Οι μάσκες έπεσαν! Από δω και πέρα, και με τον Αστυφύλακα και με τον Χωροφύλακα και με τον Αγά Χαρδαλιά!

Η κλιμάκωση του αυταρχικού κράτους στο όνομα της επιστήμης και της υγείας του λαού

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Πριν από δύο μόλις μήνες, οι ελάχιστοι και οι ολίγιστοι που επιδεικνύαμε σκεπτικισμό και αμφιβολίες, αντί για υποταγή και ενθουσιασμό, στις κυβερνητικές αποφάσεις και διαταγές αντιμετωπιζόμασταν ως κακόπιστοι που υπονομεύαμε την «εθνική προσπάθεια».... «μένουμε σπίτι».

Τώρα που κατέρρευσε μπροστά στα μάτια και πάνω στα κεφάλια ΟΛΩΝ ΜΑΣ αυτό το δίμηνο πραξικόπημα κατά της λογικής, της ψυχής και της τσέπης του λαού, ελπίζω να βγάλατε τα συμπεράσματά σας. Ιδιαίτερα εκείνοι που ξιφουλκούσαν όχι μόνο στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος» -όπως το όριζε η κυβέρνηση, η οποία, το μόνο συμφέρον που γνωρίζει είναι εκείνων των «ημετέρων» της ιδιωτικής πρωτοβουλίας- αλλά, ξιφουλκούσαν, και στο όνομα της «επιστήμης»!

Δυο μήνες ήταν αρκετοί για να ανατραπούν τα βασικά στοιχεία πάνω στα οποία οικοδομήθηκε όλη η «επιστημονική λογική», όλος ο «ορθός λόγος», όπως τον επικαλείται η τραβλίζουσα μαθηματική διάνοια που επιστρατεύτηκε να μάς κάνει φιλοσοφικά, ηθικά και υπαρξιακά μαθήματα στις μετρημένες λέξεις του σποτ.

1. Πρώτα κατέρρευσε η θεωρία ότι τα παιδιά είναι η «υγιειονομική βόμβα». Τεράστια, γιγαντιαία, κολοσσιαία, επιστημονική πανωλεθρία. Δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτα παραπάνω απ' ο,τι είπε ο ίδιος ο λοιμωξιολόγος. Όλα τα σημεία της μέχρι τώρα θεωρίας ανετράπησαν, διαψεύστηκαν, αναιρέθηκαν!

2. Στη συνέχεια κατέρρευσε η «επιστημονική θεωρία» για τη χρήση των μασκών. Οι ίδιοι άνθρωποι που επιχειρηματολογούσαν ότι «κάνει κακό», τώρα το γυρνάνε στο ότι κάνει τόσο καλό που αν δεν την φοράς διαπράττεις αντικοινωνικό έγκλημα, και εκτός του ότι στιγματίζεσαι ως «ατομικά ανεύθυνος», τιμωρείσαι και με το γερό πρόστιμο των 150€. Κι επειδή ο έλεγχος για την τήρηση της νέας «επιστημονικής» ντιρεκτίβας θα είναι πιο δύσκολος από τον έλεγχο της κίνησης στους δρόμους, θα κινητοποιηθεί ακόμα μεγαλύτερη αστυνομική δύναμη, με ακόμα πιο μεγάλη ένταση, οι άνθρωποί της θα εκτεθούν στις πιθανότητες μετάδοσης πολύ περισσότερο, ενώ, την ίδια στιγμή, θα τους κολακεύουν, θα τους εξαπατούν και θα τους εμπαίζουν με την γνωστή πια επικοινωνιακή θεωρία «των ανθρώπων της πρώτης γραμμής» που θυσιάζονται για την κοινωνία(!) Για να καταλήξει κι αυτή εκεί που κατέληξε η άλλη... με ή χωρίς Πρωτοψάλτη και Σαββόπουλο.

3. Η κατάρρευση της «επιστημονικής» θεωρίας για τα τέστ δεν κατέρρευσε τώρα μόνο ούτε για πρώτη φορά. Είχε καταρρεύσει απ' την αρχή όταν ο Τσιόδρας τα απαξίωνε και όλοι οι άλλοι τα απαιτούσαν. Αυτά ήταν τα πρώτα τεστ, ανίχνευσης της μετάδοσης. Τότε ανέπτυσσε τη θεωρία των τεστ αντισωμάτων τα οποία αντιπαρέθετε στα άλλα. Πριν βγούμε από την καραντίνα, έλεγε, και για να βγούμε από την καραντίνα, έλεγε, θα κάνουμε συστηματική έρευνα με τεστ αντισωμάτων για να δούμε ποιοι αρρώστησαν, τι ποσοστό είναι αυτό κλπ. Πού είναι σήμερα αυτή η έρευνα; Πουθενά! Σήμερα υπάρχει η άλλη «επιστημονική» θεωρία που απαξιώνει όλα τα προηγούμενα.

4. Τέλος άλλο ένα βασικό «επιστημονικό βάθρο», του δίμηνου μητσοτακικού πραξικοπήματος, που κατέρρευσε είναι η ίδια η αιτία για την οποία υποτίθεται πως έγινε ο,τι έγινε. Ούτε αποφύγαμε, ούτε γλιτώσαμε, ούτε ασφαλείς είμαστε, ούτε νικητές βγήκαμε. Η ανοσία του πληθυσμού είναι ελάχιστη, κάτω από 2% όπως λέγεται. Άρα δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τους θανάτους στην Ελλάδα με τους θανάτους σε οποιαδήποτε χώρα τα ποσοστά της ανοσίας, ή της νόσησης αν θέλετε, είναι μεγαλύτερα έως πολύ μεγαλύτερα.

Οι παπαγάλοι και οι απολογητές αυτής της βάναυσης κακοποίησης του λαού επικαλούνται το άγνωστο του πράγματος, το πρωτόγνωρο κλπ.

Αυτό ακριβώς επικαλούμαι κι εγώ που λέω ότι ΔΕΝ ξέρουν κι όμως παριστάνουν ότι ξέρουν! Και όχι μόνο αυτό! Κυβερνάνε με αυτό που παριστάνουν ότι ξέρουν! Επιβάλλουν μέτρα επώδυνα και τιμωρητικά, χωρίς ορθολογισμό και χωρίς επιστημονικότητα, μέχρι να αποδειχτεί ότι όλα ήταν λάθος, για να περάσουν στον επόμενο γύρο μέτρων της ίδια τιμωρητικής και αυταρχικής λογικής, με τον ίδιο ζήλο, τον ίδιο αυταρχισμό και την ίδια εμμονικότητα!!

Όσο για τους επιστήμονες έχω να σημειώσω τα εξής:

α) Όταν για οποιονδήποτε λόγο ένας επιστήμονα αναγκάζεται σήμερα να λέει άλλα και αύριο να λέει άλλα, μπορεί να είναι επιστήμονας αλλά δεν είναι σοβαρός πολίτης. (Το λέω γλυκά!) Οποιοσδήποτε στέλεχος, της πολιτικής, της οικονομίας, του στρατού, του πολιτισμού, καλείται να υλοποιήσει μια στρατηγική και μετά αναγκαστεί να αλλάξει στρατηγική (συμβαίνουν αυτά) τότε παραιτείται και αφήνει κάποιον άλλο που είναι πιο σχετικός με την καινούρια στρατηγική να την εφαρμόσει. Αν μη τι άλλο για να μην υπάρχει καταγεγραμμένο, το να υπερθεματίζει ο ίδιος άνθρωπος για την δείνα στρατηγική και μετά από λίγο να υπερθεματίζει για το αντίθετό της.

β) Όταν για οποιονδήποτε λόγο η μια επιστημονική θέση αντικαθίσταται με μια άλλη, που λέει ακριβώς τα αντίθετα, τότε κάποια από τις δύο «επιστημονικές» θέσεις ΔΕΝ είναι επιστημονική. Εκτός κι αν περάσουμε στο πεδίο της κβαντομηχανικής όπου το σωματίδιο μπορεί να είναι ταυτόχρονα και κύμα. Ή στο πεδίο της μεταφυσική όπου ο Χριστός μπορεί αν είναι ταυτόχρονα και Θεός και Άνθρωπος. Όμως, ταυτόχρονη χρήση και μη χρήση της μάσκας, προς το παρόν, ΔΕΝ γίνεται. Ταυτόχρονα τα παιδιά στο σχολείο και τα παιδιά στο σπίτι ΔΕΝ γίνεται. Τι γίνεται; Ταυτόχρονα ο λοιμωξιολόγος να είναι και πολιτικός... και επικοινωνιολόγος... και παιδαγωγός... και με τη μάσκα και χωρίς τη μάσκα, και με τα τεστ και χωρίς τα τεστ... και με τα σχολεία ανοικτά και με τα σχολεία κλειστά ... και με τον Αβραμόπουλο και με τον Κικίλια... και με τα χίλια και τα μισά... Πάντα όμως με τον Χαρδιαλία!

Οφείλουν, λοιπόν, όσοι κυβερνάνε οφείλουν (δεν είναι στη διάκρισή τους) αφενός να λένε όσο γίνεται περισσότερη αλήθεια και αφετέρου να μην είναι τόσο κατηγορηματικοί, σκληροί και αδυσώπητοι στις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ αποφάσεις που παίρνουν.

Τελικό συμπέρασμα: Φεσωθήκαμε τον Αγά Χαρδαλιά, τον πονηρό και κομπλεξικό αυτό κοντό με τη γραβάτα, και θα τον φάμε στη μάπα να μας κάνει τον γκαουλάιτερ και να μας απειλεί με διάφορα πρόστιμα.....

Από δω και πέρα θα έχουμε τα οικονομικά βάσανα, θα έχουμε τι έννοιες της ασθένειας για τους ανθρώπους μας και για μας τους ίδιους, θα έχουμε και την έννοια μη κάνουμε καμιά στραβή και μας «γράψει» ο χωροφύλακας! Παλιές, αθάνατες, στιγμές του γερμανοτσολιάδικου κράτους που κυβερνούσε με τη δύναμη του αστυνομικού τμήματος! Με τις υγείες σας, κύριοι & κυρίες ψηφοφόροι του Μητσοτακισμού! Επαναφέρατε τον χωροφύλακα στη ζωή μας! Κι επί πλέον απαιτείτε α) να μη διαμαρτυρόμαστε β) να ομοφωνούμε εθνικώς (!) γ) να μη θεωρούμε όλα αυτά αντικοινωνικές ενέργειες επικινδυνότερες του κορωνοϊού!

Και να θέλεις ν' αγιάσεις, δεν σ' αφήνουν!

