Προς το παρόν πειθαρχούμε! Λοβοτομή όμως ΔΕΝ κάνουμε!

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Οι τοποθετήσεις μου, ως απλού πολίτη, είναι κατά συνέπεια πολιτικές. Δεν έχουν να κάνουν με τους «ειδικούς», τους «επαΐοντες», ή την αυθεντία τους.

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν, οι ενημερώσεις που γίνονται, απευθύνονται στους πολίτες και έχουν στόχο να κατευθύνουν την συμπεριφορά τους -προς το καλό, υποτίθεται- είναι δηλαδή αυτό που ονομάζουμε ΠΟΛΙΤΙΚΗ!

Δίπλα στον συμπαθή, προς το παρόν, κύριο Τσιόδρα, βλέπουμε κυβερνητικούς αξιωματούχους, εκπρόσωπους δλδ πολιτικής τάσης, οργανωμένης σε κόμμα, που κέρδισε τις εκλογές και έγινε κυβέρνηση. Μια άλλη πολιτική τάση, παραδείγματος χάρην, πολύ συγγενική με εκείνη της κυβέρνησης Κούλη, η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον, ακολουθεί μιαν εντελώς άλλη πολιτική και προφανώς έχει κι εκείνη τους λοιμωξιολόγους της να ισχυρίζονται τα διαφορετικά εκείνα, επικαλούμενοι επίσης την... ειδικότητά τους και την... αριστεία τους. Είπαμε: οι... άριστοι πράττουσι και οι αδύνατοι ξυγχωρούσι!

Συνεπώς, θα εφαρμόζουμε τα μέτρα με υπομονή και σύνεση, αλλά ΔΕΝ θα κάνουμε λοβοτομή! ΔΕΝ θα ευνουχιστούμε και μάλιστα οικειοθελώς, ως πολίτες. Ούτε, βέβαια, θα περιορίσουμε την σκέψη μας και την κριτική μας αντίληψη στα οικονομικά μέτρα που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση.

Δεν θα καταπίνουμε αμάσητα ο,τι μας σερβίρουν και κατά συνέπειαν: δεν θα πειθαρχούμε αενάως αν δεν πειθόμαστε! Θα πρέπει να μας πείθουν αν θέλουν τη συναίνεσή μας και την ανοχή -έστω και προσωρινή- στο να ηγούνται εκείνοι της μάχης για την αποκατάσταση της υγείας του λαού, αφού έτυχε εκείνοι να βρίσκονται στην κυβέρνηση.

Εξάλλου, οι αρχαίοι υμών πρόγονοι «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» έπεσαν στις Θερμοπύλες. Πειθόμενοι, όχι εντελλόμενοι! [Το «υμών» με ύψιλον, οφείλεται στο ότι, ως Βοιωτός, δεν νιώθω απόγονος των Λακεδαιμονίων αλλά των Θεσπιέων που ήταν εθελοντές]

Ας αρχίσουμε λοιπόν να σκεπτόμαστε:

1. 20η Μαρτίου 2020 σήμερα, ενδέκατη μέρα της καραντίνας. Ποια είναι η πιο καίρια γνώση για την επιδημία; Το ότι πέρα από τους επισήμως νοσούντες που καταγράφονται και ανακοινώνονται, υπάρχουν και άλλοι 2.000 με 3.000 «ελεύθεροι» που κυκλοφορούν και ζουν ανάμεσά μας. Μπορεί να είναι κάτι σαν τα νεφελίμ αλλά μπορεί και να είμαστε εμείς εκείνα τα νεφελίμ. Τα νεφελίμ που δεν έχουν συνείδηση της ύπαρξής τους, εξακολουθούν να είναι νεφελίμ. [δεν ισχύει το αντίθετο: εκείνοι που έχουν συνείδηση νεφελίμ δεν σημαίνει ότι είναι και νεφελίμ].
2. Λογικό, θα πει κανείς, να φυλαγόμαστε και να συμπεριφερόμαστε σαν να είναι δυνατόν να μολύνει ο ένας τον άλλο. Όμως οι μέρες περνάνε, πέρασαν οι 5-7 της επώασης, πέρασαν και δυο παραπάνω και δεν βλέπουμε αυτές τις 2.000 και 3.000 να νοσούν. Ούτε την εκθετική αύξηση των κρουσμάτων βλέπουμε στην... απόδειξη της οποίας επιστρατεύθηκαν μαθηματικοί, που καθόλου ειδικοί δεν είναι στην λοιμωξιολογία. Αντίθετα, κάθε μέρα βλέπουμε μικρούς αριθμούς - και για την Ελλάδα και για το υπολογιζόμενο εύρος της επιδημίας- να προστίθενται στους ήδη νοσούντες. Τριάντα – σαράντα άνθρωποι, που αν τους προσθέσεις όλους μαζί δεν μας δίνουν εκείνο το νούμερο που εικάζεται ότι υπάρχει στην κοινωνία. Τι γίνεται, λοιπόν; Τι μπορεί να σκεφτεί κανείς;
3. Το πρώτο που πρέπει να σκεφτεί είναι ότι τα μέτρα αποδίδουν! Η έγκαιρη καραντίνα δεν επέτρεψε την εκθετική αύξηση. Ο λαός γενικά αντελήφθη το πρόβλημα και αυτό φαίνεται στα νούμερα. Μένει τώρα να περάσουν οι μέρες να δούμε πόσοι παπάδες και πόσοι πιστοί αρρώστησαν κατά την αθρόα προσέλευσή τους στις εκκλησίες την προηγούμενη Κυριακή, 15 Μαρτίου 2020. Καθώς τα ΜΜΕ ήταν εκεί, ξέρουμε πια τους ενοριακούς ναούς, ξέρουμε περίπου και το πλήθος των πιστών, ξέρουμε ή μπορεί να ταυτοποιήσει,  η Ασφάλεια και οι ρουφιάνοι δημοσιογράφοι,   τους μεταλαμβάνοντες την Θεία Ευχαριστία, οπότε μπορούμε να κάνουμε σωστούς και, προ παντός,... επιστημονικούς λογαριασμούς. Να μη ξεχάσουμε όμως να λογαριάσουμε -όπως λογαριάζουμε, και σωστά, τις «απώλειες της πρώτης γραμμής»- και τις απώλειες της νομενκλατούρας. Να μη ξεχάσουμε να μετρήσουμε πόσοι από τους νοσούντες ανήκουν στην ελίτ και κατά συνέπεια γιατί δεν τηρούσαν τους κανόνες και μολύνθηκαν. Αν επισύρονται ποινές, διοικητικές και ποινικές, και τα ρέστα. Γιατί αν επισύρεται ποινή για την συνάθροισε άνω των 10 ατόμων κατά την οποία η μόλυνση είναι ενδεχόμενη, γιατί να μην επισύρεται ποινή και γι' αυτόν που δεν τήρησε τους κανόνες την ώρα που δίδασκε, εγκαλούσε, φοβέριζε τους άλλους για την ευθύνη που έχουν στη διάδωση του ιού. Γιατί δλδ, να μην έχει ευθύνη ο Παπαχελάς όταν φοβέριζε τον Αρχιεπίσκοπο, όταν ο Παπαχελάς νοσεί και ο Αρχιεπίσκοπος χαίρει άκρας υγείας;
4. Το αμέσως επόμενο που πρέπει να σκεφτεί κανείς είναι ότι πολλοί νοσούν και δεν το καταλαβαίνουν καν. Ή έστω, δεν το μολογάνε, ούτε στον γιατρό, ούτε στον σπετσέρη, ούτε.. στον παπά! Πάντως ΔΕΝ χρειάζεται να νοσηλευτούν, ούτε καν χρειάζονται την συμβουλή γιατρού! Δεν μπορεί, δλδ, έντεκα ημέρες επίσημης καραντίνας, χώρια πόσες μέρες «ανεπίσημης» κυκλοφορίας του κορωνοϊού, να μην υπάρχουν ούτε 1.000 ή 2.000 καταγεγραμμένα κρούσματα από τα 2.000 και 3.000 που υπολογίζονται και τα οποία, με την πάροδο των ημερών, όλο και κάποιους θα μολύνουν, εν τη αγνοία τους, ακόμα κι αν τηρούν όλα τα μέτρα προστασίας.
5. Αν όμως περνάνε οι μέρες και δεν νοσούν οι φορείς ή νοσούν τόσο που δεν το καταλαβαίνουν ή δεν χρειάζεται να νοσηλευτούν, τότε τα πράγματα αλλάζουν! Σημαίνει, για την Ελλάδα μιλώντας πάντα, ότι ούτε η μεταδοτικότητα είναι ανάλογη των άλλων χωρών, ούτε η νοσηρότητα συμβαδίζει με τα μοντέλα. Επομένως, γιατί μέρα με τη μέρα τα μέτρα γίνονται αυστηρότερα, γιατί μας απειλούν όλο και πιο πολύ, γιατί μας φοβίζουν, γιατί ο πρωθυπουργός δίνει τελεσίγραφα στο λαό, και δηλώνει ορθά κοφτά, σε πρώτο ενικό πρόσωπο, σαν ηγεμόνας... «δεν θα το ανεχτώ!»;
6. Αν, επίσης, περνώντας οι μέρες, έχουμε ένα εικαζόμενο πλήθος νοσούντων κοντά στις 3.000, και θανάτους 6, διασωληνωμένους 16 και νοσηλευομένους 78, τα πράγματα αλλάζουν... δραματικά προς το καλύτερο! Δεν είναι σίγουρο ότι εκείνοι που ξέρουν από εκθετικές και γεωμετρικές αυξήσεις ξέρουν και την πράξη της αριθμητικής που λέγεται διαίρεση. Όσοι όμως την ξέρουν, και είναι οι περισσότεροι που δεν φοίτησαν στο Χάρβαρντ, ότι άλλη η θνησιμότητα των εξ (6) στα 464 κρούσματα και άλλη η θνησιμότητα στα 3.000! Αν όμως είναι τόσο μικρή η θνησιμότητα γιατί τόσος ντόρος και, προ παντός, τόσος τσαμπουκάς από τον φιόγκο;.... «δεν θα το ανεχτώ!» Δεν κατάλαβε απ' τον κ. Μουτζούρη, τι κάνουν οι Έλληνες όταν ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης δηλώνει την ψυχική του κατάσταση; Όταν θυμώνει, χάνει την υπομονή του κλπ;
7. Θα πει κάποιος από τους συνωμοσιολογούντες και προφανώς οπαδός της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, της Καλαμαρικάς, που θεωρεί τον Τσιόδρα αναξιόπιστο, αφού είναι ολυμπιακάκιας, ότι υπολογίζουν περισσότερα από 3.000 τα κρούσματα και δεν το ανακοινώνουν. Δεν θα είναι παράλογος ο ισχυρισμός του. Ο κύριος Τσιόδρας απέκρυπτε μέρες τον εικαζόμενο αριθμό των κρουσμάτων, δεν έκανε καμία σχετική δήλωση, αν κι όλους μας βοήθησε όταν μάθαμε πόσο, πάνω-κάτω, είναι το πλήθος των συνανθρώπων μας που νοσούν. Δηλώσεις δε, επί της... ταμπακιέρας, άρχισε να κάνει, ενοχλημένος σφόδρα, μόνο όταν πιέστηκε, μόνο όταν δυο άλλοι επιστήμονες, έγκριτοι όπως δήλωσε ο ίδιος, με επιστολές και με δηλώσεις, πήραν την ευθύνη, την ατομική ευθύνη, και είπαν τη γνώμη τους! Δεν ήταν δα και κάτι το τόσο τρομερό, ένα τέτοιο νούμερο, για να το κρύβει, παρά το ότι οι Χαιρετισμοί ήταν στο φόρτε τους ενώ είχαν προηγηθεί μέρες ακολασίας, με καρναβάλια, αποκριές, συμποσιασμούς και βακχείες... Δεν ήταν μεγάλο το νούμερο των 3.000 για να πανικοβληθεί ο λαός, αν και ειπώθηκαν και συνεχίζουν να λέγονται πράγματα που δείχνουν ότι έναν κάποιο πανικό τον επιθυμούνε!...«Στην Ιταλία δεν έχουν φέρετρα να θάψουν τους νεκρούς τους». [Διάγγελμα πρωθυπουργού 19/3/2020].
