Πώς εννοεί η νομενκλατούρα την αριστεία και την ατομική ευθύνη

Το «πάρτι της Κηφισιάς», ουσία και σημειολογία - πολιτικές, δημοσιογραφικές και... υγειονομικές προεκτάσεις

Είκοσι (20) μέρες αργότερα ένα γεγονός με τη μεγαλύτερη δημοσιογραφική κάλυψη -εφόσον συμμετείχαν κάμποσοι σημαντικοί δημοσιογράφοι διευθυντές εφημερίδων- εξακολουθεί να παραμένει στη σκιά. Ελάχιστα πράγματα ξέρουμε γι' αυτό και ακόμη λιγότερα ξέρουμε για τις επιπτώσεις του τόσο την εξέλιξη της επιδημίας όσο και στην γενικότερη πολιτική ζωή της χώρας.

Τι ξέρουμε μέχρι τώρα.

1. Το πάρτι έλαβε χώρα στην Κηφισιά, στο εστιατόριο Blue Pine, στις 7 Μαρτίου, ημέρα Σάββατο. Το λέμε πάρτι γιατί έτσι το λένε τα δυο τρία ΜΜΕ που ασχολήθηκαν. Μάλλον πρόκειται για ένα μεγάλο τραπέζι, ένα συμπόσιο, εφόσον παράπλευρες πληροφορίες αναφέρουν ότι υπήρχαν, σε άλλα τραπέζια, διάφοροι άλλοι πελάτες, στους οποίους προκλήθηκαν παράπλευρες απώλειες- επιμολύνσεις. Η πληροφορία ότι το πάρτι έγινε «στα μέσα Μαρτίου», δηλαδή γύρω στις 15, δεν φαίνεται να ευσταθεί.
2. Διοργανωτής του πάρτι ήταν ο πρύτανης του ΕΚΠΑ Αθανάσιος Δημόπουλος, γιατρός, και υπηρεσιακός υπουργός Υγείας το 2015. Τιμώμενο πρόσωπο η εορτάζουσα σύζυγός του Ντόρα. Σημειώνουμε ότι το πρώτο Σάββατο της Μεγάλης Σαρακοστής τιμάται το θαύμα του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος και είναι από τις λίγες ονομαστικές γιορτές της Σαρακοστής που δεν μεταφέρονται στην επομένη του Πάσχα. Για την κομψότητα της αφήγησης είναι ωραίο να αναφέρουμε ότι, ο Θεόδωρος ο Νεοσύλλεκτος (=Τήρων) θαυματουργικά ειδοποίησε τους χριστιανούς της Κωνσταντινούπολης να μη φάγουν από τα κρέατα που ο αυτοκράτωρ Ιουλιανός είχε ραντίσει με αίμα ειδωλοθύτων για να μολύνει τους ανθιστάμενους στην εξουσία του. Οι πιστοί έφαγαν βρασμένο στάρι, κόλλυβα δηλαδή.
3. Καλεσμένοι του ήταν συνάδελφοί του γιατροί, εφοπλιστές, επιχειρηματίες, κυβερνητικοί παράγοντες, μεγαλοδημοσιογράφοι.
4. Τη βραδιά εκείνη, προσβλήθηκαν από τον κορωνοϊό, πλήθος ατόμων της «καλής Αθήνας», μέρος των οποίων είδαμε τις επόμενες ημέρες να ανακοινώνει δημόσια την κατάσταση της υγείας του. Επίσης, εκείνη τη βραδιά φέρεται να επιμολύνθηκε ο διοικητής της Τραπέζης Πειραιώς και οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου.
5. Το πλήθος των ατόμων αυτών παραμένει άγνωστο. Άγνωστος παραμένει ακόμη, 20 μέρες μετά, και ο αριθμός των νοσηλευομένων και, παραπέρα, των διασωληνωμένων. Ελπίζουμε, τουλάχιστον οι ειδικοί, να έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους για τη συμπεριφορά της επιδημίας σε αυτό το χαρακτηριστικό δείγμα... επιβατών του Μεγάλου μας Ανατολικού!