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

1. Δυο μήνες καραντινάτα μέτρα και στον ιδιωτικό τομέα της Υγείας ΔΕΝ έχουν εμπεδωθεί μέτρα προστασίας!!! Ούτε το αόρατο χέρι της αγοράς, ούτε η ιδιωτική πρωτοβουλία κατόρθωσαν να... πλύνουν χεράκια και να φορέσουν μάσκες . Αντίθετα, τους έπεσαν κι αυτές που φόραγαν! Αυτό πώς να το χαρακτηρίσει κανείς; Επιτυχία της πολιτικής του Υπουργείου ή αποτυχία; Οφείλεται στην «ατομική ευθύνη» των πολιτών ή στην «έγκαιρη αντίδραση του Κράτους που πήρε μέτρα»; Μπούκαρε, λέει, ο Αγάς Χαρδαλιάς και έβαλε τις φωνές! Ακουγότανε μέχρι έξω το παλληκάρι , να ούμε! Έτσι κάνουν οι Αγάδες, ρε! Το λέει και ο Μάρκος.... «να 'σαι κουρνάζος κι έξυπνος/ κι όλο με ζοριλίκι/για μαύρα μάτια έμορφα να 'χεις το νταηλίκι».... Κατόπιν εορτής και αφού δεν του είχε ξεφύγει παραλία για παραλία, βουνό για βουνό, καμπάνα για καμπάνα (οι καμπάνες είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος τρόπος... μετάδοσης), διόδιο για διόδιο! Και αν πω ότι αφού υπήρξαν δυο (2) κλινικές με δεκάδες κρούσματα, δεν μπορεί, θα υπάρχουν κι άλλες, θα είμαι κακεντρεχής αντιπολιτευόμενος που δεν αφήνω την κυβέρνηση να προκόψει και να μας... σώσει, ενώ εμείς είμαστε χωμένοι στο σπίτι μας;

2. Φοβέριζε και ξαναφοβέριζε ο Αγάς Χαρδαλιάς και όταν δεν φοβέριζε και παρίστανε τον Μεγάλο Αδελφό και τον Πατερούλη, έκανε πλύση εγκεφάλου, ξανά και ξανά με την εμμονική αποστροφή.... «μένουμε σπίτι»! (το «σπίτι» με έμφαση στο «σ» και αυταρχικά, όπως το λες στα σκυλιά.... «σσπίτι γρήγορα»). Σ' αυτές τις περιπτώσεις όμως έτσι γίνεται. Τα αστυνομικά μέτρα ελέγχου του λαού, μοιραία, εκεί οδηγούν: Στο να γίνει αυτός που τα επέβαλε ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ' αλεύρι. Κι ενώ πάει να προφυλαχτεί κυνηγώντας τον λαό την πατάει στα κατ΄ εξοχήν δικά του λημέρια και αμελεί τα δικά του κύρια καθήκοντα. Αυτό είναι ΝΟΜΟΣ! Μπορεί να μην είναι δημοσιευμένος στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και να μην έχει τεθεί η μεγάλη του Κράτους Σφραγίς, αλλά ισχύει, λειτουργεί και τιμωρεί τις παραβάσεις. Εκείνο που πρέπει να... προσθέσει ο κάθε Χαρδαλιάς είναι οι συγκεκριμένες εκφάνσεις. Κάπου θα σκάσει το σύστημα και αυτό είναι σίγουρο. Η έκπληξη είναι μόνο στο πού και στο πώς θα σκάσει! Οφείλεται στο ότι η ζωή έχει... φαντασία μεγαλύτερη των Αγάδων και δεν χωράει στα.... κλάστερς τους. Εμείς οι παλιοί της πολιτικής πάλης, που δεν γεννηθήκαμε χθες για να μας κοροϊδεύει «μια τσογλανοπαρέα», τα γνωρίζουμε αυτά και γι' αυτό σκούζουμε και γι' αυτό έγραψα μόλις πριν λίγες μέρες την παλιά παροιμία που ταιριάζει και στην οικονομία και παντού αλλού στην πολιτική της κυβέρνησης.... «όλη μέρα παλληκάρι... και το βράδυ μαξιλάρι». Ή αλλιώς, για όσους δεν κατάλαβαν, «μαγκιά, κλανιά λουστρίνι κι ο κώλος φινιστρίνι».

3. Απαξιώνανε τα τεστ και τα απαξιώνουνε. Μια στρατιά βαστάζων της κυβέρνησης, πάντα προσηλωμένοι στην «€πιστήμη», εξεστράτευσαν να μας επιβάλλουν την ιδέα ότι, δεν χρειάζονται και εν πάση περιπτώσει δεν τα διαθέτουμε, και ότι είναι φυσικό και μοιραίο που δεν τα διαθέτουμε αφού αιφνιδιαστήκαμε και η «προσφορά και η ζήτηση» και άλλα τέτοια και παρόμοια. Όταν όμως «σκάει κι απογειώνεται».... «βρίσκει την καινούργια βία και ξανασαρκώνεται»... το κανονάκι... Δλδ.: Τα τεστ βρίσκονται και γίνονται, αλλά γίνονται για να διαπιστώσουν την έκταση του προβλήματος όταν αυτό πχια κυκλοφορεί στους δρόμους. Όχι για να το ανιχνεύσουν εγκαίρως, έστω και δυο μήνες μετά. 

[Είδατε σας μιλάω στη σαββοπουλική γλώσσα των συμβολισμών και της ποίησης, μη πείτε ότι είμαι εκτός του πνεύματος του λαμπρού Πάσχα και εκτός γραμμής να παριστάνουμε τους ευτυχείς, εμείς, του '60 οι εκδρομείς, αιώνια αφελείς, ανήλικοι εξαρχής και τελευταίως υπόπτως α-σθενείς] 

4. Κι αφού δεν έχω ασχοληθεί σχεδόν καθόλου με την οικονομική καταστροφή που έχει επιβληθεί στη χώρα προκειμένου η χώρα να... σωθεί, δικαιούμαι να πω δυο τρία πράγματα:

α) Ενώ δεν μπορούν να βρουν τεστ και μάσκες, [σκέψου να γινόταν πόλεμος πραγματικός και να χρειαζόμασταν σφαίρες], για να στήσουν μια αρπαχτή, τούς χρειάζεται ένα φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως και... μία νύχτα... [One Night Stand] Στο άψε-σβήσε, το Άγιο Φως γίνεται μέσο προς άγραν εκλογικής πελατείας και οι Μεσαία Τάξη των επιστημόνων γίνεται μπαίγνιο και μέσον κερδοσκοπίας των «ημετέρων». Η Επιστήμη γίνεται...€πιστήμη!!!

β) Ενώ δεν τους άρεσε η ανάπτυξη του +2%, τώρα, την ύφεση του -8%, τη βλέπουν ως «απλή οδοντόκρεμα», και κάτι το τελείως παροδικό(!) Μπαίνοντας το 2021, μέσα σε πνεύμα εθνικής υπερηφάνειας, θα γίνει +9% και η Γιάννα θα πυροδοτήσει τα κανόνια στο Λυκαβηττό για τα περαιτέρω της φιέστας. Οποία κατάντια! Ολοι αυτοί που θρηνούσαν «τις παντρεμένες» τώρα να διασκεδάζουν τις «χήρες»... [φαντάζομαι ότι ξέρετε την παροιμία «κλαίνε οι χήρες, κλαίνε και οι παντρεμένες»] Ενώ πριν, όταν τους έλεγες «πώς πάνε οι δουλειές;» σου κλαιγόντουσαν και ήταν απελπισμένοι και χάνονταν, τώρα σε καθησυχάζουν, και «όλα θα περάσουν» και «δεν το βάζουμε κάτω» και «πάνω απ' όλα η υγεία» και «άμα έχει υγεία ο άνθρωπος...» κλπ. Με άλλα λόγια, ο,τι σας χτυπάει το κόμμα, αυτό χορεύετε! Και υπομονή βρίσκετε, και εγκαρτέρηση, και φτάσατε μέχρι να πουλήσετε την Εκκλησία για να μη πέσει ο Μητσοτάκης. Και φτάσατε να κυνηγάνε τους παπάδες με τα ΜΑΤ και την Ασφάλεια! Όλα όμως τα βρίσκετε απόλυτα λογικά και επιβεβλημένα(!) Όλα είναι μονόδρομος(!)

γ) Τρεις εκλογές γίνανε, πριν 9 μήνες, για τη Μεσαία Τάξη! "Και κλάαααμα η κυρία Ολιγαρχία" για τα δεινά της Μεσαίας Τάξης! Θρήνος και κοπετός. Μέχρι που... γεννήθηκε το προϊόν της κλεψιγαμίας! Τώρα, «ο Έλληνας» δεν καταλαβαίνει και θέλει... βούρδουλα! Μέτρα, απαγορεύσεις, sms, αστυνομική επιτήρηση, εκφοβισμό, απειλές, τιμωρίες, πρόστιμα, πλύσεις και ξανά πλύσεις του εγκεφάλου για να αποστειρωθεί από τους... ιούς ώστε μετά την επιδημία να «γίνει καλύτερος άνθρωπος», να έχει αποκτήσει γνώσεις από το διάβασμα στην καραντίνα, να έχει φτιάξει και «φέτες» από τη σωματική άσκηση, που όπως είπε ο προφέσορας, «μέχρι τώρα τη γλιτώναμε», να έχει αποκτήσει την «εσωτερική ανάσταση» που είπε ο Ράμφος, και... εν πάση περιπτώσει,... ένα διάλειμμα το χρειαζόταν η Μεσαία Τάξη! Ένα διάλειμμα, για να γίνει Κατώτερη Τάξη, Άνεργη Τάξη(!) [Ο Καραχάλιος του Καραμανλή, τον θυμάστε, την προσδιορίζει στο 25%] Και όταν «γίνουν καλύτεροι άνθρωποι», περισσότερο «κυβερνήσιμοι» ώστε να μπορεί να τους κυβερνήσει κι ο Κούλης, θα ξαναμπεί στην «αγορά» με περισσότερες... δεξιότητες περί την ελευθερία! Την ελευθερία της αγοράς, εννοείται.

Προς ασημαντότητες, τέκτονος επιστολή, Τάσιου το ανάγνωσμα

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Θα μιλήσω με αυθάδεια, για να αντιδράσω στην εσκεμμένη προσπάθεια που κάνουν να μας χειραγωγήσουν.

Θα μιλήσω χυδαία, όσο χυδαία είναι η πλύση εγκεφάλου που εξακολουθεί δυο μήνες τώρα.

Θα μιλήσω προκλητικά, όσο προκλητική είναι προπαγάνδα τους...

Κοιτάξτε αυτό το μικρό βιντεάκι.

Δεν είναι του Σπύρου Παπαδόπουλου, που στο κάτω κάτω τον παίρνεις και στην πλάκα.

Δεν είναι καν του Σαββόπουλου που ασκείται στο «σύνδρομο Πολιάνας» και τα βλέπει όλα ωραία και λαμπερά.

Ο Θεοδόσης Τάσιος θέλει να περνιέται αλλιώς.

Ως μεγάλος «Αναγεννησιακός Άνθρωπος», ως σοφός τέκτονας!

Ίδιος Μεγάλος Μάγιστρος, θα προσέθετα εγώ, μυρίζει Λούβρο και αναδύεται μέσα από τις αφηγήσεις του Νταν Μπράουν σε παιδική έκδοση, με τις φιγούρες τριών διαστάσεων του παλιού καιρού, ξέρετε, αυτά τα χαρτονάκια που σηκώντονταν καθώς άνοιγε ο βιβλίο. Πρώτη είχε αρχίσει να τα μοιράζει η χλωρίνη Κλινέξ, αρχές της δεκαετίας του '60.

Δείτε πόσο προσβλητικά μιλάει για μας όλους.

Δείτε πόσο προκλητικά... ανθρωπιστής είναι, ο μεγάλος δάσκαλος των Γνωστικών(!)

