Πέντε φάσκελα, δυο μόνο δάκρυα

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Βρε πατριώτες, βρε καλοί μου άνθρωποι, σας βλέπω να κορώνετε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τάχα θέλει να ελέγξει τον ΔΟΛ (και τα κανάλια), και στενοχωριέμαι. Στενοχωριέμαι για σας, όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ. Για σας και για μας και για την Ελλάδα. Γιατί με τέτοια μυαλά, εσείς επιδράτε στην τύχη τη δική μας και όλοι μαζί στην τύχη της Ελλάδας...ότι ή όλοι μαζί σωζόμαστε ή όλοι μαζί χανόμαστε.

Με τα μυαλά αυτά δεν μπορείτε και δεν μπορούμε να πάμε μακριά. Χώρια που εμπεριέχουν τόνους πολιτικής αφέλειας, για να μην πω βλακείας και προσβληθείτε. Ας τα δούμε όλα ένα ένα και με τη σειρά.

1. Όταν λέτε ότι δεν θέλετε “να ελέγξει ο ΣΥΡΙΖΑ τα μέσα”, ταυτόχρονα μας λέτε ότι θέλετε να τα ελέγχουν εκείνοι που τα έλεγχαν μέχρι τώρα. Ποιοι ήταν εκείνοι; Ήταν τίποτα άγιοι άνθρωποι; Ήταν τίποτα ήρωες των εθνικών απελευθερωτικών αγώνων μας; Τι ήταν αυτοί οι άνθρωποι για τους οποίους δεν ισχύει ούτε έλεγχος ούτε αξιολόγηση ούτε κριτική ούτε λογοδοσία; Ο τύπος, η τέταρτη εξουσία, ελέγχει τους πάντες και δεν ελέγχεται από κανέναν. Δεν υπάρχει θεσμός να κάνει κάτι τέτοιο. Και όσες φορές πάνε κάποιοι τους δημοσιογράφους στα δικαστήρια, δικαίως ή αδίκως, ξεσηκώνεται “κίνημα αλληλεγγύης”. Αυτό το έχουν αντιληφθεί όλα τα λαμόγια της πολιτικής και, χρόνια τώρα, κάνουν πολιτική εκ του ασφαλούς. Από το απυρόβλητο. Και το “καθαγιασμένο”, θα προσέθετα. Ό,τι πουν “τα δημιογράφα” είναι σωστό, είναι έγκυρο, είναι αληθινό(!) Αυτοί, λοιπόν, είναι που ελέγχουν εμάς και όχι εμείς αυτούς. Αυτό μη το ξεχνάτε. Γι' αυτό συνωστίζονται όλοι στα μέσα, γι' αυτό το πρότυπο των νέων είναι να γίνουν κάτι σαν το κακό Σπυράκι ή σαν τον Κυρ Σταύρο τον Τσουτσουλομύτη. Γι' αυτό και είχε τόσα πολλά λεφτά ο “χώρος”. Γι' αυτό και υποσχόταν “λαμπρή καριέρα”. Ανά πάσα στιγμή μπορεί κάποιος να μεταπηδήσει στη σκηνή της πολιτικής, από το παρασκήνιο που βρίσκεται και πηδάει, με όλες τις έννοιες, ολημερίς και ολονυχτίς, τους πολιτικούς και τις...πολιτικές. “Ο καλύτερος δηλ., έχει σκοτώσει τη μάνα του”, όπως έλεγε ο μακαρίτης ο Κακαουνάκης, πολλά χρόνια πριν τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί, λοιπόν, οι τύποι έχουν τον έλεγχο του Τύπου. Αυτοί οι τύποι, κάποια στιγμή, θεσμοθέτησαν τον έλεγχό τους πάνω στον πολιτικό λόγο, αποκτώντας μετοχές, ιδιοκτησίες, άδειες, οργανικές θέσεις, συμμαχώντας με μια ομάδα ξεσαλωμένων επιχειρηματιών (είδατε; δεν λέω κεφαλαιοκρατών γιατί δεν ξέρω αν έχετε πάρει το υπογλώσσιο), με το αζημίωτο, φυσικά.
