Εκτός ημερησίας διατάξεως....

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Γέμισε η Βουλή των Ελλήνων αριστείς, ικανούς ανθρώπους και...πολιτικά ταλέντα! Πρώτοι στη σειρά το ΚυριακοΜητσοτάκ, η Φώφη και ο κυρ-Σταύρος Τσουτσουλομύτης. Πίσω τους συνωστίζονται πλήθος άλλοι(!) Οπότε, όποιος θέλει να ασχοληθεί μαζί τους, να μελετήσει την “πολιτική σκέψη” τους, δεσμεύεται από την αριστεία(!) Δεν μπορεί παρά να τους κρίνει με βάση αυτήν.

Έχουμε, λοιπόν, και λέμε:

1. Όταν με δεκατρία (13) νομοθετήματα, η άνωθεν και έξωθεν συγκροτηθείσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αμνηστεύει αδικήματα είναι “νόμος”, λέει το ΚυριακοΜητσοτάκ. Όταν η Βουλή των Ελλήνων συζητάει-απλώς συζητάει- για τη δικαιοσύνη, είναι “παρέμβαση”, λέει το ίδιο ΚυριακοΜητσοτάκ! Η νομοθετική εξουσία και εκτελεστική εξουσία, είπε, δεν πρέπει να ασχολούνται καθόλου με την δικαστική εξουσία!!! Μάλιστα, δεν είναι μόνο παρέμβαση είναι και...”αποπροσανατολισμός”! Η συζήτηση και η εξεταστική επιτροπή για την διερεύνηση αμνήστευσης αδικημάτων στα μουλωχτά καταργεί το “κράτος δικαίου”-που τόσα χρόνια διαθέταμε και δεν το είχαμε καταλάβει- και αποπροσανατολίζει τον λαό(!) Ενώ η εξεταστική για την διερεύνηση του “τρίτου μνημονίου”, η οποία κατατίθεται ταυτοχρόνως και μάλιστα ως “ανταλλαγή” και συμψηφισμός, δεν είναι παρέμβαση και δεν είναι αποπροσανατολισμός(!)
2. Με δεδομένο και πανθομολογούμενο πια ότι το ΚυριακοΜητσοτάκ δομεί τις ομιλίες του πάνω στα πρωτοσέλιδα του ΔΟΛ, μπορούμε να συνάγουμε αβίαστα το συμπέρασμα ότι, οι μεν δύο εξουσίες- νομοθετική και εκτελεστική- δεν δικαιούνται να μιλούν για την τρίτη, τη δικαιοσύνη, η δε “τέταρτη εξουσία”, ο “Τύπος”, μπορεί να μιλάει για όλες, να τις κρίνει, να τις αξιολογεί, να τις ελέγχει(!), να δίνει γραμμή και να μη δίνει λογαριασμό σε κανέναν “παρά μόνο στους αναγνώστες του” είτε διαθέτει τέτοιους, στην περίοδο των “παχιών αγελάδων”, είτε τους χάνει, στην περίοδο της άρσης του...αξιόχρεου από τις “αγορές”(!)
3. Το ότι υπάρχει γραμμή για τα τρία κόμματα της αντιπολίτευσης κολαούζο δεν θέλει. Το ΚυρικοΜητσοτάκ, το ΦωφηΠασόκ και ο ΣταυροΠόταμος, ξετσίπωτα και ανενδοίαστα, ακόμη και χρησιμοποιώντας τις ίδιες εκφράσεις, το έκαναν φανερό. Τόση ικανότητα πια και τόση αξιοσύνη(!) “Ρήτορες” και “πολιτικοί εγκέφαλοι”, “σπουδαγμένοι”, που δεν μπορούν να ξεκολλήσουν από τις πολυγραφημένες σημειώσεις...
