Ομιλία στους φοιτητές της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών σε εκδήλωση της Πανσπουδαστικής σ.κ τον Φεβρουάριο του 1980.
Ένα κείμενο κλασικό, το οποίο προσφέρεται για σκέψεις, αναστοχασμούς και απολογισμούς, τόσο για τους "ακροατές" που τώρα πια "έχουν δικαίωμα εγγραφής στο ΚΑΠΗ της συνοικίας τους", όσο και για τον εισηγητή που "τα έχει δει όλα" και "τα έχει πει όλα".
Εγώ κρατάω την πολιτική θέση ότι,
« η δυναμική της αμερικανοκρατίας στοχεύει σε μια νεολαία χωρίς εθνική ταυτότητα».
Επισημαίνω, δηλ, ότι, κάποιοι από τότε ακόμη εντόπιζαν τον κύριο εχθρό και συνέδεαν το λαϊκό και το ταξικό με το εθνικό!
Ο Μίκης, με αδρές γραμμές και, νομίζω ακόμη, χωρίς να υπερβάλλει, σκιτσάρει τα "μέτωπα", τις δυνάμεις, τα στρατηγικά σχέδια του μαχόμενου ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος επιζεί μέσα στις δυνάμεις του λαού και αγωνίζεται για την απελευθέρωσή του!