2. Από χρόνια πολλά η παραγωγή πολιτικής σκέψεις, επιχειρημάτων, ιδεών, έχει περάσει από τα κόμματα στον “τύπο”. Μερικά κόμματα δεν είχαν ποτέ επιτελεία ή άργησαν πολύ να αποκτήσουν. Όταν τα απέκτησαν, τα επιτελεία αυτά, ήταν συμβατά περισσότερο με τις διαφημιστικές και τις άγριες συνήθειες των “αγορών” και των Μέσων παρά με το κάθε κόμμα και την όποια πολιτική του παράδοση. Δεν είχαν τα κόμματα αυτά την παράδοση που είχαν τα κόμματα της Αριστεράς, τα οποία, διέθεταν επιτελεία και κόντρα επιτελεία γιατί οι ιδέες τους δεν μπορούσαν να αναπαραχθούν πουθενά αλλού. Ένα μη αριστερό κόμμα, ακόμη και το ΠΑΣΟΚ που είχε λαϊκή βάση και επιτελεία, γιατί να “περιοριστεί”σε αυτά όταν η “αγορά” έβριθε από τέτοιες απόψεις και μάλιστα σε πολύ καλή τιμή; Χώρια που ο αγώνας για το ποιος θα ελέγξει τα κομματικά έντυπα πέρναγε “έξω” από το κόμμα και εξέπιπτε σε “δημόσιες σχέσεις”, δείπνα (μυστικά και όχι), με θαλαμηγούς, γοητείες, πηδήματα, αλλαξοκωλιές κι αγοραπωλησίες κάτω και πάνω από το τραπέζι. Για τους εκβιασμούς δεν θα πω τίποτα γιατί θεωρούνται “παρεκτροπές”. Πιάνω λοιπόν τις κανονικές τις “νορμάλ” καταστάσεις(!)
3. Τούτων δοθέντων, ενώ τα κόμματα της Αριστεράς (κυρίως το ΚΚΕ δηλ, και ό,τι προήλθε απ' αυτό) έδιναν γραμμή στο έντυπό τους για να την διαδώσει στους πολίτες, δηλώνοντας, ορθά κοφτά, ότι είναι “όργανο” του Κόμματος, στα υπόλοιπα κόμματα, έγινε το ακριβώς αντίθετο χωρίς μάλιστα να δηλώνεται ότι το τάδε ή δείνα Μέσο είναι “όργανο” του ενός ή του άλλου κόμματος. Εξ ου και το ότι την Κυριακή πρώτα ανοίγουν το Βήμα και την Καθημερινή οι πολιτικοί μας και μετά ξυπνάνε...για ν' ανοίξουν τα μάτια τους(!) Αυτονομουμένων των Μέσων, ετερονομούνται οι πολιτικοί! Έτσι φτάσαμε στο αίσχος,“είδηση” και πρωτοσέλιδο να είναι ένα άρθρο, ενός αναλυτή, μιας ευρωπαϊκής εφημερίδας, κατά προτίμηση γερμανικής! Έτσι φτάσαμε στο αίσχος, που απ' όλους υποβαθμίστηκε, ο του Χάρβαρντος πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το γνωστό ΚυριακοΜητσοτάκ, κατ' εξακολούθησιν και κατά συρροήν, να βασίζει τις ομιλίες του στη Βουλή πάνω στα κύρια άρθρα και στα πρωτοσέλιδα του Βήματος..ούτε καν της Καθημερινής!!! Και για ξεκάρφωμα, ότι τάχα είναι του πλουραλισμού, έβαζαν κι έναν “μαϊντανό” μέσα στις σελίδες τους ή στα δελτία τους. Υπό αυτή την έννοια, όσοι δουλεύουν εκεί ως “μαϊντανοί” καλό είναι να ξαναελέγξουν την επαναστατικότητά τους και να μη γίνονται τιμητές και εισαγγελάτοι και να μη μας τη βγαίνουν “από τ' αριστερά”. Η θέση τους είναι μαζί με τον Τελώνη, πίσω πίσω στο ναό, εν άκρα ταπεινώσει και προσευχή. Με τούτα και με τ' άλλα, φτάσαμε σήμερα τα Μέσα να μην είναι τίποτα περισσότερο από ξετσίπωτα επιτελεία των κομμάτων με τις εξής επιπλέον “λειτουργίες”:
   α) Είναι αυτονομημένα  από τα ίδια τα κόμματα. Αν υπάρχει εξάρτηση, αυτή βρίσκεται στις διάφορες τάσεις των κομμάτων, λόμπι, σέχτες, αιρέσεις, “τεχνικούς συμβούλους” “ειδικούς” και δεν συμμαζεύεται. β) Είναι χρηματοδοτούμενα, άρα εξαρτημένα, όχι από το κόμμα αλλά από επιχειρήσεις, οργανισμούς, μυστικές υπηρεσίες, ξένα κράτη και, φυσικά, από άλλους αυτονομημένους θεσμούς και θύλακες του ίδιου του κράτους. γ) Σε μεγάλο βαθμό είναι χρηματοδοτούμενα κι από τον ίδιο τον πελάτη τους με την εξής ιδιομορφία όμως: ενώ το αντίτιμο της εφημερίδας ή η θεαματικότητα της τηλεόρασης θα μπορούσαν να είναι ισχυροί παράγοντες πίεσης από τους πολίτες, οι παράγοντες αυτοί εξουδετερώνονται με πλάγια μέσα (πχ με διάφορες προσφορές και αντιπαροχές σε είδος ή σε θέαμα) ώστε να αντιστραφεί ο ρόλος τους και από παράγοντες δημοκρατικού ελέγχου να γίνουν παράγοντες δημοκρατικής επίφασης. Δεν έχει σημασία δηλ., που ο άλλος αγοράζει την τάδε κυριακάτικη εφημερίδα, για το κουπόνι, για το σιντί ή το βιβλίο. Η κυριακάτικη κυκλοφορία παρουσιάζεται ως δημοκρατική αποδοχή του Μέσου από τους πολίτες και μάλιστα με σημαντικό κόστος για τον πολίτη.
