Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων

 Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Επίσημα πια, η κυβέρνηση του ελληνικού κράτους, με σειρά βαρυσήμαντων δηλώσεων του ίδιου του πρωθυπουργού, δηλώνει ότι είναι αδύνατη η ταυτόχρονη προστασία της ζωής των πολιτών και της περιουσίας τους και, ακόμη χειρότερα, η ταυτόχρονη προστασία της ζωής και της ελευθερίας τους.

"Ή φέρετρα ή στρέμματα", μάς λέει.

"Ή τη ζωής σας ή την ελευθερία σας" μάς λέει.

"Ή τη ζωής σας ή την περιουσία σας", μας λέει.

"Διαλέξτε!" μας λέει! "ΚΑΙ τα δύο δεν γίνεται να τα έχετε"!

"ΚΑΙ τα δύο είναι πολυτέλεια", μάς λέει.

"Βολευτείτε με τη ζωής, μας λέει, και να μάς ευχαριστείτε κιόλας που τη σώσαμε", μάς λέει.

Η κυβέρνηση δλδ στα 200 χρόνια του Ελληνικού Κράτους προσφέρει στον λαό που την εξέλεξε το ίδιο που προσφέρει και το διακινητής στους μετανάστες: τη σωτηρία της ζωής τους και αυτή χωρίς μεγάλη βεβαιότητα!

Και η δίχρονη σχεδόν πολιτική κατά του κορωνοϊού και η πολιτική των εκκενώσεων με την επίμονη προσπάθεια να παρατάνε τα σπίτια τους οι άνθρωποι και να φεύγουν, όταν προλαβαίνουν, με τα ρούχα που φοράνε, εμπεδώνουν αυτή την μείζονα απειλή.

Η μείζων αυτή απειλή προέρχεται από την ίδια την κυβέρνηση, όχι από άλλη πηγή, εσωτερική ή εξωτερική, και πλήττει τα ίδια τα θεμέλια της κοινωνικής μας συμβίωσης, την ίδια τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους.

Όπως θα έπρεπε να είναι γνωστό -και διανοούμενοι και σημαντικοί άνθρωποι σε άλλες περιπτώσεις θα διετράνωναν- ένα κράτος και μια κοινωνία συγκροτούνται ακριβώς γι' αυτούς τους λόγους.

Αν κάθε φορά που -όχι μια εξωτερική απειλή, αλλά μια φυσική θεομηνία- ξεσπά πάνω από τις στέγες των σπιτιών τους, αυτοί αναγκάζονται να τα εγκαταλείψουν "με τα ρούχα που φοράνε", όταν η μάνα πρέπει να πάρει το παιδί στην αγκαλιά και να κάνει πέρα μη ξέροντας που θα σωθεί και πώς θα το σώσει, σας λέω ρεμάλια κάθε είδους, ότι αυτό αποτελεί "αιτία πολέμου"!

Αιτία ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ!!!

Αν το σπίτι δεν είναι άσυλο και τόπος προστασίας, πρώτα απ' όλα από τα στοιχεία της φύσης, όταν δεν μπορεί να προστατέψει αλλά αντίθετα παγιδεύει τους ανθρώπους του, τότε η κοινωνία έχει ΗΔΗ καταλυθεί!

Όταν οι πολιτικοί προϊστάμενοι των υπηρεσιών του κράτους, όχι μία φορά που χτύπησε σαν κεραυνός, αλλά συστηματικά και επίμονα, (με ψηφιακά πλέον και θεσμοθετημένα μέσα) "λύνουν" ένα πρόβλημα φυσικής απειλής δια της εκκενώσεως ή δια του εγκλεισμού (λοκντάουν) σημαίνει ότι έχουν παραβιάσει τον όρκο τους, είναι ανίκανοι, όπως δείχνουν και οι πράξεις τους και τα λόγια τους, να εκπληρώσουν αυτό για το οποίο τοποθετήθηκαν στις θέσεις. Είναι, με άλλα λόγια, επίορκοι και κάτι περισσότερο: προδότες του λαού και εχθροί του!