4. Ξεχωριστή θέση σε όλα αυτά κατέχει ο ιδιαίτερα ανησυχητικός όρος που εισήχθει παρά του ΚυριακοΜητσοτάκ: “αδαής πλειοψηφία”!!! Η ΝΔ πέρασε από την “σιωπηλή πλειοψηφία” στην “αδαή πλειοψηφία”!!! Την ίδια στιγμή που σφετεριζόμενος και τις ψήφους των αντιπάλων του ισχυρίζεται πως εκλέχτηκε από τετρακόσιους χιλιάδες πολίτες. Τι να υποθέσουμε; Πως η “αδαής πλειοψηφία” συγκροτείται απ΄ όλους εμάς που δεν στηθήκαμε στην ουρά για να τον ψηφίσουμε; Είναι δε τόση η πολιτική του αγχίνοια που την ίδια στιγμή ζητάει εκλογές(!) Ζητάει δηλ., από την “αδαή πλειοψηφία” να τον εκλέξει; Θράσος; Πρόκληση; Ανοησία; Αλαζονεία; Όλα μαζί, πιστεύω εγώ. Εσείς φροντίστε να πάρει αυτό που του αξίζει.
5. Ενώ υπούλως και υπογείως τίθεται ζήτημα “αδαούς πλειοψηφίας” δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την....επική απόφανση της Αντιγόνης Liberάκη για την αυξημένη πιθανότητα στη λάθος ψήφο που έχουν οι φτωχοί! Αυτά σε συνδυασμό με την επιχειρούμενη αύξηση της θητείας των κυβερνήσεων από τετραετία σε πενταετία-με την ευκαιρία της αναθεώρησης του Συντάγματος- μας δίνουν σαφή εικόνα για την αντίληψη των “ΜενουμΕυρωπαίων” για τη δημοκρατία.
6. Σε όλα αυτά συνυπολογίστε τον....έρωτα για τις “ανεξάρτητες αρχές”! Είπαμε, κάποτε, μήπως δούμε προκοπή με κάποιους “ειδικούς” σε κάποια “ειδικά” θέματα. Κάποιοι, βέβαια, μας προειδοποιούσαν από τότε. Αλλά εμείς επιμέναμε να εξαντλήσουμε τις πιθανότητες. Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, τι προκύπτει; Προκύπτει ξανά το ερώτημα: από τι και από ποιους είναι ανεξάρτητες οι “ανεξάρτητες αρχές”; Ο Καμίνης ήταν “ανεξάρτητη αρχή”. Τον εμπόδισε αυτό στο να μας πει ότι, δεν πρέπει να ψηφίσει ο λαός στο Δειμοψήφισμα γιατί δεν ήταν, λέει, διαφωτισμένος; Τον εμπόδισε τίποτα “να μπει μπροστά”-και να “κάτσει ο Σαμαράς πίσω”- στην εκστρατεία υπέρ του “ΝΑΙ”; Σκούζουν σήμερα για τον ΕΣΡ, αλλά όσο υπήρχε, όλοι το κατήγγειλαν. Είναι πιο ανεξάρτητο, το ΕΣΡ, από τη Βουλή των Ελλήνων; Αν είναι, να κάνουμε τότε τη Βουλή “ανεξάρτητη αρχή” και να την διορίζουν οι “Βρυξέλλες”(!) Τέλος,  μπορεί να είναι σοβαρός άνθρωπος ένας απόφοιτος του Χάρβαρντ όταν από τι μια κατηγορεί την κυβέρνηση για παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη και από την άλλη θέλει να γεμίσει το κράτος “ανεξάρτητες αρχές”; Αν μπορεί μια κυβέρνηση να παρεμβαίνει σε αρεοπαγείτες τι θα την εμποδίσει να παρέμβει σε “ανεξάρτητες αρχές”; Είναι πιο παλληκάρια οι “αρχές” από τους δικαστικούς; Κι αυτό δεν υποτιμάει τους δικαστικούς; Μήπως πρέπει να “ξεσηκωθούν”για την προσβολή που τους γίνεται;