Τι έξω-τι μέσα, μάς λέει ο αρχιτέκτονας που γνωρίζει πολύ καλά ότι άλλο το μέσα και άλλο το έξω, και ακριβώς αυτό υποτίθεται ότι υπηρέτησε. Άλλο, η γέφυρα της Χαλκίδας μέσα, και άλλο έξω. Μέσα, δεν περνάς απέναντι. Έξω, περνάς!

[Σημείωση για τους αμόρφωτους: είναι ο σχεδιαστής της τελευταίας και εν λειτουργία κινητής γέφυρας της Χαλκίδας, αρχάς του '60]

Τα κυρίαρχα συναισθήματα, λέει εκείνος ο γνώστης της επιστήμης, ο μελετητής και ανασχηματιστής του υλικού κόσμου, θα πρέπει να είναι τα ίδια!

Αυτή τη στιγμή έχουμε ένα πλανητικό κακό που ξεπερνάει τις ασημαντότητές μας, λέει, ο καθηγητής!

Βέβαια εννοεί «ασημαντότητές σας», γιατί αλλιώς δεν θα επιχειρούσε να μας εξηγήσει τα συναισθήματα που ΠΡΕΠΕΙ να νιώθουμε. Τι να εξηγήσει μια ασημαντότητα σε μια άλλη ασημαντότητα που επιπλέον δεν νιώθει το «μεγάλο πλανητικό κακό»;

Άλλωστε μπορεί μια ασημαντότητα να γυρίσει βίντεο που θα παιχτεί παντού;

Και δεύτερον, λέει, «εμείς είμαστε καλά, ΠΡΕΠΕΙ να νιώθουμε ευγνωμοσύνη»!

Έτσι γενικά κι αφηρημένα: εμείς, οι ασημαντότητές σας, δηλαδή, είσαστε καλά, τι θέλετε παραπάνω; Τι τις θέλετε τις δουλειές σας, τι να τα κάνετε τα ψωρομεροκάματα και τις μικροεισπράξεις, τι να τα κάνετε τα παιδιά και τα εγγόνια, τι να τις κάνετε τις εξοχές και τις μετακινήσεις πέρα από τα τέσσερα τετράγωνα, τις εκκλησίες, τις λειτουργίες, τις κοινωνικές δραστηριότητες, τα «δημόσια θεάματα», κι όλα τα σχετικά; Τι να την κάνετε την κοινωνία να λειτουργεί και να στέκεται όρθια ακόμα και σε ένα τέτοιο «πλανητικό κακό»; ΠΡΕΠΕΙ, λέει ο αρχιτέκτονας, να νιώθετε ευγνωμοσύνη!

Αυτό, μαζί με τη θλίψη για το «πλανητικό κακό»!

«Αυτά είναι τα συναισθήματα της εποχής και όχι τα παιδιαρίσματα»!

Μάς επιπλήττει ο προφέσορας που σαφώς θεωρεί ότι εκείνος δεν παιδιαρίζει. Δείτε και το ύφος του, σαν να μάς λέει.... «έλα καημένε, εδώ ο πλανήτης χάνεται κι εσύ ασχολείσαι με το πώς θα σωθείς εσύ και τα παιδιά σου, το χωριό σου και η πόλη σου; Μείνε σπίτι και δες από την τηλεόραση πως θα σώσουν τον κόσμο οι...υπερήρωες! Ο Χαρδαλιάς, δηλαδή, ο Κοντοζαμάνης, ο Τσιόδρας, ο Κικίλιας, ο Πέτσας που πήγε στο λάκκο με τον κορονοϊό από τους πρώτους κ.ο.κ....

Εξάλλου είναι και μια ευκαιρία, λέει. Μια τριπλή ευκαιρία!

Άμα είσαι αρχιτέκτονας και έχεις τετράγωνο μυαλό, είδες τι μπορείς να κάνεις;

Εκεί που ο Νιόνιος και ο Ράμφος βρίσκουν μία και την μοιράζονται εσύ βρίσκεις τρεις!

Μία να ασκήσουν τα κορμιά τους οι «ασημαντότητες» και να γίνουν γυμνασμένες και υγιείς ασημαντότητες αφού κι εκεί πιαστήκαμε μπόσικοι και τζαναμπέτηδες και «το γλιτώναμε»!

Μια ακόμα ευκαιρία, να γεμίσουμε το νου μας με γνώσεις για να είμαστε ασημαντότητες με γνώσεις κι όχι αμόρφωτοι που πρέπει να τους εξηγούμε με χίλιους κόπους γιατί πρέπει να κάθονται παθητικά στο σπίτι τους και να τους σώζουν άλλοι.

Και τρίτη, λέει ο καθηγητής, και σκάει η καλοσύνη στο πρόσωπό του, να γλυκάνουμε τις καρδιές μας, με την συμπαράσταση όσων έχουν ανάγκη. Εδώ είναι η πρώτη φορά που βάζει «άλλους», «άλλες ασημαντότητες» στο «κάδρο». Μας κάνει μια παραχώρηση, ο μεγάλος!

Για να σοβαρευτεί αμέσως, και με αιωρούμενο το δάκτυλο, τον δείκτη με το άκοπο νύχι, να προσθέσει αυστηρά, για να μη ξεχνιόμαστε...

«και με μια ευγνωμοσύνη για εκείνους που είναι απ' έξω και μάς προστατεύουνε για να νικήσουμε».

Δεύτερη... ευκαιρία να νιώθεις ευγνωμοσύνη, προς τους προστάτες σου ή ενοχή αν δεν τη νιώθεις! Εκείνοι μάς προστατεύουνε, είναι έξω, εμείς είμαστε προστατευμένοι μέσα, και βλέπουμε στην τηλεόραση πως καταστρέφεται η ζωή μας και η ζωή των παιδιών μας, αλλά μαζί θα νικήσουμε και θα είμαστε «νικήτριες ασημαντότητες»!

Ο σεβάσμιος καθηγητής τελειώνει με το κρυόκωλο αυτό σήμα προς τις ασημαντότητες:

τα δυο δάκτυλα, με τα άκοπα νύχια, στο σχήμα της Τσωρτσίλιας νίκης, κάπου ανάμεσα στην καρδιά και στον ώμο.

Παρένθεση: Έχουν παραμυθιαστεί, ή κάνουν πως έχουν παραμυθιαστεί, όλοι αυτοί ότι έχουμε πόλεμο, κάτι σαν τον Β'ΠΠ- μη χέσω την ανόσια σύγκριση, και ότι τον πόλεμο αυτό τον διευθύνει ο... Τσώρτσιλ της Ελλάδας(!) Ξανά, μη χέσω τη σύγκριση αν και τον Τσώρτσιλ τον έχω χεσμένο όπως τον χέσανε και οι Άγγλοι άμα τη λήξει του πολέμου! Του πολέμου που δεν τον νίκησε η Αγγλία και του πολέμου που κόστισε στην Αγγλία το βάρος της και τη θέση της στο διεθνή συσχετισμό των δυνάμεων, του πολέμου στον οποίο έχασε όλες τις αποικίες και κέρδισε μόνο την Αθήνα και την Ελλάδα για να την παραδώσει μετά από δυο χρόνια στους Αμερικανούς.

Εμείς όμως στο χωριό μου αλλιώς την έχουμε αυτή τη χειρονομία. Την έχουμε για φάσκελο.

Για την ακρίβεια, είναι ένα από τα τρία (3) είδη του φασκελώματος.

Το ένα είναι το πλήρες και το κλασικό: με τις δυο παλάμες ανοιχτές συνοδευόμενες με διάφορα επιφωνήματα και βρισιές. Το συνηθέστερο επιφώνημα είναι εκείνο που δείχνει... «να ρε, να, να...»

Το άλλο, το XXXL, είναι αυτό που πέφτεις κάτω, και φασκελώνεις και με τα χέρια και με τα πόδια, κατά τη μεριά που κινδυνεύει ο πλανήτης και γίνεται ο πόλεμος. Συνοδεύεται από τα ίδια επιφωνήματα και βρισιές αλλά σε ακατάληπτη εκδοχή.

Και το τρίτο, εκείνο που κάνεις όταν γλυκαίνει η καρδιά σου, και με ένα σαρδώνιο μειδίαμα, κάνεις τη σεμνή αυτή χειρονομία ενός διακριτικού και ήπιου φασκελώματος, γυρίζοντας λίγο και την πλάτη, στον πλανήτη που κινδυνεύει και στον πόλεμο που διεξάγεται. Εδώ, η κίνηση συνοδεύεται με μια λέξη στ' αρβανίτικα που την παραθέτω αμετάφραστη αλλά νομίζω ότι είναι σαφές το νόημά της στους αγνοούντες την διάλεκτο.... «Τάρτ_ιγκ_ιου βρεεεε!»

Υγ. Υπάρχει μία λέξη την οποία ο Μέγας Διδάσκαλος τη μασάει. Δεν κατάφερα να την αποκρυπτογραφήσω. Ελπίζω να το κάνετε εσείς, ειδικά όσοι μπήκατε στο πρόγραμμα επιστημονική κατάρτισης «Σκοιλ Ελικικού».

Πώς εννοεί η νομενκλατούρα την αριστεία και την ατομική ευθύνη

Το «πάρτι της Κηφισιάς», ουσία και σημειολογία - πολιτικές, δημοσιογραφικές και... υγειονομικές προεκτάσεις

Είκοσι (20) μέρες αργότερα ένα γεγονός με τη μεγαλύτερη δημοσιογραφική κάλυψη -εφόσον συμμετείχαν κάμποσοι σημαντικοί δημοσιογράφοι διευθυντές εφημερίδων- εξακολουθεί να παραμένει στη σκιά. Ελάχιστα πράγματα ξέρουμε γι' αυτό και ακόμη λιγότερα ξέρουμε για τις επιπτώσεις του τόσο την εξέλιξη της επιδημίας όσο και στην γενικότερη πολιτική ζωή της χώρας.

Τι ξέρουμε μέχρι τώρα.