Όταν οι πολιτικοί προϊστάμενοι, εκλεγμένοι και διορισμένοι, αποφασίζουν μόνοι τους, χωρίς να λογοδοτούν έστω και εκ των υστέρων πουθενά, για την ελευθερία και τον εκτοπισμό, για το βιός, τις ιδιωτικές και τις συλλογικές (όπως είναι τα δάση) περιουσίες, δεκάδων κοινοτήτων, τότε έχει καταλυθεί ο βασικός λόγος για τον οποίο είμαστε όλοι μαζί!

ΔΕΝ μπορεί ο διοικητής της Πυροσβεστικής, όσο "ειδικός" κι αν είναι, να αποφασίζει τι θα σωθεί και τι θα θυσιαστεί!

ΔΕΝ είναι εκεί για να παίρνει για λογαριασμό μας τέτοιες αποφάσεις.

Και ισχύει αυτό που λέει η παροιμία: αν το κατσίκι φάει το κλαρί, λύκος να φάει τη μάνα του! Και αυτό είναι πράγματι απειλή.

Απειλή που απειλεί ΌΛΟΥΣ τους επίορκους, ΌΛΟΥΣ τους εχθρούς του λαού, του ελληνικού κράτους και της κοινωνίας.

ΥΓ. Σε αντίθεση με ο,τι ισχυρίζονται κάποιοι ανόητοι, εκ των πραγμάτων στοιχειοθετείται ότι, οι απειλές αυτές ΔΕΝ αφορούν μόνο μία τάξη ή μόνο μερικά τμήματα του πληθυσμού. Απειλούν τους πάντες, πλούσιους και φτωχούς. "Απλώς" οι φτωχοί δεν έχουν κανένα μέσο να αμυνθούν και στη συνέχεια να επουλώσουν τις πληγές τους. Οι φτωχοί έχουν πολλούς λόγους, όλους τους λόγους, να αντιδράσουν αλλά και οι πλούσιοι δεν έχουν λίγους για να κάνουν το ίδιο.

Οι "καλές συνοικίες" των βορείων προαστίων, δύο φορές μέσα σε ένα εξάμηνο, με χιόνι και με καύσωνα, αναγκάστηκαν να "εκκενωθούν". Δύο φορές συνεχόμενες, η κυβέρνηση του ΜΗτσοτακισμού, δήλωσε με λόγια και με πράξεις, ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΤΟ ΑΣΤΙΚΌ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ! Δεν είναι το σύνταγμα μιας Λαϊκής Δημοκρατίας, ή μιας Ισλαμικής Τζαμαχιρίας. Είναι το σύνταγμα που ψήφισαν αστικά κόμματα, τα κόμματα όλων των νοικοκυραίων...

Φυγή ή σωτηρία;

Το κείμενο "Δημοκρατία για γενναίους ή δημοκρατία για τυχαίους" μπορεί ο αναγνώστης να το διαβάσει εδώ: (κλικ)

Πρώτη δημοσίευση: Antifono.gr

Ο Φιντέλ Κάστρο Ρους και...η θεία από την Αμερική

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Γράφει το τσεκουρώνυμο κοντυλοφοράκι για τον Φιντέλ, “Ο επαναστάτης που έγινε δικτάτορας”(!) Ήταν, δηλαδή, κάτι σαν τον Μπατίστα, που ανέτρεψε η Κουβανέζικη Επανάσταση, ή κάτι σαν τον Βιντέλα ή σαν τον Πινοσέτ ή σαν τον Σομόζα, που ανέτρεψαν οι Σαντινίστας(!) Δεν είναι ο μόνος. Από κοντά “χιλιάδες” ζωντόβολα που μετράνε το ανάστημά τους με τα λάικ του f/b και τους βγαίνει αρκετό για να συμβάλουν στο “θάψιμο”, την “αναθεώρηση” και την “αποδόμηση”του Κάστρο. Εκ του μακρόθεν και μετά θάνατον(!)


