Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Χαλκίδας: 9 ομαδικά βουλεύματα αιωρούνται (εισέτι) πάνω από το Σχηματάρι

Στοιχεία της απονομής δικαιοσύνης στους συνεργάτες των Γερμανών στη μετά τη "Βάρκιζα" περίοδο

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Επειδή τούτες τις ημέρες έχει γεμίσει ο τόπος ζηλωτές της Δικαιοσύνης παρουσιάζω το παρακάτω πίνακα για να συμβάλω στη μακαριότητά τους... Γιατί, ως γνωστόν, "μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην"...

Κλείνοντας ο πρώτος χρόνος από την Ανακωχή των Δεκεμβριανών, και λίγο πριν την επέτειο της "Βάρκιζας", από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Χαλκίδας εκδίδονται εννέα (9) ομαδικά βουλεύματα που αφορούν αδικήματα του Αναγκαστικού Νόμου 533/45. 

Ο νόμος αυτός ήταν εκείνος που υποτίθεται ότι θα τιμωρούσε τους συνεργάτες των Γερμανών. Προσδιορίζει την εσχάτη προδοσία και τις εκφάνσεις της.

Είναι νόμος μετά τη "Βάρκιζα" και η όλη διαδικασία λαμβάνει χώρα ταυτόχρονα με τη "λευκή τρομοκρατία", με το πογκρόμ, δηλαδή, που εξαπολύθηκε κατά των ΕΑΜιτών αμέσως μετά την αποστράτευση του ΕΛΑΣ. 

Οι διωκόμενοι των κάτωθι βουλευμάτων, τους προηγούμενους μήνες από τη "Βάρκιζα", έχουν, από τις 23/10/1944, κρατηθεί στη Στρατώνα της Χαλκίδας ως μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας και του διαβόητου "Λόχου Σχηματαρίου". 

Εκτός από μια περίπτωση, κανείς άλλος δεν πειράζεται αν και βρίσκεται στα χέρια τους τρεις και πλέον μήνες. 

Με την υποχώρηση του ΕΛΑΣ κατά την Ανακωχή (11/1/45) εξαναγκάζονται να τον ακολουθήσουν, για να απελευθερωθούν σε λίγες μέρες και να επιστρέψουν στα χωριά τους πριν αποστρατευτούν οι ΕΛΑΣίτες.

Όλοι εκτός από δύο. Ο ένας πεθαίνει από τις κακουχίες και ο άλλος εκτελείται μαζί με άλλους επιφανείς ηγέτες των Ταγμάτων, της Χωροφυλακής και της Ειδικής Ασφάλειας Χαλκίδας. 

Όταν οι ΕΛΑΣίτες θα επιστρέψουν, οι πρώην ταγματασφαλίτες είναι "πανέτοιμοι" και τους περιμένουν για να αρχίσει το όργιο της βίας και των διωγμών... Όπως και επί Γερμανών, έτσι και επί Εγγλέζων. 

Παρά ταύτα και για να κρατηθούν τα προσχήματα, και μέσα στις έντονες διαμαρτυρίες του δημοκρατικού μετώπου, προχωράνε κάποιες υποθέσεις με βάσεις τις μηνύσεις και τις καταγγελίες που έχουν γίνει πριν και μετά τον "Δεκέμβρη" και τη "Βάρκιζα".

Μπαίνοντας το 1946, έχουμε μια σειρά βουλευμάτων, εννέα εκ των οποίων αφορούν άτομα που κατάγονται ή έδρασαν στο Σχηματάρι από τον Οκτώβριο του 1943 έως τον Σεπτέμβριο του 1944. 

Δύο-τρεις μήνες αργότερα, καθώς θα ξεκινήσουν οι δίκες των ΕΛΑΣιτών, οι ίδιοι εκείνοι διωκόμενοι για εσχάτη προδοσία και συνεργασία με τον Κατακτητή, θα γίνουν μάρτυρες κατηγορίας και με τις ψευδορκίες τους θα στείλουν τους σημαντικότερους αντάρτες στο εκτελεστικό απόσπασμα και στις μακροχρόνιες φυλακίσεις. 

Τα βουλεύματα παρατίθενται με τη σειρά στην πρώτη γραμμή. 

