοησία να το ισχυρίζεται αυτό κάποιος τριάντα μήνες μετά την έναρξη των επιχειρήσεων. Ποιοι συγκρούονται και αλέθονται τόσους μήνες στα χίλια χιλιόμετρα μετώπου; Οι ανεπαρκείς δυνάμεις και τα μέσα;

Και ο μεν Ζαλούσνι έχει λόγους σοβαρούς να κλαψουρίζει ότι δεν έχει επαρκή μέσα προκειμένου να λάβει κι άλλα. Εμείς όμως αν συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε έτσι θα χάσουμε απ’ τους Τούρκους πριν καν πέσει τουφεκιά.

Ο πόλεμος παίρνει τις μορφές του από το είδος των επιχειρήσεων που είναι σε θέση να διεξαγάγει ο έχων την στρατηγική πρωτοβουλία αντίπαλος. Κι αυτός είναι οι Ρώσοι. Ποτέ δεν την έχασαν. Ακόμα κι όταν την παραχώρησαν εσκεμμένα το περσινό καλοκαίρι για τη διαβόητη «αντεπίθεση». Αυτό έχει ξεκαθαριστεί πλέον. Και πριν το λέγαμε και μετά το εξήγησαν οι ίδιοι.

Πρόκειται για άλλο ένα ιστορικό παράδειγμα που οι νατοϊκοί αγνοούν και μάλιστα μπρος στο νέο Κουρσκ. Όταν ένα έθνος έχει τιμή του και καμάρι του την ικανότητα να προβαίνει σε τέτοια στρατηγήματα  και όταν διαπαιδαγωγεί μ’ αυτά γενιές και γενιές, τότε μπορεί, και να τα επαναλάβει, και να τα επαναλάβει με επιτυχία, και να τα τελειοποιήσει και να τα τροποποιήσει σε κλίμακα και μεθόδους και, πολύ περισσότερο, να τα κάνει εργαλεία – όπλα τόσο των ενόπλων μαχητών όσο και των αόπλων που μάχονται στην οικονομία των μετόπισθεν.

Ποιος είναι ο κύριος στρατηγικός σκοπός των Ρώσων στην Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση;

Η απελευθέρωση και η προσάρτηση των τεσσάρων επαρχιών.

Ποιος είναι ο δευτερεύον στρατηγικός στόχος;

Η καταστροφή της Ουκρανίας ως αξιόμαχης δύναμης στο υπογάστριο της Ρωσίας και των συμμάχων της.

Ο δευτερεύον στόχος προέκυψε σε δεύτερο χρόνο. Αυτό έδειξαν και οι ανεπιτυχείς διαπραγματεύσεις της Κωνσταντινούπολης. Οι Ρώσοι ήλπιζαν ακόμα κι όταν ήταν έξω από το Κίεβο, ότι μπορεί ο πόλεμος να αποφευχθεί. Εφόσον όμως προέκυψε, έστω και σε δεύτερο χρόνο, τώρα έχει γίνει βασική προϋπόθεση για την επίτευξη του κύριου στρατηγικού στόχου. Και ακόμη περισσότερο, μετά την βοήθεια που παρέχει αφειδώς η Δύση, μετά και το ίδιο το σημερινό Κουρσκ, το καθήκον αυτό μεγαλώνει, κυριαρχεί και καταλήγει στην τελική εξόντωση του καθεστώτος του Κιέβου και την παράδοση άνευ όρων.

Τώρα βρίσκεται το Κίεβο στην θέση του Βερολίνου.

Θα συνεχίσει λοιπόν, το άλεσμα των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας και των συμμάχων της στις «μάχες χαρακωμάτων» από τις «ανεπαρκείς δυνάμεις» των Ρώσων.

Είναι δε τόσο «ανεπαρκείς» αυτές οι δυνάμεις που από την αρχή έχουν απελευθερώσει το 20% της ουκρανικής επικράτειας και το μεγαλύτερο ποσοστό του αντικειμενικού τους σκοπού. Των τεσσάρων δλδ περιοχών που προσάρτησαν τον Σεπτέμβριο του 2022. Δεν ξέρουμε πόσο είναι αυτό το ποσοστό ακριβώς γιατί σκοπίμως και κατ’ εξακολούθησιν οι Δυτικοί αναλυτές το αποκρύπτουν.

Αυτό το «άλεσμα» είναι που επιβάλλει τη μορφή του πολέμου ως «μάχες χαρακωμάτων». Αυτό σε συνδυασμό με την αντίστροφή του.

Οι Ρώσοι θέλουν να «αλέσουν» αλλά με το όσο το δυνατόν μικρότερα «αλεστικά». Γι’ αυτό δεν βιάζονται. Μόλις βρουν ισχυρή αντίσταση, λένε οι ίδιοι οι μαχητές τους, υποχωρούν και παραδίδουν την πρωτοβουλία στο πυροβολικό, συμβατικό και πυραυλικό, όπως  και στις βόμβες.