4. Το τελευταίο αυτό χαρακτηριστικό, το να υφαρπάζουν τον οβολό του θύματός τους, είναι κορυφαία πράξη του εγκλήματος και όμως έχει “αφομοιωθεί” έτσι ώστε να θεωρείται πλέον κάτι το τελείως φυσιολογικό. Έφτασε μια εφημερίδα να κοστίζει όσο ένα περιοδικό και τέσσερις εφημερίδες όσο ένα πολυσέλιδο βιβλίο! Και αυτό δεν κάνει εντύπωση σε κανέναν! Αλλά πάτε, κορόιδα, και δίνεται τα χρήματά σας για να πετάξετε παραχρήμα τα δύο τρίτα (2/3) του πακέτου. Πότε συνέβαινε αυτό στις “σύγχρονες δημοκρατίες”; Πότε η εφημερίδα, όργανο πληροφόρησης και παιδείας, (όταν έγραφε πχ ο Παπαδιαμάντης), κόστιζε τόσα λεφτά; Ποτέ! Ούτε τότε που τυπώνονταν σε αρχαία μηχανήματα και στοιχειοθετούνταν με το χέρι! Και κλαψουρίζετε ότι θα ελέγξει ο ΣΥΡΙΖΑ το Βήμα και θα του πέσει η κυκλοφορία(!) Μα το Βήμα δεν θα έπρεπε να έχει κυκλοφορία επαναστατικώ δικαίω...επειδή δεν θα το αγόραζε ο ίδιος ο πιστός αναγνώστης του, θεωρώντας πρόκληση και εμπαιγμό και ληστεία τον προσδιορισμό της τιμής του σε αυτά τα επίπεδα. Πέραν αυτών όμως. Για να δελεάσουν τον πολίτη και να υφαρπάσουν τον οβολό του, ομού μετά της αποδοχής του (κυκλοφορίες, θεαματικότητες), καταστρέφουν τομείς του πολιτισμού και της παιδείας πολύ πέρα από τα δικά τους χωράφια. Καταστρέφουν μεγάλα κομμάτια της αναπαραγωγής της κοινωνίας με το να μοιράζουν σιντί και βιβλία και μαζί καταστρέφουν τους φορείς, τις επιχειρήσεις, τις μαστορικές και ό,τι άλλο συνδέεται μ' αυτά. Το πορωμένο σας όμως μυαλό δεν βλέπει τίποτα απ' όλα αυτά και τα κροκοδείλια δάκρυά σας τρέχουν ποταμός....Όπως άλλωστε έτρεξαν επειδή έκλεισε ο Ελευθερουδάκης αλλά δεν έτρεξαν όταν έκλεινε ο Ελευθερουδάκης εκατοντάδες μικρότερα βιβλιοπωλεία. Όπως άλλωστε δεν έτρεξαν και όταν έκλεινε ο Μαρινόπουλος χιλιάδες μικρομπακάλικα για να κορδωνόσαστε, ότι ψωνίζετε “αρχοντικά”, σαν Ευρωπαίοι, (τρομάρα σας) στα Πριζουνίκ!