7. Τι πρακτικές συνέπειες έχουν όλα τούτα στους οπαδούς του “ενός σε τρία” κόμματος; Απλό είναι. Όσοι Πασόκοι και όσοι Παραποτάμιοι διαθέτουν αξιοπρέπεια και δεν ανέχονται τόση προσβολή της νοημοσύνης τους, από εκείνους που την ίδια στιγμή μιλάνε για “σανό”, θα κινηθούν προς τον Τσίπρα και τον Καμμένο, πολλώ δε μάλλον τώρα που δεν έχουν στην ατζέντα τους ρήξη με την ΕΕ. Προεξάρχουσα θέση στην κίνηση αυτή θα έχουν όσοι Πασόκοι θυμούνται ακόμη “τι σημαίνει Δεξιά”.
8. Ειδικά οι Πασόκοι, δεν θα καταπιούν εύκολα το ότι η Φώφη επέχει θέση αχυρανθρώπου (Η Φώφη είναι στο ΠΑΣΟΚ κάτι σαν τον Παπασταύρου του Σαμαρά σε οικονομικό επίπεδο) μέχρι να βρεθεί τρόπος να “καεί” είτε υπέρ του ενός είτε υπέρ του άλλου....του Λοβέρδου καιροφυλακτούντος! Ήδη πιάνει τα προζύμια πάλι με τον ΓΑΠ. Πώς να το αντέξουν αυτό οι Βενιζελικοί; Κι αν μπατάρει προς τον Βενιζέλο, πόσο ακόμα θα κάνουν υπομονή όσοι βλέπουν το πάλαι ποτέ αντιδεξιό ΠΑΣΟΚ να μετατρέπεται σε “αριστερή” πτέρυγα της ΝΔ; Από την άλλη, οι Παραποτάμιοι πόσο θα καταπίνουν το γεγονός ότι συμπλέουν με “εθνίκια” σαν τον Άδωνη και τον Βορίδη, τη στιγμή που ένας Καμμένος τους προκαλεί αλλεργία; Τόσες θυσίες πια για τα “χρυσά” μάτια του ΚυριακοΜητσοτάκ;; Έλεος! Εδώ πια έχει αντιστραφεί ο κανόνας του μάρκετιγκ “τρία σε ένα” και έχουμε το “ένα στα τρία”. Ένα κόμμα, στα τρία υποκόμματα!
9. Το λεγόμενο “αυτογκόλ” της ΝΕΡΙΤ δεν αφήνει πια καμία αμφιβολία για την ποιότητα της σκέψης και το επίπεδο της πολιτικής ικανότητας του αποφοίτου του Χάρβαρντ. Λέω “λεγόμενο αυτογκόλ” γιατί, αμέσως μετά, στις ανακοινώσεις που αντηλλάγησαν έχουμε κι άλλο γκολ, ίσως και περισσότερα. Αν ήταν απλώς αυτογκόλ, το παιγνίδι θα είχε διακοπεί, θα είχε πάει στη σέντρα και θα είχαν, έστω θεωρητικά, την ευκαιρία της αντεπίθεσης. Τόση αριστεία πια οι...αυτοχρισμένοι θεράποντες της αριστείας(!)
10. Ο άλλος, ελέω “καθρέφτη-καθρεφτάκι μου”, ικανός πολιτικός, ο ΣταυροΠοταμών (όπως λέμε “άνω ποταμών”ⁱ), ο οποίος μάλιστα ελέγχει τους υπόλοιπους για ανικανότητα, βάσισε την ομιλία του ολόκληρη σε εντελώς παραποιημένα στοιχεία!!! Ο Παπαγγελόπουλος, που δεν είναι κανένας σταλινικός ή έστω κομμουνιστής, τα κατέρριψε ένα προς ένα. Ήταν τόσο “άνω ποταμών” η πανωλεθρία του ΣταυροΠοταμών που δεν δευτερολόγησε(!) Δεν μπόρεσε να σταθεί στο βήμα ούτε στις δύο η ώρα τα χαράματα!
11. Οι πελταστές και οι σφενδονίτες. Εκεί κατατάσσω τον Λεβέντη, πρώτα απ' όλα. Ενώ τα μέτωπα και οι συμμαχίες διαγράφονται πλέον αδρά, μερικοί αναλαμβάνουν τον ρόλο του πελταστή και άλλοι τον ρόλο του σφενδονίτηⁱⁱ. Παρενοχλούν και παρεμποδίζουν, από όπου μπορούν, ό, τι κάνει ο Τσίπρας. Και το κύριο στοιχείο αυτό είναι: “ό, τι κι αν κάνει ο Τσίπρας”!!! Γιατί όταν όλοι αυτοί είχαν σε κάθε δεύτερη λέξη τον Μπόμπολα και σε κάθε τρίτη τον ΔΟΛ, δεν μπορεί τώρα, όταν τα μέτωπα