Ο ΕΛΑΣ καταγγέλλει στο λαό συνεργάτες των Γερμανών και μαυραγορίτες

Η προμετωπίδα του "Εκδικητή" της 7ης Σεπτεμβρίου 1943, αρ. φύλλου 3, τιμή δρχ 200
[Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας-ΑΣΚΙ]

[“Εκδικητής”, εφημερίδα της V Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ Αττικοβοιωτίας – Εύβοιας, αρ. Φύλ. 3, 7 Σεπτεμβρίου 1943]

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Αρχές Σεπτεμβρίου του '43, δύο μεγάλα γεγονότα του καλοκαιριού, με τις συνέπειές τους, καθορίζουν την κατάσταση στη σκλαβωμένη πατρίδα.

Πρώτα, η φοβερή σε ένταση και μέγεθος μάχη του Κουρσκ, όπου η γερμανική πολεμική μηχανή χάνει οριστικά τη στρατηγική πρωτοβουλία. Και μετά η απόβαση των Συμμάχων στη Σικελία, η κατάρρευση του Μουσολίνι και η συνακόλουθη, μέσα σε δύο μήνες, συνθηκολόγηση της Ιταλίας.

Το κατοχικό καθεστώς έχει καταρρεύσει, όσον αναφορά τους Ιταλούς, έχει αποδιοργανωθεί και οι Γερμανοί προσπαθούν, μέσα στα συντρίμμια και το αίμα του Κουρσκ, να ανασυγκροτηθούν και να κλείσουν τα κενά, εν μέρει όμως “ανακουφισμένοι”, αφού η απόβαση των Συμμάχων δεν έγινε τελικά στην Ελλάδα, όπως φοβόντουσαν από την άνοιξη του '43, αλλά στη Σικελία.

Στους Έλληνες τα γεγονότα επιδρούν κυρίως θετικά, αναθαρρεύουν, ελπίζουν και αγκαλιάζουν ολόψυχα το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Καθήκοντα μοιράζονται σε όλο τον λαό από τον ίδιο το λαό, ήγουν το αυτεξούσιο, το εθελότρεπτο και το πρωτεύθυνό του “ένστικτο”! Ως και τα μικρά παιδιά, φυλάνε τσίλιες, μεταφέρουν μηνύματα, ρίχνουν προκηρύξεις. (Όπως εκείνες που ρίξανε στο αυτοκίνητο του υπολοχαγού διοικητή του αεροδρομίου της Τανάγρας που τον συναντήσαμε κι σ' άλλες περιπέτειες)*. 

Τα πάντα αλλάζουν! Μέχρι σημείου υπερβολής. Κάποιοι πιστεύουν στη γρήγορη απελευθέρωση, στην εκκένωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς. Κάνουν λάθος. Το θηρίο έχει πληγωθεί βαριά αλλά θα χρειαστούν ακόμη, σχεδόν δύο χρόνια σκληρού και ολοκληρωτικού πολέμου για να ηττηθεί οριστικά και να εξαλειφθεί από τον χάρτη.

Η αυταπάτη της γρήγορης απελευθέρωσης επηρεάζει και τμήματα της αντίστασης. Οι ευσεβείς πόθοι εκλαμβάνονται ως πολιτικές και στρατιωτικές αναλύσεις.

Όσοι όμως μελετούν καλά την κατάσταση των αντιμαχομένων και γνωρίζουν τις τεράστιες δυνάμεις που συγκρούονται προετοιμάζονται για την τελική φάση της αναμέτρησης που η ιστορία έχει δείξει ότι είναι η πιο σκληρή και η πιο αιματηρή.

Στην κατηγορία των σωφρόνων αυτών ανήκουν και οι ηγεσίες του 34ου Συντάγματος, της 5ης Ταξιαρχίας και ειδικά ο φυσικός της καπετάνιος, ο Ορέστης.

