 |
Ένα ρολόι που δεν δείχνει την ώρα. Είναι περασμένη, η ώρα! Ίσως έχει σταματήσει και το ρολόι! Έχει, στην πίσω πλευρά, αυτή που συνήθως δεν βλέπουμε όταν κοιτάμε την ώρα αλλά την αισθανόμαστε με την αφή, ένα σφυροδρέπανο πλαισιωμένο με στάχια. Τυχαίο; Όχι! Είναι σύμβολο της εργατο-αγροτικής συμμαχίας. Πλαισιώνεται από εύρωστα στάχια. Ίσως γιατί όλοι ψυχανεμίζονταν ότι η συμμαχία θα έπρεπε να είναι αγροτο-εργατική και όχι εργατο-αγροτική. Τέλος, ας σημειώσουμε ότι, το σφυρί με το δρεπάνι δεν είναι σύμβολο που εφηύραν οι Μπολσεβίκοι αλλά, όπως λέει ο μακαρίτης Ζάχος Παπαζαχαρίου, σύμβολο των μεσαιωνικών κινημάτων της Εγγύς Ανατολής και της Βυζαντινής και Οθωμανικής στη συνέχεια οικουμένης... Ίσως γι' αυτό να έχει σαν βάση την υδρόγειο σφαίρα... τον ήλιο που χρειάζεται η ζωή και το άστρο που χρειάζεται ο Έρωτας! Ανάγλυφα όλα, γήινα και ουράνια... |
Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής
Και να, λοιπόν, αδελφέ μου που μερικοί-μερικοί ανακάλυψαν, με τεράστια χρονοκαθυστέρηση, την ανισοτιμία των ανταλλαγών αγροτικών και βιομηχανικών προϊόντων(!)
Το ότι χρειάζεται δλδ να δώσει ο αγρότης καμιά εικοσαριά κιλά στάρι για να πιει έναν καφέ. Ή το να δώσει ένα κιλό λάδι για να πάρει μια εξάδα νερά του 1,5 λίτρου.
Κάλλιο αργά παρά αργότερα, αναφωνώ ενθουσιωδώς!!!
Ωστόσο όμως, το να δείχνεις, με τους "δείχτες" την ανισοτιμία αυτή, δεν σημαίνει ότι την εξηγείς κιόλας.
Επίσης, το να τη δείχνεις την ανισοτιμία αυτή από τη μια, αλλά να την παρουσιάζεις ως αναπόδραστη νομοτέλεια της οικονομικής ζωής που ξέφυγε (δηλ, "προόδευσε!) από το ξύλινο άροτρο, το άλογο και το δρεπάνι, από την άλλη, συνιστά ατιμία.
Όπως ατιμία μεγάλη και υπο-κρισία, είναι να παίρνεις επιδοτήσεις από τη γεωργική σου παραγωγή αλλά να παίρνεις και επιδοτήσεις από τα φωτοβολταϊκά που έχεις σε γόνιμη γεωργική γη δική σου.
Αλλά τέλος πάντων, ανάλογος θα είναι ο
μισθός ημών και υμών εν τοις ουρανοίς.
Εδώ ας παραμείνουμε στην...υλιστική
μαρξιστική ανάλυση.
Ο Μαρξ μελέτησε τη φύση της ανθρώπινης εργασίας. Και τι απέδειξε;
Ότι η ανθρώπινη εργασία, λέει, έχει μια ιδιομορφία.
Παράγει μια αξία, "κάτι" που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και γι' αυτό μπορεί να ανταλλαχθεί, αλλά, αυτή η αξία ΔΕΝ ΙΣΟΥΤΑΙ με την αξία αναπαραγωγής της δύναμης που καταβλήθηκε για το έργο αυτό!
Δηλαδή, η αξία που παρήχθη είναι κατά πολύ ανώτερη από την αξία της ενέργειας (του κόπου) που χρειάστηκε η παραγωγή της!!!
Αυτό το θεμελιώδες είναι που κάνει τον άνθρωπο να προοδεύει και κάποια στιγμή από τροφοσυλλέκτης να γίνεται παραγωγός.
Αυτό το θεμελιώδες όμως είναι εκείνο το οποίο, σε κάθε ιστορική εποχή, κάποιοι βρίσκουν τρόπο για να θέσουν ως θεμέλιο στο εκάστοτε εκμεταλλευτικό σύστημα. Το δουλοκτητικό, το φεουδαρχικό, το καπιταλιστικό και το υστερο-καπιταλιστικό.
Ο δούλος όσο αμόρφωτος και εξαθλιωμένος κι αν είναι παράγει περισσότερη αξία από εκείνη που χρειάζεται για
να σταθεί στα πόδια του και να ξαναδουλέψει.
Το ίδιο συμβαίνει και για τον δουλοπάροικο. Παίρνει μόνο ένα μερίδιο της σοδειάς, μικρότερο ή μεγαλύτερο ανάλογα με τα κέφια του φεουδάρχη.