παγιώνονται να επιτίθενται στον Τσίπρα με γελοίες προφάσεις. Πολλοί περισσότερο, όλοι εκείνοι που μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ ρυμουλκούσαν τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ σε τυχοδιωκτισμούς και κατά μέτωπον ρήξης με την ΕΕ, όλοι εκείνοι που εμβολίαζαν τον ΣΥΡΙΖΑ με “αντισώματα” στην εθνικοαπελευθερωτική ενότητα του λαού- μεταδίδοντάς του τις κάθε είδους εθνομηδενιστικές ανοησίες δηλαδή- ώστε να αποτρέψουν οποιαδήποτε διεύρυνση του μετώπου, τώρα, μπροστά στους ολιγάρχες, δεν σφυρίζουν απλώς αδιάφορα αλλά πρωτοστατούν, από τα πλάγια, στην αποσταθεροποίηση του Τσίπρα. Στόχος; Να μην ολοκληρώσει τίποτα και να ηττηθεί δια παντός, όχι απλώς ο Τσίπρας, αλλά όποιος τολμάει να αμφισβητήσει το σύστημα. Γιατί αυτό θα σημαίνει αν βγει ο Μητσοτάκης με δεκανίκια την Φώφη, τον κυρ-Σταύρο, το Λεβεντο-γεροντο-παιδάριο, τον Βενιζέλο κλπ. Άλλωστε το λένε σχεδόν απερίφραστα με την οργή τους: Αυτοί είναι οι μόνοι ικανοί να μας κυβερνάνε! Αυτοί και οι απόγονοί τους!
12. Άλλο ένα στοιχείο της αριστείας των ΜενουμΕυρωπαίων, που νομίζουν ότι στο ΚυριακοΜητσοτάκ βρήκαν τον “Τσίπρα” τους, είναι το “ιερό μένος” εναντίον όσων περιφρονούν και βάλλουν κατά της....καριέρας! Δεν αποκλείεται, κάποια στιγμή, στο εγγύς μέλλον, τα πυρά να στραφούν και κατά του Αντώνη Κατσαντώνη που δεν κάθισε ήσυχος να γίνει νοικοκύρηςⁱⁱⁱ! Γιατί αυτή ακριβώς είναι η νοοτροπία τους και μάλιστα είναι άκρως επιθετική! Πρώτα πρώτα, μη συγχέετε τις πούτσες και τις βούρτσες^iv. Άλλο πράγμα η καριέρα ενός ερευνητή, ενός γιατρού, πχ, που αφιερώνει τη ζωή του και κάνει “αιματηρές” θυσίες για την επιστήμη του, και άλλο η καριέρα ενός γιάπη που κάνει ανθρωποθυσίες για την τσέπη του. Ας μη πάνε λοιπόν να ιδιοποιηθούν αυτό το οποίο, εξ ορισμού, είναι αντίθετό τους. Καριέρα με καριέρα έχει διαφορά και η μόνη καριέρα που έχει κάνει το ΚυριακοΜητσοτακ ήταν ως γιάπης στην Εθνική. Αλλά και αυτή την...θυσίασε για να κάνει καριέρα στην πολιτική όπως όλο του το σόι....”τον περίδρομο να τρώει”(λαϊκό άσμα δια χειρός Ξαρχάκου). Το ΚυριαοΜητσοτάκ είναι ο....Καρανίκας των “πάνω στρωμάτων”, θα μπορούσαμε να πούμε. Και είναι άκρα πρόκληση, όχι προς τον Τσίπρα, αλλά προς ολόκληρο τον λαό, το ότι το ΚυριακοΜητσοτάκ, συμπεριλαμβανομένης και της Φώφης, κατηγορούν τον Τσίπρα για λατρεία της πρωθυπουργικής καρέκλας(!!!) Ποιοι; Αυτοί που γενιές ολάκερες πολιορκούν με νύχια και με δόντια την εξουσία, και τους οποίους, για να καταλάβουν τον πρωθυπουργικό θώκο τούς υφιστάμεθα και ως βουλευτές, υπουργούς, περιφερειάρχες, δημάρχους...μόνο παπάδες δεν γίνανε προκειμένου να αναρριχηθούν στην εξουσία(!)