Στην πρώτη στήλη είναι οι αύξοντες αριθμοί και στη δεύτερη στήλη κανονικά έπρεπε να είναι τα ονόματα. Επειδή δεν έχει πλέον τόση σημασία ποιος ακριβώς έκανε τι και πότε, αλλά το πώς λειτούργησε αυτός ο μηχανισμός του εμφύλιου ολέθρου, δεν παραθέτω τα ονόματα αλλά κωδικούς, οι οποίοι: 

α) με το κεφαλαίο γράμμα, συμβολίζουν την οικογένεια, το σόι  

β) με τον αριθμό, το συγκεκριμένο άτομο της οικογένειας. 

Αυτή η παράθεση επιτρέπει στον μελετητή να δει ότι, βασικά εμπλέκονται ελάχιστες οικογένειες με πολλά μέλη τους, όχι όμως όλα, λαμβανομένου υπόψη ότι οι οικογένειες τότε είχαν πολλά παιδιά και ξαδέρφια. Επίσης σημαντικό είναι να επισημάνουμε ότι ακόμα και στις οικογένειες που εμπλέκονται μαζικά, τα μέλη τους δεν εμπλέκονται με την ίδια ένταση. Γι' αυτό παρατηρείται ένα άτομο να αναφέρεται σε πολλά βουλεύματα και κάποιο άλλο να αναφέρεται σε ένα. 

Το χαρακτηριστικό αυτό δηλώνει μεν την απροθυμία κάποιου να ακολουθήσει τους άλλους, ωστόσο αυτό δεν είναι απόλυτο. 

Σε κάποια περίπτωση, στην μοναδική περίπτωση που ένας από τους ιθύνοντες νόες αναφέρεται σε βούλευμα, δηλώνει την οπισθοβουλία και την "προνοητικότητα" να "κρατήσουν πισινή" και να μην εκτεθούν εκείνοι αλλά να βάλουν τους άλλους μπροστά. Κανένας άλλος από τους "νόες" αυτούς που παραπλάνησαν και εξέθεσαν οικογένειες ολόκληρες ΔΕΝ αναφέρεται στα βουλεύματα αυτά, τι στιγμή που νέα παιδιά, βοσκοί και γεωργοί, εμπλέκονται σε πλήθος αδικημάτων συνεργασίας με τον εχθρό. 

Ο πίνακας είναι "διπλής εισόδου", οπότε εκεί που τέμνονται γραμμές και στήλες δείχνει την κατηγορία που τους απαγγέλλεται με βάση τα άρθρα και τις παραγράφους του Α.Ν. 533/45.  

Στην τελευταία γραμμή καταχωρούνται τα άρθρα αυτά και οι παράγραφοί τους, για να μπορεί ο μελετητής να δει το τάδε άτομο για ποιο αδίκημα κατηγορείται στην δείνα ημερομηνία. 

Ιδιαίτερες, ξεχωριστές ημερομηνίες που πρέπει να τύχουν της προσοχής του αναγνώστη ή του μελετητή, είναι ο Οκτώβριος 1943 και η 2 Ιουλίου 1944. Όχι γιατί στις άλλες η βία, οι λεηλασίες, οι βιασμοί και τα βασανιστήρια ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ με τα στρατεύματα κατοχής, έχουν μικρότερη ένταση, αλλά γιατί η πρώτη δείχνει πόσο νωρίς εξοπλιστήκανε και ανέλαβαν δράση και η δεύτερη δείχνει τη δράση αυτή μέσα στο ίδιο τους το χωριό 22 ημέρες μετά τη σφαγή του Διστόμου. 

Τον Οκτώβριο του 1943, πριν δηλαδή περάσει η Βοιωτία και τυπικά στην Γερμανική Πολιτική Διοίκηση της Ευβοίας (αρχές Νοεμβρίου), και ενώ έχουν καταρρεύσει οι Ιταλοί, ένοπλες μονάδες "προθύμων" συγκροτούνται και αναλαμβάνουν τον ρόλο των άμεσων βοηθών των κατοχικών δυνάμεων (Βούλευμα 9/1946). 

Τον Ιούλιο του '44, (βούλευμα 7/1946) αυτός ο ρόλος διαδραματίζεται μέσα στο ίδιο το Σχηματάρι, με τους Γερμανούς να ελέγχουν την περίμετρο και τους ίδιους -μαζί με άλλους από την Εύβοια ή γύρω χωριά- να ερευνούν τα σπίτια, να λεηλατούν, να συγκεντρώνουν το λαό στην πλατεία και να διενεργούν συλλήψεις όλων των ηλικιών, των φύλων και των επαγγελμάτων. 