8. Αν όμως υπάρχουν περισσότερα από 3.000 αληθινά κρούσματα, δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν. α) Κάπου θα εμφανιζόντουσαν. Είτε από την ανάγκη περίθαλψης, είτε, έστω από την ανάγκη την... εσχάτη! Κάτι τέτοιο όμως δεν υπάρχει. Και είναι η κοινωνία μας έτσι φτιαγμένη που γεγονότα τόσα και τέτοια δεν μπορεί να τα κρύψει. β) Εφόσον είναι περισσότερα των 3.000 και αποκρύπτονται από τους ανθρώπους της εξουσίας και των μηχανισμών της, τότε η κατάσταση είναι ακόμα πιο.... δραματικά καλύτερη(!) Καταλαβαίνει ο καθείς που ξέρει διαίρεση, άντε κλάσματα, ότι αν τα κρούσματα είναι 6.000, ή 10.000 ή 100.000, η θνησιμότητα των 6, ή η διασωλήνωση των 16 και η νοσηλεία των 78, είναι εντελώς αμελητέες ποσότητες.
9. Τούτων όλων δοθέντων, πρέπει να σκεφτεί κανείς αν οι αποφάσεις που παίρνονται είναι σωστές. Αν είναι άλλη η θνησιμότητα στα 464 κρούσματα και άλλη στα 3.000 ή στα περισσότερα, πώς παίρνουν αυτά ή τα άλλα μέτρα; Με τι επιστημονικά δεδομένα σκέφτονται; Σκέφτονται με επιστημονικά δεδομένα ή σκέφτονται με άλλα δεδομένα,... και ποια είναι αυτά; Στοιχηματικά, ποδοσφαιρικά, οπαδικά;(!) Η καραντίνα λήγει στις 24 Μαρτίου, παραμονή του Ευαγγελισμού. Έχουν μέχρι τότε διορία να επαναπροσδιορίσουν την στάση τους και να πουν ΟΛΗ την αλήθεια στο λαό που υποφέρει και καταστρέφεται. Κυρίως δε να παρουσιάσουν τον τρόπο που σκέφτονται, αποφασίζουν και ενεργούν. Δείξαμε ότι έχουμε καλή διάθεση να πεισθούμε. Ας δείξουν κι αυτοί αν έχουν την ικανότητα να πείσουν.
10. Πολύ φοβάμαι ότι αυτή την ικανότητα δεν την διαθέτουν. Όταν θέτουμε το ερώτημα, “με ποια απ' όλα αυτά τα προαναφερθέντα επιστημονικά δεδομένα αποφασίζουν;”, έρχεται ο πρωθυπουργός, εν επισήμω τελετή, να μάς απαντήσει: «Στην Ιταλία δεν έχουν φέρετρα να θάψουν τους νεκρούς τους. Κι όμως εδώ διακρίνω, από ορισμένους, έναν αδικαιολόγητο εφησυχασμό. Δεν θα τον ανεχτώ»!
    Τι λέει ο άνθρωπος και δεν το καταλαβαίνει! Ο «εφησυχασμός» των ορισμένων (όχι των πολλών, των ορισμένων!) είναι αδικαιολόγητος ενώ η εγρήγορση η δική του δικαιολογείται όχι από τα εδώ δεδομένα αλλά από εκείνα της Ιταλίας! Μα δεν είναι πρωθυπουργός της Ιταλίας, έστω και αν ταυτίζεται ιδεολογικοπολιτικά με τον Κόντε. Δεν θέλω να τον αδικήσω. Όταν ένας πρωθυπουργός καλείται να πάρει αποφάσεις σαφώς και θα πάρει υπόψη του το τι γίνεται στη διπλανή Ιταλία, στη Γαλλία, στην Ισπανία και σε όλο τον κόσμο. Καλώς λοιπόν ανησύχησε, καλώς πήρε τα μέτρα, έστω και αν βάρυνε πιο πολύ ο φόβος της Ιταλίας και όχι η μια ή η άλλη επιστημονική πρόβλεψη που μπορεί να ήταν περισσότερο αισιόδοξη. Το ζήτημα τίθεται από δω και πέρα. Με τη λήξη της καραντίνας των 14 ημερών, είτε θα πρέπει να δικαιολογήσουν με ακράδαντα στοιχεία τα τυχόν περαιτέρω μέτρα ή θα πρέπει να αλλάξουν τακτική και να περάσουμε σε μια τέτοια [τακτική] στην οποία, κάποιες από τις λειτουργίες της κοινωνίας θα συνεχίζονται. Πάντα φυσικά επαγρυπνώντας και πάντα παίρνοντας προληπτικά μέτρα.
11. Δεν είναι όμως η παραπάνω αποστροφή του πρωθυπουργικού διαγγέλματος η μόνη που θέτει σε αμφισβήτηση την αξιοπιστία του... ανθρώπου που νόμιζε ότι ήταν ηγεμόνας και μιλούσε στο λαό του στο πρώτο ενικό....«δεν θα το ανεχτώ»! Πριν από το διάγγελμα αυτό, υπήρξε και το προηγούμενο. Άλλη εικόνα έδωσε εκείνη την ημέρα! «....Η δεύτερη αντίληψη (σ.σ:εκείνη που ακολουθούμε εμείς) θέτει ως προτεραιότητα την υγεία των κοινωνιών, ανεξάρτητα από το κόστος που θα απαιτηθεί. Αναγνωρίζει ότι η επόμενη ημέρα θα είναι δύσκολη, ίσως και εφιαλτική. Όλοι, άλλωστε, μιλούν για «συνθήκες πολέμου». Συνεπώς και η οικονομία οφείλει να είναι «οικονομία πολέμου». Αυτό που βιώνουμε δεν είναι «15 μέρες χαλαρών διακοπών» που μόλις τελειώσουν θα επιστρέψουμε όλοι στο πριν, σαν να μην συνέβη τίποτα. Η θέση, λοιπόν, αυτή συνεπάγεται πολλά και δραστικά μέτρα. Υπολογίζει στην πειθαρχία των πολιτών ώστε να περιοριστεί η πανδημία, που θα έχει θύματα. Όμως, όσα ερείπια και αν υπάρξουν, θέλει τους περισσότερους ανθρώπους υγιείς για να τα ξαναχτίσουν...». [Διάγγελμα Κ. Μητσοτάκη 17/3/2020] Δύο μέρες μετά, στις 19/3, όμως, αλλάζει την «πλάκα» και την βάζει από την άλλη μεριά.....«Η επόμενη μέρα μπορεί να είναι καλύτερη. Και θα ξημερώσει πιο φωτεινή αν μείνουμε υπεύθυνοι και πειθαρχημένοι. Ενωμένοι αλλά μακριά ο ένας από τον άλλο! Μένουμε σπίτι, μένουμε αισιόδοξοι, μένουμε αποφασισμένοι, μένουμε -πάνω απ’ όλα- υγιείς! [Διάγγελμα Κ. Μητσοτάκη 19/3/2020] Τι συνέβη και μας δίνει ελπίδες; Τι υπολόγισε για να μιλήσει αλλιώτικα από το διάγγελμα της 17/3; Και τι υπολογίζει και ενώ μιλάει αυταρχικά και ...ανησυχητικά στην αρχή του διαγγέλματος της 19ης, καταλήγει να μιλάει αισιόδοξα στο τέλος; Υπολόγισε, ή απλώς δεν ξέρει τι του γίνεται και «παίζει» την «πλάκα» κατά πως γραδάρουν οι «ειδικοί» την πολιτική του εικόνα, με τη σχετική προβολή, βέβαια, στην επόμενη μέρα;
    Η δική μου διάθεση είναι να πιστέψω το τελευταίο. Εσείς όμως περιμένετε να θέσετε τα δάκτυλά σας επί των τύπων των ήλων! Με τα σχετικά γαντάκια προφανώς και εφόσον μετά τ' αποστειρώσετε καταλλήλως για την αποφυγή μολύνσεως από τον Υιό mitsotaki, που ενδημεί τόσα και τόσα χρόνια στην πολιτική ζωή του τόπου!