1. Το πάρτι έλαβε χώρα στην Κηφισιά, στο εστιατόριο Blue Pine, στις 7 Μαρτίου, ημέρα Σάββατο. Το λέμε πάρτι γιατί έτσι το λένε τα δυο τρία ΜΜΕ που ασχολήθηκαν. Μάλλον πρόκειται για ένα μεγάλο τραπέζι, ένα συμπόσιο, εφόσον παράπλευρες πληροφορίες αναφέρουν ότι υπήρχαν, σε άλλα τραπέζια, διάφοροι άλλοι πελάτες, στους οποίους προκλήθηκαν παράπλευρες απώλειες- επιμολύνσεις. Η πληροφορία ότι το πάρτι έγινε «στα μέσα Μαρτίου», δηλαδή γύρω στις 15, δεν φαίνεται να ευσταθεί.
2. Διοργανωτής του πάρτι ήταν ο πρύτανης του ΕΚΠΑ Αθανάσιος Δημόπουλος, γιατρός, και υπηρεσιακός υπουργός Υγείας το 2015. Τιμώμενο πρόσωπο η εορτάζουσα σύζυγός του Ντόρα. Σημειώνουμε ότι το πρώτο Σάββατο της Μεγάλης Σαρακοστής τιμάται το θαύμα του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος και είναι από τις λίγες ονομαστικές γιορτές της Σαρακοστής που δεν μεταφέρονται στην επομένη του Πάσχα. Για την κομψότητα της αφήγησης είναι ωραίο να αναφέρουμε ότι, ο Θεόδωρος ο Νεοσύλλεκτος (=Τήρων) θαυματουργικά ειδοποίησε τους χριστιανούς της Κωνσταντινούπολης να μη φάγουν από τα κρέατα που ο αυτοκράτωρ Ιουλιανός είχε ραντίσει με αίμα ειδωλοθύτων για να μολύνει τους ανθιστάμενους στην εξουσία του. Οι πιστοί έφαγαν βρασμένο στάρι, κόλλυβα δηλαδή.
3. Καλεσμένοι του ήταν συνάδελφοί του γιατροί, εφοπλιστές, επιχειρηματίες, κυβερνητικοί παράγοντες, μεγαλοδημοσιογράφοι.
4. Τη βραδιά εκείνη, προσβλήθηκαν από τον κορωνοϊό, πλήθος ατόμων της «καλής Αθήνας», μέρος των οποίων είδαμε τις επόμενες ημέρες να ανακοινώνει δημόσια την κατάσταση της υγείας του. Επίσης, εκείνη τη βραδιά φέρεται να επιμολύνθηκε ο διοικητής της Τραπέζης Πειραιώς και οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου.
5. Το πλήθος των ατόμων αυτών παραμένει άγνωστο. Άγνωστος παραμένει ακόμη, 20 μέρες μετά, και ο αριθμός των νοσηλευομένων και, παραπέρα, των διασωληνωμένων. Ελπίζουμε, τουλάχιστον οι ειδικοί, να έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους για τη συμπεριφορά της επιδημίας σε αυτό το χαρακτηριστικό δείγμα... επιβατών του Μεγάλου μας Ανατολικού!
6. Άγνωστη παραμένει και η «σύνθεση» του... δείγματος αυτού της «καλής Αθήνας». Αν και ξέρουμε ότι εκεί παρεβρέθησαν τρεις μεγαλοδημοσιογράφοι, δύο εκ των οποίων διευθυντές, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με τη σύζυγό του, υπέργηρος εφοπλιστής κ.α., δεν έχουμε ασφαλείς πληροφορίες αν πχ, ο Κρεμμαστινός ή ο Τζώνης Καλημέρης, των οποίων ασθένεια ανακοινώθηκε δημόσια, είναι θύματα εκείνης της βραδιάς.

Όλα αυτά μικρή σημασία θα είχαν, πέρα απ' την ανθρώπινη διάστασή τους, την αγωνία των νοσούντων και των ανθρώπων τους, για την καλή έκβαση και αίσια κατάληξη της περιπέτειας αυτής, την οποία και ευχόμαστε ολοψύχως.

Δεν έχουν όμως αυτή τη μικρή σημασία. Αντίθετα έχουν πολύ μεγάλη και κάθε μέρα που περνάει γίνεται μεγαλύτερη.

Και να ποιοι είναι, κατά τη γνώμη μας, οι λόγοι:

1. Στην εκδήλωση έλαβαν μέρος οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι της ιατρικής επιστήμης. Οι καθ' ύλην αρμόδιοι δηλαδή για να αποφανθούν για την επικινδυνότητα της νόσου του κορωνοϊού. Απ΄ ο, τι οι ίδιοι, με τη στάση τους εκείνο το βράδυ, μάς αφήνουν να εννοήσουμε, κάθε άλλο παρά ανήσυχοι ήταν όταν η επιδημία είχε χτυπήσει τη χώρα μας και τα κρούσματα κατέφθαναν συνεχώς από το εξωτερικό και κυρίως από την Ιταλία.
2. Από την Πέμπτη το βράδυ ο ΕΟΔΥ γνώριζε επίσης για το γκρουπ των Αγίων Τόπων και το Σάββατο, ήδη, είχε υπάρξει η έξαρση των κρουσμάτων της Δυτικής Πελοποννήσου. Στις 10/3 ανακοινώθηκε η πρώτη καραντίνα. Το ότι η γιορτή δεν αναβλήθηκε, ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, δεν σημαίνει ότι ήθελαν να αρρωστήσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Σημαίνει ότι είχαν πάρει αψήφιστα το πράγμα, ούτε οι ίδιοι δεν πίστευαν ότι χρειάζονταν μέτρα. Αντίθετα, ένιωθαν ιδιαίτερα άτρωτοι.
3. Άτρωτοι ένιωθαν και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι που συμμετείχαν. Άτρωτοι, μακάριοι, επαρμένοι και φυσικά... ανεύθυνοι! Κι αν ήταν για τους ίδιους θα ήταν μικρό το κακό. Ήταν όμως ανεύθυνοι για όλον τον άλλο λαό. Εμφορούμενοι από τη νοοτροπία αυτή, τις προηγούμενες ημέρες είχαν απαγορεύσει τα καρναβάλια αλλά είχαν επιτρέψει ποδοσφαιρικούς αγώνες, συνέχιζε να διαφημίζεται η τελετή της παράδοσης της ολυμπιακής φλόγας στο Καλλιμάρμαρο και κανείς δεν διανοείτο να ματαιώσει το φόρουμ των Δελφών.
4. Ακριβή στα πίτουρα κι φθηνή στ' αλεύρι, η κυβέρνηση, έδειχνε αυστηρή εκεί που είχε περιθώρια (πχ, τα καρναβάλια που ήταν σε ανοικτούς χώρους) και «σαν να μη συμβαίνει τίποτα» εκεί που υπήρχε πραγματικά κίνδυνος, εκεί που δημιουργούνταν προϋποθέσεις εκθετικής μετάδοσης της νόσου, όπως τελικά αποδείχθηκε το περιβόητο πάρτι της Κηφισιάς. Φιάσκο τελικά αποδείχτηκαν τα μέτρα προληπτικού ελέγχου στις εισόδους της χώρας.                                                                                                                                                       [Σημείωση της 18ης Απριλίου 2020: Όπως αναφέρουν σήμερα ειδησιογραφικές ιστοσελίδες, στις 7 Μαρτίου έγινε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό όπου τέθηκε το ζήτημα του λόκ-ντάουν. Άρα ο Πέτσας ήξερε τη σοβαρότητα της κατάστασης όταν πήγε στο πάρτι.]            
5. Ιδιαίτερα προκλητική και αντικοινωνική διάσταση λαμβάνει η στάση των μεγαλοδημοσιογράφων που παρευρέθησαν στο συμπόσιο εκείνης της βραδιάς, με πιο χαρακτηριστική εκείνη του Α. Παπαχελά, ο οποίος, στις 9/3, δύο μέρες μετά, αναλαμβάνει να κάνει μαθήματα ευθύνης στον Αρχιεπίσκοπο, γράφοντας κείμενο στην «Καθημερινή» με τίτλο «Ώρα ευθύνης για τον Αρχιεπίσκοπο».
6. Τις επόμενες ημέρες ξέσπασε μια καταιγίδα ψυχαναγκασμού και ενοχοποίησης του λαού, με το σύνθημα «ατομική ευθύνη»(!) Προεξάρχοντες ήταν αυτοί ακριβώς οι δημοσιογράφοι, οι «διαμορφωτές γνώμης» της «κοινής γνώμης» αλλά και οι «διαμορφωτές συνείδησης και γνώμης» της ίδιας της νομενκλατούρας, της κυρίαρχης ελίτ. Οι ίδιοι άνθρωποι που επιβιώνουν στις θέσεις τους παρά τις καταστροφές που μας πλήττουν, η μία μετά την άλλη, αναλαμβάνουν κάθε φορά να μάς κάνουν καθοδήγηση, να μας κάνουν τον «μάστορα», να μάς τραβήξουν το αυτί, και, αν κρίνουν απαραίτητο, να μας επιτεθούν, να μας επιτιμήσουν και να μας προσβάλλουν είτε για έλλειψη «ατομικής ευθύνης» είτε για «έλλειψη ανάληψης της ευθύνης του άλλου». Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι, εκείνοι οι άνθρωποι, με την εξουσία και την ασυλία που έχουν αποκτήσει και έχουν εδραιώσει στην πράξη, παίζουν σημαντικότερο ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής αντίληψης τόσο της νομενκλατούρας, όσο και της ίδιας της κυβέρνησης. Αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι, ποσώς ο Παπαχελάς ή ο Πρετεντέρης ακούει και μαθαίνει από τον Πέτσα. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
7. Το παζλ, όχι ένα απ' αυτά που συνέθετε ο Παπαχελάς κατά τις πρώτες ημέρες της κατ' οίκον νοσηλίας του, έρχεται να συμπληρώσει η παρατήρηση ότι αυτή η συμπεριφορά της ελίτ, της νομενκλατούρας, είναι ταυτοχρόνως και συμπεριφορά των «αρίστων» της χώρας. Ο όρος και η τεράστια σχετική προπαγάνδα που έλαβε χώρα τα προηγούμενα χρόνια, προέρχεται από εκείνη ακριβώς την πλευρά. Από τα ίδια πρόσωπα, από την ίδια κοινωνική και πολιτική «πηγή». Δεν προέρχεται από τους αντιπάλους τους, από εκείνους που τους αμφισβητούν, από εκείνους που επιδιώκουν να περιορίσουν τον ρόλο τους. Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι είναι που έρχονται, μόνοι τους κι αβίαστα, να μας αποκαλύψουν το πραγματικό περιεχόμενό της, πώς εννοούν την αριστεία και τι είδους «άριστοι» είναι αυτοί.
8. Μια επιπλέον παράμετρος, που δεν πρέπει να παραπέσει στη σκιά της επιδημίας, είναι η διαπλοκή. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι συσπειρώνονται και συναγελάζονται όχι μόνο γιατί συμπαθούνται μεταξύ τους αλλά και γιατί ταιριάζουν τα συμφέροντάς τους. Έτσι δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος της «Βιοϊατρικής» ήταν εκεί και μάλιστα νόσησε. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι εμφανίστηκαν 13 κρούσματα στους χώρους της, ούτε, βέβαια, τυχαίες είναι οι καταγγελίες για αισχροκέρδεια που βλέπουν τον φως της δημοσιότητας μαζί με τις... προωθητικές παρεμβάσεις άλλου μεγάλου δημοσιογράφου και προπαγανδιστή της κυβέρνησης, του Α. Προρδοσάλτε. Στους παραπάνω συνδέσμους, μπορεί κανείς να διαπιστώσει τη σχέση όλων αυτών των παραγόντων μεταξύ των. Ο Πορδοσάλτες είναι συντονιστής στην παρουσίαση του βιβλίου του Σπανού, είναι και διαφημιστής των τεστ στους οποίους κερδοσκοπεί η «Βιοϊατρική», η «Βιοϊατρική» ελέγχεται για την τακτική αυτή και ταυτόχρονα παρουσιάζει διψήφιο αριθμό κρουσμάτων, κι όλοι μαζί, επί χρόνια, απαξιώνουν το Δημόσιο Σύστημα Υγείας και προάγουν την ιδιωτικοποίηση των πάντων, ακόμα και σ' αυτές τις στιγμές... σπρώχνοντας διάφορα κονδύλια επ' ευκαιρία στους ομοτράπεζούς τους.
9. Η τελευταία πράξη στο παζλ δεν είναι η προσθήκη του τελευταίου κομματιού. Είναι η προστασία του, η κάλυψή του. Εν προκειμένω, η συγκάλυψη! 
   Η συγκάλυψη εδώ ξεκινάει από την επαύριο του πάρτι. Η πυροδότηση της ανησυχίας των συνδαιτυμόνων, φέρεται να έγινε με ένα ηχητικό sms, όπου κάποιος άνδρας έλεγε: «Κάτι σοβαρό boys.(sic) Βρέθηκε ότι ο σερβιτόρος του εστιατορίου Βlue Pine,  ο γέρος, έχει τον ιό και έχει κολλήσει γύρω στα 200 άτομα τις τελευταίες δυο εβδομάδες, μεταξύ των οποίων είναι η διοίκηση τράπεζας και ο εφοπλιστής Συμεών Παληός. Εάν έχετε κάποιον γνωστό, καλό θα είναι να πάει να ελεγχθεί».  Η ιστοσελίδα που κάνει το ρεπορτάζ , όμως, απορρίπτει τη αβανιά στον «γέρο» σερβιτόρο και αποκαλύπτει ότι στενό συγγενικό πρόσωπο του οικοδεσπότη νοσούσε ήδη και είχε πυρετό. Εκτός αυτού, πόσο «γέρος» μπορούσε να είναι ο σερβιτόρος ώστε οι γέροι να τον βλέπουν γέρο; Η απάντηση βρίσκεται στην προσφώνηση «boys»!   Λέξεις με την ιδιαίτερη σημειολογία τους. Λέξεις που ερμηνεύουν πώς «βλέπουν» τον εαυτό τους και πώς τους άλλους, και πώς βλέπουν τον εαυτό τους σε σχέση μ' εκείνους τους άλλους.                                                                            Η συγκάλυψη συνεχίστηκε όλες τις επόμενες ημέρες και μέχρι σήμερα. Όσοι προχώρησαν στη δημόσια ανακοίνωση της κατάστασης της υγείας τους, το έκαναν από ανάγκη, αφού είναι δημόσια πρόσωπα και έτσι κι αλλιώς θα γινόταν γνωστό. Ακριβώς εκεί είναι όμως το ζήτημα. Ότι ακόμη κι σ' εκείνη τη στιγμή της αλήθειας, απέφυγαν να δείξουν όλο το μέγεθος τους σφάλματός τους, να παραδεχτούν την πλήρη παραβίαση των κανόνων ασφαλείας για την οποία εγκαλούσαν όλους τους άλλους. Και πάλι ο Παπαχελάς, στο μήνυμά του, αντί ν' απολογείται,  «νουθετεί» τους ανυπάκοους γέρους... Εκεί που μάς χρώσταγε μάς γύρευε και το βόδι:   «Σκέφτομαι πολύ αυτήν τη γενιά και πρέπει να την προφυλάξουμε. Ξέρω, είναι «αγύριστα κεφάλια» και θέλουν να βγαίνουν έξω να κάνουν τα δικά τους πράγματα, θεωρούν ότι είναι ανίκητοι, γιατί όντων πέρασαν πολλά». Για να εξαπολύσει στο τέλος και μια επίθεση ανάμεσα στη συνήθη πολιτική καθοδήγηση και τη χάραξη.... γραμμής: «Βλέπω ότι ο ιός της δικαστικής υστερίας επιμένει. Σε εμάς δεν θα πιάσει όσο και αν προσπαθούν κάποιοι χολερικοί. Μας γεμίζει αισιοδοξία ότι η αξιωματική αντιπολίτευση βάζει πλάτη στα δύσκολα. Έρχονται δύσκολα μετά τις δυο απανωτές κρίσεις του μεταναστευτικού – προσφυγικού και του ιού. Ας αφήσουμε τους παλαβούς και τους ακραίους από εδώ και από εκεί να αλληλοβρίζονται να λοιδορούν να λασπώνουν. Δεν θα αλλάξουν ποτέ και ανήκουν σε ένα χθες από το οποίο δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν.   Εμείς αυτό που πιστεύουμε θα το λέμε. Όταν ο κ. Μητσοτάκης κάνει καλά την δουλειά του στην διαχείριση του Έβρου ή του ιού έως τώρα θα το γράψουμε. Όταν ο κ. Τσίπρας στέκεται στο ύψος των περιστάσεων το ίδιο. Μας νοιάζει η επόμενη μέρα της χώρας και το γεγονός ότι θα χρειαστεί να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι όλοι για να την κρατήσουμε όρθια. Καλή δύναμη σε όλους μας!» Ο φενακισμός είναι πλήρης! Αν τα διαβάσει κανείς όλα αυτά, χωρίς να έχει υπόψη του τα προηγούμενα, σίγουρα θα πιστέψει ότι στην 60χρονη κεφαλή του, ούτε μια τρίχα δεν λείπει και ούτε μια τρίχα δεν έχει ασπρίσει! Άρρωστος, με αβέβαιη τη δική του τύχη, δεν παραλείπει να κάνει πολιτική καθοδήγηση για τις «απανωτές κρίσεις που έρχονται», στηρίζοντας από τη μια την πολιτική Μητσοτάκη και... σοβατίζοντας με ένα επίχρισμα «αντικειμενικότητας» τις απόψεις του. Δίχως αυτό το επίχρισμα αντικειμενικότητας και τη φενάκη της έγκριτης δημοσιογραφίας, ο ρόλος του θα ήταν περιττός. Υπερτίμησε όμως ακόμα μια φορά τον εαυτό του, όπως τον υπερτίμησαν και οι συνδαιτυμόνες του. Έναντι του ιού και έναντι του λαού. Δεν μιλάνε μόνο τα λόγια του καθενός. Μιλάνε και οι πράξεις του. Βγάζουν λέξεις που ακούγονται και όταν ακόμη υπάρχει συνωμοσία της σιωπής. Ουδέν κρυπτόν υπό τον... κορωνοϊόν!