Οι συλληφθέντες, λόγω του πλήθους, θα συγκεντρωθούν στο πρόχειρο στρατόπεδο στη στάση "Τανάγρα" του τραίνου, εκεί όπου είχαν κρατηθεί οι παραδοθέντες Ιταλοί. Λίγοι- λίγοι θα μεταφερθούν  στις Φυλακές Χαλκίδας και θα κρατηθούν για μήνες. Άλλοι θα μεταχθούν στο Χαϊδάρι και από κει στη Γερμανία και άλλοι θα εξαναγκαστούν σε έργα συντήρησης των γραμμών του τραίνου και των δρόμων ενόψει της υποχώρησης των Γερμανών. 

Τρεις, μαζί με άλλους 22 Ευβοείς θα εκτελεστούν στις 2 Αυγούστου.

Στον πίνακα παρουσιάζονται με άλλη κωδικοποίηση άτομα του χωριού Λιάτανη. Μεταξύ αυτών είναι και δύο γυναίκες. 

Τα άτομα που δεν παρουσιάζονται με κωδικούς αλλά με τα αρχικά των ονομάτων τους είναι μη καταγόμενοι από το Σχηματάρι και τα γύρω χωριά.  

Το βούλευμα 2/1946 αφορά εγκλήματα του Σεπτεμβρίου του 1944. Το βούλευμα 3/1946 αφορά εγκλήματα τον Αύγουστο 1944. 

Το βούλευμα 4/1946 αφορά εγκλήματα και πάλι τον Αύγουστο του 1944. 

Το βούλευμα 5/1946 αφορά εγκλήματα τον Ιούλιο και τον Αύγουστο 1944 στο Σχηματάρι. 

Το βούλευμα 6/1944 αφορά εγκλήματα τον Ιούλιο 1944. 

Το βούλευμα 7/1946 αφορά εγκλήματα στις 2 Ιουλίου 1944, την ημέρα δηλ. που έγινε το μπλόκο στο Σχηματάρι και συνελήφθησαν άνδρες, γυναίκες και παιδιά. 

Το βούλευμα 8/1946 αφορά εγκλήματα που έγιναν στον Άγιο Θωμά (Λιάτανη) και το Σχηματάρι, Απρίλιο και Ιούλιο 1944. Σημειώνουμε ότι στις 26 Ιουλίου καίγεται η Λιάτανη. 

Το βούλευμα 9/1946 αφορά εγκλήματα που έγιναν τον Οκτώβριο 1943 και τον Σεπτέμβριο 1944. Σημειώνουμε ότι τον Οκτώβριο του 1943, ένα μήνα μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας έγινε ο πρώτος εξοπλισμός του "λόχου Σχηματαρίου" από τους Γερμανούς. 

Το βούλευμα 10/1946 αφορά σε εγκλήματα που έγιναν τον Ιούλιο 1944 στο Σχηματάρι. 

Τέλος, τα βουλεύματα αυτά θεωρώντας βάσιμες τις καταγγελίες αλλά κρίνοντας αναρμόδιο το Ειδικό Δικαστήριο της Χαλκίδας, διατάσσει την περαιτέρω διερεύνηση των υποθέσεων στη Βοιωτία.

Πότε; αρχές του '46 και παραμονές των εκλογών! 

Τι τελικά έγινε; 

Το ερώτημα επικρέμαται ακόμη, αν βέβαια δεν θεωρηθεί απάντηση ότι ακριβώς ΚΑΙ για να μην εκτελεστούν χιλιάδες τέτοια βουλεύματα έγινε ο Εμφύλιος Πόλεμος. 

Σημείωση 5/3/2021: Ο Η6 αναγράφεται χωρίς να αντιστοιχεί κάποιο βούλευμα. Αυτό συμβαίνει γιατί ενώ είναι σαφής η εμπλοκή του από άλλες πηγές, λόγω συνωνυμίας και έλλειψης λοιπών στοιχείων δεν έχει προσδιοριστεί το βούλευμα ή τα βουλεύματα που τον αφορούν. Η έρευνα συνεχίζεται. 

