Οι Άγγλοι, διαβλέποντας τον κίνδυνο η Ελλάδα να βγει από τη σφαίρα επιρροής τους, προπαρασκευάζονται... Το "Αντικομμουνιστικόν Σύμφωνον των Αθηνών"...ο ΕΛΑΣ "καταπολεμητέος δια παντός μέσου"!
Έχουμε γράψει και σε άλλα κείμενα (περισσότερο σε εκείνα για τη Μάχη της Πύλης) ότι, το φθινόπωρο του 1943 αποτελεί καμπή για το αντάρτικο αλλά και τις τύχες της Ελλάδας. Από τη μια, η αντίσταση του Λαού γιγαντώνεται, μέσα από το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, και από την άλλη τα σύννεφα του εμφυλίου πολέμου πυκνώνουν. Καθοριστικό ρόλο και για τα δύο, "καταλύτης", αποτελούν τα γεγονότα στο Ανατολικό Μέτωπο, ειδικά μετά την Μάχη του Κουρσκ που καθόρισε οριστικά και αμετάκλητα την έκβαση του Β΄ΠΠ. Μετά τον Αύγουστο του 1943, όλοι ξέρουν ποιος θα νικήσει στον πόλεμο αυτό. Οι εχθροί της ΕΣΣΔ τρομοκρατούνται από το γεγονός ότι η Χώρα των Σοβιέτ προβάλλει τόσο ρωμαλέα στην ιστορία. Το βάρος τους πέφτει στο "μετά" για να επαναφέρουν το "πριν", αποπέμποντας το "νυν" που παραμένει ακόμη ζοφερό. Οι φίλοι χαίρονται. Εντείνουν τον αγώνα τους για την ολοκληρωτική και άνευ όρων ήττα του Άξονα και το βάρος πέφτει στο "νυν" για να εξασφαλίσουν το "μετά", αποπέμποντας το "πριν", το οποίο αποτελεί γι' αυτούς αιτία όλων των δεινών.
Στα γενικά αυτά πλαίσια εντάσσεται και η περίπτωση του Άγγλου λοχαγού Ντον Σκοτ. Τα στοιχεία που παρουσιάζει ο Ορέστης, από τον Μάρτιο του 1958 ακόμη, είναι συντριπτικά. Ειδικά τα στοιχεία για τη μαρτυρία του ταγματάρχη Παναγιώτη Ρογκάκου, η οποία έκτοτε παραμένει θαμμένη.
Οι δημοσιεύσεις αυτές γίνονται στις 3 & 4 Μαρτίου 1958 στην εφημερίδα "Απογευματινή". Για όσους θα σπεύσουν να σκεφτούν και να τοποθετηθούν αρνητικά για τον Ορέστη, ότι δημοσιεύει στην εν λόγω εφημερίδα και άρα "κάποιο λάκκο έχει η φάβα", θυμίζω ότι είναι περίοδος των γεγονότων της Κύπρου και οι σχέσεις με τους Άγγλους βρίσκονται στο ναδίρ. Ο Ορέστης αξιοποιεί τη ρωγμή αυτή και παρουσιάζει εκτενώς την άποψή του για την εποποιία, με στόχο, αφ' ενός μεν, να προλάβει άλλα δημοσιεύματα, αφ' ετέρου δε, να απαντήσει στον Σ. Σαράφη και στον "ΕΛΑΣ" του. Ο Ορέστης θεωρεί ότι η προσχώρηση του Σαράφη και άλλων βενιζελικών της ίδιας λογικής, "διολίσθησαν" το ΕΑΜ σε μια πιο "στενή" θέση για το πολιτειακό, πράγμα που απώθησε τους "βασιλικούς" από το εθνικο-απελευθερωτικό μέτωπο. Βέβαια δεν είναι το μόνο που προσάπτει στον Σαράφη. Υπάρχουν κι άλλα τα οποία δεν χωράνε σήμερα εδώ. Ωστόσο, αυτή η πτυχή - ακριβώς γιατί ένας πρωτεργάτης του Αντάρτικου αγνοήθηκε και από τους μεν και από τους δε ενώ ένας "μουσαφίρης" αποθεώθηκε" χωρίς καμία κριτική θεώρηση της δράσης του - έχει υποτιμηθεί και δεν έχει συσχετιστεί με την ταυτόχρονη δράση των Άγγλων και Γερμανών να αποκόψουν ένα μεγάλο κομμάτι του Λαού που έτεινε στο ΕΑΜ παρά το "βασιλικό" παρελθόν του.
Σημείωση για την διευκόλυνση του αναγνώστη:
Λόγω τεχνικών ζητημάτων στη φωτογράφιση θα χρειαστεί ακολουθώντας τις στήλες της εφημερίδας να κινηθεί στην επόμενη και μετά να επανέλθει στην προηγούμενη.