Βιβλιογραφία:  https://www.zougla.gr/ygeia/article/pandimia-koronoiou-imaste-mprosta-se-ena-fiasko?fbclid=IwAR0YGgx7-hM0d9SXlfkF9wsPrszL11kA8bjj90qM9s5l2JT0V1fav4Cq_EE

Ο κρίσιμος πρώτος χρόνος της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Σαράντα σωστά χρόνια. Δεν υπήρξε περίπτωση που η ΝΔ να βρεθεί στην αντιπολίτευση και να μη πάθει υστερία! Κάθε φορά, όλες τις φορές, επιστράτευε τα πιο βρώμικα ψέματα, τις πιο άγριες κραυγές «απόγνωσης», τις πιο ιταμές επιθέσεις, τις πιο βαριές συκοφαντίες κατά του εκάστοτε πολιτικού αντιπάλου της που ήταν τρεις (3) φορές το ΠΑΣΟΚ και μία (1) η Αριστερά.

Τα ίδια που κάνανε με τον Τσίπρα, κάνανε και με τον Ανδρέα και με τον Σημίτη και με τον ΓΑΠ. Άμα τη εμφανίση! Με «το καλημέρα», που έλεγε ο Πολύδωρας. Με τον Σημίτη, τι βρωμιές κάνανε; Μέχρι και ο Έβερτ έγινε αντιαμερικανός(!) Ασχέτως αν ο «Κινέζος» κάνει τώρα τον «Κινέζο» και τους κρατάει τα μπόσικα, όταν δεν συμμετέχει κι αυτός στις όμοιες ιταμές επιθέσεις εναντίον του Τσίπρα.

Όταν μια τακτική επαναλαμβάνεται τέσσερις (4) φορές, σε τέσσερα διαφορετικά περιβάλλοντα, εναντίον τεσσάρων διαφορετικών πρωθυπουργών, τότε λιγότερη σχέση έχει με το πρόσωπό του πρωθυπουργού και περισσότερη σχέση με την ποιότητα, με το είδος, με την «ύφανση», του κόμματος και της παράταξης που περνάει στην αντιπολίτευση.

Υπογραμμίζω:

Περνάει μόνο στην αντιπολίτευση και χάνει μόνο την κυβερνητική εξουσία! Όχι την υπόλοιπη εξουσία στην οποία δεν διατηρεί απλώς θύλακες αλλά ολόκληρα κομμάτια του κρατικού μηχανισμού, ενώ στην οικονομία διατηρεί «ηπείρους» ολόκληρες (βλ ΜΜΕ, ποδοσφαιρικές ομάδες, επιχειρηματικές «συλλογικότητες», διαπλεκόμενες επιχειρήσεις με τις προμήθειες του κράτους κλπ).

Παράδειγμα:

Όταν έγινε η μεταπολίτευση, αλλά και μετά επί Παπανδρεϊκής Αλλαγής, οι μόνοι υπέρμαχοι του συνδικαλισμού στα Σώματα Ασφαλείας ήταν οι Αριστεροί. Ήταν ο μόνος τρόπος να σπάσουν τότε τα «στεγανά» των φατριών, των συνωμοτών και των μυστικών υπηρεσιών, για ν' αρχίσει ένας κάποιος δημοκρατικός έλεγχος στα «σκοτεινά υπόγεια», και τα αιματοβαμμένα, του συστήματος εξουσίας. 

Τότε σκίζανε τα ιμάτιά τους οι Φαρισαίοι, και ο συνδικαλισμός των σωμάτων αυτών ήταν έγκλημα καθοσιώσεως και «εθνική προδοσία»! Ακριβώς όπως το διαβάζετε. Τώρα υπάρχει κανείς δεξιός αστυνομικός, πυροσβέστης, στρατιωτικός που να μην συνδικαλίζεται, πριν ή μετά την αποστράτευσή του; Και αν παλιά ήλεγχαν τον μηχανισμό «για την προστασία του Κράτους» με συνωμοσίες τώρα τον ελέγχουν «νομίμως» με καταστατικά κατατεθειμένα στο πρωτοδικείο. Και βλέπεις έναν ...λοχία συνδικαλιστή να διατάζει έναν στρατηγό και έναν στρατηγό να ζητάει γραμμή από έναν ..λοχία, όταν και οι δύο πιπιλάνε την ίδια καραμέλα περί μόρφωσης (η παιδείας, ή καλλιέργειας- για να μην κολλάμε στις λέξεις) και αριστείας. Ποιος είναι άριστος εν προκειμένω; Ο λοχίας ή ο στρατηγός; Και γιατί δεν είναι στρατηγός ο λοχίας όταν κάνει τον στρατηγό στον στρατηγό και λοχίας ο στρατηγός που δεν μπορεί να στρατηγεύσει χωρίς τις πλάτες του λοχία;

Συμπέρασμα:

Θυμόμαστε και ξέρουμε. Γνωρίζουμε πολύ καλά, πάρα πολύ καλά, τι είναι η Δεξιά! Όχι τώρα, μετά τον πόλεμο, αλλά και πριν τον πόλεμο.Δεν περιμένουμε να δούμε τον Μικρό Κούλη, να παίζει με τα «νεοφιλελεύθερα» lego και play mobil του, όπως επιχειρείτε να μας αποπροσανατολίσετε για να κερδίσετε χρόνο.

Όσοι το ξέχασαν, έκαναν ότι το ξέχασαν ή τους συνέφερε να το ξεχάσουν, πλειοδότησαν στην υστερία και στην εξαλλοσύνη κατά των πολιτικών αντιπάλων τους είτε ήταν η Αριστερά, είτε οι «συνοδοιπόροι» της, είτε ήταν άλλα κόμματα του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Αυτό τους οδήγησε γρηγορότερα και βαθύτερα στη κοιλιά του θηρίου. Όσο πιο βαθειά μπαίνανε αυτοί, τόσο πιο αριστερά κινήθηκε η κοινωνική βάση τους. Έτσι έγινε τη 10ετία του '30, έτσι έγινε και με το ΕΑΜ, έτσι μετά τον Εμφύλιο, έτσι και το '60, έτσι και το '70.

Μια πρόβλεψη:

Ο Μικρός Κούλης, είχε και έχει αναλάβει να εφαρμόσει στην Ελλάδα το Δόγμα του Σοκ. Αυτό χρειαζόταν τις εξής προϋποθέσεις: 1) Τον λαό αλαλιασμένο από την καταστροφή και πανικόβλητο 2)Τρόμο και φόβο παντού και σε μεγάλες δόσεις 3)Ταχύτητα εκτέλεσης του σχεδίου (μπλιτζ κριγκ κοινωνικό και πολιτικό), 4) Μαζικά πλήγματα «μεταρρυθμίσεων».

Γι' αυτό βιαζόταν να ρίξει τον Τσίπρα. Για να μην απομακρυνθεί χρονικά από τις συνθήκες του πρώτου κύματος της μνημονιακής καταστροφής. 

Τα τρία απ' αυτά δεν έγιναν! Και παρά την προσπάθεια να τρομοκρατηθεί ο λαός με άλλα μέσα αυτό δεν επετεύχθη παρά μονάχα σε ένα τμήμα του. Και αυτό μειοψηφικό παντού, και στην πολιτική και στην κοινωνία. 

Άρα, αυτό που μένει στον Μικρό Κούλη είναι να κάνει το τέταρτο όσο μπορεί πιο γρήγορα, πριν η κοινωνία και οι αντίπαλοί του συνέλθουν από την κυβερνητική αλλαγή και τις αλλαγές που αυτή συνεπάγεται στον κρατικό μηχανισμό και στις παρυφές του. 

Τα «μαζικά πλήγματα μεταρρυθμίσεων» είναι εδώ, μαζί με τα ξαφνικά μπουρίνια στον λίγο πιο λαμπερό ήλιο και και στον λίγο πιο γαλάζιο ουρανό(!)

Το κύμα των «μαζικών πληγμάτων» κατά των κεκτημένων θα εκδηλωθεί άμεσα, μέσα στις επόμενες μέρες και θα κάνει, ο,τι είναι να κάνει, μέσα στους επόμενους τρεις (3) με εννιά (9) μήνες! Έτσι λένε οι...γραφές! Εγώ λέω, άντε τον πρώτο χρόνο. 