Σημείωση  13 Φεβρουαρίου 2023: Μετά από διαμαρτυρίες για το δυσνόητο του πίνακος, προέβην στην αναβάθμισή του. Με κίτρινη επισήμανση είναι οι εκ Σχηματαρίου καταγόμενοι. Οι Λιαταναίοι, μεταξύ των οποίων και γυναίκες, σημειώνονται ξεχωριστά. Οι λοιποί που είναι ξένοι, κυρίως από την Εύβοια και συμμετέχουν στα εγκλήματα που αναφέρονται στα βουλεύματα σημειώνονται μόνο με τα αρχικά τους. Σε κάποιος δεν υπάρχει μικρό όνομα και σημειώνεται με το γράμμα του επιθέτου. Τα άρθρα του νόμου με βάση τα οποία κατηγορούνται βρίσκονται στο τέλος κάθε στήλης στη β' σελίδα του πίνακα. 

 

Αρίστου Μετριότητος το ανάγνωσμα

['Ενα κείμενο από το 2015 για κάποιους φίλους, όταν το "κίνημα των Αρίστων" ήταν στην αρχή του. Δείτε το τώρα που είναι στο τέλος του].

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής


Ξεκαθαρίζω από την αρχή. Ουδέποτε υπήρξα άριστος! Πάντα ήμουν μια σκέτη μετριότης. Του δεκατρία, άντε του δεκατέσσερα.
....
Μη έχοντας λοιπόν υποφέρει από το άγχος της αριστείας ακούστε παρακαλώ τις παρατηρήσεις μου πάνω στο ζήτημα αυτό που ταλαιπωρεί την Ελλάδα εδώ και εκατό μέρες.

Κατά τη γνώμη μου, η αριστεία και ο άριστος, τίποτα δεν έχουν να φοβούνται από τον Αριστ(ε)ί(ν)δην Μπαλτά. Υπάρχουν “αντικειμενικά”, είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε. Αν δεν το θέλουμε, ο άριστος, επειδή είναι άριστος, θα βρει τον τρόπο να προκόψει ακόμα κι αν πάει στην Ιταλία, στη Γιουγκοσλαβία ή στην Αγγλία. Θα πάρει ένα πτυχίο και θα γυρίσει. Ο “αιώνιος φοιτητής” θα μείνει εδώ να μας...παιδεύει.

Αλλού, νομίζω, είναι το ζήτημα και όχι στους αρίστους που αριστεύουν. Είναι σε αυτούς που νομίζουν πως μιλώντας για την αριστεία μετέχουν αυτής. Έχουν πάρει τοις μετρητοίς αυτά που λέμε περί “ημετέρας παιδείας” (αν και δεν το μολογάνε δημοσίως) και τα αναγάγουν στην αριστεία. Νομίζουν πως υπάρχει και “ημετέρα αριστεία”, οι ανόητοι! Φευ όμως! Ουδέν ενικότερον του αρίστου!

Ακόμα ένα πρόβλημα είναι αυτοί που ΔΕΝ είναι άριστοι, είναι λιγότερο άριστοι, πολύ θα το ήθελαν να είναι και, μάλιστα, έχουν πιστέψει ότι μπορούν να γίνουν άριστοι με...δημοκρατικές διαδικασίες! Έχοντας πάρει τοις μετρητοίς αυτά που λέμε περί της ημετέρας δημοκρατίας, της και ελληνικής καλουμένης, νομίζουν πως με το μπλα-μπλα και το πίτσι-πίτσι, δημ-αγογώντας περί αριστείας θα μας πείσουν ότι επειδή κόπτονται υπέρ αναπαύσεως και θεραπεύσεως της αριστείας, είναι κιόλας άριστοι, ικανοί να λάβουν θέση ένθα οι άριστοι αναπαύονται.

Τέλος, υπάρχει κι ένα πρόβλημα με τους ίδιους τους αρίστους. Εκείνους που είναι όντως άριστοι. Αν και είναι άριστοι και το ξέρουν είναι, ταυτοχρόνως, ανασφαλείς.
Πάσχουν από το “σύνδρομο των όμορφων γυναικών”.
Ποτέ δεν σιγουρεύονται πως είναι όντως άριστοι, πάντα φοβούνται για την “αιώνια” αριστεία τους. Ακριβώς όπως οι πολύ όμορφες γυναίκες!
Έτσι, μια Ειρήνα Σάικ δηλώνει πως ένοιωθε άσχημη επειδή ο Ρονάλντο ενώ τη συνόδευε ξενοκοίταζε! Ήθελε να κοιτάζει μόνον εκείνη για να νιώθει ωραία και ασφαλής.
Έτσι και οι ημέτεροι άριστοι. Επειδή εμείς, οι λιγούρικες μετριότητες, μη έχοντες τι άλλο να κάνουμε, οφθαλμοπορνεύουμε την αριστεία και όλο πίσω από τους πολλούς αρίστους τρέχουμε, χωρίς να προσηλωνόμαστε σε έναν (ποιος πιστεύει πως μπορεί να αγγίξει την άριστη Ειρήνα;), μη τυχόν και ωφεληθούμε λιγάκι από τα φώτα τους, νιώθουν την “απόρριψη του Ρονάλντο”, νιώθουν μη άριστοι και καταφεύγουν στην αγκαλιά των όσων αδολεσχούν περί αριστείας, είτε αυτοί είναι άριστοι δια τις μετοχής(!) είτε είναι άριστοι δια της Χάριτος, όχι όμως τόσο άριστοι όσο οι ίδιοι.