6. Άγνωστη παραμένει και η «σύνθεση» του... δείγματος αυτού της «καλής Αθήνας». Αν και ξέρουμε ότι εκεί παρεβρέθησαν τρεις μεγαλοδημοσιογράφοι, δύο εκ των οποίων διευθυντές, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με τη σύζυγό του, υπέργηρος εφοπλιστής κ.α., δεν έχουμε ασφαλείς πληροφορίες αν πχ, ο Κρεμμαστινός ή ο Τζώνης Καλημέρης, των οποίων ασθένεια ανακοινώθηκε δημόσια, είναι θύματα εκείνης της βραδιάς.

Όλα αυτά μικρή σημασία θα είχαν, πέρα απ' την ανθρώπινη διάστασή τους, την αγωνία των νοσούντων και των ανθρώπων τους, για την καλή έκβαση και αίσια κατάληξη της περιπέτειας αυτής, την οποία και ευχόμαστε ολοψύχως.

Δεν έχουν όμως αυτή τη μικρή σημασία. Αντίθετα έχουν πολύ μεγάλη και κάθε μέρα που περνάει γίνεται μεγαλύτερη.

Και να ποιοι είναι, κατά τη γνώμη μας, οι λόγοι:

1. Στην εκδήλωση έλαβαν μέρος οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι της ιατρικής επιστήμης. Οι καθ' ύλην αρμόδιοι δηλαδή για να αποφανθούν για την επικινδυνότητα της νόσου του κορωνοϊού. Απ΄ ο, τι οι ίδιοι, με τη στάση τους εκείνο το βράδυ, μάς αφήνουν να εννοήσουμε, κάθε άλλο παρά ανήσυχοι ήταν όταν η επιδημία είχε χτυπήσει τη χώρα μας και τα κρούσματα κατέφθαναν συνεχώς από το εξωτερικό και κυρίως από την Ιταλία.
2. Από την Πέμπτη το βράδυ ο ΕΟΔΥ γνώριζε επίσης για το γκρουπ των Αγίων Τόπων και το Σάββατο, ήδη, είχε υπάρξει η έξαρση των κρουσμάτων της Δυτικής Πελοποννήσου. Στις 10/3 ανακοινώθηκε η πρώτη καραντίνα. Το ότι η γιορτή δεν αναβλήθηκε, ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, δεν σημαίνει ότι ήθελαν να αρρωστήσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Σημαίνει ότι είχαν πάρει αψήφιστα το πράγμα, ούτε οι ίδιοι δεν πίστευαν ότι χρειάζονταν μέτρα. Αντίθετα, ένιωθαν ιδιαίτερα άτρωτοι.
3. Άτρωτοι ένιωθαν και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι που συμμετείχαν. Άτρωτοι, μακάριοι, επαρμένοι και φυσικά... ανεύθυνοι! Κι αν ήταν για τους ίδιους θα ήταν μικρό το κακό. Ήταν όμως ανεύθυνοι για όλον τον άλλο λαό. Εμφορούμενοι από τη νοοτροπία αυτή, τις προηγούμενες ημέρες είχαν απαγορεύσει τα καρναβάλια αλλά είχαν επιτρέψει ποδοσφαιρικούς αγώνες, συνέχιζε να διαφημίζεται η τελετή της παράδοσης της ολυμπιακής φλόγας στο Καλλιμάρμαρο και κανείς δεν διανοείτο να ματαιώσει το φόρουμ των Δελφών.
