Ο Γάλλος περιηγητής Γκουφιέ στη Σίφνο, λίγο πριν τη Γαλλική Επανάσταση

Ο Ωγκύστ ντε Σουαζέλ Γκουφιέ, ήταν Γάλλος φιλέλληνας και περιηγητής. Γεννήθηκε το 1752 και πέθανε το 1817. 

Το 1784 έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας και το 1785 έφτασε στην Κωνσταντινούπολη ως πρέσβης του Λουδοβίκου 18ου. 

Δύο φορές ταξίδεψε στην Ελλάδα και συγκέντρωσε πλήθος στοιχείων για την ιστορία της και τον πολιτισμό της, αρχαίο και νεώτερο. Μία ως νέος 24 χρονών και μία ως πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη, λίγο μόλις πριν την Γαλλική Επανάσταση.

Στο δεύτερο αυτό ταξίδι του περνάει από τη Σίφνο και μας δίνει την παρακάτω υπέροχη εικόνα των ανθρώπων της. 

Δεδομένου ότι "...για τους σύγχρονους Έλληνες δείχνει επιφυλακτικότητα ή συγκαταβατική αδιαφορία. Καμιά εκδήλωση συμπάθειας στο κείμενο για τη σκληρή μοίρα του υπόδουλου Ελληνισμού" αφού "δεν θεωρεί τους σύγχρονους Έλληνες αντάξιους των προγόνων τους"[1] η μαρτυρία του για τους Σιφνιούς αποκτά μια επιπλέον σημασία.

[Περισσότερα για τον Ογκύστ Γκουφιέ, εδώ]

[....Αλλ' εκτός τούτου και οι εν τη πατρίδι αυτών διαμένοντες Σίφνιοι υπερείχαν κατά την ανάπτυξιν πολλών εκ των συγχρόνων, και μάλιστα οι της Νήσου Προεστώτες·

Ο δε Γάλλος Γκουφιέ είναι αψευδής μάρτυς των λόγων ημών τούτων.

«Εύρον, λέγει, τους καλλιτέρους της νήσου κατοίκους συνηθροισμένους υπό Στοάν τινα, και μόλις ηδυνάμην να απαντώ εις τας ερωτήσεις, τας οποίας μοι απέτεινον· μοι ωμίλουν περί του Αλγερίου, περί της Ισπανίας και περί των στόλων αυτών· οι οφθαλμοί αυτών προσηλωμένοι εις εμέ επερίμενον τας απαντήσεις μου, αίτινες εσυζητούντο, και υπεβάλλοντο εις λογοκρισίαν· οι πρεσβύτεροι δε μόνον ωμίλουν, και αι πολιτικαί αυτών δοξασίαι ηκούοντο μετά σεβασμού· δεν δύναμαι δε να παραστήσω, τι περί εμέ συνέβαινεν· αυτή ή στιγμή ήτο μία εξ εκείνων, αίτινες φαίνονται ότι πληρόνουσι τον περιηγητήν δια τους κόπους και τους κινδύνους, τους οποίους αναλαμβάνει· εάν δε ακολούθως εγεύθην ομοίων ευχαριστήσεων, ουδέποτε η έκφρασις ύπαρξε τόσον ζωηρά και τόσον πλήρης· ενόμισα εμαυτόν μεταφερθέντα εις τας ωραιοτέρας ημέρας της Ελλάδος. Εκείναι αι στοαί, εκείνη ή του λαού συνέλευσις, εκείνοι οι γέροντες, τους οποίους ήκουον οι παριστάμενοι μετά σιωπής, εκφρραζούσης σεβασμόν, το σχήμα των, το ένδυμα των, το ύφος της ομιλίας των, τα πάντα ανεκάλουν εις τον νουν μου τας παλαιάς Αθήνας και την Κόρινθον, και τας δημοσίας εκείνων αγοράς, όπου λαός άπληστος ειδήσεων περιεκύκλου τους ξένους και τους οδοιπόρους, ίνα μάθη νέον τι»....] [2]

Σημειώσεις:

1. Σιμόπουλος Κυριάκος, 'Ξένοι Ταξιδιώτες στην Ελλάδα', τόμ. Β΄ (1700-1800), 8η έκδ., Στάχυ, Αθήνα 1999

2. Ιστορία της Νήσου Σίφνου του Καρόλου Ι. Γκιών, σελ. 452