Εκεί ακριβώς όμως βρίσκεται η παγίδα. Εχθρός του αρίστου δεν είναι ο μέτριος αλλά ο λιγότερο άριστος ή ο οιονεί άριστος. Αμφότεροι θέλουν να γίνουν άριστοι στη θέση των αρίστων.
Θέλετε ένα παράδειγμα; Ο ίδιος ο Οδυσσέας. Δεν απειλείται από τον Εύμαιο. Δεν θέλει ο φτωχός τζοπάνος να τού πάρει τη γυναίκα και το βιος. Οι άρχοντες, ήγουν οι λίγο λιγότερο άριστοι από τον Οδυσσέα, είναι το πρόβλημα. Εκείνοι που νομίζουν ότι μπορούν να τα βγάλουν πέρα στο κρεβάτι με την Πηνελόπη. Και πράγματι είναι πολλοί ανάμεσά τους άριστοι. Αλλά είναι και κάποιοι που νομίζουν ότι είναι άριστοι. Ένα πράγμα σαν την εθνική συνείδηση, που νομίζουν ότι αν νομίζουν πως είναι Έλληνες είναι Έλληνες. Μετέχοντας ως μνηστήρες στην της Ιθάκης αριστείαν νομίζουν πως μπορούν να δρέψουν και τους καρπούς του αρίστου!

Τι κάνει ο άριστος; Προφανώς δεν φτιάχνει νόμους, ούτε συζητάει περί του θεσμίζειν ή μη, την αριστείαν. Ούτε καν επικαλείται τη μαστορική της κρεβατοποιητικής ή άλλης αριστείας. Αυτά τα λέει για να τον αναγνωρίσει η Πηνελόπη.
Είναι το σύνθημα και το παρασύνθημα. Πέραν αυτού όμως, παίρνει τα πελέκια και τα βάζει στη σειρά, και την χορδή του τόξου τανίει και σχέδιο στρατηγικό εκπονεί, την δια των όπλων εξόντωση των μνηστήρων της αριστείας απεργαζόμενος.
Δεν σείει τα δικαιώματά του στην αριστεία-«σαν μπολσεβίκικη ταυτότητα, κομματική»[1]- αλλά τα ασκεί! Δεν ήρθε να κρίνει αλλά να σώσει. («παραλίγο να με σώσουν», λέει, ο Μακρυγιάννης και το εννοεί με δύο τρόπους..να με σκοτώσουν...να με προλάβουν, να με φτάσουν).

Είπα όπλα και θυμήθηκα τα άλλα όπλα και την κρίσιν των. «Όπλων Κρίσις» και ουχί «Κριτική των Όπλων». Φρύαξε το πολιτικό σύστημα! Γιατί τα όπλα τα πήρε ο Οδυσσέας(!) Και δεν τα πήρε ο Αίας(!) Που δικαιωματικά(!) του ανήκαν. Τα δώσατε στον μπαγαπόντη αυτόν, τον καταληψία, λένε οι έχοντες καταλάβει οικογενειακώς και διαχρονικώς το κράτος, τα όπλα και το πολιτικό σύστημα. Μνήσθητι ΜητσοτακοΜπακογιανναίους κ.α.π.
Τρελός από το μένος του ο Αίας, όντως άριστος των αρίστων, ορμάει στο κοπάδι νομίζοντας ότι είναι οι εχθροί! Τι θολώνει όμως τας φρένας του Πύργου των Αχαιών; Ο άριστος πήρε τα όπλα του αρίστου γιατί κανείς δεν είναι άριστος πάνυ!