Της «Αμύνης τα Παιδιά» πρέπει να αντέξουν αυτόν ακριβώς τον χρόνο. Μετά όλα θα είναι πιο εύκολα. Θα εξαντληθεί η επιθετική ορμή ενώ θα φανεί ολόκληρος ο κώλος της μαϊμούς όσο πιο ψηλά ανεβαίνει στο δέντρο.

Οπότε: Δεν υπάρχει χρόνος για αναστοχασμούς και ανασυγκροτήσεις έξω και πέρα από τα πεδία των μαχών. Η Μεγάλη Πορεία συνεχίζεται και εν κινήσει θα γίνονται όλα! 

Οι δε προσπάθειες που τεχνηέντως (όπως θα έλεγε ο Μπαμπινιώτης) εκδηλώνται ήδη για να κερδιθεί χρόνος («καθίστε να δούμε τις πράξεις πρώτα και μετά να κρίνουμε» και τα τοιαύτα) πρέπει να αντιμετωπισθούν πάραυτα και ακαριαία!!!

Ο Μικρός Κούλης, έχει ελάχιστες πιθανότητες να πετύχει τα σχέδιά του αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η αποτυχία του θα γίνει με τον «αυτόματο πιλότο». 

Η εκλογική μάχη τελείωσε αλλά η μετεκλογική μόλις αρχίζει!

Αυτή είναι και η κύρια μάχη!!!

Εκτός ημερησίας διατάξεως....

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Γέμισε η Βουλή των Ελλήνων αριστείς, ικανούς ανθρώπους και...πολιτικά ταλέντα! Πρώτοι στη σειρά το ΚυριακοΜητσοτάκ, η Φώφη και ο κυρ-Σταύρος Τσουτσουλομύτης. Πίσω τους συνωστίζονται πλήθος άλλοι(!) Οπότε, όποιος θέλει να ασχοληθεί μαζί τους, να μελετήσει την “πολιτική σκέψη” τους, δεσμεύεται από την αριστεία(!) Δεν μπορεί παρά να τους κρίνει με βάση αυτήν.

Έχουμε, λοιπόν, και λέμε:

1. Όταν με δεκατρία (13) νομοθετήματα, η άνωθεν και έξωθεν συγκροτηθείσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αμνηστεύει αδικήματα είναι “νόμος”, λέει το ΚυριακοΜητσοτάκ. Όταν η Βουλή των Ελλήνων συζητάει-απλώς συζητάει- για τη δικαιοσύνη, είναι “παρέμβαση”, λέει το ίδιο ΚυριακοΜητσοτάκ! Η νομοθετική εξουσία και εκτελεστική εξουσία, είπε, δεν πρέπει να ασχολούνται καθόλου με την δικαστική εξουσία!!! Μάλιστα, δεν είναι μόνο παρέμβαση είναι και...”αποπροσανατολισμός”! Η συζήτηση και η εξεταστική επιτροπή για την διερεύνηση αμνήστευσης αδικημάτων στα μουλωχτά καταργεί το “κράτος δικαίου”-που τόσα χρόνια διαθέταμε και δεν το είχαμε καταλάβει- και αποπροσανατολίζει τον λαό(!) Ενώ η εξεταστική για την διερεύνηση του “τρίτου μνημονίου”, η οποία κατατίθεται ταυτοχρόνως και μάλιστα ως “ανταλλαγή” και συμψηφισμός, δεν είναι παρέμβαση και δεν είναι αποπροσανατολισμός(!)
2. Με δεδομένο και πανθομολογούμενο πια ότι το ΚυριακοΜητσοτάκ δομεί τις ομιλίες του πάνω στα πρωτοσέλιδα του ΔΟΛ, μπορούμε να συνάγουμε αβίαστα το συμπέρασμα ότι, οι μεν δύο εξουσίες- νομοθετική και εκτελεστική- δεν δικαιούνται να μιλούν για την τρίτη, τη δικαιοσύνη, η δε “τέταρτη εξουσία”, ο “Τύπος”, μπορεί να μιλάει για όλες, να τις κρίνει, να τις αξιολογεί, να τις ελέγχει(!), να δίνει γραμμή και να μη δίνει λογαριασμό σε κανέναν “παρά μόνο στους αναγνώστες του” είτε διαθέτει τέτοιους, στην περίοδο των “παχιών αγελάδων”, είτε τους χάνει, στην περίοδο της άρσης του...αξιόχρεου από τις “αγορές”(!)
3. Το ότι υπάρχει γραμμή για τα τρία κόμματα της αντιπολίτευσης κολαούζο δεν θέλει. Το ΚυρικοΜητσοτάκ, το ΦωφηΠασόκ και ο ΣταυροΠόταμος, ξετσίπωτα και ανενδοίαστα, ακόμη και χρησιμοποιώντας τις ίδιες εκφράσεις, το έκαναν φανερό. Τόση ικανότητα πια και τόση αξιοσύνη(!) “Ρήτορες” και “πολιτικοί εγκέφαλοι”, “σπουδαγμένοι”, που δεν μπορούν να ξεκολλήσουν από τις πολυγραφημένες σημειώσεις...
4. Ξεχωριστή θέση σε όλα αυτά κατέχει ο ιδιαίτερα ανησυχητικός όρος που εισήχθει παρά του ΚυριακοΜητσοτάκ: “αδαής πλειοψηφία”!!! Η ΝΔ πέρασε από την “σιωπηλή πλειοψηφία” στην “αδαή πλειοψηφία”!!! Την ίδια στιγμή που σφετεριζόμενος και τις ψήφους των αντιπάλων του ισχυρίζεται πως εκλέχτηκε από τετρακόσιους χιλιάδες πολίτες. Τι να υποθέσουμε; Πως η “αδαής πλειοψηφία” συγκροτείται απ΄ όλους εμάς που δεν στηθήκαμε στην ουρά για να τον ψηφίσουμε; Είναι δε τόση η πολιτική του αγχίνοια που την ίδια στιγμή ζητάει εκλογές(!) Ζητάει δηλ., από την “αδαή πλειοψηφία” να τον εκλέξει; Θράσος; Πρόκληση; Ανοησία; Αλαζονεία; Όλα μαζί, πιστεύω εγώ. Εσείς φροντίστε να πάρει αυτό που του αξίζει.
5. Ενώ υπούλως και υπογείως τίθεται ζήτημα “αδαούς πλειοψηφίας” δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την....επική απόφανση της Αντιγόνης Liberάκη για την αυξημένη πιθανότητα στη λάθος ψήφο που έχουν οι φτωχοί! Αυτά σε συνδυασμό με την επιχειρούμενη αύξηση της θητείας των κυβερνήσεων από τετραετία σε πενταετία-με την ευκαιρία της αναθεώρησης του Συντάγματος- μας δίνουν σαφή εικόνα για την αντίληψη των “ΜενουμΕυρωπαίων” για τη δημοκρατία.
6. Σε όλα αυτά συνυπολογίστε τον....έρωτα για τις “ανεξάρτητες αρχές”! Είπαμε, κάποτε, μήπως δούμε προκοπή με κάποιους “ειδικούς” σε κάποια “ειδικά” θέματα. Κάποιοι, βέβαια, μας προειδοποιούσαν από τότε. Αλλά εμείς επιμέναμε να εξαντλήσουμε τις πιθανότητες. Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, τι προκύπτει; Προκύπτει ξανά το ερώτημα: από τι και από ποιους είναι ανεξάρτητες οι “ανεξάρτητες αρχές”; Ο Καμίνης ήταν “ανεξάρτητη αρχή”. Τον εμπόδισε αυτό στο να μας πει ότι, δεν πρέπει να ψηφίσει ο λαός στο Δειμοψήφισμα γιατί δεν ήταν, λέει, διαφωτισμένος; Τον εμπόδισε τίποτα “να μπει μπροστά”-και να “κάτσει ο Σαμαράς πίσω”- στην εκστρατεία υπέρ του “ΝΑΙ”; Σκούζουν σήμερα για τον ΕΣΡ, αλλά όσο υπήρχε, όλοι το κατήγγειλαν. Είναι πιο ανεξάρτητο, το ΕΣΡ, από τη Βουλή των Ελλήνων; Αν είναι, να κάνουμε τότε τη Βουλή “ανεξάρτητη αρχή” και να την διορίζουν οι “Βρυξέλλες”(!) Τέλος,  μπορεί να είναι σοβαρός άνθρωπος ένας απόφοιτος του Χάρβαρντ όταν από τι μια κατηγορεί την κυβέρνηση για παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη και από την άλλη θέλει να γεμίσει το κράτος “ανεξάρτητες αρχές”; Αν μπορεί μια κυβέρνηση να παρεμβαίνει σε αρεοπαγείτες τι θα την εμποδίσει να παρέμβει σε “ανεξάρτητες αρχές”; Είναι πιο παλληκάρια οι “αρχές” από τους δικαστικούς; Κι αυτό δεν υποτιμάει τους δικαστικούς; Μήπως πρέπει να “ξεσηκωθούν”για την προσβολή που τους γίνεται;
7. Τι πρακτικές συνέπειες έχουν όλα τούτα στους οπαδούς του “ενός σε τρία” κόμματος; Απλό είναι. Όσοι Πασόκοι και όσοι Παραποτάμιοι διαθέτουν αξιοπρέπεια και δεν ανέχονται τόση προσβολή της νοημοσύνης τους, από εκείνους που την ίδια στιγμή μιλάνε για “σανό”, θα κινηθούν προς τον Τσίπρα και τον Καμμένο, πολλώ δε μάλλον τώρα που δεν έχουν στην ατζέντα τους ρήξη με την ΕΕ. Προεξάρχουσα θέση στην κίνηση αυτή θα έχουν όσοι Πασόκοι θυμούνται ακόμη “τι σημαίνει Δεξιά”.
8. Ειδικά οι Πασόκοι, δεν θα καταπιούν εύκολα το ότι η Φώφη επέχει θέση αχυρανθρώπου (Η Φώφη είναι στο ΠΑΣΟΚ κάτι σαν τον Παπασταύρου του Σαμαρά σε οικονομικό επίπεδο) μέχρι να βρεθεί τρόπος να “καεί” είτε υπέρ του ενός είτε υπέρ του άλλου....του Λοβέρδου καιροφυλακτούντος! Ήδη πιάνει τα προζύμια πάλι με τον ΓΑΠ. Πώς να το αντέξουν αυτό οι Βενιζελικοί; Κι αν μπατάρει προς τον Βενιζέλο, πόσο ακόμα θα κάνουν υπομονή όσοι βλέπουν το πάλαι ποτέ αντιδεξιό ΠΑΣΟΚ να μετατρέπεται σε “αριστερή” πτέρυγα της ΝΔ; Από την άλλη, οι Παραποτάμιοι πόσο θα καταπίνουν το γεγονός ότι συμπλέουν με “εθνίκια” σαν τον Άδωνη και τον Βορίδη, τη στιγμή που ένας Καμμένος τους προκαλεί αλλεργία; Τόσες θυσίες πια για τα “χρυσά” μάτια του ΚυριακοΜητσοτάκ;; Έλεος! Εδώ πια έχει αντιστραφεί ο κανόνας του μάρκετιγκ “τρία σε ένα” και έχουμε το “ένα στα τρία”. Ένα κόμμα, στα τρία υποκόμματα!
9. Το λεγόμενο “αυτογκόλ” της ΝΕΡΙΤ δεν αφήνει πια καμία αμφιβολία για την ποιότητα της σκέψης και το επίπεδο της πολιτικής ικανότητας του αποφοίτου του Χάρβαρντ. Λέω “λεγόμενο αυτογκόλ” γιατί, αμέσως μετά, στις ανακοινώσεις που αντηλλάγησαν έχουμε κι άλλο γκολ, ίσως και περισσότερα. Αν ήταν απλώς αυτογκόλ, το παιγνίδι θα είχε διακοπεί, θα είχε πάει στη σέντρα και θα είχαν, έστω θεωρητικά, την ευκαιρία της αντεπίθεσης. Τόση αριστεία πια οι...αυτοχρισμένοι θεράποντες της αριστείας(!)