13. Το μεγαλύτερο όμως ψέμα και την μεγαλύτερη πρόκληση στη νοημοσύνη του λαού διαπράττουν όλοι αυτοί που κατηγορούν τον Τσίπρα ότι είπε ψέματα. Ποιοι; Εκείνοι που όλη τους η ....καριέρα είναι ένα ψέμα! Ωστόσο, αλλού είναι η ουσία. Είμαι απ' αυτούς που έκαναν σκληρή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ,  και στον Τσίπρα προσωπικά, γιατί έταζε πράγματα που δεν μπορούσε να κάνει. Βλέπαμε, από το 2010 ακόμη, ότι αν δεν γίνουν πρώτα“κάποια άλλα πράγματα”, τα μνημονιακά δεσμά δεν μπορούν να διαρραγούν. Επομένως, όποιος έλεγε τότε ότι μπορεί να τα σπάσει χωρίς αυτά τα “πράγματα”, αν μη τι άλλο, εξέθετε την προσπάθεια και τον εαυτό του για να υποστεί αυτά που υφίσταται σήμερα ο Τσίπρας. Αυτά τα λέγαμε. Μας ενδιέφερε, κυρίως, να διασωθεί από την συκοφαντία η ιστορική πείρα της Αριστεράς. Το πολύτιμο αυτό κομμάτι της εθνικοαπελευθερωτικής μας πορείας. Δεν μας ακούγανε. Ωστόσο έχει και ο στραβός το δίκιο του. Ποτέ μια μάχη που δίδεται και αποβαίνει νικηφόρα δεν επιτυγχάνει το σύνολο των στόχων της. Πολλές μάχες που δίδονται καταλήγουν σε ήττες. Μετά όμως από τις ήττες, συχνά είναι μεγάλες αυτές οι ήττες, μπορούν κάλλιστα να προκύψουν νίκες και θρίαμβοι. Μπορούν λοιπόν οι ηγέτες τη στιγμή της ήττας να κατηγορηθούν ως ψεύτες όταν καλούν τη στρατιά “να πολεμήσει για τη νίκη”; Είναι ψέμα όταν ηττάσαι-και μη μου πείτε πως τα δύο πρώτα μνημόνια δεν ήταν ήττες!- παρά ταύτα επιμένεις και να σηκώνεις το λάβαρο της νίκης; Είναι ψέμα το “σχέδιο” της Φιλικής Εταιρείας, που απ' ότι αποδείχτηκε δεν ήταν καν σχέδιο; Ήταν ψέμα η έντεχνη και σκόπιμη καλλιέργεια της ιδέας ότι “Αρχή” της Φιλικής Εταιρεία, και άρα της επικείμενης επανάστασης, ήταν ο ίδιος ο Τσάρος και αρχηγός μιας άλλης χώρας; Ήταν ψέμα το ότι ο ίδιος ο Υψηλάντης το χρησιμοποιεί, από τις πρώτες ακόμη επαναστατικές ενέργειες; Ήταν ψέμα το ότι επιδιώκετο η εξέγερση στην Πόλη και το κάψιμο της Αρμάδας, πράγματα που δεν έγιναν ποτέ και, απ' ό,τι φαίνεται, δεν μπορούσαν να γίνουν ποτέ; Ήταν ψέματα όλα αυτά τα ψέματα που είπε ο Παπαφλέσσας στους προκρίτους για να...προβοκάρει την Επανάσταση; Είναι ψέμα αυτό που λέει ο Μακρυγιάννης στους Μύλους για να “πείσει” τους ταλαντευόμενους να πολεμήσουν μέχρι τέλους; Είναι ψέμα το ότι ο Μακρυγιάννης στην Ακρόπολη στήνει ολόκληρη “σκευωρία” και τη σφραγίζει με την “τεζέδα” του για να εκμαιεύσει το μέγιστο της αγωνιστικότητας των ήδη ηρωικών και ψυχωμένων συναγωνιστών του, οι οποίοι ωστόσο, ήταν και άνθρωποι που δεν ξεχνούσαν το συμφέρον ακόμη και την ώρα που χανόντουσαν;