Δεν είναι κανείς-πλην Σου Κύριε- άριστος κατά πάντα και δια πάντα! Έτσι και ο Αίας δεν είναι άριστος σε όσα είναι άριστος ο Οδυσσέας. Ούτε ο Οδυσσέας είναι άριστος σε όσα είναι άριστος ο Αίας. Γι' αυτό και υπάρχει πρόβλημα. Γι' αυτό υπάρχει και δίλημμα. Οπότε, ανάλογα με το κύριο πρόβλημα που έχουμε να επιλύσουμε διαλέγουμε άριστο! Με δημοκρατικές διαδικασίες, παρακαλώ! Σίγουρα δεν είναι η καλύτερη λύση. Χρειάζονται και οι δύο. Πώς να το κάναμε και να διαλέγαμε δια βοής έναν άριστο, τον Οδυσσ-Αία [2]. Αλλά φευ, αυτό δεν γίνεται. Ο ίδιος, ο απορριφθείς (σύνδρομο Ειρήνα Σάικ) Αίας, προτιμάει τον θάνατο παρά την ατίμωση να είναι δεύτερος στην πόλη αφού δεν μπορεί να είναι πρώτος.

Είπαμε λοιπόν πως πρόβλημα των αρίστων δεν είναι οι μέτριοι αλλά οι λιγότερο άριστοι και νομίζοντες τον εαυτό τους άριστο. Τώρα πρέπει να πούμε για το πρόβλημα που έχουν οι μέτριοι με τους άριστους.
Οι άριστοι επειδή όπως είπαμε δεν είναι άριστοι κατά πάντα και δια πάντα αλλά προς τι μεν άριστοι προς τι δε ου άριστοι, όταν θεωρούν ότι μπορούν να μας κυβερνήσουν χάριν αυτής της ...κρεβατοποιητικής ή και της “πολεμικής” αριστείας τους, υπάρχει πρόβλημα.

Δεν μπορεί να μου πει, εμένα του μετρίου, κανένας άριστος ότι πρέπει να με κυβερνήσει επειδή ξέρει να περνάει το βέλος μέσα από δώδεκα πελέκια στη σειρά ή επειδή άρμοσε καλό κρεβάτι για την κυρά του αφού έκοψε σύριζα την αρχαία ελαία.
Κι αν ο Οδυσσέας δεν είχε αποδείξει στους Θιακούς πως μπορεί να τους κυβερνάει έχοντάς τους...ακυβέρνητους είκοσι χρόνια(!), όπως και την σεξουαλικότητα της Πηνελόπης, η συνέλευση δεν θα είχε κωλυσιεργήσει τόσο στέλνοντας τον Τηλέμαχο να ψάχνει ψύλλους στ' άχερα αλλά θα είχε σπεύσει να προγραμματίσει τους γάμους της Πηνελόπης με κάποιον από τους μνηστήρες της αριστείας...τον Αντί-νοο ίσως.

Συμπέρασμα: 

Εγώ όλο με αρίστους θέλω να κάνω παρέα και τόσο “τσιμπούρι”τους γίνομαι προκειμένου να ωφεληθώ από κείνους που μόνο αν με λιώσουν με τα δυο δάκτυλα και με πατήσουν κάτω θα γλιτώσουν από μένα. Όμως οι άριστοι να μην ξεχνάνε πως η αριστεία δεν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης, θέσμισης, πιστοποίησης, κατοχύρωσης, προπαγάνδας, δημοσίων σχέσεων, μάρκετινγκ κλπ. Είναι άθλημα το οποίο λαμβάνει χώρα κάθε ώρα και κάθε στιγμή και στο οποίο ο ανταγωνισμός στον κόσμο τούτο (στον άλλον, ο συναγωνισμός) οξύνεται ευθέως ανάλογα με την μεγέθυνση της αριστείας. Ούτε παρελθόν έχει αλλά ούτε και μέλλον. Δεν υπάρχει “ήμουν άριστος”, δεν υπάρχει “θα είμαι άριστος”. Δεν υπάρχει, φευ, αεί άριστος ή παντί άριστος. Ο τ(Ρ)όπος του αριστεύειν είναι το εδώ. Ο χρόνος του αριστεύειν είναι το νυν!...«δις εις τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίης»

Πού και πότε είσαι άριστος;
Εκεί και τότε απόδειξέ το!!!

23 Απριλίου 2015
Του Αγίου Γεωργίου

Υποσημειώσεις:

[1] Β. Μαγιακόφσκι
[2] Την μεγαλοφυή υβριδική λέξη “Οδυσσ-Αίας” την οφείλουμε στον Μίμη Ανδρουλάκη. Έχει γράψει και βιβλίο “Όπλων Κρίσις”.