Από αυτή την μορφή του πολέμου, μόνο τη Δύση βλέπουμε να εξαντλείται και όχι τη Ρωσία. Μόνο την Ουκρανία βλέπουνε να καταστρέφεται και όχι τη Ρωσία.

 

5.    Και πάλι για το Κουρσκ.

Θα πει κανείς, «μα το Κουρσκ δεν καταστρέφεται τώρα;»

Θα ισχυριστώ ότι το Κουρσκ καταστρέφεται λιγότερο απ’ ό,τι έχει καταστραφεί η Μαριούπολη ή η Αβνίιβκα ή το Αρτιόμοφσκ. Διότι, Ρωσία είναι κι αυτά. Τώρα για μας, πάντα γι’ αυτούς.

Λένε οι νατοϊκοί, επιδιώκοντας να αβαντάρουν προπαγανδιστικά τους ναζήδες του Κιέβου, ότι οι Ρώσοι αιφνιδιάστηκαν εκεί.

Δεν μπορούν να το αποδείξουν και δεν είναι αυταπόδεικτο.

Ακριβώς εκεί που η Ιστορία έχει προηγηθεί. Εκεί που εφάρμοσαν σε γιγαντιαία κλίμακα την εσκεμμένη παραχώρηση της πρωτοβουλίας στον αντίπαλο. Κανείς δεν μπορεί να αποδείξει ότι οι Ρώσοι δεν σκέφτηκαν αυτό το παιδαριώδες. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί στα σοβαρά ότι δεν είχαν δυνάμεις για να καλύψουν το «άνοιγμα» αυτό. Κανείς δεν μπορεί αποδείξει ότι κανένας δεν σκέφτηκε ότι «μπορεί να μπουν». Ότι αυτό το σκέφτηκαν για το διπλανό Μπέλγκοροντ και δεν το σκέφτηκαν για το Κουρσκ, από το οποίο Κουρσκ είχαν γίνει κάμποσες επιθέσεις (πυραυλικές και άλλες) προς το Σούμι και όλο, από πολύ καιρό, κάτι συζητάνε, κάτι αναμένουν και, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι στα… Ουράλια αλλά στην πρώτη-πρώτη γραμμή.

Και εν πάση περιπτώσει, γιατί κάποιος σκέπτεται ότι την πάθανε οι Ρώσοι και όχι ότι την πάθανε οι Ουκρανοί και οι Βρετανοί πάτρωνές τους;

Τι συμφέρει τους Ρώσους εν προκειμένω; Η επέκταση του μετώπου!

Αυτό το πέτυχαν στο Χάρκοβο με τον συγκεκριμένο τρόπο. Έκριναν ότι έπρεπε να επιτεθούν και συγκέντρωσαν τις ανάλογες δυνάμεις για την επίθεση. Αιφνιδίασαν!

Μετά απ’ αυτό η επανάληψη του αιφνιδιασμού ήταν μάλλον αδύνατη με τον ίδιο ή παρόμοιο τρόπο. Αντέστρεψαν, λοιπόν, τα πράγματα και πέτυχαν αιφνιδιασμό ανάλογο, ίσως και μεγαλύτερο, με τον αντίθετο τρόπο. Η ουσία είναι ότι επεξέτειναν το μέτωπο τη στιγμή που εκείνοι το χρειάζονταν περισσότερο και ο εχθρός ΔΕΝ το χρειαζόταν καθόλου!

Τι σόι «τακτική επιτυχία» είναι αυτή στρατηγέ μου;

Όλοι καταλαβαίνουν πια ότι 20.000 επίλεκτοι ναζήδες σήμερα, να καταδιώκονται στο Κουρσκ όπως οι ναζήδες του 1943, είναι μεγάλη χαρά για τα προελαύνοντα στρατεύματα στην κατεύθυνση του Ποκρόφσκ…

 

Όλα θα αποσαφηνιστούν από την εξέλιξη του πολέμου και των επιχειρήσεων.

Εκείνο που ξέρουμε όμως είναι ότι εδώ και πολύ καιρό η Ρωσία έχει κάθε συμφέρον και κάθε λόγο να θέλει να μεταβάλει την «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση» σε γενικευμένο πόλεμο. Σε πόλεμο που θα νομιμοποιεί την κατάλυση του καθεστώτος της Ουκρανίας και την παράδοση άνευ όρων.

Η επιμονή να θυμίζουν ότι ο Ζελένσκι δεν έχει πλέον νομιμοποίηση ως πρόεδρος είναι ένα από αυτά τα ενδεικτικά στοιχεία. Οι συζητήσεις που γίνονται μέσα στην ίδια τη Ρωσία αυτό επιμαρτυρούν: Να τελειώνουμε!