Προς το παρόν πειθαρχούμε! Λοβοτομή όμως ΔΕΝ κάνουμε!

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Οι τοποθετήσεις μου, ως απλού πολίτη, είναι κατά συνέπεια πολιτικές. Δεν έχουν να κάνουν με τους «ειδικούς», τους «επαΐοντες», ή την αυθεντία τους.

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν, οι ενημερώσεις που γίνονται, απευθύνονται στους πολίτες και έχουν στόχο να κατευθύνουν την συμπεριφορά τους -προς το καλό, υποτίθεται- είναι δηλαδή αυτό που ονομάζουμε ΠΟΛΙΤΙΚΗ!

Δίπλα στον συμπαθή, προς το παρόν, κύριο Τσιόδρα, βλέπουμε κυβερνητικούς αξιωματούχους, εκπρόσωπους δλδ πολιτικής τάσης, οργανωμένης σε κόμμα, που κέρδισε τις εκλογές και έγινε κυβέρνηση. Μια άλλη πολιτική τάση, παραδείγματος χάρην, πολύ συγγενική με εκείνη της κυβέρνησης Κούλη, η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον, ακολουθεί μιαν εντελώς άλλη πολιτική και προφανώς έχει κι εκείνη τους λοιμωξιολόγους της να ισχυρίζονται τα διαφορετικά εκείνα, επικαλούμενοι επίσης την... ειδικότητά τους και την... αριστεία τους. Είπαμε: οι... άριστοι πράττουσι και οι αδύνατοι ξυγχωρούσι!

Συνεπώς, θα εφαρμόζουμε τα μέτρα με υπομονή και σύνεση, αλλά ΔΕΝ θα κάνουμε λοβοτομή! ΔΕΝ θα ευνουχιστούμε και μάλιστα οικειοθελώς, ως πολίτες. Ούτε, βέβαια, θα περιορίσουμε την σκέψη μας και την κριτική μας αντίληψη στα οικονομικά μέτρα που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση.

Δεν θα καταπίνουμε αμάσητα ο,τι μας σερβίρουν και κατά συνέπειαν: δεν θα πειθαρχούμε αενάως αν δεν πειθόμαστε! Θα πρέπει να μας πείθουν αν θέλουν τη συναίνεσή μας και την ανοχή -έστω και προσωρινή- στο να ηγούνται εκείνοι της μάχης για την αποκατάσταση της υγείας του λαού, αφού έτυχε εκείνοι να βρίσκονται στην κυβέρνηση.

Εξάλλου, οι αρχαίοι υμών πρόγονοι «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» έπεσαν στις Θερμοπύλες. Πειθόμενοι, όχι εντελλόμενοι! [Το «υμών» με ύψιλον, οφείλεται στο ότι, ως Βοιωτός, δεν νιώθω απόγονος των Λακεδαιμονίων αλλά των Θεσπιέων που ήταν εθελοντές]

Ας αρχίσουμε λοιπόν να σκεπτόμαστε:

1. 20η Μαρτίου 2020 σήμερα, ενδέκατη μέρα της καραντίνας. Ποια είναι η πιο καίρια γνώση για την επιδημία; Το ότι πέρα από τους επισήμως νοσούντες που καταγράφονται και ανακοινώνονται, υπάρχουν και άλλοι 2.000 με 3.000 «ελεύθεροι» που κυκλοφορούν και ζουν ανάμεσά μας. Μπορεί να είναι κάτι σαν τα νεφελίμ αλλά μπορεί και να είμαστε εμείς εκείνα τα νεφελίμ. Τα νεφελίμ που δεν έχουν συνείδηση της ύπαρξής τους, εξακολουθούν να είναι νεφελίμ. [δεν ισχύει το αντίθετο: εκείνοι που έχουν συνείδηση νεφελίμ δεν σημαίνει ότι είναι και νεφελίμ].
2. Λογικό, θα πει κανείς, να φυλαγόμαστε και να συμπεριφερόμαστε σαν να είναι δυνατόν να μολύνει ο ένας τον άλλο. Όμως οι μέρες περνάνε, πέρασαν οι 5-7 της επώασης, πέρασαν και δυο παραπάνω και δεν βλέπουμε αυτές τις 2.000 και 3.000 να νοσούν. Ούτε την εκθετική αύξηση των κρουσμάτων βλέπουμε στην... απόδειξη της οποίας επιστρατεύθηκαν μαθηματικοί, που καθόλου ειδικοί δεν είναι στην λοιμωξιολογία. Αντίθετα, κάθε μέρα βλέπουμε μικρούς αριθμούς - και για την Ελλάδα και για το υπολογιζόμενο εύρος της επιδημίας- να προστίθενται στους ήδη νοσούντες. Τριάντα – σαράντα άνθρωποι, που αν τους προσθέσεις όλους μαζί δεν μας δίνουν εκείνο το νούμερο που εικάζεται ότι υπάρχει στην κοινωνία. Τι γίνεται, λοιπόν; Τι μπορεί να σκεφτεί κανείς;
3. Το πρώτο που πρέπει να σκεφτεί είναι ότι τα μέτρα αποδίδουν! Η έγκαιρη καραντίνα δεν επέτρεψε την εκθετική αύξηση. Ο λαός γενικά αντελήφθη το πρόβλημα και αυτό φαίνεται στα νούμερα. Μένει τώρα να περάσουν οι μέρες να δούμε πόσοι παπάδες και πόσοι πιστοί αρρώστησαν κατά την αθρόα προσέλευσή τους στις εκκλησίες την προηγούμενη Κυριακή, 15 Μαρτίου 2020. Καθώς τα ΜΜΕ ήταν εκεί, ξέρουμε πια τους ενοριακούς ναούς, ξέρουμε περίπου και το πλήθος των πιστών, ξέρουμε ή μπορεί να ταυτοποιήσει,  η Ασφάλεια και οι ρουφιάνοι δημοσιογράφοι,   τους μεταλαμβάνοντες την Θεία Ευχαριστία, οπότε μπορούμε να κάνουμε σωστούς και, προ παντός,... επιστημονικούς λογαριασμούς. Να μη ξεχάσουμε όμως να λογαριάσουμε -όπως λογαριάζουμε, και σωστά, τις «απώλειες της πρώτης γραμμής»- και τις απώλειες της νομενκλατούρας. Να μη ξεχάσουμε να μετρήσουμε πόσοι από τους νοσούντες ανήκουν στην ελίτ και κατά συνέπεια γιατί δεν τηρούσαν τους κανόνες και μολύνθηκαν. Αν επισύρονται ποινές, διοικητικές και ποινικές, και τα ρέστα. Γιατί αν επισύρεται ποινή για την συνάθροισε άνω των 10 ατόμων κατά την οποία η μόλυνση είναι ενδεχόμενη, γιατί να μην επισύρεται ποινή και γι' αυτόν που δεν τήρησε τους κανόνες την ώρα που δίδασκε, εγκαλούσε, φοβέριζε τους άλλους για την ευθύνη που έχουν στη διάδωση του ιού. Γιατί δλδ, να μην έχει ευθύνη ο Παπαχελάς όταν φοβέριζε τον Αρχιεπίσκοπο, όταν ο Παπαχελάς νοσεί και ο Αρχιεπίσκοπος χαίρει άκρας υγείας;
4. Το αμέσως επόμενο που πρέπει να σκεφτεί κανείς είναι ότι πολλοί νοσούν και δεν το καταλαβαίνουν καν. Ή έστω, δεν το μολογάνε, ούτε στον γιατρό, ούτε στον σπετσέρη, ούτε.. στον παπά! Πάντως ΔΕΝ χρειάζεται να νοσηλευτούν, ούτε καν χρειάζονται την συμβουλή γιατρού! Δεν μπορεί, δλδ, έντεκα ημέρες επίσημης καραντίνας, χώρια πόσες μέρες «ανεπίσημης» κυκλοφορίας του κορωνοϊού, να μην υπάρχουν ούτε 1.000 ή 2.000 καταγεγραμμένα κρούσματα από τα 2.000 και 3.000 που υπολογίζονται και τα οποία, με την πάροδο των ημερών, όλο και κάποιους θα μολύνουν, εν τη αγνοία τους, ακόμα κι αν τηρούν όλα τα μέτρα προστασίας.
5. Αν όμως περνάνε οι μέρες και δεν νοσούν οι φορείς ή νοσούν τόσο που δεν το καταλαβαίνουν ή δεν χρειάζεται να νοσηλευτούν, τότε τα πράγματα αλλάζουν! Σημαίνει, για την Ελλάδα μιλώντας πάντα, ότι ούτε η μεταδοτικότητα είναι ανάλογη των άλλων χωρών, ούτε η νοσηρότητα συμβαδίζει με τα μοντέλα. Επομένως, γιατί μέρα με τη μέρα τα μέτρα γίνονται αυστηρότερα, γιατί μας απειλούν όλο και πιο πολύ, γιατί μας φοβίζουν, γιατί ο πρωθυπουργός δίνει τελεσίγραφα στο λαό, και δηλώνει ορθά κοφτά, σε πρώτο ενικό πρόσωπο, σαν ηγεμόνας... «δεν θα το ανεχτώ!»;
6. Αν, επίσης, περνώντας οι μέρες, έχουμε ένα εικαζόμενο πλήθος νοσούντων κοντά στις 3.000, και θανάτους 6, διασωληνωμένους 16 και νοσηλευομένους 78, τα πράγματα αλλάζουν... δραματικά προς το καλύτερο! Δεν είναι σίγουρο ότι εκείνοι που ξέρουν από εκθετικές και γεωμετρικές αυξήσεις ξέρουν και την πράξη της αριθμητικής που λέγεται διαίρεση. Όσοι όμως την ξέρουν, και είναι οι περισσότεροι που δεν φοίτησαν στο Χάρβαρντ, ότι άλλη η θνησιμότητα των εξ (6) στα 464 κρούσματα και άλλη η θνησιμότητα στα 3.000! Αν όμως είναι τόσο μικρή η θνησιμότητα γιατί τόσος ντόρος και, προ παντός, τόσος τσαμπουκάς από τον φιόγκο;.... «δεν θα το ανεχτώ!» Δεν κατάλαβε απ' τον κ. Μουτζούρη, τι κάνουν οι Έλληνες όταν ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης δηλώνει την ψυχική του κατάσταση; Όταν θυμώνει, χάνει την υπομονή του κλπ;
7. Θα πει κάποιος από τους συνωμοσιολογούντες και προφανώς οπαδός της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, της Καλαμαρικάς, που θεωρεί τον Τσιόδρα αναξιόπιστο, αφού είναι ολυμπιακάκιας, ότι υπολογίζουν περισσότερα από 3.000 τα κρούσματα και δεν το ανακοινώνουν. Δεν θα είναι παράλογος ο ισχυρισμός του. Ο κύριος Τσιόδρας απέκρυπτε μέρες τον εικαζόμενο αριθμό των κρουσμάτων, δεν έκανε καμία σχετική δήλωση, αν κι όλους μας βοήθησε όταν μάθαμε πόσο, πάνω-κάτω, είναι το πλήθος των συνανθρώπων μας που νοσούν. Δηλώσεις δε, επί της... ταμπακιέρας, άρχισε να κάνει, ενοχλημένος σφόδρα, μόνο όταν πιέστηκε, μόνο όταν δυο άλλοι επιστήμονες, έγκριτοι όπως δήλωσε ο ίδιος, με επιστολές και με δηλώσεις, πήραν την ευθύνη, την ατομική ευθύνη, και είπαν τη γνώμη τους! Δεν ήταν δα και κάτι το τόσο τρομερό, ένα τέτοιο νούμερο, για να το κρύβει, παρά το ότι οι Χαιρετισμοί ήταν στο φόρτε τους ενώ είχαν προηγηθεί μέρες ακολασίας, με καρναβάλια, αποκριές, συμποσιασμούς και βακχείες... Δεν ήταν μεγάλο το νούμερο των 3.000 για να πανικοβληθεί ο λαός, αν και ειπώθηκαν και συνεχίζουν να λέγονται πράγματα που δείχνουν ότι έναν κάποιο πανικό τον επιθυμούνε!...«Στην Ιταλία δεν έχουν φέρετρα να θάψουν τους νεκρούς τους». [Διάγγελμα πρωθυπουργού 19/3/2020].
8. Αν όμως υπάρχουν περισσότερα από 3.000 αληθινά κρούσματα, δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν. α) Κάπου θα εμφανιζόντουσαν. Είτε από την ανάγκη περίθαλψης, είτε, έστω από την ανάγκη την... εσχάτη! Κάτι τέτοιο όμως δεν υπάρχει. Και είναι η κοινωνία μας έτσι φτιαγμένη που γεγονότα τόσα και τέτοια δεν μπορεί να τα κρύψει. β) Εφόσον είναι περισσότερα των 3.000 και αποκρύπτονται από τους ανθρώπους της εξουσίας και των μηχανισμών της, τότε η κατάσταση είναι ακόμα πιο.... δραματικά καλύτερη(!) Καταλαβαίνει ο καθείς που ξέρει διαίρεση, άντε κλάσματα, ότι αν τα κρούσματα είναι 6.000, ή 10.000 ή 100.000, η θνησιμότητα των 6, ή η διασωλήνωση των 16 και η νοσηλεία των 78, είναι εντελώς αμελητέες ποσότητες.
9. Τούτων όλων δοθέντων, πρέπει να σκεφτεί κανείς αν οι αποφάσεις που παίρνονται είναι σωστές. Αν είναι άλλη η θνησιμότητα στα 464 κρούσματα και άλλη στα 3.000 ή στα περισσότερα, πώς παίρνουν αυτά ή τα άλλα μέτρα; Με τι επιστημονικά δεδομένα σκέφτονται; Σκέφτονται με επιστημονικά δεδομένα ή σκέφτονται με άλλα δεδομένα,... και ποια είναι αυτά; Στοιχηματικά, ποδοσφαιρικά, οπαδικά;(!) Η καραντίνα λήγει στις 24 Μαρτίου, παραμονή του Ευαγγελισμού. Έχουν μέχρι τότε διορία να επαναπροσδιορίσουν την στάση τους και να πουν ΟΛΗ την αλήθεια στο λαό που υποφέρει και καταστρέφεται. Κυρίως δε να παρουσιάσουν τον τρόπο που σκέφτονται, αποφασίζουν και ενεργούν. Δείξαμε ότι έχουμε καλή διάθεση να πεισθούμε. Ας δείξουν κι αυτοί αν έχουν την ικανότητα να πείσουν.
10. Πολύ φοβάμαι ότι αυτή την ικανότητα δεν την διαθέτουν. Όταν θέτουμε το ερώτημα, “με ποια απ' όλα αυτά τα προαναφερθέντα επιστημονικά δεδομένα αποφασίζουν;”, έρχεται ο πρωθυπουργός, εν επισήμω τελετή, να μάς απαντήσει: «Στην Ιταλία δεν έχουν φέρετρα να θάψουν τους νεκρούς τους. Κι όμως εδώ διακρίνω, από ορισμένους, έναν αδικαιολόγητο εφησυχασμό. Δεν θα τον ανεχτώ»!
    Τι λέει ο άνθρωπος και δεν το καταλαβαίνει! Ο «εφησυχασμός» των ορισμένων (όχι των πολλών, των ορισμένων!) είναι αδικαιολόγητος ενώ η εγρήγορση η δική του δικαιολογείται όχι από τα εδώ δεδομένα αλλά από εκείνα της Ιταλίας! Μα δεν είναι πρωθυπουργός της Ιταλίας, έστω και αν ταυτίζεται ιδεολογικοπολιτικά με τον Κόντε. Δεν θέλω να τον αδικήσω. Όταν ένας πρωθυπουργός καλείται να πάρει αποφάσεις σαφώς και θα πάρει υπόψη του το τι γίνεται στη διπλανή Ιταλία, στη Γαλλία, στην Ισπανία και σε όλο τον κόσμο. Καλώς λοιπόν ανησύχησε, καλώς πήρε τα μέτρα, έστω και αν βάρυνε πιο πολύ ο φόβος της Ιταλίας και όχι η μια ή η άλλη επιστημονική πρόβλεψη που μπορεί να ήταν περισσότερο αισιόδοξη. Το ζήτημα τίθεται από δω και πέρα. Με τη λήξη της καραντίνας των 14 ημερών, είτε θα πρέπει να δικαιολογήσουν με ακράδαντα στοιχεία τα τυχόν περαιτέρω μέτρα ή θα πρέπει να αλλάξουν τακτική και να περάσουμε σε μια τέτοια [τακτική] στην οποία, κάποιες από τις λειτουργίες της κοινωνίας θα συνεχίζονται. Πάντα φυσικά επαγρυπνώντας και πάντα παίρνοντας προληπτικά μέτρα.
11. Δεν είναι όμως η παραπάνω αποστροφή του πρωθυπουργικού διαγγέλματος η μόνη που θέτει σε αμφισβήτηση την αξιοπιστία του... ανθρώπου που νόμιζε ότι ήταν ηγεμόνας και μιλούσε στο λαό του στο πρώτο ενικό....«δεν θα το ανεχτώ»! Πριν από το διάγγελμα αυτό, υπήρξε και το προηγούμενο. Άλλη εικόνα έδωσε εκείνη την ημέρα! «....Η δεύτερη αντίληψη (σ.σ:εκείνη που ακολουθούμε εμείς) θέτει ως προτεραιότητα την υγεία των κοινωνιών, ανεξάρτητα από το κόστος που θα απαιτηθεί. Αναγνωρίζει ότι η επόμενη ημέρα θα είναι δύσκολη, ίσως και εφιαλτική. Όλοι, άλλωστε, μιλούν για «συνθήκες πολέμου». Συνεπώς και η οικονομία οφείλει να είναι «οικονομία πολέμου». Αυτό που βιώνουμε δεν είναι «15 μέρες χαλαρών διακοπών» που μόλις τελειώσουν θα επιστρέψουμε όλοι στο πριν, σαν να μην συνέβη τίποτα. Η θέση, λοιπόν, αυτή συνεπάγεται πολλά και δραστικά μέτρα. Υπολογίζει στην πειθαρχία των πολιτών ώστε να περιοριστεί η πανδημία, που θα έχει θύματα. Όμως, όσα ερείπια και αν υπάρξουν, θέλει τους περισσότερους ανθρώπους υγιείς για να τα ξαναχτίσουν...». [Διάγγελμα Κ. Μητσοτάκη 17/3/2020] Δύο μέρες μετά, στις 19/3, όμως, αλλάζει την «πλάκα» και την βάζει από την άλλη μεριά.....«Η επόμενη μέρα μπορεί να είναι καλύτερη. Και θα ξημερώσει πιο φωτεινή αν μείνουμε υπεύθυνοι και πειθαρχημένοι. Ενωμένοι αλλά μακριά ο ένας από τον άλλο! Μένουμε σπίτι, μένουμε αισιόδοξοι, μένουμε αποφασισμένοι, μένουμε -πάνω απ’ όλα- υγιείς! [Διάγγελμα Κ. Μητσοτάκη 19/3/2020] Τι συνέβη και μας δίνει ελπίδες; Τι υπολόγισε για να μιλήσει αλλιώτικα από το διάγγελμα της 17/3; Και τι υπολογίζει και ενώ μιλάει αυταρχικά και ...ανησυχητικά στην αρχή του διαγγέλματος της 19ης, καταλήγει να μιλάει αισιόδοξα στο τέλος; Υπολόγισε, ή απλώς δεν ξέρει τι του γίνεται και «παίζει» την «πλάκα» κατά πως γραδάρουν οι «ειδικοί» την πολιτική του εικόνα, με τη σχετική προβολή, βέβαια, στην επόμενη μέρα;
    Η δική μου διάθεση είναι να πιστέψω το τελευταίο. Εσείς όμως περιμένετε να θέσετε τα δάκτυλά σας επί των τύπων των ήλων! Με τα σχετικά γαντάκια προφανώς και εφόσον μετά τ' αποστειρώσετε καταλλήλως για την αποφυγή μολύνσεως από τον Υιό mitsotaki, που ενδημεί τόσα και τόσα χρόνια στην πολιτική ζωή του τόπου!