4. Ακριβή στα πίτουρα κι φθηνή στ' αλεύρι, η κυβέρνηση, έδειχνε αυστηρή εκεί που είχε περιθώρια (πχ, τα καρναβάλια που ήταν σε ανοικτούς χώρους) και «σαν να μη συμβαίνει τίποτα» εκεί που υπήρχε πραγματικά κίνδυνος, εκεί που δημιουργούνταν προϋποθέσεις εκθετικής μετάδοσης της νόσου, όπως τελικά αποδείχθηκε το περιβόητο πάρτι της Κηφισιάς. Φιάσκο τελικά αποδείχτηκαν τα μέτρα προληπτικού ελέγχου στις εισόδους της χώρας.                                                                                                                                                       [Σημείωση της 18ης Απριλίου 2020: Όπως αναφέρουν σήμερα ειδησιογραφικές ιστοσελίδες, στις 7 Μαρτίου έγινε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό όπου τέθηκε το ζήτημα του λόκ-ντάουν. Άρα ο Πέτσας ήξερε τη σοβαρότητα της κατάστασης όταν πήγε στο πάρτι.]            
5. Ιδιαίτερα προκλητική και αντικοινωνική διάσταση λαμβάνει η στάση των μεγαλοδημοσιογράφων που παρευρέθησαν στο συμπόσιο εκείνης της βραδιάς, με πιο χαρακτηριστική εκείνη του Α. Παπαχελά, ο οποίος, στις 9/3, δύο μέρες μετά, αναλαμβάνει να κάνει μαθήματα ευθύνης στον Αρχιεπίσκοπο, γράφοντας κείμενο στην «Καθημερινή» με τίτλο «Ώρα ευθύνης για τον Αρχιεπίσκοπο».
6. Τις επόμενες ημέρες ξέσπασε μια καταιγίδα ψυχαναγκασμού και ενοχοποίησης του λαού, με το σύνθημα «ατομική ευθύνη»(!) Προεξάρχοντες ήταν αυτοί ακριβώς οι δημοσιογράφοι, οι «διαμορφωτές γνώμης» της «κοινής γνώμης» αλλά και οι «διαμορφωτές συνείδησης και γνώμης» της ίδιας της νομενκλατούρας, της κυρίαρχης ελίτ. Οι ίδιοι άνθρωποι που επιβιώνουν στις θέσεις τους παρά τις καταστροφές που μας πλήττουν, η μία μετά την άλλη, αναλαμβάνουν κάθε φορά να μάς κάνουν καθοδήγηση, να μας κάνουν τον «μάστορα», να μάς τραβήξουν το αυτί, και, αν κρίνουν απαραίτητο, να μας επιτεθούν, να μας επιτιμήσουν και να μας προσβάλλουν είτε για έλλειψη «ατομικής ευθύνης» είτε για «έλλειψη ανάληψης της ευθύνης του άλλου». Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι, εκείνοι οι άνθρωποι, με την εξουσία και την ασυλία που έχουν αποκτήσει και έχουν εδραιώσει στην πράξη, παίζουν σημαντικότερο ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής αντίληψης τόσο της νομενκλατούρας, όσο και της ίδιας της κυβέρνησης. Αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι, ποσώς ο Παπαχελάς ή ο Πρετεντέρης ακούει και μαθαίνει από τον Πέτσα. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
7. Το παζλ, όχι ένα απ' αυτά που συνέθετε ο Παπαχελάς κατά τις πρώτες ημέρες της κατ' οίκον νοσηλίας του, έρχεται να συμπληρώσει η παρατήρηση ότι αυτή η συμπεριφορά της ελίτ, της νομενκλατούρας, είναι ταυτοχρόνως και συμπεριφορά των «αρίστων» της χώρας. Ο όρος και η τεράστια σχετική προπαγάνδα που έλαβε χώρα τα προηγούμενα χρόνια, προέρχεται από εκείνη ακριβώς την πλευρά. Από τα ίδια πρόσωπα, από την ίδια κοινωνική και πολιτική «πηγή». Δεν προέρχεται από τους αντιπάλους τους, από εκείνους που τους αμφισβητούν, από εκείνους που επιδιώκουν να περιορίσουν τον ρόλο τους. Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι είναι που έρχονται, μόνοι τους κι αβίαστα, να μας αποκαλύψουν το πραγματικό περιεχόμενό της, πώς εννοούν την αριστεία και τι είδους «άριστοι» είναι αυτοί.
