Ημερησία διαταγή της V Ταξιαρχίας ΕΛΑΣ, για τα χτυπήματα στο Βαθύ, στο Κλειδί & στον Ωρωπό

"Εκδικητής", φύλλο 14/10 Μαρτίου 1944

Ακριβώς 75 χρόνια μετά... 

Γιατί τα ζόμπι των ταγματασφαλιτών βγήκαν από τους τάφους τους και αμφισβητούν την ελληνικότητα και τον πατριωτισμό των Αριστερών.

Ημερησία διαταγή της Ταξιαρχίας

Τμήματα του Ι Τάγματος και της Διμοιρίας Διοικήσεως της Ταξιαρχίας δώσανε στις 18, 20 και 22 του μηνός ισχυρά χτυπήματα στον καταχτητή και στα ντόπια όργανά του:

Η τολμηρή ενέργεια λίγων επιλέκτων συναγωνιστών που με το Λοχαγό Αποστόλη απελευθέρωσε στο Βαθύ 27 θύματα του Εθνικού αγώνα και έφερε μπροστά στο στρατοδικείο τους δήμιούς τους.

Η θαρραλέα και ορμητική επίθεση των τμημάτων μας στο Κλειδί-Λιάτανη, με το Λοχαγό Αποστόλη πάλι, που βοηθημένα από σύσσωμο το λαό των χωριών αυτών, δώσανε στους Γερμανοτσολιάδες και τους Γερμανούς συνοδούς τους χτύπημα θανατηφόρο και αιματηρό, στέλνοντας 50 απ' αυτούς στον Άδη.

Η τολμηρή νυχτερινή επίθεση των τμημάτων μας της Ανατ. Αττικής στον Ωρωπό, που τάραξε και διάλυσε τις εκεί ραλλικές ορδές.

Δώσαμε στον κατακτητή και στα ντόπια προδοτικά όργανά του να καταλάβει πως παρ' όλες τις λυσσασμένες του προσπάθειες ο ΕΛΑΣ Αττικοβοιωτίας παραμένει ισχυρός και ανέπαφος και θα δίνει συνέχεια χτυπήματα σε κάθε εισβολέα και κάθε προδότη ως τη μέρα της ολοκληρωτικής απελευθέρωσης της Πατρίδας.

Στο Λοχαγό Αποστόλη, τον Καπετάνιο Ηρακλή και όλους τους συναγωνιστές που πήρανε μέρος στις επιχειρήσεις Βαθιού, Λιάτανης και Ωρωπού, δίνουμε τα πιο θερμά και εγκάρδια συγχαρητήριά μας.

Στις μαχητικές ομάδες Λιάτανης, Κλειδιού και της ηρωικής Πύλης συγχαίρουμε ολόψυχα.

Τον συναγ. Γκιοζντέκο, οπλοπολυβολητή της Λιάτανης, επαινούμε για την ηρωική του δράση.

Και είμαστε περήφανοι γιατί στους αγώνες των ημερών αυτών, μας παραστάθηκε συναγωνιστικά όλος ο λαός της περιοχής με την τοπική Εαμική του Επιτροπή.

25 Φεβρουαρίου 1944

Για την Ταξιαρχία

ΟΡΕΣΤΗΣ

ΒΕΡΜΑΙΟΣ

Διαβάστε επίσης: 

Τα "Τάγματα ασφαλείας" εξορμούν στα Δερβενοχώρια- η νίλα στο Κλειδί 20 Φεβ 1944

Ο "Εκδικητής", τα πλιάτσικα των "τσολιάδων" σε Πύλη - Χλεμποτσάρι και η παραίτηση Τσουδερού

Τα "Τάγματα ασφαλείας" εξορμούν στα Δερβενοχώρια- η νίλα στο Κλειδί 20 Φεβ 1944

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας είδαμε πώς είδαν στα καμποχώρια, (Σχηματάρι) την εμφάνιση των πρώτων "τσολιάδων". Είδαμε επίσης ποιοι ήταν οι επικεφαλής και όλο το πλαίσιο μέσα στο οποίο το "Τάγματα" εγκαταστάθηκαν στη Χαλκίδα. 