Και το τελείωμα μόνο με έναν τρόπο μπορεί να γίνει. Ημίμετρα δεν χωρούν. Εκεί οδήγησε την κατάσταση η άθλια ΝΑΤΟϊκή πολιτική.

Και θα το πω ωμά για να γίνει αντιληπτό.

Κάθε άνθρωπος που θέλει την ειρήνη και την ελευθερία, θα πρέπει να ελπίζει στην πλήρη και τελεσίδικη συντριβή του καθεστώτος του Κιέβου!

Οτιδήποτε οδηγήσει, μη γένητο, στη διάσωσή του, θα συντηρήσει μια μεγάλη αιτία καταστροφής της Ευρώπης μέσα στην ίδια την Ευρώπη.

Η Ουκρανία διατηρήθηκε ως τέτοια εστία πολλούς αιώνες ακόμα και σε ειρηνικές περιόδους. Τώρα, με τους πολεμοκάπηλους τους Κιέβου και του ΕυρωΑτλαντισμούς θα γίνουν όλα χειρότερα. Κι αν σήμερα ο Ζελένσκυ και ο Ζαλούσνι… μοιράζουν πολεμικά καθήκοντα στους Ευρωπαίους και μάλιστα σε αυστηρό τόνο, φανταστείτε τι θα συμβεί αν μετά απ’ όλα αυτά δεν πληρώσουν τις συνέπειες των πράξεών τους αλλά αντίθετα διασωθούν και γίνουν ομοτράπεζοί μας.

Τότε δεν θα πηγαίνουμε στην Κάσο με τουρκικό διαβατήριο, όπως φοβούνται μερικοί τώρα, αλλά δεν θα πηγαίνουμε καθόλου αν δεν μάς δώσει βίζα το Κίεβο…

 

6.    Άλλο ένα σημείο που οι Έλληνες νατοϊκοί στρατηγοί αντιπαρέρχονται είναι το ζήτημα των ρωσικών εφεδρειών. Ας ελπίσουμε ότι δεν κάνουν το ίδιο για τις ελληνικές εφεδρείες.

Κάποιοι μάλιστα, στον πρώτο χρόνο του πολέμου επαναλάμβαναν κατά κόρον το παραμύθι του ΝΑΤΟ ότι η Ρωσία… ξέμεινε από πυραύλους(!) Τόσο στρατηγικοί είναι οι στρατηγοί μας!

Οι Ρώσοι και όλοι οι λαοί της ΕΣΣΔ είναι διαπαιδαγωγημένοι, από την εποχή της Επανάστασης και του Εμφυλίου Πολέμου, στην ανάγκη των εφεδρειών, στην ανάγκη δημιουργίας τέτοιων εφεδρειών και παραπέρα στην ανάγκη απόκρυψή τους.

Αυτή η φιλολογία είναι έντονη, φαίνεται ακόμα και από τον πλέον αδαή, αρκεί να έχει διαβάσει στοιχειωδώς ό,τι έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από την απείρως μεγαλύτερη φιλολογία σε όλες τις γλώσσες των λαών  της μεγάλης χώρας.

Ο στόχος της δημιουργίας κάθε είδους εφεδρειών είναι βέβαια στρατιωτικός στόχος, είναι  όμως και πολιτικός και οικονομικός.

Υπάρχει σε όλα τα πολιτικά κείμενα. Σε όλα τα οικονομικά στοιχεία. Σε όλες τις αφηγήσεις και της λογοτεχνικές προσεγγίσεις των συνταρακτικών γεγονότων που συντάραξαν τον κόσμο όχι μόνο εκείνες τις «10 ημέρες» αλλά και τα 100 επόμενα χρόνια.

Τούτου δοθέντος, τι μπορεί να περιμένουμε από τους Ρώσους;

Πρέπει να περιμένουμε εκπλήξεις! Οι Ρώσοι έχουν ήδη και φτιάχνουν κι άλλες, εφεδρείες. Δημιουργούν εφεδρείες αλλά και τρόπους που παράγουν εφεδρείες!

Ξέρουν να μετατρέπουν τις εφεδρείες των αντιπάλων σε δικές τους δευτερεύουσες εφεδρείες.

Ξέρουν να καταστρέφουν τις εφεδρείες των αντιπάλων όταν δεν μπορούν να τις μετατρέψουν σε έμμεσες και δευτερεύουσες εφεδρείες δικές τους.

Και ακόμα περισσότερο ξέρουν να αποκρύπτουν, και τις εφεδρείες και τον τρόπο δημιουργίας και συγκρότησής τους.

Τέλος ξέρουν να τις διαθέτουν αυτές τις εφεδρείες. Δημιουργούν σχέδια διάθεσης των εφεδρειών αυτών αλλά και διοικήσεις διάθεσης των εφεδρειών.