Έτσι, βλέπουμε να αφιερώνει, σε ένα δισέλιδο του “Εκδικητή”, αρκετό χώρο για να καταγγείλει στον λαό και στις οργανώσεις τους συνεργάτες του κατακτητή που του εξασφαλίζουν τη βιολογική επιβίωση και τη στρατιωτική κυριαρχία. Οι μαυραγορίτες είναι, εκ των πραγμάτων, μέρος της επιμελητείας των στρατευμάτων κατοχής και οι συνεργάτες, μαζί με τους μαυραγορίτες, τμήματα της κατασκοπίας και του δικτύου συλλογής πληροφοριών των Γερμανών. Πρέπει λοιπόν να εξουδετερωθούν. Οι μεν να συλληφθούν, οι δε να μην μπορέσουν “ν' αγοράσουν” προϊόντα για την τροφοδοσία των κατακτητών. “Μη τους πουλάτε τα προϊόντα σας” είναι το σύνθημα, γιατί στην ουσία δεν πρόκειται για ισότιμη συναλλαγή (αγορά και πώληση) αλλά για επίταξη, λεηλασία και κλεψιά. Σεπτέμβριο του 1943, όταν το δισέλιδο του “Εκδικητή” τιμάται 200 δραχμές, το κρέας “αγοράζεται”, όταν δεν κατάσχεται, από τους μαυραγορίτες, 100 δραχμές την οκά.

Από αυτές όμως τις λίγες αράδες των “διαταγών” κατά των μαυραγοριτών και των κατασκόπων, προκύπτει κι ένα άλλο συμπέρασμα. Φαίνεται καθαρά πώς το οικονομικό συμφέρον των κοινωνικών ομάδων διαπλέκεται με το εθνικό συμφέρον. Φαίνεται ποιοι ωφελούνται από την Κατοχή και ποιοι ζημιώνονται. Αυτό που λέγεται “ταξικό συμφέρον” των τάξεων και των στρωμάτων του λαού, και αυτό που λέγεται “εθνικό συμφέρον” είναι στην ουσία τους το ίδιο πράγμα. Η εθνική απελευθέρωση θα σημάνει την οικονομική διάσωση του λαού που παράγει και δημιουργεί. Η παράταση της Κατοχής σημαίνει καταστροφή όλου του παραγωγικού ιστού της χώρας και των υποδομών του. Ενός ιστού που, τότε ακόμη, ήταν ζωντανός και μπορούσε να θρέψει τους ανθρώπους του. Η παράταση της Κατοχής σημαίνει περισσότερη αισχροκέρδεια από μια μικρή κοινωνική ομάδα που αναρριχάται για να κάνει ρεσάλτο, ακόμη και στην παλαιά ανεμική αστική τάξη. Απελευθέρωση σημαίνει, τη συντριβεί του μηχανισμού αυτού της λεηλασίας και ξεκινάει, σαν νέο βλαστάρι, απ' τα απελευθερωμένα βουνά της χώρας, εκτείνεται δε έως την απελευθέρωση όλης της χώρας.

ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ

Οι παρακάτω κρεοπώλες-ζωέμπ είναι προμηθευτές των καταχτητών και εκμεταλλεύονται αισχρά το λαό των πόλεων:

1. Νανόπουλος+
2. Ευσταθόπουλος
3. Αργείτης
4. Γάκης
5. Ποταμιάνος

Όλοι αυτοί αγοράζουν από τα σφαγεία όσα κρέατα έρχονται με άδειες του υπουργείου επισιτισμού για το κοινό και τα πουλούν στους Γερμανούς σε μεγάλες τιμές. Σ' αυτό οφείλεται η έλλειψη και κατά συνέπεια η ακρίβεια του κρέατος.