Στον καπιταλισμό αυτό γίνεται... ελεύθερα(!) Με μισθό ή μεροκάματο, καθορισμένο "ελεύθερα" από την "αγορά", την προσφορά και τη ζήτηση(!).
Για να καταλήξουμε στον ύστερο καπιταλισμό όπου και την προσφορά και την ζήτηση αλλά και τον μισθό, τα καθορίζει το ΔΝΤ, οι αλήτες των Βρυξελλών και ο....ΜΗτσοτάκης.
Ας μείνουμε όμως στη φύση της ανθρώπινης εργασίας.
Αν η ιδιομορφία της, να ξοδεύει ο άνθρωπος λιγότερα για να ζήσει από εκείνα που παράγει ζώντας, είναι θεμελιακή και ζωτική, φανταστείτε τι είναι η εργασία εκείνη που παράγει τα προϊόντα που είναι απαραίτητα για να ζήσει!
Ο εργάτης δλδ που φτιάχνει το σφυρί του, αλλά και το δραπάνι του γεωργού, πριν πάει στο αμόνι, πρέπει να έχει φάει ψωμί! Προηγείται δλδ, σε σημασία αλλά και σε αξία, η αγροτική παραγωγή από κάθε άλλη!!!
Πρώτα πρέπει να δουλέψει ο γεωργός και μετά να μπορέσει να δουλέψει ο εργάτης.
Ο γεωργός όμως, αν δουλέψει μόνος του, θα μπορέσει να παραγάγει τόσα όσα θα χρειαστεί ο ίδιος και οι δικοί του. Θα παράγει μεγαλύτερες αξίας από όσες καταναλώνει αλλά δεν θα είναι τόσες ώστε κάποιες να βγαίνουν στην αγορά και να ανταλλάσσονται ως πλεόνασμα.
Τι κάνει για να παραγάγει πλεόνασμα;
"Εκμεταλλεύεται" με τη σειρά του μια άλλη εργασία που έχει την ίδια ιδιομορφία με τη δική του! Χρησιμοποιεί τα ζώα! Έχουν κι αυτά το ίδιο... κουσούρι. Το βόδι, το άλογο, το μουλάρι, ξοδεύουν μικρότερες αξίες για να ζήσουν και να εργαστούν από τις αξίες που παράγουν μετέχοντας στην ανθρώπινη σκόπιμη οικονομική δραστηριότητα. Αλλιώς ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΕΦΕΡΕ τον άνθρωπο να τα χρησιμοποιήσει παραγωγικά, όπως ΔΕΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ σήμερα τον αγρότη να πάρει εργαλεία ή έστω να πιει καφέ!
Ο Μαρξ την είπε ΥΠΕΡΑΞΙΑ την αξία που μένει αν από την αξία του παραγομένου προϊόντος αφαιρέσουμε την αξία που δαπανήθηκε
για την παραγωγή του. Έκανε ένα λάθος όμως. Την περιόρισε μόνο στην άνθρωπο, τον αγρότη και τον εργάτη. Υποτίμησε την υπεραξία των ζώων. Και όχι μόνο των "γεωργικών" ζώων αλλά, κυρίως, των "κτηνοτροφικών" ζώων.
Εκείνων που εκτρέφονται για να γίνουν τροφή, δλδ. Η αξίες που απαιτούνταν για να εκτραφούν ήταν ασήμαντες έως μηδαμινές, ενώ η αξία που παραγόταν ήταν σημαντικά μεγαλύτερη. Ακριβώς όπως γίνεται σήμερα με τα "βρώσιμα έντομα", και δεν είναι τυχαίο που δόθηκε άδεια κατανάλωσής τους από τους αλήτες των Βρυξελλών.
Υπάρχει, λοιπόν, μια κλιμάκωση. Πρώτα ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται την υπεραξία των ζώων. Μετά ο τεχνίτης εκμεταλλεύεται την υπεραξία του αγρότη. Για να φτάσουμε στον καπιταλισμό που οι ελάχιστοι εκμεταλλεύονται τα ζώα, τους αγρότες και τους εργάτες.
Και κάτι άλλο μας δίδαξε ο Μαρξ. Ότι ό,τι ανταλλάσσεται στην αγορά, ανταλλάσσεται ΣΕ ΙΣΕΣ ΑΞΙΕΣ. Μπορεί να κυμαίνονται οι
τιμές αλλά αυτή είναι η ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ! Ίσες αξίες!!!
Από όλα αυτά προκύπτουν τα εξής:
α) Γεωργική παραγωγή χωρίς την ΑΞΙΟποίηση των ζώων δεν μπορεί να είναι βιώσιμη. Κι όταν λέμε ΑΞΙΟποίηση εννοούμε τα πάντα. Εννοούμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει καθαρός αγρότης χωρίς να είναι
κτηνοτρόφος. Ότι δεν μπορεί να υπάρξει καθαρός κτηνοτρόφος χωρίς να είναι αγρότης.