10. Ο άλλος, ελέω “καθρέφτη-καθρεφτάκι μου”, ικανός πολιτικός, ο ΣταυροΠοταμών (όπως λέμε “άνω ποταμών”ⁱ), ο οποίος μάλιστα ελέγχει τους υπόλοιπους για ανικανότητα, βάσισε την ομιλία του ολόκληρη σε εντελώς παραποιημένα στοιχεία!!! Ο Παπαγγελόπουλος, που δεν είναι κανένας σταλινικός ή έστω κομμουνιστής, τα κατέρριψε ένα προς ένα. Ήταν τόσο “άνω ποταμών” η πανωλεθρία του ΣταυροΠοταμών που δεν δευτερολόγησε(!) Δεν μπόρεσε να σταθεί στο βήμα ούτε στις δύο η ώρα τα χαράματα!
11. Οι πελταστές και οι σφενδονίτες. Εκεί κατατάσσω τον Λεβέντη, πρώτα απ' όλα. Ενώ τα μέτωπα και οι συμμαχίες διαγράφονται πλέον αδρά, μερικοί αναλαμβάνουν τον ρόλο του πελταστή και άλλοι τον ρόλο του σφενδονίτηⁱⁱ. Παρενοχλούν και παρεμποδίζουν, από όπου μπορούν, ό, τι κάνει ο Τσίπρας. Και το κύριο στοιχείο αυτό είναι: “ό, τι κι αν κάνει ο Τσίπρας”!!! Γιατί όταν όλοι αυτοί είχαν σε κάθε δεύτερη λέξη τον Μπόμπολα και σε κάθε τρίτη τον ΔΟΛ, δεν μπορεί τώρα, όταν τα μέτωπα παγιώνονται να επιτίθενται στον Τσίπρα με γελοίες προφάσεις. Πολλοί περισσότερο, όλοι εκείνοι που μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ ρυμουλκούσαν τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ σε τυχοδιωκτισμούς και κατά μέτωπον ρήξης με την ΕΕ, όλοι εκείνοι που εμβολίαζαν τον ΣΥΡΙΖΑ με “αντισώματα” στην εθνικοαπελευθερωτική ενότητα του λαού- μεταδίδοντάς του τις κάθε είδους εθνομηδενιστικές ανοησίες δηλαδή- ώστε να αποτρέψουν οποιαδήποτε διεύρυνση του μετώπου, τώρα, μπροστά στους ολιγάρχες, δεν σφυρίζουν απλώς αδιάφορα αλλά πρωτοστατούν, από τα πλάγια, στην αποσταθεροποίηση του Τσίπρα. Στόχος; Να μην ολοκληρώσει τίποτα και να ηττηθεί δια παντός, όχι απλώς ο Τσίπρας, αλλά όποιος τολμάει να αμφισβητήσει το σύστημα. Γιατί αυτό θα σημαίνει αν βγει ο Μητσοτάκης με δεκανίκια την Φώφη, τον κυρ-Σταύρο, το Λεβεντο-γεροντο-παιδάριο, τον Βενιζέλο κλπ. Άλλωστε το λένε σχεδόν απερίφραστα με την οργή τους: Αυτοί είναι οι μόνοι ικανοί να μας κυβερνάνε! Αυτοί και οι απόγονοί τους!
12. Άλλο ένα στοιχείο της αριστείας των ΜενουμΕυρωπαίων, που νομίζουν ότι στο ΚυριακοΜητσοτάκ βρήκαν τον “Τσίπρα” τους, είναι το “ιερό μένος” εναντίον όσων περιφρονούν και βάλλουν κατά της....καριέρας! Δεν αποκλείεται, κάποια στιγμή, στο εγγύς μέλλον, τα πυρά να στραφούν και κατά του Αντώνη Κατσαντώνη που δεν κάθισε ήσυχος να γίνει νοικοκύρηςⁱⁱⁱ! Γιατί αυτή ακριβώς είναι η νοοτροπία τους και μάλιστα είναι άκρως επιθετική! Πρώτα πρώτα, μη συγχέετε τις πούτσες και τις βούρτσες^iv. Άλλο πράγμα η καριέρα ενός ερευνητή, ενός γιατρού, πχ, που αφιερώνει τη ζωή του και κάνει “αιματηρές” θυσίες για την επιστήμη του, και άλλο η καριέρα ενός γιάπη που κάνει ανθρωποθυσίες για την τσέπη του. Ας μη πάνε λοιπόν να ιδιοποιηθούν αυτό το οποίο, εξ ορισμού, είναι αντίθετό τους. Καριέρα με καριέρα έχει διαφορά και η μόνη καριέρα που έχει κάνει το ΚυριακοΜητσοτακ ήταν ως γιάπης στην Εθνική. Αλλά και αυτή την...θυσίασε για να κάνει καριέρα στην πολιτική όπως όλο του το σόι....”τον περίδρομο να τρώει”(λαϊκό άσμα δια χειρός Ξαρχάκου). Το ΚυριαοΜητσοτάκ είναι ο....Καρανίκας των “πάνω στρωμάτων”, θα μπορούσαμε να πούμε. Και είναι άκρα πρόκληση, όχι προς τον Τσίπρα, αλλά προς ολόκληρο τον λαό, το ότι το ΚυριακοΜητσοτάκ, συμπεριλαμβανομένης και της Φώφης, κατηγορούν τον Τσίπρα για λατρεία της πρωθυπουργικής καρέκλας(!!!) Ποιοι; Αυτοί που γενιές ολάκερες πολιορκούν με νύχια και με δόντια την εξουσία, και τους οποίους, για να καταλάβουν τον πρωθυπουργικό θώκο τούς υφιστάμεθα και ως βουλευτές, υπουργούς, περιφερειάρχες, δημάρχους...μόνο παπάδες δεν γίνανε προκειμένου να αναρριχηθούν στην εξουσία(!)
13. Το μεγαλύτερο όμως ψέμα και την μεγαλύτερη πρόκληση στη νοημοσύνη του λαού διαπράττουν όλοι αυτοί που κατηγορούν τον Τσίπρα ότι είπε ψέματα. Ποιοι; Εκείνοι που όλη τους η ....καριέρα είναι ένα ψέμα! Ωστόσο, αλλού είναι η ουσία. Είμαι απ' αυτούς που έκαναν σκληρή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ,  και στον Τσίπρα προσωπικά, γιατί έταζε πράγματα που δεν μπορούσε να κάνει. Βλέπαμε, από το 2010 ακόμη, ότι αν δεν γίνουν πρώτα“κάποια άλλα πράγματα”, τα μνημονιακά δεσμά δεν μπορούν να διαρραγούν. Επομένως, όποιος έλεγε τότε ότι μπορεί να τα σπάσει χωρίς αυτά τα “πράγματα”, αν μη τι άλλο, εξέθετε την προσπάθεια και τον εαυτό του για να υποστεί αυτά που υφίσταται σήμερα ο Τσίπρας. Αυτά τα λέγαμε. Μας ενδιέφερε, κυρίως, να διασωθεί από την συκοφαντία η ιστορική πείρα της Αριστεράς. Το πολύτιμο αυτό κομμάτι της εθνικοαπελευθερωτικής μας πορείας. Δεν μας ακούγανε. Ωστόσο έχει και ο στραβός το δίκιο του. Ποτέ μια μάχη που δίδεται και αποβαίνει νικηφόρα δεν επιτυγχάνει το σύνολο των στόχων της. Πολλές μάχες που δίδονται καταλήγουν σε ήττες. Μετά όμως από τις ήττες, συχνά είναι μεγάλες αυτές οι ήττες, μπορούν κάλλιστα να προκύψουν νίκες και θρίαμβοι. Μπορούν λοιπόν οι ηγέτες τη στιγμή της ήττας να κατηγορηθούν ως ψεύτες όταν καλούν τη στρατιά “να πολεμήσει για τη νίκη”; Είναι ψέμα όταν ηττάσαι-και μη μου πείτε πως τα δύο πρώτα μνημόνια δεν ήταν ήττες!- παρά ταύτα επιμένεις και να σηκώνεις το λάβαρο της νίκης; Είναι ψέμα το “σχέδιο” της Φιλικής Εταιρείας, που απ' ότι αποδείχτηκε δεν ήταν καν σχέδιο; Ήταν ψέμα η έντεχνη και σκόπιμη καλλιέργεια της ιδέας ότι “Αρχή” της Φιλικής Εταιρεία, και άρα της επικείμενης επανάστασης, ήταν ο ίδιος ο Τσάρος και αρχηγός μιας άλλης χώρας; Ήταν ψέμα το ότι ο ίδιος ο Υψηλάντης το χρησιμοποιεί, από τις πρώτες ακόμη επαναστατικές ενέργειες; Ήταν ψέμα το ότι επιδιώκετο η εξέγερση στην Πόλη και το κάψιμο της Αρμάδας, πράγματα που δεν έγιναν ποτέ και, απ' ό,τι φαίνεται, δεν μπορούσαν να γίνουν ποτέ; Ήταν ψέματα όλα αυτά τα ψέματα που είπε ο Παπαφλέσσας στους προκρίτους για να...προβοκάρει την Επανάσταση; Είναι ψέμα αυτό που λέει ο Μακρυγιάννης στους Μύλους για να “πείσει” τους ταλαντευόμενους να πολεμήσουν μέχρι τέλους; Είναι ψέμα το ότι ο Μακρυγιάννης στην Ακρόπολη στήνει ολόκληρη “σκευωρία” και τη σφραγίζει με την “τεζέδα” του για να εκμαιεύσει το μέγιστο της αγωνιστικότητας των ήδη ηρωικών και ψυχωμένων συναγωνιστών του, οι οποίοι ωστόσο, ήταν και άνθρωποι που δεν ξεχνούσαν το συμφέρον ακόμη και την ώρα που χανόντουσαν;

