Η εφημερίδα "Εκδικητής", ήταν όργανο του ΕΛΑΣ ΑττικοΒοιωτίας. Βγήκαν είκοσι τρία φύλλα, ένα κάθε μήνα και μερικές φορές συχνότερα. Το μικρό χειροκίνητο τυπογραφείο, το χαρτί και τον τίτλο, η Πατρίδα τα οφείλει στον Γιάννη Πετσόπουλο, παλιό κομμουνιστή, συνδεόμενο με τον Βαγγέλη Κτιστάκη και τον Νίκο Καρβούνη, εκείνον που έφτιαξε το "Βροντάει ο Όλυμπος αστράφτει η Γκιώνα".
Φιλοξενήθηκε στην ελεύθερη περιοχή της Αρβανιτιάς, μισή ώρα από την Αθήνα, στη "σπηλιά του Μπόρση" κοντά στα Κρώρα, κι εκείνη, η Αρβανιτιά, έκανε ό,τι μπορούσε για να το διαφυλάξει από τις αλλεπάλληλες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Γερμανών. Τα κατάφερε πλήρως!
Ο "Εκδικητής" θα βγάλει το τελευταίο του φύλλο τον Μάρτιο του 1945....το αποχαιρετιστήριο φύλλο στους μαχητές της θρυλικής ΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ που πολέμησε ΌΛΟΥΣ του εχθρούς του Ελληνικού Λαού!
Στις προμετωπίδες του θα δούμε όλες τις μετεξελίξεις της ένοπλης αντίστασης του Λαού της περιοχής και, ιδιαίτερα, των Αρβανιτών της. Από "υπαρχηγείο" το 1943, ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός, γρήγορα εξελίσσεται στην V ταξιαρχία και στη ΙΙ μεραρχία.
Το πρώτο φύλλο του τυπώθηκε με ημερομηνία 10 Αυγούστου 1943 ενώ τα τμήματα του ΕΛΑΣ ανασυντάσσονταν και σε όλη την Ελλάδα φούντωνε η ένοπλη πάλη κατά των κατακτητών.
Ειδικά εκείνη την περίοδο βρίσκεται σε εξέλιξη το "σχέδιο Κιβωτός του Νώε", ήτοι, η επιχείρηση αντιπερισπασμού που αποσκοπούσε στον αποπροσανατολισμό των Γερμανών από την επικείμενη απόβαση στη Σικελία.
Ο ΕΛΑΣ, από τις 23 Ιουλίου, τελεί υπό τις εντολές του ΣΜΑ, πράγμα που σημαίνει ότι, έχει αναγνωριστεί ως Ελληνικός Στρατός επί ελληνικού εδάφους - και όχι απλώς ως "Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών"- ενεργεί δε ως σχηματισμός του ΣΜΑ και εντάσσεται στους σχεδιασμούς του! (Το αν οι Άγγλοι τίμησαν τις υποχρεώσεις τους που απέρρεαν από αυτή τη συμφωνία είναι άλλο πράγμα).
Εκείνες δε τις ημέρες του Αυγούστου μαίνεται η θρυλική και καθοριστική για την έκβαση του Β' ΠΠ, μάχη στην "εξέχουσα του Κουρσκ". Συγκεκριμένα, η πρώτη φάση έχει τελειώσει, η επιθετική ορμή των Γερμανών έχει αναχαιτιστεί και έχει ξεκινήσει η δεύτερη, η αντεπίθεση, δηλαδή, των Σοβιετικών για την εκμηδένιση των επιτιθέμενων δυνάμεων και την ευθυγράμμιση του μετώπου. Σε εκείνη τη μάχη, μαζί με τη συντριβή τεράστιων δυνάμεων της Βέρμαχτ, η στρατηγική πρωτοβουλία πέρασε οριστικά στην πλευρά του Κόκκινου Στρατού. Από κει και ύστερα, οι Γερμανοί, δεν θα μπορέσουν να αντεπιτεθούν και θα διεξαγάγουν μόνο αγώνα αμυντικό.
Ωστόσο, διατηρώντας ακόμη μεγάλες δυνάμεις (η Ευρώπη όλη είναι στα χέρια τους, το "δεύτερο μέτωπο" θα αργήσει ακόμη έναν χρόνο και η απόβαση στη Σικελία είναι περιορισμένης σημασίας) αντιστέκονται σθεναρά και διαπραγματεύονται το είδος της ήττας τους. Όλοι βλέπουν το τέλος του πολέμου ακριβώς εκείνη τη στιγμή που το φάσμα της "μονομερούς ειρήνης" με τη Ναζιστική Γερμανία προβάλλει πάνω από τα φονικά πεδία των μαχών.
Το άμεσο καθήκον που προκύπτει για όλες τις αντιφασιστικές δυνάμεις είναι, η πλήρης και οριστική συντριβεί της χιτλερικής Γερμανίας και των συμμάχων και η άνευ όρων παράδοσή τους! Αυτό, για τους κάθε λογής συνεργάτες του Άξονα, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, σημαίνει ότι αρχίζουν να σκέπτονται την τύχη τους και να σχεδιάζουν τη δράση τους "για τώρα και για μετά".
Για όλους αυτούς τους λόγους η πάλη για το "ποιος-ποιον" θα εξοντώσει εντείνεται και γίνεται ακόμα πιο σκληρή και σε διεθνές και σε εθνικό επίπεδο. Στο εθνικό επίπεδο, παίρνει μορφή εμφυλίου πολέμου αφού οι κάθε είδους συνεργάτες των κατακτητών αρχίζουν να πολεμάνε πια για τη ζωή τους. Η εκδίκηση είναι πάνω απ' τα κεφάλια τους και το "Εκδικητής" αυτήν προαναγγέλλει πανηγυρικά....Η πρώτη φάση της ελληνικής τραγωδίας αρχίζει την ώρα που η ελπίδα της Λευτεριάς φωτίζει τις ψυχές των Ελλήνων....