β) Η εκμηχάνιση της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής συμβάλλει στην αφαίμαξη των παραγωγών από την υπεραξία.
Υπεραξία μάλιστα που παροχετεύεται στις κυρίαρχες χώρες που παράγουν τις μηχανές. Είναι άλλο πράγμα όταν οι τοπικές κοινωνίες παρήγαγαν επιτόπου το άροτρο, το κάρρο, το άλογο κλπ και είναι άλλο όταν τα τρακτέρ και κάθε είδος μηχανήματος παράγεται στις χώρες του ευρωπαϊκού βορρά.
γ) Οι διάφορες "προδιαγραφές" και πιστοποιήσεις που επιβάλλονται στην διαδικασία παραγωγής και αυξάνουν δραματικά τα κόστη, δεν είναι η κύρια αιτία της καταστροφής όσο κι αν την επιτείνουν δραματικά! Απλώς οι άπληστοι γίνονται απληστότεροι, γίνονται περισσότεροι και θέλουν κάθε φορά ακόμα περισσότερα.
δ) Δείκτες και τεκμήρια της καταστροφικότητας των "προδιαγραφών" είναι οι αλλεπάλληλες πανδημίες στους εκτρεφόμενους πληθυσμούς των ζώων. Η συνεχής πτώση της ποιότητας της διατροφής των ανθρώπων ως το επίπεδο της χορτοφαγίας και της εντομοφαγίας.
ε) Προκοπή ο πρωτογενής τομέας δεν θα δει αν δεν περιορίσει την εκμηχάνισή του! Αν δεν κατακερματιστεί σε κάθε σπίτι, σε κάθε αυλή (όπου βέβαια υπάρχουν ακόμα αυλές), σε κάθε χέρσο ή δυνάμει καλλιεργήσιμο χώρο. Δεν θα γυρίσουμε, βέβαια, στο άλογο και το ξύλινο άροτρο, αλλά θα πρέπει να αξιοποιήσουμε έξυπνα μικρά εργαλεία, συσκευές, μηχανήματα που θα παράγονται επί τόπου και από τις ίδιες τις κοινότητες. Μηχανήματα που θα παρατείνουν τη διάρκεια ζωής τους και θα αποκτούν πολλαπλές λειτουργίες και χρήσεις για να αξιοποιούνται και να αποσβένονται.
στ) Προκοπή η Ελλάδα δεν θα δει αν δεν υπάρξει ένα λαϊκό κίνημα, με όλη τη σημασία της λέξης, για την παραγωγική ανασυγκρότηση. Κίνημα που θα φυτέψει και θα εκθρέψει τα πάντα όσα ο ελληνικός
τρόπος ζωής έχει κατακτήσει.
Κίνημα που θα αποδομήσει τις μεγάλες πόλεις και θα επανακατοικήσει την ύπαιθρο.
Κίνημα που θα περισφίξει και θα περικυκλώσει σε δακτύλιους όλα τα αστικά κέντρα όπως και τα τουριστικά επίσης!!!
Κίνημα που θα μπολιάζει τις μικρές πόλεις και κωμοπόλεις με τη χωριάτικη οικονομία καθώς τα χωριά έχουν μπολιαστεί ήδη με την άθλια καταναλωτική «αστική» οικονομία.
(Ο Μαρξ μας δίδαξε και τις αντιθέσεις «πόλης-χωριού» αλλά αυτά είναι «άλλου παπά ευαγγέλια»).
ζ) Όλα τα παρατράγουδα που ζούμε σε όλη την μεταπολεμική του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου περίοδο αλλά και αυτά που θα ζήσουμε κατά την διάρκεια του Γ’ Π.Π., βασίζονται στη στρέβλωση αυτής της βασικής, όπως την λέγαμε κάποτε, αντίθεσης. Της αντίθεσης ανάμεσα στις εργασίες (ζωϊκή, γεωργική, εργατική) που παράγουν υπεραξία και στην εργασία που την ιδιοποιείται και την διανέμει. Τη διανέμει ανισοτίμως, φυσικά!
η) Τούτων όλων δοθέντων, προκοπή δεν κάνουμε αλλά ούτε και «χωριό θα κάνουμε» αν δεν εννοήσουμε ότι, η συντριπτική πλειονότητα, ειδικά της ελληνικής κοινωνίας και ειδικά σήμερα, την εποχή ετούτη, έχει συμφέρον και αναπόδραστη ανάγκη να ενωθεί κατά της αισχρής και άθλιας μειονότητας που ληστρικά διαφευντεύει τον τόπο προς όφελος πολλών ξένων και λίγων ντόπιων ελίτ!