Το πράγμα λοιπόν ξεπερνάει τον όποιο Τσίπρα. Προχωράει πολύ περισσότερο, και για την κοινωνία και για το κάθε κόμμα ξεχωριστά. Το έχω ξαναπεί: Αλλοίμονο στη Δεξιά αν από την κρίση της κοινωνίας και από την κρίση τη δικής της βγει μέσω του Μητσοτακουλαίικου! Αυτό θα είναι ταυτόσημο με ομολογία οριστικής παράδοσης στα τζάκια και στα κυκλώματα. Ανάλογα πρέπει να σκεφτούν και τα άλλα κόμματα. Το ίδιο θα σημαίνει για το ΠΑΣΟΚ αν βγει από την κρίση μέσω του Γεννηματαίικου; Μα ούτε καν έναν....αρχηγό του διαμετρήματος Κωνσταντινόπουλου δεν μπορεί να ανεχτεί η κεντροαριστερή παράταξη;;;

Είμαι απ' αυτούς που πιστεύουν ότι η συντριβή της διαπλοκής και της φαυλότητας δεν θα έρθει από μια κυβέρνηση. Δεν είναι έργο των λίγων αλλά των πολλών. Και μάλιστα των πολλών όταν αυτοί οι πολλοί θα έχουν αλλάξει μυαλά. Όταν ο λαός πατήσει το κουμπί και κλείσει τoν Πορδοσάλτε, την Τρέμη, τον Πρετεντέρη, τον Χιώτη κι όλους τους ανθρώπους των “προέδρων”, έξω από το σπίτι του θα έχει γίνει ένα τεράστιο άλμα προς την ελευθερία και την προκοπή αυτού του τόπου. Γιατί, όπως έδειξα παραπάνω, η βλάβη, η πιο μεγάλη και η πιο καθοριστική, προκαλείται όταν μας κάνουν να σκεφτόμαστε όπως αυτοί θέλουν, δηλαδή ανάποδα από την ιστορία μας, κόντρα στην εμπειρία και στην ευφυΐα μας.

Όταν όμως η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, στέκεται απέναντι σε αυτούς και κάνει “κάτι” εναντίον τους εγώ δεν μπορώ να μείνω αδιάφορος και δεν μπορώ να σφυρίζω αμέριμνος. Ότι και να με χωρίζει μαζί της το βάζω στην άκρη και εργάζομαι για την διάτρηση του μετώπου στο συγκεκριμένο σημείο. Δεν θα σκεφτώ υστερόβουλα, ότι ενδεχομένως κάποτε ο Τσίπρας θα σφετεριστεί τη νίκη. Ας έχουμε τη νίκη κατά των ολιγαρχών και ας τη σφετεριστεί όποιος θέλει. Το πολύ πολύ μετά να έρθει και η δική του σειρά όπως ήρθε και τόσων άλλων.

Σημειώσεις:

i «Αρχικά η φράση αυτή σήμαινε κάτι το υπερβολικά παράδοξο, όσο και το να κυλάνε τα ποτάμια προς το βουνό και όχι από την πηγή του βουνού που είναι ψηλά, σε σχέση με τις λίμνες ή τις θάλασσες που είναι χαμηλότερα, κάτω. Και έτσι, όσο το προς το άνω (ρεύμα των) ποταμών είναι κάτι το απίθανο, άλλο τόσο απίθανη ήταν και κάθε πράξη πέρα από τη φυσική πραγματικότητα (της ανάποδης πορείας των ποταμών). Η παροιμία είναι τόσο παλιά που την αναφέρει και ο Ευριπίδης στη Μήδεια (στ.410): «Ανω ποταμών ιερών χωρούσι πηγαίς … » (Πίσω πηγαίνουν τα ιερά νερά των ποταμιών κι ανάποδα γυρίζουν …» (μετ. Τ.Ρούσσος). Αργότερα η φράση απόκτησε άλλη έννοια. Αρχισε να συνδέεται με την οργή και το θυμό. Π.χ. Οι εφημερίδες γράφουν πράγματα που είναι «άνω ποταμών»».

ii “Ψιλοί” δεν είναι μόνο οι πελταστές και οι σφενδονίτες. Είναι και το λεγόμενο ΚΚΕ σε ειδικό ρόλο. Το κόμμα που δεν ανεχόταν την “υποχώρηση” και τους “δηλωσίες” έχει μετατραπεί σε ένα “κόμμα δηλωσίας”! Διαβεβαιώνει τους πάντες, εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες, με λόγια και με έργα, ότι δεν πρόκειται να τους απειλήσει μέχρι η “εργατική τάξη” να του δώσει την ισχύ για να ανατρέψει... το Σύστημα. Είναι μια ιδιώνυμη τακτική: το στρίβειν δια του “επαναστατικού βερμπαλισμού”. Όλη μέρα μιλάς για την επανάσταση χωρίς να κάνεις τίποτα για την προετοιμασία της. Προσεχώς αναλυτικότερα...

iii Εδώ σε παραλλαγή από τον Νικόλαο Πολίτη:

«Βασίλη, κάτσε φρόνιμα, να γένεις νοικοκύρης,
για ν' αποχτήσεις πρόβατα, ζευγάρια κι αγελάδες,
χωριά κι αμπελοχώραφα, κοπέλια* να δουλεύουν.
- Μάνα μου εγώ δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης,
να κάμω αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν,
και να 'μαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι στους γερόντους.*
Φέρε μου τ' αλαφρό σπαθί και το βαρύ τουφέκι,
να πεταχτώ σαν το πουλί ψηλά στα κορφοβούνια,
να πάρω δίπλα τα βουνά, να περπατήσω λόγγους,*
να βρω λημέρια* των κλεφτών, γιατάκια* καπετάνων•
και να σουρίξω* κλέφτικα, να σμίξω τους συντρόφους,
που πολεμούν με την Τουρκιά και με τους Αρβανίτες».
Πουρνό* φιλεί τη μάνα του, πουρνό ξεπροβοδιέται.
«Γεια σας βουνά με τους γκρεμνούς, λαγκάδια με τις πάχνες!
- Καλώς το τ' άξιο το παιδί και τ' άξιο παλικάρι».

Ν.Γ. Πολίτη, Δημοτικά τραγούδια, Γράμματα

iv Μη βιαστείτε! Για τον “πολιτισμό της τσουτσούνας” και την υποκριτική ξεφτίλα του...Φωτίλα (και όχι μόνο) θα πούμε σε άλλο κείμενο προσεχώς...εντός ημερησίας διατάξεως.