Μεγάλες κουβέντες έλεγαν, μικρές μπουκιές έφαγαν...
Μη κοιτάτε που τώρα το ΝεοΦιλελευθεριστάν εκπροσωπείται, στην Ελλάδα, από έναν Κούλη ή από από έναν Τζήμερο.
Υπήρξε και η ένδοξη εποχή, όπου σημαία του ήταν ο...δικέφαλος αετός, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος ομού μετά του Στεφάνου Μάνου!
Την εποχή που ο δεύτερος έκανε την μεγάλη "καινοτομία" να βγάλει πρώτος και...μόνος, όλη την οικογένεια - παιδιά, γυναίκα- στο "κλαρί" της πολιτικής διαφήμισης. Θυμάμαι σαν τώρα, σε ένα βαγόνι του παλιού ηλεκτρικού, καθώς γυρίζαμε από τη μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ στον Πειραιά, στις εκλογές του '77 (ομιλητής ο Αντώνης Αμπατιέλος), να διασκεδάζουμε με τη σχετική οικογενειακή φωτογραφία του φερέλπιδος βιομηχάνου που θέλησε να γίνει ιδεολογικός γκουρού των Ελλήνων.... Ακόμη το προσπαθεί(!) Του Χάρβαρντ κι αυτός! Μορφωμένος, όχι σαν τον Πολάκη!
Και την εποχή που ο πρώτος, προσερχόταν ενθουσιών στα "πάνελ" του Φεστιβάλ της ΚΝΕ για να έχουμε την χαρά να παρακολουθήσουμε "ζωντανά" τον Νίκο Κοτζιά να τον κάνει "βίδες". Νεοφιλελέδικες "βίδες", πάντως "βίδες".
Η κάτωθι συλλογή τσιτάτων του μεγάλου...πιονιέρου του ΝεοΦιλελευθερισμού, με τη σχετική μετάφρασή τους στα απλά ελληνικά, δημοσιεύτηκε σε ένα πολύ καλαίσθητο έντυπο της Πανσπουδαστικής σ.κ. όταν ο Ανδρέας ήταν υπουργός πολιτισμού στην κυβέρνηση Ι. Γ(Ρ)άλλη. Επειδή το έντυπο δεν έχει χρονολογία, αυθαιρέτως προσδιορίζω την έκδοση στη χρονιά του 1980. Άλλωστε και ο Ανδρέας στο βιογραφικό του, το 1980 δηλώνει ότι έκανε υπουργός πολιτισμού.
Προσφέρεται για απολογισμούς και αυτό το κειμήλιο, μαζί με τα υπόλοιπα που δημοσιεύω τις μέρες αυτές, σε έναν παροξυσμό νοσταλγίας για τα χρόνια αυτά όπου κανείς μπορούσε να παλεύει και να ελπίζει ελεύθερα ενώ σήμερα οφείλει να παλεύει για ελευθερώσει την ελπίδα.