Το πράγμα λοιπόν ξεπερνάει τον όποιο Τσίπρα. Προχωράει πολύ περισσότερο, και για την κοινωνία και για το κάθε κόμμα ξεχωριστά. Το έχω ξαναπεί: Αλλοίμονο στη Δεξιά αν από την κρίση της κοινωνίας και από την κρίση τη δικής της βγει μέσω του Μητσοτακουλαίικου! Αυτό θα είναι ταυτόσημο με ομολογία οριστικής παράδοσης στα τζάκια και στα κυκλώματα. Ανάλογα πρέπει να σκεφτούν και τα άλλα κόμματα. Το ίδιο θα σημαίνει για το ΠΑΣΟΚ αν βγει από την κρίση μέσω του Γεννηματαίικου; Μα ούτε καν έναν....αρχηγό του διαμετρήματος Κωνσταντινόπουλου δεν μπορεί να ανεχτεί η κεντροαριστερή παράταξη;;;

Είμαι απ' αυτούς που πιστεύουν ότι η συντριβή της διαπλοκής και της φαυλότητας δεν θα έρθει από μια κυβέρνηση. Δεν είναι έργο των λίγων αλλά των πολλών. Και μάλιστα των πολλών όταν αυτοί οι πολλοί θα έχουν αλλάξει μυαλά. Όταν ο λαός πατήσει το κουμπί και κλείσει τoν Πορδοσάλτε, την Τρέμη, τον Πρετεντέρη, τον Χιώτη κι όλους τους ανθρώπους των “προέδρων”, έξω από το σπίτι του θα έχει γίνει ένα τεράστιο άλμα προς την ελευθερία και την προκοπή αυτού του τόπου. Γιατί, όπως έδειξα παραπάνω, η βλάβη, η πιο μεγάλη και η πιο καθοριστική, προκαλείται όταν μας κάνουν να σκεφτόμαστε όπως αυτοί θέλουν, δηλαδή ανάποδα από την ιστορία μας, κόντρα στην εμπειρία και στην ευφυΐα μας.

