Λενής και Λενής στο ίδιο βαρέλι...

Το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης

Και έλεγα τι μου θυμίζει, το όνομα "Θανάσης Λενής"...τι μου θυμίζει;
Κάπου το είχα συναντήσει και μάλιστα σε παρόμοιες...δραστηριότητες.
Τελικά το βρήκα. 
Απλή συνωνυμία;; Ίσως κάποιος να βρει την άκρη....

Να τι λέει ο Νικηφόρος στον "Αντάρτη..." για έναν άλλο Λενή στην περιοχή της Άμφισσας το 1944...(τόμος Γ' σελ 274-275)


«...Στο μεταξύ μας απασχολούσαν και τα νέα από την Αμφισσα. Εκεί και στα γύρω χωριά επικρατούσε φοβερή τρομοκρατία. Με οδηγούς μερικούς φυγάδες του 5/42, οι γερμανοί αλώνιζαν, έπιαναν, σκότωναν. Το Σερνικάκι συγκέντρωνε ιδιαίτερα τη μανία τους. Ο κόσμος σ’ όλα τα χωριά αναγκάστηκε και ζούσε κρυμμένος σαν τ’ αγρίμια στο ύπαιθρο, στις τρύπες και στα δασωμένα. Οι οργανώσεις προσπαθούσαν να βάλουν κάποια τάξη το χάος, να οργανώσουν αποτελεσματική επαγρύπνηση και γενικά τη δουλειά τους στις νέες σκληρές συνθήκες. Έπρεπε να παίζει κρυφτούλι ο κόσμος με τον εχθρό και το θάνατο. Έφταναν ξαφνικά οι γερμανοί με μπροστά τούς προδότες, στέριωναν όλμους ή κανόνια κι άρχιζαν να χτυπούν παντού. Μια μέρα πληροφορήθηκαν ότι στην πλαγιά πάνω από το Σερνικάκι κρύβονταν αγωνιστές. Πλάκωσαν αιφνιδιαστικά, κύκλωσαν το περιορισμένο μέρος, έβαλαν φωτιά στο δάσος κι άρχισαν να χτυπούν και με όλμους. Το αποτέλεσμα, κάηκαν μέσα ζωντανοί δυο αγωνιστές. Να γεμίζεις ολόκληρα βιβλία μόνο με τα δράματα αυτά. Αλλά ο γενναίος λαός, αλύγιστο το φρόνημά του!
Ξαναεμφανίστηκε και πρωτοστατούσε στις αγριότητες ο περιβόητος εκείνος Λενής. Με τα γένια του και τα χαντζάρια του, τινάζοντας έξαλλα το κεφάλι του πέρα-δώθε λυσσούσε κι οργίαζε. Είχε τάξει και μεγάλες φιλοδοξίες στον εαυτό του -τόσο τούφτανε:                                                                             

 -Λενίν έφκιασε τον κομμουνισμό -φώναζε αφρίζοντας. —Λενής θα τον καταστρέψει!...»


Λίγες σελίδες παρακάτω (σελ 312)  και λίγες καιρό μετά, 1η & 2α Ιουλίου 1944 αναφέρεται στο τέλος του Λενή, στη μάχη της Άμφισσας...


«...Έτσι ήρθαν σε μας τα νέα κι έτσι το ξέρω ως τα σήμερα ό,τι έγινε. Είχαν όμως και οι γερμανοί πολλές απώλειες και τους τρόμαξε πολύ η μεγάλη επιχείρηση. Σκοτώθηκε μαζί τους κι ο Λενής. Τ’ ακούσαμε και ξαπέταξαν όλοι οι αντάρτες. Ένας δικός μας τραυματίας, πεσμένος σε μια πόρτα, τον είδε, λέει, που κατέβαινε στο δρόμο αρειμάνιος, τον γνώρισε, μάζεψε τις δυνάμεις του, τον σημάδεψε, και τον άφησε στον τόπο.

— Μπράβο του, ο πουτσαράς! -έβγαζαν το άχτι τους οι αντάρτες...»