1. Αδελφοί Κυπαρισσόπουλοι, οδός Θεμιστοκλέους +
2. Γιάννης Μπαρδουνιώτης
3. Αδελφοί Σταυρουλάκη
4. Αδελφοί Μανιά
5. Αδελφ. Δίκου
6. Γιαννάτος
7. Πορφύρης
8. Παντελής Μακρής+
9. Σιγδίτσας και Αδάμου
10. Μαργέτης
11. Μπαλτάσης
12. Γ και Ν Βασάλος+
13. Παλιγγίνιδες

Οι από 1 μέχρι τον 7 αριθμό είναι προμηθευτές των  καταχτητών σε κρέατα μεταφερόμενα από τη Θεσσαλονίκη και Θεσσαλία. Οι παρακάτω συνεργάζονται και προμηθεύουν στους καταχτητές. Οι σημειούμενοι με σταυρό είναι οι πιο αισχροί, κατάσχεσαν κατά καιρούς σφάγια απ΄την ύπαιθρο κι απ' τα σφαγεία με Γερμανούς κ' Ιταλούς χωρίς καμμία αποζημίωση ή με γελοίες τιμές, το πολύ 100 δρχ η οκά, και διέθεταν τα κατασχόμενα άλλα μεν στους Γερμανοϊταλούς με τιμές μαύρες, άλλα δε στη μαύρη.

Γιαυτό επαγορεύομεν την πώληση στους ανωτέρω και στους υπαλλήλους τους σφαγίων και καλούμεν όλους να εμποδίσουν τους ανωτέρω αισχρούς εκμεταλλευτές στη συνέχιση του έργου τους. Γιατί αν τα κρέατα αυτά δεν παραδίνονταν στους καταχτητές οι τιμές θα ήσαν κατά 15.000 τουλάχιστον φτηνότερες. Οι παραβάτες θα παραπέμπονται στα στρατοδικεία.

Για το 34 Σύνταγμα: ΟΡΕΣΤΗΣ

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΙ

1. Σαλμάς Τάκης, ετών 35, ανάστημα περίπου 1,75 μουστάκι ξανθό, έκανε στο παρελθόν το δημοσιογράφο, έκφυλος και θρασύς, κάτοικος Πειραιώς, οδός Μανούσου Κουνδούρου 5. Κατάγεται απ' την Αιτωλοακαρνανία. Επικίνδυνος πολύ, πράχτορας των Γερμανοϊταλών. Με άδειες διαρκείας ταξιδεύει ταχτικά μεταξύ Αιτωλοακαρνανίας-Αθηνών. Να συλληφθεί όπου κι αν βρεθεί.
2. Μιχάλης Σπήλιος, ταγματάρχης, διοικητής ταγμάτων ασφαλείας του Ράλλη. Στο κίνημα του 1935, σαν υπολοχαγός, μ' ένα τανκ σκότωσε κάμποσα παιδιά στο Τάγμα Ευζώνων Μακρυγιάννη. Η 4η Αυγούστου τον έκανε λοχαγό και τον έβαλε στη διοίκηση της Στρατ. Λέσχης Αθηνών. Έβγαζε ψεύτικα απολυτήρια στρατού σε λιποτάχτες. Είχε άλογα στον ιππόδρομο κ' έπαιζε πολλά λεφτά. Πηγαινοέρχεται στη Λαμία. Λέει πως είναι σύνδεσμος με συμμάχους. Συνεργάζεται με τους Ιταλούς που του δίνουν όπλα και τανκς με τον όρο να βοηθήσει του καραμπινιέρους που θα μείνουν τελευταίοι.

Σημείωση:

Τις προκηρύξεις τις έδωσε στα παιδιά ο Βασίλης Ι. Γεωργαντάς, αντάρτης του ΕΛΑΣ που πλησίασε στ' αλώνια "της Μένιας". Τα παιδιά τις έριξαν στο αυτοκίνητο του υπολοχαγού. Επειδή μια μικρή υπηρετριούλα που είχανε έμπαινε στο αυτοκίνητο και έκανε πως οδηγούσε, οι υποψίες έπεσαν σ' αυτή. Δεν είχε άλλες συνέπειες εκτός από ένα γερό μπερντάκι.