Στην παρούσα ανάρτηση θα δούμε πώς είδαν οι Αντάρτες τα γεγονότα αυτά και πώς αντέδρασαν.

Εν συντομία αναφέρουμε ότι, οι εξορμήσεις των "Ταγμάτων" από τα καμποχώρια στα Δερβενοχώρια, τον Φεβρουάριο του 1944, ένα μήνα μετά την εγκατάστασή τους στη Χαλκίδα, ήταν δύο. 

Μία στις πρώτες μέρες του μήνα και μία δεκαπέντε μέρες μετά. 

Στην πρώτη έφτασαν ανενόχλητοι μέχρι την Πύλη κι εκεί, ξεθαρρεμένοι, απείλησαν "τους καπεταναίους" ότι λίγες είναι οι μέρες τους και ότι θα μαδήσουν το μουστάκι του Ορέστη (Νικήτας-Γιώργης Μπουτσίνης). 

Η αιτία της απραξίας των Ανταρτών, βέβαια, δεν ήταν ο φόβος μπροστά στο "αξιόμαχον" του τμήματος των "τσολιάδων" αλλά η διέλευση, εκείνες ακριβώς τις ημέρες, διαφόρων στελεχών του κόμματος για την Ελεύθερη Ελλάδα και μια εκτεταμένη σύρραξη, όπως τον Οκτώβριο του '43, θα έκοβε τον δρόμο. 

Στη δεύτερη φορά, κινήθηκαν από δύο κατευθύνσεις, από το Χλεμποτσάρι (Ασωπία) και από τη Λιάτανη και αφού είχε προηγηθεί στις 18/2 η επίθεση του ΕΛΑΣ υπό τον Αποστόλη (Κοκμάδη) στο τραίνο στο Βαθύ. 

Τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά! Λέγεται ότι τους πήρε το "Βουργένι", ο Ασωπός, και τους έβγαλε στον Ωρωπό. 

Όσοι διασώθηκαν, μαζί με τους τραυματίες, έφτασαν κακήν κακώς στο Σχηματάρι, όπου διετάχθη απαγόρευση κυκλοφορίας από νωρίς και επετάχθη το καφενείο του Σπύρο-Παπαγιάννη για πρόχειρο νοσοκομείο.

Μετά την "νίλα στο Κλειδί" τα "Τάγματα" δεν θα ξαναεπιχειρήσουν μόνα τους κατά τον Ανταρτών. Θα έχουν μαζί τους χιλιάδες Γερμανούς στις αλλεπάλληλες εκκαθαριστές επιχείρησης των επόμενων μηνών.

Στη συνέχεια παραθέτουμε:

1) Την αφήγηση του Ορέστη μέσα από τις σελίδες της "Απογευματινής" [ 4/4, 24/4, 26/4, 27/4 του 1958]

2) Την αφήγηση του Αλέξανδρου [Νίκος Παπανικολάου] από το βιβλίο του Μεταξύ μας- εικόνες από την Αντίσταση.

Η 25 του Μάρτη στην ελεύθερη Αττική (1944)

Για το εορτασμό της 25ης Μαρτίου στα ελεύθερα χωριά της ΑττικοΒοιωτίας έχουμε ξαναπεί. Συγκεκριμένα έχουμε αναρτήσει την αφήγηση του Ορέστη για τον εορτασμό στη Λιάτανη. 

Σήμερα παραθέτουμε τη δημοσίευση του "Εκδικητή" για τον εορτασμό, αριθμός φύλλου 16, λίγες μόνο μέρες μετά, στις 9 Απριλίου 1944. Πρόκειται για τις ίδιες εκδηλώσεις, μόνο που ο συντάκτης, για λόγους περιφρούρησης, δεν αναφέρει τη Λιάτανη ενώ αναφέρει το Κλειδί! Φαίνεται πως το Κλειδί θεωρείτο λιγότερο εκτεθειμένο στα ενδεχόμενα αντίποινα των κατακτητών. 