8. Μια επιπλέον παράμετρος, που δεν πρέπει να παραπέσει στη σκιά της επιδημίας, είναι η διαπλοκή. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι συσπειρώνονται και συναγελάζονται όχι μόνο γιατί συμπαθούνται μεταξύ τους αλλά και γιατί ταιριάζουν τα συμφέροντάς τους. Έτσι δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος της «Βιοϊατρικής» ήταν εκεί και μάλιστα νόσησε. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι εμφανίστηκαν 13 κρούσματα στους χώρους της, ούτε, βέβαια, τυχαίες είναι οι καταγγελίες για αισχροκέρδεια που βλέπουν τον φως της δημοσιότητας μαζί με τις... προωθητικές παρεμβάσεις άλλου μεγάλου δημοσιογράφου και προπαγανδιστή της κυβέρνησης, του Α. Προρδοσάλτε. Στους παραπάνω συνδέσμους, μπορεί κανείς να διαπιστώσει τη σχέση όλων αυτών των παραγόντων μεταξύ των. Ο Πορδοσάλτες είναι συντονιστής στην παρουσίαση του βιβλίου του Σπανού, είναι και διαφημιστής των τεστ στους οποίους κερδοσκοπεί η «Βιοϊατρική», η «Βιοϊατρική» ελέγχεται για την τακτική αυτή και ταυτόχρονα παρουσιάζει διψήφιο αριθμό κρουσμάτων, κι όλοι μαζί, επί χρόνια, απαξιώνουν το Δημόσιο Σύστημα Υγείας και προάγουν την ιδιωτικοποίηση των πάντων, ακόμα και σ' αυτές τις στιγμές... σπρώχνοντας διάφορα κονδύλια επ' ευκαιρία στους ομοτράπεζούς τους.
9. Η τελευταία πράξη στο παζλ δεν είναι η προσθήκη του τελευταίου κομματιού. Είναι η προστασία του, η κάλυψή του. Εν προκειμένω, η συγκάλυψη! 
   Η συγκάλυψη εδώ ξεκινάει από την επαύριο του πάρτι. Η πυροδότηση της ανησυχίας των συνδαιτυμόνων, φέρεται να έγινε με ένα ηχητικό sms, όπου κάποιος άνδρας έλεγε: «Κάτι σοβαρό boys.(sic) Βρέθηκε ότι ο σερβιτόρος του εστιατορίου Βlue Pine,  ο γέρος, έχει τον ιό και έχει κολλήσει γύρω στα 200 άτομα τις τελευταίες δυο εβδομάδες, μεταξύ των οποίων είναι η διοίκηση τράπεζας και ο εφοπλιστής Συμεών Παληός. Εάν έχετε κάποιον γνωστό, καλό θα είναι να πάει να ελεγχθεί».  Η ιστοσελίδα που κάνει το ρεπορτάζ , όμως, απορρίπτει τη αβανιά στον «γέρο» σερβιτόρο και αποκαλύπτει ότι στενό συγγενικό πρόσωπο του οικοδεσπότη νοσούσε ήδη και είχε πυρετό. Εκτός αυτού, πόσο «γέρος» μπορούσε να είναι ο σερβιτόρος ώστε οι γέροι να τον βλέπουν γέρο; Η απάντηση βρίσκεται στην προσφώνηση «boys»!   Λέξεις με την ιδιαίτερη σημειολογία τους. Λέξεις που ερμηνεύουν πώς «βλέπουν» τον εαυτό τους και πώς τους άλλους, και πώς βλέπουν τον εαυτό τους σε σχέση μ' εκείνους τους άλλους.                                                                            