Να περιμένετε, λοιπόν, κι άλλες εκπλήξεις στρατηγοί μου!

 

7.     Τέλος να πούμε και κάτι για το μήκος του μετώπου.

Πόσο είναι το μέτωπο; Χίλια, χίλια πεντακόσια, δυο χιλιάδες χιλιόμετρα;

Πώς το υπολογίζουμε; Και, κυρίως, πότε το υπολογίζουμε; Το 2022; Το καλοκαίρι του 2023; Το καλοκαίρι του 2024; Διαστέλλεται τάχα με τη ζέστη και συστέλλεται ανάλογα με το κρύο;

Και παρά πέρα. Κάθε πότε το μετράμε το μέτωπο; Διότι άλλο ήταν το μήκος του χθες το βράδυ κι άλλο σήμερα το πρωί. Αυτό φαίνεται απλώς αν κοιτάξει κανείς τις ενημερώσεις του Ινστιτούτου για την Μελέτη του Πολέμου.

Δεν θα ήταν λάθος να πούμε ότι το μήκος του μετώπου είναι… άπειρο! Κατά την λογική της θεωρίας του Χάους που τεκμηριώνει ότι το μήκος των ακτών της Αγγλίας είναι επίσης άπειρο.

Πόσο είναι είναι το μέτωπο, π.χ., στο Κουρσκ, όπου δεν υπάρχει μέτωπο; Μπορεί κανείς ν’ αθροίσει το μήκος του μετώπου που ελέγχει κάθε «ολιγομελής ομάδα των δέκα οπλιτών», η οποία,  δρα στην περιοχή;

Πόσο μήκος έχει το μέτωπο σε έναν κατωκοιμένο χώρο όπως το Μπαχμούτ πχ, ή η Αβντίιβκα;

Πόσο μήκος έχει το μέτωπο πριν την κατάληψη της… Νέας Υόρκης και πόσο μετά;

Δεν είναι λοιπόν χίλια ή χίλια πεντακόσια τα χιλιόμετρα του μετώπου αλλά πολύ περισσότερα. Εάν δε υπολογίσουμε το μέτωπο και στην τρίτη του διάσταση, καθ’ ύψος δλδ, που οφείλουμε να το κάνουμε πλέον με τον ειδικό ρόλο των ιπτάμενων όπλων, τότε θα χάσουμε εντελώς τον λογαριασμό.

Επομένως, ο υπολογισμός των δυνάμεων γίνεται με άλλα «μέτρα και σταθμά» από αυτόν που κάνουν οι φιλολογούντες στρατηγοί.

Αξίζει δε προσέξουμε ακόμα μια «ιδιοτροπία» του μετώπου που οι δικοί μας αναλυτές αντιπαρέρχονται. Παραδόξως, βέβαια, γιατί αυτή αποτυπώνεται στους χάρτες του ISW.

Εκεί, στους χάρτες αυτούς, αποτυπώνονται τρεις (3) γραμμές μετώπου. Τρεις αλλεπάλληλες γραμμές. Σημειώνουν δλδ τρεις (3) διαφορετικές ποιότητες ελέγχου του χώρου των δύο (2) διαστάσεων.

Εάν δε είναι κανείς παρατηρητικός, θα διαπιστώσει, στην πρόοδο του χρόνου, ότι οι «κινήσεις» των συνδέονται, αλληλεπιδρούν και αλληλοκαθορίζονται.

Η πρώτη σημειώνει την πρώτη προέλαση των Ρώσων.

Η δεύτερη σημειώνει τον οριστικό έλεγχο του εδάφους.

Η Τρίτη σημειώνει την οχύρωση του εδάφους, την οχύρωση και ασφάλιση του απελευθερωμένου εδάφους! Διότι αυτός είναι ο αντικειμενικός τους σκοπός. Να ελέγξουν απόλυτα τον χώρο που ελευθερώνουν.

Η πρόοδος, λοιπόν, της τρίτης γραμμής είναι αυτή που «επιτρέπει» στην πρώτη να επιταχύνει ή να επιβραδύνει την δική της κίνηση προς τα μπρος.

Κι εκεί είναι πολύ συντηρητικοί οι Ρώσοι.

Βέβαια, υπάρχουν και οι στρατηγοί και τα επιτελεία για να αποφασίζουν ανάλογα με την εκάστοτε διαμορφούμενη κατάσταση σε συνδυασμό με τη στρατηγική κατεύθυνση.

Τώρα τελευταία και στις περισσότερες περιοχές αυτές οι τρεις (3) γραμμές έχουν έρθει πάρα πολύ κοντά η μια στην άλλη…

Παρακολουθείστε τις. Έχουν πολύ ενδιαφέρον.

Έχουν και εκπλήξεις…