Επαμεινώνδας- Σεραφείμ Κοσόρας: «..ο μονάκριβος γιος σας πέφτει στις πρώτες επάλξεις του αγώνα για την ανεξαρτησία της πατρίδας μας»

Ο Σεραφείμ Γεωργίου Κοσόρας- Επαμεινώνδας γεννήθηκε στα Χώστια το 1915 και εκτελέστηκε στο Γουδί 26-3-1948. Από αγροτική οικογένεια, του Σχολαρχείου, κατετάγη στην Αγροφυλακή και πήρε τον βαθμό του αρχιφύλακα. Σε μια διένεξη με Ιταλούς στρατιώτες σκότωσε έναν απ' αυτούς, φυλακίσθηκε, δραπέτευσε και βρήκε στο βουνό. Ήταν από παλιά μέλος της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ. Πολιτικός του Υπαρχηγείου Θηβών (του Κρόνου) και μετά την δημιουργία των ταγμάτων καπετάνιος του 3ου τάγματος του 34ου Συντάγματος (Αρβανίτικου) του ΕΛΑΣ μέχρι το καλοκαίρι του 1943. Υπήρξε καθοριστικός ο ρόλος του στην αποκάλυψη της συνωμοσίας του Αβορίτη και εξουδετέρωσής της. 

Διασώθηκε το τελευταίο του γράμμα...

Φυλακές Αβέρωφ, κελί μελλοθανάτων στις 26 Μαρτίου. 

Σεβαστοί μου γονείς, πολυαγαπημένη μου αδελφούλα, αύριο πρωί-πρωί με τη δροσούλα, που λέει και το τραγούδι πηγαίνω για εκτέλεση. 

Είναι εξαιρετικά περήφανος γι' αυτό διότι ολοκληρώνω τους αγώνες και τις προσπάθειές μου για ανεξαρτησί, δημοκρατία και λευτεριά της πατρίδας μου. 

Το αίμα μου θα ποτίσει το δέντρο της λευτεριάς και της δημοκρατίας που θεριεύει και φουντώνει γρήγορα στη χώρα μας.

Το όνομά μου θα γραφτεί στις σελίδες της ιστορίας των αγωνιστών που πέσανε για το ξεσκλάβωμα της πατρίδας μας, γιατί αύριο στο πάνθεον των Ηρώων θα γραφτεί το όνομά μου με χρυσά γράμματα. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη τιμή για σας και όλοι θα σας σέβονται και θα σας εκτιμούν.

Δεν υπάρχει πιο μεγάλη τιμή για σας, που ο μονάκριβος γιος σας πέφτει στις πρώτες επάλξεις του αγώνα για την ανεξαρτησία της πατρίδας μας. 

Μητερούλα μου δεν πρέπει να κλαις, γιατί ο γιος σας έκανε το καθήκον του σαν τίμιος Έλληνας και Δημοκράτης και πέφτει για τα ιδανικά αυτά! Πεθαίνω χαρούμενος και ευτυχισμένος, γιατί βλέπω ότι οι αγώνες του λαού μας καρποφορούν, κληρονομούν τους πόθους μας.

Σας φιλώ με αγάπη Σεραφείμ.

Θα χαιρετήσετε όλους τους συγγενείς και φίλους για τελευταία φορά.

[Eφημερίδα «Ξηρονομή» , φύλλο 109, Οκτώβριος-Νοέμβριος 2018]

Ορέστης, Οκτώβριος 1944: Οι τελευταίες μάχες, από την Αθήνα έως τη Λαμία

Ο Ορέστης (Ανδρέας Μούντριχας), καπετάνιος της ΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ για τις τελευταίες μάχες με τους Γερμανούς, από τις προσβάσεις της Αθήνας έως την Λαμία.

Δημοσιεύσεις στην εφημερίδα "Απογευματινή" στις 20 & 22 Σεπτεμβρίου 1958. Είναι δε τόσο προσεγμένη η δουλειά του Καπετάνιου ώστε φροντίζει, όσο είναι δυνατόν, η αφήγηση να συμπίπτει με τις εποχές και τους μήνες όπου τα γεγονότα έλαβαν χώρα!

Ιδιαίτερης αξίας είναι: 

1) Η περιγραφή της συνάντησης του Κρατερού* με τον μητροπολίτη Αττικής Ιακώβο...ο πολέμαρχος, που σε δυο μήνες θα σκοτωθεί στα Δεκεμβριανά, σκύβει και φυλάει το χέρι του ιεράρχη....

2) Η περιγραφή της απελευθέρωσης της Λαμίας από τον Νικηφόρο και τα ΙΙ Σύνταγμα της ΙΙης Μεραρχίας καθώς και επισήμανση ότι η υποχώρηση των Γερμανών, οι οποίοι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν χάσει τη μαχητική του ικανότητα, από τη μάχη του Σκαμνού και μετά, αποκτά χαρακτηριστικά φυγής!

*Ο μόνιμος υπολοχαγός Κ. Ζούσης ήταν από τους πρώτους αξιωματικούς τους Ελλ. Στρατού που προσχώρησε στον ΕΛΑΣ. Διοικούσε, από τον Ιούλιο του 1943, το 3ο τάγμα (Λειβαδιάς) του 34 Συντάγματος. Καταγόταν από τα Χάλια-Δροσιά. Όταν σκοτώθηκε στα Δεκεμβριανά, στο ύψωμα "Αράπης" στο Γουδή,  πολεμώντας τους Άγγλους αποικιοκράτες, το άλογο και το σπαθί του παραδόθηκαν στην θεια Κωστούλα του Θανάση Μαρνέρη, στο Σχηματάρι, που ήταν πρώτη του ξαδέρφη.