Η συγκάλυψη συνεχίστηκε όλες τις επόμενες ημέρες και μέχρι σήμερα. Όσοι προχώρησαν στη δημόσια ανακοίνωση της κατάστασης της υγείας τους, το έκαναν από ανάγκη, αφού είναι δημόσια πρόσωπα και έτσι κι αλλιώς θα γινόταν γνωστό. Ακριβώς εκεί είναι όμως το ζήτημα. Ότι ακόμη κι σ' εκείνη τη στιγμή της αλήθειας, απέφυγαν να δείξουν όλο το μέγεθος τους σφάλματός τους, να παραδεχτούν την πλήρη παραβίαση των κανόνων ασφαλείας για την οποία εγκαλούσαν όλους τους άλλους. Και πάλι ο Παπαχελάς, στο μήνυμά του, αντί ν' απολογείται,  «νουθετεί» τους ανυπάκοους γέρους... Εκεί που μάς χρώσταγε μάς γύρευε και το βόδι:   «Σκέφτομαι πολύ αυτήν τη γενιά και πρέπει να την προφυλάξουμε. Ξέρω, είναι «αγύριστα κεφάλια» και θέλουν να βγαίνουν έξω να κάνουν τα δικά τους πράγματα, θεωρούν ότι είναι ανίκητοι, γιατί όντων πέρασαν πολλά». Για να εξαπολύσει στο τέλος και μια επίθεση ανάμεσα στη συνήθη πολιτική καθοδήγηση και τη χάραξη.... γραμμής: «Βλέπω ότι ο ιός της δικαστικής υστερίας επιμένει. Σε εμάς δεν θα πιάσει όσο και αν προσπαθούν κάποιοι χολερικοί. Μας γεμίζει αισιοδοξία ότι η αξιωματική αντιπολίτευση βάζει πλάτη στα δύσκολα. Έρχονται δύσκολα μετά τις δυο απανωτές κρίσεις του μεταναστευτικού – προσφυγικού και του ιού. Ας αφήσουμε τους παλαβούς και τους ακραίους από εδώ και από εκεί να αλληλοβρίζονται να λοιδορούν να λασπώνουν. Δεν θα αλλάξουν ποτέ και ανήκουν σε ένα χθες από το οποίο δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν.   Εμείς αυτό που πιστεύουμε θα το λέμε. Όταν ο κ. Μητσοτάκης κάνει καλά την δουλειά του στην διαχείριση του Έβρου ή του ιού έως τώρα θα το γράψουμε. Όταν ο κ. Τσίπρας στέκεται στο ύψος των περιστάσεων το ίδιο. Μας νοιάζει η επόμενη μέρα της χώρας και το γεγονός ότι θα χρειαστεί να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι όλοι για να την κρατήσουμε όρθια. Καλή δύναμη σε όλους μας!» Ο φενακισμός είναι πλήρης! Αν τα διαβάσει κανείς όλα αυτά, χωρίς να έχει υπόψη του τα προηγούμενα, σίγουρα θα πιστέψει ότι στην 60χρονη κεφαλή του, ούτε μια τρίχα δεν λείπει και ούτε μια τρίχα δεν έχει ασπρίσει! Άρρωστος, με αβέβαιη τη δική του τύχη, δεν παραλείπει να κάνει πολιτική καθοδήγηση για τις «απανωτές κρίσεις που έρχονται», στηρίζοντας από τη μια την πολιτική Μητσοτάκη και... σοβατίζοντας με ένα επίχρισμα «αντικειμενικότητας» τις απόψεις του. Δίχως αυτό το επίχρισμα αντικειμενικότητας και τη φενάκη της έγκριτης δημοσιογραφίας, ο ρόλος του θα ήταν περιττός. Υπερτίμησε όμως ακόμα μια φορά τον εαυτό του, όπως τον υπερτίμησαν και οι συνδαιτυμόνες του. Έναντι του ιού και έναντι του λαού. Δεν μιλάνε μόνο τα λόγια του καθενός. Μιλάνε και οι πράξεις του. Βγάζουν λέξεις που ακούγονται και όταν ακόμη υπάρχει συνωμοσία της σιωπής. Ουδέν κρυπτόν υπό τον... κορωνοϊόν!