Για την ιστορία θα προσθέσουμε ότι στους εορτασμούς της Λιάτανης πήρε μέρος και σύσσωμη η ομάδα των Αετόπουλων του Σχηματαρίου με επικεφαλής τον ΓιωργοΝτάσκα. Εξοπλισμένα άρτια με ξύλινα σπαθιά και ντουφέκια από το... οπλουργείο του ΝικοΝτέφη, με το ....βαρύ πολυβόλο από στροφείο καλωδίων να προπορεύεται, συνάντησαν τους αντάρτες του ΕΛΑΣ έξω από το χωριό για να τα συνοδεύσουν έως τη Λιάτανη. Εκεί παρέλασαν σαν κανονικοί αντάρτες και εισέπραξαν τις επευθυμίες και τον ενθουσιασμό του λαού. Στη συνέχεια παρακάθησαν στο εορταστικό τραπέζι, όπως και οι συνήθειες  των Ελλήνων αλλά και οι ανάγκες τις εποχής επέτασσαν, και αποχώρησαν συντεταγμένα για τα σπίτια τους. Σημειώνουμε δε ότι όλο το χωριό ήξερε για το εγχείρημα κανείς όμως δεν μίλησε και ούτε επιχείρησε να το εμποδίσει!

Το κείμενο του "ΕΚΔΙΚΗΤΗ":

Μέσα σε παλμούς εθνικής χαράς, κάτω από ελεύθερου αέρα πνοή, με τις σημαίες περήφανα απλωμένες, γιόρτασαν οι κάτοικοι των ελεύθερων χωριών της Αττικής, μαζί με το στρατό τους τον ΕΛΑΣ τη μέρα της γιορτής της Λευτεριάς.

Ας είναι πολλά από τα χωριά αυτά καμένα κι ερειπωμένα! Μήπως στην άλλη μεγάλη Εθνική Εξέγερση δεν είχανε καταστραφεί; Φτάνει που έλειπε ο αιμοβόρος καταχτητής. Φτάνει που μπορούσαμε περήφανα να διακηρύξουμε πως είμαστε άξιοι απόγονοι των ηρώων του '21, πολεμιστές αδάμαστοι όπως εκείνοι.

Σε όλα τα χωριά έγιναν δοξολογίες. Ομάδες του ενεργού κι εφεδρικού ΕΛΑΣ παρέλασαν μέσα σε παλλαϊκές εκδηλώσεις συγκίνησης και χαράς. Παντού μιλήσανε αντιπρόσωποι των οργάνων αυτοδιοίκησης, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ. Μέσα σε φρενίτιδα ενθουσιασμού διαβάστηκαν οι νίκες του Κόκκινου Στρατού και κάθε φορά που οι ρήτορες τόνιζαν πως σε τούτη την εξέγερση δεν πρόκειται να γελαστούμε από κανένα κοτζάμπαση, για να καρπωθεί τις θυσίες μας, ομόφωνα δινόταν ο όρκος πίστης στη Λαοκρατία.

Τις γιορτές κλείσανε ομοβροντίες από τον ένοπλο λαό, που ασφαλώς τάραξαν τις ανήσυχες ώρες των αιχμαλώτων καταχτητών, στις γειτονικές φρουρές. Στις 25 έγινε μνημόσυνο στο Κλειδί των πεσόντων στον αγώνα. Έξι ιερείς λειτούργησαν κι αντιπροσωπείες των γύρω χωριών του Βου Συντάγματος και των Τοπικών οργανώσεων πήραν μέρος. Όρκο πίστης στον αγώνα κι εκδίκησης των ηρώων και των αδικοχαμένων αμάχων δώσανε οι μαχητές του ΕΛΑΣ.

Μέσα σ' όλα τα στεφάνια ξεχώριζε της ηρωικής Πύλης με τους στίχους του σ. Αυγερινού:

Η κατακαημένη Πύλη

της τιμής σημάδι στέλνει

σ' εκείνους που την έκαναν

θρυλική και δοξασμένη.

Ένα δάφνινο στεφάνι

και το λόγο της τιμής

πως στ' αχνάρια τα δικά σας

θα πατήσουμε κ' εμείς.

Αιωνία σας η μνήμη

και το χώμα ελαφρύ

σάς που παραστέκει η δόξα

ω αθάνατοι νεκροί.