Όταν όμως η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, στέκεται απέναντι σε αυτούς και κάνει “κάτι” εναντίον τους εγώ δεν μπορώ να μείνω αδιάφορος και δεν μπορώ να σφυρίζω αμέριμνος. Ότι και να με χωρίζει μαζί της το βάζω στην άκρη και εργάζομαι για την διάτρηση του μετώπου στο συγκεκριμένο σημείο. Δεν θα σκεφτώ υστερόβουλα, ότι ενδεχομένως κάποτε ο Τσίπρας θα σφετεριστεί τη νίκη. Ας έχουμε τη νίκη κατά των ολιγαρχών και ας τη σφετεριστεί όποιος θέλει. Το πολύ πολύ μετά να έρθει και η δική του σειρά όπως ήρθε και τόσων άλλων.

Σημειώσεις:

i «Αρχικά η φράση αυτή σήμαινε κάτι το υπερβολικά παράδοξο, όσο και το να κυλάνε τα ποτάμια προς το βουνό και όχι από την πηγή του βουνού που είναι ψηλά, σε σχέση με τις λίμνες ή τις θάλασσες που είναι χαμηλότερα, κάτω. Και έτσι, όσο το προς το άνω (ρεύμα των) ποταμών είναι κάτι το απίθανο, άλλο τόσο απίθανη ήταν και κάθε πράξη πέρα από τη φυσική πραγματικότητα (της ανάποδης πορείας των ποταμών). Η παροιμία είναι τόσο παλιά που την αναφέρει και ο Ευριπίδης στη Μήδεια (στ.410): «Ανω ποταμών ιερών χωρούσι πηγαίς … » (Πίσω πηγαίνουν τα ιερά νερά των ποταμιών κι ανάποδα γυρίζουν …» (μετ. Τ.Ρούσσος). Αργότερα η φράση απόκτησε άλλη έννοια. Αρχισε να συνδέεται με την οργή και το θυμό. Π.χ. Οι εφημερίδες γράφουν πράγματα που είναι «άνω ποταμών»».

ii “Ψιλοί” δεν είναι μόνο οι πελταστές και οι σφενδονίτες. Είναι και το λεγόμενο ΚΚΕ σε ειδικό ρόλο. Το κόμμα που δεν ανεχόταν την “υποχώρηση” και τους “δηλωσίες” έχει μετατραπεί σε ένα “κόμμα δηλωσίας”! Διαβεβαιώνει τους πάντες, εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες, με λόγια και με έργα, ότι δεν πρόκειται να τους απειλήσει μέχρι η “εργατική τάξη” να του δώσει την ισχύ για να ανατρέψει... το Σύστημα. Είναι μια ιδιώνυμη τακτική: το στρίβειν δια του “επαναστατικού βερμπαλισμού”. Όλη μέρα μιλάς για την επανάσταση χωρίς να κάνεις τίποτα για την προετοιμασία της. Προσεχώς αναλυτικότερα...

iii Εδώ σε παραλλαγή από τον Νικόλαο Πολίτη:

«Βασίλη, κάτσε φρόνιμα, να γένεις νοικοκύρης,
για ν' αποχτήσεις πρόβατα, ζευγάρια κι αγελάδες,
χωριά κι αμπελοχώραφα, κοπέλια* να δουλεύουν.
- Μάνα μου εγώ δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης,
να κάμω αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν,
και να 'μαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι στους γερόντους.*
Φέρε μου τ' αλαφρό σπαθί και το βαρύ τουφέκι,
να πεταχτώ σαν το πουλί ψηλά στα κορφοβούνια,
να πάρω δίπλα τα βουνά, να περπατήσω λόγγους,*
να βρω λημέρια* των κλεφτών, γιατάκια* καπετάνων•
και να σουρίξω* κλέφτικα, να σμίξω τους συντρόφους,
που πολεμούν με την Τουρκιά και με τους Αρβανίτες».
Πουρνό* φιλεί τη μάνα του, πουρνό ξεπροβοδιέται.
«Γεια σας βουνά με τους γκρεμνούς, λαγκάδια με τις πάχνες!
- Καλώς το τ' άξιο το παιδί και τ' άξιο παλικάρι».

Ν.Γ. Πολίτη, Δημοτικά τραγούδια, Γράμματα

iv Μη βιαστείτε! Για τον “πολιτισμό της τσουτσούνας” και την υποκριτική ξεφτίλα του...Φωτίλα (και όχι μόνο) θα πούμε σε άλλο κείμενο προσεχώς...εντός ημερησίας διατάξεως.