Σελίδες Αντιδικτατορικού Αγώνα: Μανώλης Γλέζος, σύλληψη και απελευθέρωση

 Είναι γνωστό και... μνημειώδες το πρωτοσέλιδο της Αυγή της 21ης Απριλίου 1967 όπου από τη μια προαναγγέλει μεγαλειώδη νίκη της ΕΔΑ στις εκλογές και από την άλλη κάνει λόγο για τις συλλήψεις ηγετών της ΚεντροΑριστεράς, του Γλέζου, του Λ. Κύρκου, του Ανδ. Παπανδρέου κλπ

Τέσσερα χρόνια μετά, 30 Απριλίου 1971, ο Σάββας Κωνσταντόπουλος με κύριο άρθρο του στον "Ελεύθερο Κόσμο" εξηγεί γιατί ο Μανώλης Γκέζος είναι ξεχωριστή περίπτωση και, επομένως, πρέπει να απελευθερωθεί και να του δοθεί η άδεια να φύγει στο εξωτερικό. 

Γιατί, εφόσον αφήσαμε να φύγει ο Μίκης Θεοδωράκης, λέει, να μην αφήσουμε και τον Γλέζο; 

Ο οποίος Γλέζος, εκείνη την εποχή είχε πάρει ολιγοήμερη άδεια από την εξορία για να δει την οικογένειά του. 

Το δεύτερο δεκαήμερο του Ιουνίου του ίδιους χρόνου, ο Μανώλης Γλέζος απελευθερώνεται και η είδηση δημοσιεύεται στην πρώτη σελίδα του "Ελευθέρου Κόσμου" της 18ης. Εκεί γίνεται "υπερήφανη" αναφορά στο προηγούμενο άρθρο της εφημερίδας, στο οποίο ζητείτο η απελευθέρωση του κρατουμένου. 

Δυο μέρες μετά, στις 20/6, σε εσωτερική σελίδα, επανέρχεται για να "θεμελιώσει" εκείνα που ισχυρίζονταν στο άρθρο της 30ης Απριλίου, ότι δηλαδή ο Μ. Γλέζος είναι ξεχωριστή περίπτωση. 

Στο κείμενο αυτό, παρουσιάζεται εκτενώς οι δύο επιστολές του Γλέζου στο εξωτερικό (στο περιοδικό "Κομμουνιστική Επιθεώρηση"- Μάιος 1968 & Απρίλιος 1969) για την κατάσταση που δημιουργείται μετά την διάσπαση του ΚΚΕ του 1968 και το μέλλον της Αριστεράς και του Κομμουνιστικού Κινήματος. 

Ο Μανώλης Γλέζος στις Φυλακές Αβέρωφ

Θάνατος "στα χρόνια της χολέρας", μπορεί να χαρακτηριστεί ο, κατά σάρκαν, θάνατος του Μανώλη Γλέζου. Όλοι θα πουν τον «καλό τους λόγο» προσπαθώντας να προσαρμόσουν το ηρωικό στοιχείο του ανδρός στα μέτρα τους. Η καπηλεία, ευθέως ανάλογη με τα «καλά λόγια»!  Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ανάρτηση της Έλλης Στάη στη σελίδα της (FB): 

«Ένας παθιασμένος αγωνιστής εθνικών στόχων "έφυγε" εν μέσω κρίσης κορονοϊού. Η προσωπικότητά του οδηγός για αφοσίωση και πειθαρχία στον αγώνα ενάντια στον απρόσμενο εχθρό!»

Ο Γλέζος ήταν τάχα παθιασμένος αγωνιστής «εθνικών στόχων»(!) Έτσι γενικά. Όπου έβρισκε «εθνικούς στόχους» ο Γλέζος τούς πάλευε(!) 

Σήμερα δε, ο παθιασμένος αυτός «αγωνιστής εθνικών στόχων», γίνεται «οδηγός για αφοσίωση και πειθαρχία»(!) 

Μα, αν διακρίνεται για κάτι ο Γλέζος κι αν μένει στην Ιστορία, αυτό δεν είναι πειθαρχία! 

Απείθαρχος ήταν ο Γλέζος και στο Κράτος, και στα κόμματα, και στον ίδιο του τον εαυτό! 

Και επειδή αυτό το Κράτος, το οποίο σήμερα αποθεώνεται και υποδεικνύεται ως υποκείμενο στο οποίο οφείλουμε, -οδηγούμενοι, μάλιστα, από τον Γλέζο- αφοσίωση και πειθαρχία, δεν ήταν πάντα έτσι όπως είναι τώρα αλλά δεν αποκλείεται να ξαναγίνει όπως ήταν τότε, δίνω στην δημοσιότητα ένα τεκμήριο σχετικό.