Δεν αντιλαμβάνονται, μέσα στην τόση αυταρέσκεια, την ανοησία τους ούτε και το μέγεθός της.... Λες και ο δικτάτορας μπορεί να είναι επαναστάτης....Λες και ο δικτάτορας μπορεί να επιβιώσει μετά από εξήμισι εκατοντάδες δολοφονικές απόπειρες από τους καλύτερους δολοφόνους του σύμπαντος κόσμου...Λες και ο δικτάτορας μπορεί να επιβιώνει επί έξι δεκαετίες μέσα στο στόμα του λύκου που υποστήριξε ΟΛΕΣ τις ανά τον κόσμο δικτατορίες των ημερών μας. Λες και ένας δικτάτορας μπορεί να επιβιώνει μετά την πτώση του σοσιαλιστικού εγχειρήματος και αυτής της ίδιας της Σοβιετικής Ένωσης....Λες και ένας δικτάτορας μπορεί να λέγεται Φιντέλ Κάστρο Ρους!


Το χειρότερο όμως, πολύ φοβάμαι, δεν είναι αυτό. Είναι ότι πρέπει να συμβιβαστούμε με την ποιότητα της σκέψης τους και να την κουβαλήσουμε μαζί μας σε όποια και όσα εγχειρήματα κοινωνικής αλλαγής θα επιχειρήσουμε από δω και πέρα. Φοβάμαι πως η βλάβη τους είναι ανήκεστος και δεν παίρνει γιατρειά. Οπότε θα πρέπει να την κουβαλάμε μέχρι την κορυφή κι αυτή να επιμένει να γυρίσει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε...


Πως ν’ αφήσεις πίσω σου, όταν ολάκερος ο καπιταλισμός φλέγεται, την κατάκοιτη...γριά θεία, που δεν εννοεί να καταλάβει ότι δημοκρατία δεν είναι το κομματαρχιλίκι ή , έστω, οι “μεγάλες πορείες” των κομματανθρώπων στα διαμερίσματα της χώρας. Ότι δεν είναι η Χίλαρι , για να μην πω ο Τραμπ, δημοκρατικοί ηγέτες επειδή “κολύμπησαν” στις μάζες των Γιάνκιδων ενάμιση χρόνο. Που δεν εννοεί να καταλάβει, η κατάκοιτη γριά θεία, ότι δημοκρατία μπορεί να είναι κάτι πολύ περισσότερο....κάτι σαν κι αυτό που λέμε εξάλειψη του αναλφαβητισμού στο σύνολο του πληθυσμού ή κάτι σαν κι αυτό που λέμε υγεία και παιδεία ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ ή σαν κι αυτό που λέμε παλλαϊκή εξόρμηση για τη συγκομιδή του ζαχαροκάλαμου ή σαν κι αυτό που λέμε παλλαϊκή άμυνα της πατρίδας.


Δεν εννοεί να καταλάβει, η ξεμωραμένη κωλόγρια, ότι οι Μπους, πατήρ, υιός και το νεοσυντηρητικό τους “άγιο” πνεύμα, ο παπαροΚλίντον και η συμβία του, ή ο συμπαθής Ομπάμα, αλλά κι εκείνο το αρχίδι ο Σόιμπλε, ομού μετά της Μερκελίδος, δεν είναι δημοκρατικοί ηγέτες, αν μη τι άλλο, για τον υπόλοιπο κόσμο. Όταν εξοντώνουν ολάκερους λαούς είναι οι πιο στυγνοί δικτάτορες για τους λαούς αυτούς κι ας είναι οι πιο δημοκρατικοί ηγέτες για τους δικούς τους λαούς, πράγμα που δεν το πιστεύω.


Τώρα, εκείνο το άλλο, το να στέκεσαι εβδομήντα μίλια από τη Φλώριδα και να λες, εννοώντας το σαφώς, επί εβδομήντα χρόνια, “ΝΟ ΠΑΣΑΡΑΝ ΚΟΥΦΑΛΕΣ”, είναι το μέγιστο κατόρθωμα της δημοκρατίας, ακριβώς γιατί ο Αθηναίος πολίτης-οπλίτης στο Μαραθώνα, είναι πιο ελεύθερος από τον “Μεγάλο Βασιλέα”, πώς να της το εξηγήσεις και πώς να το καταλάβει; Η κατάκοιτη γριά θεία μας, είναι, βλέπεις, η θεία που περιμέναμε από την...Αμερική! Έμεινε χρόνια εκεί, από παιδί. Επέστρεψε...μέσω Ευρώπης, για να πεθάνει στον τόπο της μετά από τόσες επικλήσεις...


“Έλα...θεία στον τόπο σου και...ρέστα μη γυρεύεις”!