5. Αλλά ας μιλήσουμε και για την ταμπακέρα. Για τον τάχα έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ στα Μέσα. Ποιος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να ελέγξει τα Μέσα, ρωτάω. Τι ελέγχει ο ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να ελέγξει και τα Μέσα; Ο ΣΥΡΙΖΑ, από τη φιλοσοφία του και τη συγκρότησή του ΔΕΝ έχει τίποτα που να προσεγγίζει την έννοια “έλεγχος”. Ούτε τα μέλη του μπορεί να ελέγξει ούτε τα στελέχη του. Τα δε στελέχη του, το είδαμε μπροστά στα μάτια μας, όποτε τους καπνίσει κάνουν ένα ακροβατικό και παίρνουν το συνέδριο με το μέρος τους..το είδαμε αυτό με τον Τιμόν και τον Πούμπα! Ο κάθε Φίλης, αλλά και ο κάθε Χρυσόγονος με τα μάτια της νυφίτσας, μπορεί να αυτονομηθεί και να ασκήσει “προσωπική” πολιτική. Και το χειρότερο είναι ότι, ενώ εμείς απ' όξω βλέπουμε καθαρά στα μάτια του Χρυσόγονου, της Ζωής, του Μητρόπουλου (τυχαία παίρνω τα ονόματα) τι ετοιμάζονται να κάνουν, μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν παίρνουνε χαμπάρι... μπίτι! Μα ούτε και την “Αυγή” ελέγχουν! Είδατε να έγινε τίποτα όταν η “Αυγή” βγήκε απ' τη γραμμή του Κόμματος; Είδατε να έγινε τίποτα όταν η τάδε ή δείνα “συνιστώσα” έπραξε έτσι ή αλλιώς; Πώς λοιπόν ένα τέτοιο συνονθύλευμα που πιστεύει ότι είναι κόμμα μπορεί να ελέγξει “κομματικά” κάτι, το οτιδήποτε; Και πώς εσείς, γατόνια, που πιστεύετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καν κόμμα και είναι σκορποχώρι και θέλει να κάνει την Ελλάδα σαν τα μούτρα του, πώς εσείς πιστεύετε ότι θα ελέγξει τον ΔΟΛ και τα Μέσα; Μήπως δεν το πιστεύετε και απλώς σκούζετε και φωνασκείτε για να ελέγξετε εμάς μέσω της δημοκρατικής μας ευαισθησίας; Και ωραία, ας πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ελέγξει τον ΔΟΛ και ό,τι άλλο. Γιατί υποτιμάτε τόσο τους εκεί εργαζόμενους και θεωρείτε ότι θα κάτσουν να ελεγχθούν από τον Μουλόπουλο ή τον κάθε επίτροπο του ΣΥΡΙΖΑ; Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι δεν θα αντισταθούν και δεν θα ματαιώσουν όποια σχετική προσπάθεια εν τη γενέσει της; Πάρα κάτω. Πιστεύετε ότι ένα Μέσο ελέγχεται μόνο μέσω της διοίκησής του; Αν το πιστεύετε αυτό γιατί δεν σκούζατε και άλλοτε όταν αλλάζανε διοικήσεις, και όχι μόνο διοικήσεις, οι εφημερίδες και τα κανάλια; Όταν οδηγήθηκε ο Τύπος εκεί που βρίσκεται τώρα, με τα τεράστια χρέη, τις πανάκριβες τιμές και τα δισθεώρητα κόστη;

Δεν υπάρχει, λοιπόν, λόγος ν' ανησυχείτε παιδιά. Τίποτα δεν θα ελέγξει ο ΣΥΡΙΖΑ στον ΔΟΛ με τον Μουλόπουλο, όπως δεν έλεγξε ο ΔΟΛ στον ΣΥΡΙΖΑ πάλι με τον Μουλόπουλο. Αν ελεγχθεί ο ΔΟΛ (προς τη μια ή προς την άλλη κατεύθυνση) αυτό θα γίνει από καμιά παρέα...κατά τη γνωστή θέση του Νιόνιου, ότι ιστορία γράφουν οι παρέες.

Κι αν πρέπει να κλαίτε για κάτι... κατά το συνήθειο του Ναρκισσιστικού Κλαυθ-Μ-Εριστικούⁱ Επαναστατισμού, εε κλάψτε για την αληθινή ελευθερία του Τύπου που έχει από καιρό πεθάνει και ενταφιαστεί με πέντε (τα παραπάνω πέντε) καρφιά στο φέρετρό της. Κλάψτε και για τους κώλους σας, ότι πήγανε τζάμπα.....κατά τη γνωστή μνημειώδη έκφραση της Μαλβίνας!

i   Ο όρος είναι υβριδικός δεδομένου ότι η μεσαία λέξη που είναι και η μεγαλύτερη αποτελείται από τρεις άλλες: Κλαυθμός+Μεριστικός+Εριστικός. Γιατί ο Ναρκισσιστικός Επαναστατισμός (κι όχι η Επαναστατικότητα που δεν κλαψουρίζει αλλά “πολεμάει και τραγουδάει”) και καψουρίζει και μερίζει και ερίζει. Το πρωτόλειό του είναι Ναρκισσιστικός Κλαψομούνικος Επαναστατισμός, αλλά κατέφυγα στον άλλον για να μην προκαλέσω τον ευσεβισμό σας....