Είναι, νομίζω, το καλύτερο επιτύμβιο επίγραμμα-αντίστιξη, με πολλές-πολλές προεκτάσεις και νοήματα.

Η ηρωική δράση για την πολιτική, κοινωνική κι εθνική απελευθέρωση της Πατρίδας τιμωρείται σε θάνατο και στην ηθική του Κράτους, θανατώνεται!

Ο άνθρωπος επιβιώνει, γυμνός σαν τον Οδυσσέα μετά την εις Άδου Κάθοδον, υφιστάμενος συνεχείς πρωτεϊκές μεταμορφώσεις, ώσπου να... «προαχθεί» σε «ήρωα... του «εθνικού αγώνα κατά του κορωνοϊού covd-19»!!! Πρότυπο για «αφοσίωση και πειθαρχία» στις ντιρεκτίβες του Ν. Χαρδαλιά, ο οποίος,  προφανώς, ενσαρκώνει το Κράτος(!)

*****

Πρόκειται για την καταχώρηση της εισαγωγής του Μανώλη Γλέζου στο "Ποινολόγιο" των Φυλακών Αβέρωφ που βρίσκεται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους (Αθήνας). 

Γλέζος Εμμανουήλ

του Νικολάου και της Ανδρομάχης Ναυπλιώτου

Δημοσιογράφος/ Φοιτητής της Ανωτάτης Εμπορικής 

Ετών 26

Ύψος 1,70

Ημέρα εισαγωγής: 18-10-1948

Δυνάμει της 357Α/16-10-1948 αποφάσεως του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών, σε ΘΑΝΑΤΟ.

Μεταγωγή: Ναύπλιο 8-6-1949

Σημείωση: 

Η φωτογραφική αναπαραγωγή του πρωτοτύπου τεκμηρίου απαγορεύεται από τα ΓΑΚ σύμφωνα με τον νόμο περί προσωπικών δεδομένων. 

Ο Μ. Γλέζος στο ρόλο της....πλύστρας

Τρίκερι. Στρατόπεδο εξόριστων γυναικών. Μικρό στιγμιότυπο της κατά Μ. Γλέζον προστασίας της μητρότητας(!)

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Το σημαντικό στοιχείο, το καίριο, στη δήλωση του Μανώλη Γλέζου για τον εξάχρονο Μαζιώτη-Ρούπα είναι ότι ξεπλένει το εμφυλιακό και το μετα-εμφυλιακό κράτος. Έτσι ξεκινάει τη δήλωση:

"Ακόμα και στα χρόνια του εμφυλίου και αργότερα, στο μετεμφυλιακό αυταρχικό κράτος που με ευκολία έστηνε στρατοδικεία και καταδίκαζε σε θάνατο τους αντιπάλους του, υπήρχε σεβασμός στη μητρότητα και στα ανήλικα παιδιά των αγωνιστών που σερνόντουσαν στις φυλακές και τα εκτελεστικά αποσπάσματα...” (όλη η δήλωση εδώ)

Γιατί είναι το καίριο και το σημαντικό;