Βιβλιογραφία:  https://www.zougla.gr/ygeia/article/pandimia-koronoiou-imaste-mprosta-se-ena-fiasko?fbclid=IwAR0YGgx7-hM0d9SXlfkF9wsPrszL11kA8bjj90qM9s5l2JT0V1fav4Cq_EE

Συνιστώσα ή αίρεση; Ζηλωτές ή προβοκάτορες;

Στιγμιότυπο από την Επανάσταση των Ζηλωτών στη Θεσσαλονίκη τον 14ο μ.Χ.

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Για άλλη μια φορά ένα κομμάτι, σημαντικό, των μελών και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, εξαιρετικά νωθρό στη σκέψη, πλην όμως ιδιαίτερα μαχητικό στην πράξη, πρωτοστατεί στην πάλη κατά της Εκκλησίας.

Αυτή τη φορά βρήκε πρόσχημα τη διάδοση του κορωνο-ιού.

Η αιτία όμως είναι άλλη. Πιστεύουν, έχουν εδραία την πεποίθηση ότι η Εκκλησία είναι «παράγοντας έκπτωσης της κοινωνίας», φορέας σκοταδισμού. Κι όχι μόνο αυτό. Πιστεύουν επίσης ότι οι ίδιοι είναι το ακριβώς αντίθετο: παράγοντες ανύψωσης της κοινωνίας, φορείς του... φωταδισμού και της προόδου.

Δικαίωμά τους να πιστεύουν ο,τι θέλουν, δικαίωμά τους να έχουν την όποια άποψη για τον εαυτό τους ειδικά όταν δεν διαθέτουν συστήματα αντικατοπτρισμού (καθρέφτες, τα λένε αλλιώς) όπως δεν διαθέτουν οι μονές και τα κελλιά του Αγίου Όρους.

Το πρόβλημα δεν είναι τι πιστεύει ο καθένας ανόητος ή νάρκισσος ή εμμονικός. Το πρόβλημα είναι τι κάνει το κόμμα που μέχρι λίγο πριν κυβέρναγε και τώρα ασκεί υπεύθυνη αντιπολίτευση. Το πρόβλημα είναι τι κάνει σημαντική μερίδα στελεχών του κόμματος που πρωτοστατεί στον αγώνα κατά του κύριου αντιπάλου, του Νεοφιλελευθερισμού, στον αγώνα για τη συγκρότηση ενός μεγάλου μετώπου που θα περιλαμβάνει «κάθε καρυδιάς καρύδι», προκειμένου να ανατραπεί η πολιτική που καταστρέφει ο,τι έχει μείνει όρθιο.

Σημειώνω δε και τονίζω ότι η πάλη αυτή γίνεται στην πράξη και για την πράξη και όχι για τις ιδέες γενικά κι αόριστα περί φιλελεύθερης ή μη κοινωνίας, για την αξία των πανανθρώπινων ιδανικών, κλπ.

Πρακτικά λοιπόν μιλώντας έχουμε να παρατηρήσουμε:

1. Βρίσκονται, και δεν είναι η πρώτη φορά, εκτός γραμμής Τσίπρα. Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε πολύ σωστά και απέφυγε να επιτεθεί κατά της Εκκλησίας. Την κάλεσε απλώς, με μια λέξη, να συμβάλλει. Την κάλεσε να κάνει αυτό που είναι αυτονόητο ότι και μπορεί και πρέπει να κάνει μια οντότητα σαν την Εκκλησία. Δεν αμφισβήτησε τις προθέσεις της , την ικανότητά της να λαμβάνει αποφάσεις πάντα επ' ωφελεία του λαού, πάντα με μοναδικό γνώμονα το πλήρωμά της. Και είναι αυτονόητο, σε όποιον διαθέτει λίγο μυαλό, ότι αν μπορεί ο Τσίπρας να έχει το λαό στο νου του και να πράττει προς το συμφέρον του γιατί να μην συμβαίνει το ίδιο για τον Αρχιεπίσκοπο ή για τον κάθε μητροπολίτη; Όπως είναι κακό και κάκιστο να παρεμβαίνει η Εκκλησία αμφισβητώντας τις προθέσεις και την ικανότητα της Αριστεράς, άλλο τόσο και χειρότερο είναι να κάνει το ίδιο η Αριστερά στην Εκκλησία. Ξεκινάμε όλοι με τα ίδια στοιχεία υπόψη μας. Αυτά που λένε οι λοιμοξιωλόγοι. Αν θα τα καταφέρουμε να κάνουμε το σωστό δεν είναι απ' την αρχή καθορισμένο. Από τις πράξεις μας θα κριθεί και εκεί θα δοκιμαστούμε όλοι. Ανάλογα, θα τιμωρηθούμε ή θα επιβραβευτούμε. Άλλωστε η επιτυχής έκβαση της κοινής επιδίωξης δεν έχει να κάνει μόνο με την σωστή απόφαση αλλά και με τον τρόπο εφαρμογής της. Αν οι παράγοντες που συνεργάζονται δεν τα πάνε καλά μεταξύ τους, αν δεν μπορούν με ψυχραιμία, να αλληλοστηριχθούν και να προχωρήσουν, τότε είναι κι αυτό ένα πρόβλημα. Αν είναι λοιπόν να κάνουν λάθος, ας το κάνουν! Δεν μπορεί κανείς να κάνει κάτι επ' αυτού. Δεν είναι άλλωστε οι μόνοι που θα κάνουν λάθος. Εξ άλλου, και του ΣΥΡΙΖΑ του λέγαμε ένα σωρό πράγματα, τα λάθη όμως που είχε αποφασίσει να κάνει τα έκανε και τίποτα δεν τον απέτρεψε όσο κι αν τον προειδοποιούσαμε και όσο κι αν τα λάθη του τα πληρώσαμε όλοι.
2. Λέω ότι είναι εκτός γραμμής Τσίπρα και εννοώ ότι ο Τσίπρας εκφράζει τη γραμμή του Κόμματος. Αν δεν την εκφράζει πρέπει να προσκομιστεί η απόφαση του οργάνου που το βεβαιώνει και φυσικά να καταδικαστεί η... παρέκκλιση του Προέδρου. Μέχρι τότε οι άλλοι όταν μιλάνε οφείλουν να λένε τα ίδια αλλιώς να σιωπούν. Η μειοψηφία, λέει το καταστατικό σας, όταν διαφωνεί, δεν υποχρεούται να εφαρμόσει όσα λέει η πλειοψηφία. Ωστόσο, ΔΕΝ αντενεργεί στην πλειοψηφία.
3. Όχι μόνο βρίσκονται εκτός γραμμής αλλά και αντενεργούν με σφοδρότητα και ζήλο ξεχωριστό. Αντενεργούν ομαδικά, πολύμορφα και συνδυσμένα. Όλη τους η δραστηριότητα δείχνει ότι υπακούν σε μια εσωτερική γραμμή, διαφορετική από την επίσημη, σε μια άλλη οντότητα και οργανωτική δομή, με ξεχωριστή λογική, νοοτροπία, ίσως και ιδεολογία. Αυτή η δομή στη γλώσσα της νεοαριστεράς λέγεται «συνιστώσα». Πρόκειται για εκείνο που κάποτε λεγόταν «φράξια» και δεν θα κάναμε λάθος αν ισχυριζόμασταν ότι είναι ένα κόμμα άλλο μέσα στο κόμμα. Ακριβώς η οργάνωσή της και ο σεχταρισμός της είναι που της προσδίδει δυσανάλογη δύναμη, για το μέγεθός της, ειδικά σε ένα μεγάλο και χαλαρής οργάνωσης κόμμα όπως είναι το κόμμα της αντιπολίτευσης. Σημειώνω δε ότι «σέχτα» σημαίνει «αίρεση» και ο δανεικός όρος από την Εκκλησία δεν είναι τυχαίος.
4. Η σφοδρή και καλά οργανωμένη αυτή δράση δεν είναι μόνο αντιδεοντολογική ή αντικομματική. Δεν υπονομεύει απλώς το κύρος και τη δράση του Προέδρου αλλά και όποιου άλλου μέλους και στελέχους δρα στα πλαίσια του συνεταιρίζεσθαι. Προβοκάρει τη λειτουργία και την ύπαρξη του ίδιου του Κόμματος αφού αυτό που μένει στο λαό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη γραμμή που προωθούν τα στελέχη αυτά και όχι τη γραμμή που λέει ο Τσίπρας. Ακόμα περισσότερο, επιτρέπουν τα δόλια χτυπήματα των αντιπάλων που θέτουν ζήτημα ύπαρξης και δεύτερης γραμμής, κρυφής γραμμής, μέσα στο κόμμα. Δίνουν δηλαδή επιχειρήματα για να αναπαραχθεί το γνωστό και παλαιό στερεότυπο της Δεξιάς κατά της Αριστεράς.
5. Η προβοκατόρικη αυτή δράση δεν είναι μόνο στα πλαίσια της «ελευθερίας του λόγου». Δεν λένε απλώς τη γνώμη τους έστω και σε αντίθεση με τη «συγκεντρωτική» γραμμή. Εξυπηρετούν και την άλλη παράλληλη επιδίωξή τους για μη άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ, για «διατήρηση της ταυτότητάς του» κλπ. Θα ήταν αφελής εκείνος που θα πίστευε ότι οι αντιρρήσεις των ίδιων ανθρώπων για διεύρυνση του Κόμματος θα έμεναν μόνο στα λόγια. Προχωρώντας και σε τέτοιες ενέργειες, οργανωμένες και σαφείς, αποτρέπεται εν τοις πράγμασι η ένταξη ευρύτερων ομάδων στο κόμμα, που δεν συμμερίζονται την αντίληψη του Φίλη και των «53» για την Εκκλησία, την Πίστη και τα σχετικά. Η ελευθερία του λόγου υπάρχει αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και η ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι. Ελευθερία να λέτε ο,τι σας κατέβει, αλλά και ελευθερία να συνεταιρίζονται, όσο το δυνατόν περισσότεροι, ενάντια στο κύριο πρόβλημα.
6. Αν κάποιος ισχυριζόταν ότι οι άνθρωποι είναι εμμονικοί και ότι απλώς δεν σκαμπάζουν από τακτική και στρατηγική, από την ανάγκη, την οποία προτάσσει η Αριστερά από καταβολής της, για συγκέντρωση όσο περισσότερων δυνάμεων απέναντι στο πιο καίριο σημείο της διάταξης του αντιπάλου, ενάντια στον κρίκο εκείνο που η θραύση του θα μας επέτρεπε τον έλεγχο της αλυσίδας, θα είχε άδικο. Δεν πρόκειται για άγνοια. Πρόκειται για... γνώση: Πώς να βάζει κάποιος, μαζί με τους εχθρούς του και όλους τους φίλους του, μαζί και τους άμεσους φίλους του, χωρίς ν' αφήνει απ' όξω και τους εν δυνάμει ή δυνητικούς φίλους τους! Η μέθοδος αυτή του να πολιτεύεται κανείς δεν είναι καινούρια. Είναι παλιά. Δεν είναι και αποκλειστικότητα της Αριστεράς ή έστω των Κομμουνιστών. Είναι η μέθοδος όλων των σεχταριστών, όλων των εποχών, όλων εκείνων που νομίζουν ότι είναι κάτι αλλά δεν είναι τίποτα, ως προς τα καίρια προβλήματα τουλάχιστον, που αντιμετωπίζει ο πολύς λαός. Εξ ου και η έννοια «σέχτα» και «σεχταρισμός».
7. Βάζοντας τους πάντες απέναντί του, ο αιρεσιάρχης, καταφέρνει, με ένα σμπάρο, δύο εντυπωσιακά πράγματα: α) ισχυροποιεί τον αντίπαλο σε βαθμό που να μη μπορεί να ηττηθεί. β) ισχυροποιεί τον εαυτό του, αφού η όξυνση της πάλης απαιτεί μαχητικούς τύπους και ζηλωτές σαν κι αυτόν. Η όξυνση της πάλης κατά του Τρότσκι κατέστησε τον Στάλιν τον «καταλληλότερο» άνθρωπο για να την διεξαγάγει(!). Πάλι δεν πρωτοτυπήσανε, οι κατά τα λοιπά «αντισταλινικοί» της «ανανεωτικής» Αριστεράς. Η πάλη κατά του «Σιδηρούν Παραπετάσματος» υποδούλωσε τη Δυτική Ευρώπη στις ΗΠΑ και κατέστησε τους Γιάνκηδες κοσμοκράτορες!
8. Το στένεμα της προγραμματικής βάσης, η ανυπαρξία ουσιαστικά, βάσης συνεργασίας όταν δεν παλεύονται πέντε-δέκα πράγματα αλλά ο καθένας, με τη συνιστώσα του, μπορεί να παλεύει ο,τι τραβάει η ψυχή του, είναι ένα πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα από πρόβλημα πολιτικής και τακτικής. Η τέτοια σύγχυση των αυτοτελών πεδίων της ιδεολογικής και πολιτικής πάλης δημιουργεί πρόβλημα δημοκρατίας, εκτός από το κόμμα, και στην κοινωνία. Όταν τα κόμματα δεν διαθέτουν πια ιδεολογία ενιαία, όταν η ανυπαρξία ιδεολογικής ενότητας οδηγεί εμπράκτως στην ανυπαρξία και πολιτικής και οργανωτικής ενότητας (αυτό ακριβώς βεβαιώνουν οι συνιστώσες), μια ομάδα ανθρώπων - τις πιο πολλές φορές βρίσκονται στον πυρήνα της ένας-δυο - χρησιμοποιώντας τον πολλαπλασιαστή ισχύος της συλλογικής δράσης του κόμματος, επιχειρεί ν' αλλάξει κοινωνικές παραμέτρους κατά το δοκούν. Τις πιο πολλές φορές, για να μην πω όλες και σοκάρω με την απολυτότητα, «το δοκούν» δεν είναι τίποτα άλλο από μια γιγαντιαία ανοησία κι ένας βολονταρισμός. Ή, είναι ανοησία ακριβώς επειδή είναι βουλησιοκρατία (=βολονταρισμός). Και να είστε σίγουροι ότι οι αντίπαλοι θα σπεύσουν να... νομιμοποιήσουν κατ' αναλογίαν τις δικές τους επιδιώξεις σε βάρος της Δημοκρατίας και τις επιβάλλουν άμεσα.
9. Η πραξικοπηματική αυτή λογική δεν μένει μόνη στα σχετικά πεδία, πολιτικό και ιδεολογικό. Οι αντίπαλοι σεχταριστές οργανωμένοι ανάλογα, επικαλούμενοι τους... αντιπάλους τους σεχταριστές θεωρούν ότι ανοίγεται «παράθυρο ευκαιρίας» για να σπρώξουν στο τραπέζι τις δικές τους εμμονές. Έτσι, οι δυο απέναντι πλευρές καθίστανται, με σατανικό τρόπο, συμπαίκτες! Τόσο συμπαίκτες που η ύπαρξη του ενός προϋποθέτει την ύπαρξη του άλλου.
10. Είναι όμως κατάλληλη η ώρα για να «ξεμπερδεύουμε με την Εκκλησία» όπως ισχυρίζονται ορισμένοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και γυαλίζει το μάτι τους; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ! Οι λόγοι δεν είναι μόνο ιδεολογικοί και ούτε χρειάζεται να προτάσσονται. Δεν μπορείς να πηγαίνεις σε ένα μέτωπο χωρίς να λογαριάζεις τους άμεσους και έμμεσους συμμάχους σου. Δεν μπορείς να συγκροτείς μέτωπο χωρίς να περιορίζεις το εύρος των στόχων σου, χωρίς να καθορίζεις τον αντικειμενικό σκοπό, χωρίς να καθορίζεις τον κύριο κίνδυνο και τον αντίπαλο από τον οποίο απορρέει. Χωρίς αυτή την ιεράρχηση των στόχων και την επιλογή ενός ή δύο κατευθύνσεων δράσης δεν νοείται ούτε μέτωπο ούτε συμμαχία. Ακόμα και αν απεδείκνυε κάποιος στην κοινωνία ότι η Εκκλησία είναι πρόβλημα γι' αυτήν, δεν θα μπορούσε να αποδείξει ότι η εξαφάνισή της θα έλυνε τα προβλήματά της και θα απαλλασσόταν από τις απανωτές, αλληλοκαλυπτόμενες και αλληλοτροφοδοτούμενες κρίσεις του παγκοσμιοποιημένου κορπορατικού και τεχνοφασιστικού καπιταλισμού. Αντίθετα, εκείνος που διαφωνεί με τον άθεο και αντικληρικαλιστή για τον ρόλο της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας, μπορεί κάλλιστα να συμφωνήσει μαζί του για την ανάσχεση της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας στην υγεία, στην οικονομία, στη δημοκρατία, στη διαπλοκή, στην Εθνική Ανεξαρτησία!

Μια τελευταία κουβέντα:

Σαν να έχετε πάρει πάνω την εφαρμογή των μέτρων της κυβέρνησης! Πλειοδοτείτε σε αυστηρότητα και αυταρχικότητα από την πλευρά του κράτους και νομιμοποιείτε εκ των προτέρων μελλοντικές (και σίγουρες) εκτροπές! Θα ζητούσατε ποτέ την παρέμβαση του κράτους στην τήρηση των αποστάσεων μεταξύ των ατόμων μέσα στα γραφεία του ΚΚΕ; Ή μήπως θα δεχόσασταν περιορισμούς στα δικά σας γραφεία, ελέγχους στην πόρτα και όλα τα σχετικά; Θα μαζεύατε ποτέ υπογραφές για να κλείσετε ένα κόμμα με το οποίο διαφωνείτε ιδεολογικά έστω κι αν εκεί κινδύνευαν οι άνθρωποι να μολυνθούν από την επιδημία;

Η Εκκλησία είναι άσυλο! Και έχει δικό της τρόπο να τηρεί την τάξη και τους κανόνες στο εσωτερικό της. Αν δεν το κάνει θα υποστεί τις συνέπειες. Το ενδεχόμενο αποτυχίας της Εκκλησίας δεν σας επιτρέπει να μετατρέπεστε σε «αγανακτησμένους πολίτες» της βίαιης επιβολής του κράτους. Ούτε το συλλογικό συμφέρον σας νομιμοποιεί σε κάτι τέτοιο. Γιατί αυτομάτως θα πέσει στα κεφάλια σας! Η κυβέρνηση θα το στρέψει, στην πρώτη ευκαιρία, εναντίον σας. Μην έχετε καμία αμφιβολία.