Δηλώσεις σχετικές, για την κράτηση του παιδιού γίνανε πολλές από πολλούς. Ζητούν την απόδοση του παιδιού στη γιαγιά και στη θεία και αυτό είναι θεμιτό και σωστό είτε έχει κάνει δήλωση ο Γλέζος είτε δεν έχει κάνει. Στο ζήτημα αυτό η δήλωση του Γλέζου έχει ίση αξία και σημασία με την δήλωση και τη διαμαρτυρία του καθενός πολίτη. Νομίζω ότι αυτή, την επί της ουσίας αλήθεια, θα λάβει υπόψη της και η δικαιοσύνη που θα αποφανθεί για το ποιος θα πρέπει να έχει την μέριμνα του παιδιού. Δεν φαντάζομαι να το κλείσει σε ίδρυμα, όπως και δεν εννοώ να αποδεχτώ την άποψη, που εντέχνως υποβάλλεται από εκείνους που διαμαρτύρονται, ότι το παιδί, έπρεπε τάχα, στις 7.00 το πρωί, να οδηγηθεί από το χέρι στο σπίτι της γιαγιάς ή της θείας. Ακριβώς επειδή είναι παιδί και ακριβώς επειδή η αστυνομία είναι όργανο καταστολής, είναι ο “Κρέωντας”, ακριβώς γι' αυτό, δεν έχει δικαίωμα να αγγίξει το παιδί. Δεν μπορεί να αποφασίσει ο κάθε βαθμοφόρος για το παιδί. Δεν έχει καμία τέτοια αρμοδιότητα, τίποτα δεν τον τοποθετεί στη θέση τού να εξετάσει τι λέει η μάνα, ο πατέρας...ακόμη και ο Μανώλης που με τα λόγια “χτίζει ανώγια και κατώγια”...αντιμνημονιακά και άλλα. Ένα παιδί είναι σοβαρή υπόθεση για να αποφανθεί η αστυνομία και “ο κάθε χωροφύλακας”.  Η δουλειά αυτή ανήκει στη Δικαιοσύνη κι όποιος πραγματικά είναι δημοκράτης δεν πρέπει ούτε να την παραμερίσει ούτε και να υπονομεύσει το κύρος της απόφασής της. Εξάλλου, όπως σας βλέπω όλους, είσαστε ακραιφνείς αμύντορες της διάκρισης των εξουσιών και σας πιάνει υστερία κάθε που νομίζετε ότι η Κυβέρνηση παρεμβαίνει στο έργο της Δικαιοσύνης... Στο κάτω κάτω, εφόσον η μάνα και η αδερφή της Πόλας Ρούπα ήταν οι κατάλληλες γυναίκες για την ανατροφή του παιδιού γιατί δεν τους το είχε αποδώσει η ίδια αλλά το τραβολόγαγε μαζί της στις γιάφκες και στις “επιχειρήσεις” ή εμπιστευόταν άλλα άτομα, τρίτα και άσχετα, για να το φροντίζουν; Γιατί εξέθετε το παιδί σε χίλιους δυο κινδύνους, ο “μικρότερος” εκ των οποίων είναι να μπουκάρουν οι “ειδικές δυνάμεις” τα χαράματα, πάνοπλες, στο σπίτι; Όλα αυτά πρέπει να τα λάβει υπόψη ο δικαστής που θα αποφασίσει και δεν νομίζω ότι έχει κανέναν λόγο να μην εξυπηρετήσει το συμφέρον του παιδιού στις διαμορφωμένες από την Πόλα Ρούπα συνθήκες. Λέω ότι η Ρούπα διαμόρφωσε τις συνθήκες και εννοώ σαφώς ότι φέρει την κύρια και αποκλειστική ευθύνη για τις περιπέτειες του παιδιού, ακριβώς γιατί δεν εννοώ να εξομοιώσω στα μουλωχτά, "πούστικα", την Πόλα με τις ηρωικές γιαγιάδες μας του εμφυλίου και της τρομοκρατίας. Οι γυναίκες αυτές ήταν τα θύματα, άδικων, απρόκλητων, βάρβαρων διωγμών, προγραφών και αντιποίνων. Δεν υπάρχει κανένα ηθικό, ιστορικό, κοινωνικό, πολιτικό, έρεισμα για να συγκρίνονται με την Πόλα Ρούπα και όποιος το κάνει δεν υπερασπίζεται το μικρό παιδί της αλλά βάλει ευθέως κατά των ηρωικών αυτών γυναικών υποβιβάζοντάς τες στο επίπεδο της Ρούπα. Οι γυναίκες αυτές δεν πήραν τα όπλα για να ληστεύουν τράπεζες αν και ήταν πεινασμένες και ρακένδυτες, αυτές και τα παιδιά τους. Δεν πήραν τα όπλα για να “εκδικηθούν” και να “τιμωρήσουν” τους ιθύνοντες της εποχής αν και είχαν κάθε λόγο να το κάνουν. Πολλές φορές έζησαν, και ίσως ζουν ακόμη, ανάμεσα στους ιθύνοντες αυτούς και κράτησαν και την τιμή και την περηφάνια τους, το δε αγωνιστικό τους φρόνημα έβγαλε όλους εσάς έστω κι αν δεν κατάφεραν να σας μεταδώσουν τη σοφία τους, την γενναιότητα της ψυχής τους, την ικανότητά τους να σκέφτονται ευέλικτα, να υπολογίζουν σωστά το κύριο και το δευτερεύον, να μην “μασάνε κουτόχορτο” και να κάνουν σωστά τη δουλειά τους που ήταν πράγματι η αλληλεγγύη, η υποστήριξη και η περίθαλψη των καλύτερων ανδρών της πατρίδας, το μεγαλύτερο “έγκλημά” των οποίων ήταν ότι πολέμησαν τους Γερμανούς και Ιταλούς κατακτητές.                                                                                                                                                                                       

Κι αν η προσπάθεια του Γλέζου να εξομοιώσει τη Ρούπα με τις γυναίκες του εμφυλίου και της τρομοκρατίας είναι υπόγεια και ύπουλη, η προσπάθεια να ξεπλύνει τις περιόδους αυτές από το άγος είναι ξετσίπωτη, ευθεία και απροκάλυπτη. Και αυτό είναι που την καθορίζει και την “αναδεικνύει"  σε πλυντήριο της πιο μαύρης περιόδου της νεώτερης ιστορίας. Το λέει καθαρά....

"Ακόμα και στα χρόνια του εμφυλίου και αργότερα, στο μετεμφυλιακό αυταρχικό κράτος που με ευκολία έστηνε στρατοδικεία και καταδίκαζε σε θάνατο τους αντιπάλους του, υπήρχε σεβασμός στη μητρότητα και στα ανήλικα παιδιά των αγωνιστών που σερνόντουσαν στις φυλακές και τα εκτελεστικά αποσπάσματα...”

Μπορεί να σκοτώνανε αβέρτα του πατεράδες και να φυλάκιζε της μανάδες, να εξόριζε (στο Τρίκερι πχ), μανάδες και παιδιά, να τα γενιτσαροποιούσε η Γερμανίδα  Φρειδερίκη, να φυλάκιζε εγκύους, λεχώνες και νεογνά ( την Έλλη Παπά, πχ), να εκτελούσε εγκύους (στην Ευαγγελία Σδρόλια, τη γυναίκα του ηρωικού Μπαντέκου που δεν δέχτηκε να τον αποκηρύξει με το επαίσχυντο “αντάλλαγμα” τη ζωή της και τη ζωή του παιδιού της), αλλά “υπήρχε σεβασμός στη μητρότητα”(!) πόσω μάλλον “στα ανήλικα παιδιά”(!) Το λέει ο πολύς Μανώλης Γλέζος(!)

Προκειμένου να πλήξει την Κυβέρνηση, την οποία στο κάτω-κάτω εκείνος πρωτοστάτησε για να γίνει, δεν διστάζει να βγάλει το εμφυλιακό και μετεμφυλιακό κράτος “λάδι”....ακόμη και τότε σεβόντουσαν την μητρότητα και τα ανήλικα παιδιά (!) Επειδή δεν εννοεί η Κυβέρνηση (καλώς ή κακώς) να ευθυγραμμιστεί με τη “σκέψη Γλέζου” (όπως λέμε “σκέψη Μάο Τσε Τουγκ”) δεν διστάζει να μεταχειριστεί βρόμικα σοφιστικά σχήματα για να αποδείξει ότι η σημερινή Κυβέρνηση είναι χειρότερη εκείνων του εμφυλίου και της τρομοκρατίας! 

 

                 

Και όλοι εσείς τον  κοιτάτε και ξελιγώνεστε! Αναπαράγετε, μάλιστα, και “ανασυνθέτετε” όλη τη βρωμιά της “σκέψης” του “κατά βούλησιν” και “κατά ριπάς”! Το χειρότερο είναι ότι δεν σκέφτεστε καν να τον αμφισβητήσετε. Δεν είσαστε σε θέση να τον αμφισβητήσετε! Ευνουχισμένοι, πρώτα απ' όλα οντολογικά, πολιτικά, κοινωνικά, ηθικά και...αισθητικά, δεν μπορείτε να στραφείτε κατά της “αυθεντίας” του Μανώλη Γλέζου και όποιου άλλου έχει “κερδίσει τις καρδιές σας” πουλώντας “επανάσταση”, “ριζοσπαστισμό” και αντικυβερνητική ρητορεία. Μέχρι και υποστηριχτές των Τούρκων πραξικοπηματιών καταντήσατε και μάλιστα το θεωρείται και κατόρθωμα. Μπορεί να στρέφεστε κατά του Θεού αλλά ο Γλέζος είναι κάτι παραπάνω(!) Επειδή κατέβασε τη σημαία. Τότε! Εν τω μεταξύ δεν υπήρξε φάση πολιτική την οποία δεν εκμεταλλεύτηκε για να κερδοσκοπήσει πολιτικά και να παραμείνει στον αφρό....

 

Τελευταίως, λέει, βγάζει σέλφις έναντι αμοιβής για να μαζέψει λεφτά για το “μουσείο” του εκτελεσμένου αδελφού του στ' Απεράθου της Νάξου!!! Έχει μαζέψει, λέει, τις πρώτες είκοσι χιλιάδες. Σε ευρώ και όχι σε δραχμάς. Το ότι έγινε ήρωας τότε, δεν μας επιβάλλει να ακολουθούμε τη “σκέψη” τώρα και πάντα. Αλλοίμονο αν εκχωρήσουμε τη σκέψη μας στον εκάστοτε Γλέζο. Δεν εκχωρήσαμε τη σκέψη σας στο Κόμμα που πιστεύαμε ότι “ο νους, η τιμή και η συνείδηση της εποχής μας”, ο “συλλογικός οργανωτής και καθοδηγητής” των αγώνων για εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη και θα την εκχωρήσουμε σε ένα άτομο; Και τι άτομο!